Deze basis zorgde ervoor dat het project door de gemeenschap werd aangestuurd door prioriteiten te stellen zoals bijenteelt en training. Door de projectdoelen af te stemmen op het Chimanimani klimaatveranderings- en stroomgebiedbeheerbeleid en de wijkontwikkelingsplannen, weerspiegelde het project de aspiraties van de gemeenschap en bood het een raamwerk voor interventies. Dit proces zorgde voor een sterke, participatieve basis voor het projectontwerp waarop het succes van het project voortbouwde.

Sectoroverschrijdende partnerschappen vormden de basis voor het succes van de inspanningen voor het behoud van de mangrove. De reis begon in samenwerking met de Wereldbank, die de ontwikkeling van de eerste documenten ondersteunde. Toen de Wereldbank haar betrokkenheid afbouwde, trad IUCN op als betrouwbare partner om het werk voort te zetten. Deze overgang omvatte de medefinanciering van een medewerker voor zes maanden, zodat hij of zij zowel IUCN als de Wereldbank kon vertegenwoordigen totdat de ontwikkeling van de documenten was voltooid.

IUCN ging vervolgens strategische partnerschappen aan met WWF en WCS, die waardevolle biodiversiteitsgegevens bijdroegen voor het Nationale Territoriale Ontwikkelingsplan (PNDT) en het Maritieme Ruimtelijke Plan (MSP). Met name WCS en de Nationale Biodiversiteitsdatabase werden volledig geïntegreerd in de ontwikkelde documenten. Deze partnerschappen werden uitgebreid naar alle andere belanghebbenden op het gebied van planning en natuurbehoud, door een continu systeem van informatie-uitwisseling in stand te houden om te zorgen voor gestroomlijnde kennis, ondersteuning, begrip en betrokkenheid.

Uiteindelijk was het meest cruciale partnerschap dat met de overheid, waarnaar de partners moeten verwijzen om de gegevens door te geven die geüpload moeten worden naar het nationale GIS-systeem. Effectief bestuur en beleidsvorming zijn het mandaat en de verantwoordelijkheid van de regering, en om beleid te ontwikkelen of aan te nemen, moet het worden geaccepteerd en geïntegreerd door regeringsleiders. De rol van IUCN was het faciliteren van een transparante, betrouwbare en efficiënte dialoog, gebruikmakend van haar expertise en brede netwerk om deze discussies vooruit te helpen en te zorgen voor afstemming op de doelstellingen van de regering.

Het proces was de hoeksteen voor het omzetten van ideeën in tastbare resultaten. De eerste stap was ervoor zorgen dat er gegevens van hoge kwaliteit beschikbaar waren en het belang ervan aantonen binnen zowel de lokale als de nationale context. In het geval van mangroven was dit inclusief hun rol in ruimtelijke en ontwikkelingsplanning, opgenomen in het Nationale Territoriale Ontwikkelingsplan, dat hun impact op de bestaansmiddelen aan de kust, klimaatadaptatie en potentiële blue carbon credits benadrukt.

Nadat de gegevens waren verzameld, was de volgende stap het presenteren ervan aan de partners en leden van IUCN, waarbij een ondersteunende alliantie werd gesticht om een gezamenlijke stem te creëren voor het bepleiten van besluitvormers. Dit proces werd voortgezet door het opzetten en onderhouden van een open, betrouwbare en technisch robuuste dialoog met beleidsmakers en hun technische teams. Een belangrijk onderdeel hiervan was het begrijpen hoe bestuur, beleid en wettelijke kaders worden ontwikkeld en geïmplementeerd, om ervoor te zorgen dat zelfs als bijdragen niet volledig overeenkwamen met de aanvankelijke verwachtingen, ze toch praktisch en toepasbaar bleven en werden aangenomen.

Voortdurende controle, samen met voortdurende steun van IUCN, zorgde ervoor dat de strategieën effectief werden geïmplementeerd en waar nodig aangepast. Het is belangrijk om te erkennen dat inspanningen op het gebied van behoud en aanpassing weliswaar wereldwijd worden ondersteund, maar dat hiervoor vaak aanzienlijke budgetten nodig zijn die lokaal niet beschikbaar zijn. Om financiering veilig te stellen, moeten deze kwesties voorop staan in de planning van het bestuur, zodat de budgetten en cofinanciering door ontwikkelingspartners beschikbaar zijn.

De vitale rol van mangroven in kustecosystemen is benadrukt door een overvloed aan wetenschappelijke gegevens en onderzoek. Deze kennis is het uitgangspunt geworden voor het onderwijzen van planners en beleidsmakers over het sociaaleconomische belang van mangroven, van het verschaffen van gemeenschapsinkomsten tot het ondersteunen van kustaanpassing. Door middel van door SOMN uitgevoerd onderzoek naar het gebruik van mangroves in Mozambique en gegevens van de Global Mangrove Alliance heeft IUCN belangrijke natuurbeschermingsorganisaties zoals WWF, WCS, Centro Terra Viva, BIOFUND, ABIODES en overheidsinstellingen verenigd om gezamenlijk te pleiten voor bescherming van mangroves.

IUCN en SOMN speelden een centrale rol bij het opstellen en goedkeuren van de Nationale Mangrove Strategie, die duidelijke doelen, benaderingen en herstelprincipes schetste en werd onderschreven door de regering en natuurbeschermingspartners. Voortbouwend op dit fundament werd de strategie geïntegreerd in nationaal beleid, met name in het Nationale Territoriale Ontwikkelingsplan. Dit plan stuurt niet alleen duurzame ontwikkeling aan, maar brengt ook de rijke biodiversiteit van Mozambique in kaart, inclusief de mangrove-ecosystemen. Dit stelt lokale overheden en gemeenschapsleiders in staat om belangrijke hotspots voor natuurbehoud en prioritaire herstelgebieden te identificeren. De strategie levert ook geografische en kwantitatieve gegevens, zodat natuurbeschermers en NGO's de voortgang van hun interventies kunnen volgen.

Het testen en beproeven van verschillende strategieën voor het beheer en de controle van IAS is van cruciaal belang voor het ontwikkelen van ervaring en knowhow. Daartoe zijn op vier proeflocaties van het project beheerskaders voor IAS, d.w.z. IAS-beheersplannen, ontwikkeld. De uitvoering van de beheersplannen is gestart vanaf de Ayvalık-eilanden in 2023 en zal eind 2024 op alle proeflocaties zijn afgerond.

Het MarIAS-project heeft ook oogststimuleringsprogramma's ontwikkeld voor de Indo-Pacifische populaties van koraalduivels (Pterois miles), Atlantische zeesterren (Asterias rubens), kogelvissen (Lagocephalus sceleratus) en waterhyacinten (Eichhornia crassipes). Als onderdeel van de implementatie van deze oogststimuleringsprogramma's werden een viswedstrijd en een gastronomisch evenement voor koraalduivels, een duikwedstrijd om zeesterren te verzamelen en een gemeenschapsactiviteit voor het verwijderen van waterhyacint uit de rivier de Asi en langs de Middellandse Zeekust in Samandağ uitgevoerd. De koraalduivelwedstrijd in Keldağ werd gevolgd door een proeverij van verschillende koraalduivelrecepten, in een poging om de jacht op en de consumptie van koraalduivel onder de inwoners van Hatay te populariseren. Lokale duikers namen deel aan een kleinschalig toernooi om zoveel mogelijk zeesterren te verzamelen op de oevers van de Marmara-eilanden en de winnaars werden beloond met een duikcomputer, een duiktas en een duiklamp. Het evenement voor het verwijderen van waterhyacinten was gericht op waterhyacinten, die waterwegen en kanalen blokkeren en ook voorkomen dat zonlicht en zuurstof de waterkolom en onderwaterplanten bereiken door hun zeer snelle voortplanting en verspreiding, waardoor ze een negatieve invloed hebben op transport, toerisme en visserijactiviteiten, maar ook veel schade toebrengen aan het ecosysteem en een aanzienlijke afname van de biodiversiteit veroorzaken.

Deze bouwsteen levert de essentiële ruimtelijke intelligentie voor PyroSense en maakt een dynamisch begrip van het geografische landschap mogelijk. Het belangrijkste doel is het identificeren van brandrisicogebieden, het lokaliseren van incidentlocaties en het visualiseren van de inzet van middelen. Dit is van cruciaal belang voor strategische besluitvorming, proactieve toewijzing van middelen en responsplanning.

PyroSense maakt gebruik van een robuust Geografisch Informatie Systeem (GIS) om deze functie te voeden. Het GIS integreert verschillende ruimtelijke gegevenslagen, waaronder topografie, vegetatie, infrastructuur, enz. In eerste instantie worden basisrisicokaarten gemaakt door factoren te analyseren, die de plaatsing van sensoren en camera's sturen.

Wanneer een potentiële brand wordt gedetecteerd door omgevingssensoren of AI, voert het systeem onmiddellijk de precieze coördinaten in het GIS in. Deze realtime locatiegegevens, gecombineerd met meteorologische gegevens (lokaal en satelliet), maken dynamische risicobeoordelingen mogelijk. Het GIS dient ook als een centraal operationeel dashboard dat de realtime posities van alle ingezette middelen visualiseert, inclusief drones en eerstehulpteams. Dit vergemakkelijkt een optimale toewijzing van middelen en coördinatie. Deze kritieke informatie wordt vervolgens via een webapplicatie gecommuniceerd naar belanghebbenden, waardoor een duidelijk visueel situationeel bewustzijn ontstaat en geïnformeerde besluitvorming wordt ondersteund.

Dit is het uitgebreide inname mechanisme voor alle informatie die van vitaal belang is voor het PyroSense platform. Het doel is om real-time gegevens te verzamelen, uit verschillende bronnen, zodat het systeem de input heeft die nodig is voor nauwkeurige analyse en effectieve besluitvorming.

PyroSense integreert een agnostische en zeer compatibele reeks gegevens:

1. Environmental IoT Sensors worden strategisch ingezet en verzamelen continu real-time gegevens over CO2, temperatuur en vochtigheid. Ze zijn agnostisch in type en protocol, compatibel met MQTT, LoRa, Sigfox en NBIoT, wat zorgt voor brede integratie. Voor efficiëntie zijn ze voorzien van duurzame batterijen (tot 10 jaar), waardoor onderhoud tot een minimum wordt beperkt.

2. Vaste camera's en drones leggen hogeresolutiebeelden en live video vast. Integrated Vision AI verwerkt deze visuele gegevens in realtime om onregelmatigheden zoals rook of brand te detecteren.

3. PyroSense verzamelt gegevens van lokale weerstations en satellieten. De combinatie van fijnmazige lokale gegevens met een brede satellietdekking biedt een uitgebreid inzicht in het huidige weer.

4. GIS biedt fundamentele ruimtelijke informatie, waaronder kaarten van terrein, vegetatie, infrastructuur, enz.

5. Brandweer Wearables bewaken real-time biometrische gegevens. AI verbetert gegevens voor risicopatroonherkenning, van vermoeidheid of hittestress. Real-time waarschuwingen worden verzonden naar teams in de buurt of controlecentra, zodat proactief kan worden ingegrepen.

Zodra de planten verzameld zijn, worden ze overgebracht naar onze conserveringskwekerij voor vermeerdering of naar ons zaadlaboratorium voor een levensvatbaarheidstest en opslag. We zien dat deze methoden steeds effectiever worden en dat vers verzamelde zaden en stekken snel bij onze medewerkers terechtkomen. Omdat veel van deze individuele planten nog niet eerder bekend waren, vergroten deze acties de genetische diversiteit van ex-situ collecties en bieden ze een veilige plek in het licht van de achteruitgang van het milieu.