Het netwerk bespreekt de belangrijkste obstakels voor de naleving van fundamentele mensenrechten in kust- en zeegemeenschappen. Kwesties als grondbezit, het fundamentele recht op water en voedsel en toegang tot de visserij zijn van fundamenteel belang voor de implementatie van de vrijwillige richtlijnen voor duurzame kleinschalige visserij in de context van voedselzekerheid en armoedebestrijding.

Informatie over natuurbehoud en betere landbouwmethoden wordt verspreid door middel van muziek, dans en drama.

Onze filosofie is dat muziek tot de ziel spreekt en op die manier een mentaliteitsverandering teweegbrengt.

Herstel van het bos heeft een hogere slagingskans als inheemse bomen gebruikt/geplant worden. Inheemse boomsoorten zullen het bos in staat stellen zich te herstellen en de natuurlijke habitat te behouden. Dit zal het aanbod van bosvoordelen en ecosysteemdiensten optimaliseren, de risico's van natuurrampen zoals aardverschuivingen verminderen en de opties voor duurzaam levensonderhoud verbeteren.

Het AAS-programma van de Forests for Life Movement slaat een brug tussen de steun van bedrijven en individuele donateurs en de gemeenschapspartners ter plekke. AAS wordt aangeboord door de Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) programma's van de verschillende bedrijven en ondersteund door betrokken individuele donateurs en vrijwilligers. Deze partners verschaffen middelen om de fasen van bosherstel uit te voeren, van zaailingenproductie, voorbereiding van het terrein, het planten van de bomen zelf en het drie jaar durende onderhoud en toezicht.

Het op de gemeenschap gebaseerde onderhoud begon met het opleiden en capaciteren van de partnergemeenschappen die verantwoordelijk zullen zijn voor het succesvol overleven van de bomen in de regenwoudaanplant. Het capaciteitsopbouwprogramma van de lokale partnergemeenschap hield in dat de deelnemers landbouwtechnieken, controle-instrumenten en organisatorische ontwikkelingsvaardigheden leerden om een duurzaam partnerschap en een hoge overlevingskans van de geplante bomen te garanderen.

Naast de capaciteitsopbouw van de gemeenschapspartners is er de mogelijkheid om extra inkomen te verdienen, niet alleen door de activiteiten voor herstel, maar ook door andere activiteiten voor levensonderhoud die aansluiten bij de doelstellingen van de beweging, zoals de productie van zaailingen. Dit vervangt het risico van de lokale gemeenschap om illegale activiteiten te ontplooien of toe te staan, wat hen extra inkomsten oplevert. Bovendien heeft de overheid, via het Ministerie van Milieu en Natuurlijke Hulpbronnen, bevolkingsorganisaties ingezet om inheemse boomzaailingen te produceren ter ondersteuning van het Nationale vergroeningsprogramma. Dit droeg bij aan een stabielere en blijvende vorm van levensonderhoud voor de begunstigden van het project.

Het is absoluut noodzakelijk dat restauratielocaties worden geselecteerd via een participatieve aanpak. Deze worden geselecteerd in overleg met verschillende overheidsinstanties zoals de DENR, LGU's en andere agentschappen. De selectie van de locatie gaat hand in hand met de selectie van de volksorganisatie. Ook ondersteunt de selectie van de locatie in een geïdentificeerd belangrijk biodiversiteitsgebied de prioriteiten van de overheid om oplossingen op lange termijn te garanderen voor het matigen van de klimaatverandering.

Forests For Life is een milieubeschermingsbeweging/netwerk dat streeft naar het herstel van Filippijnse regenwouden met behulp van inheemse boomsoorten en met steun van verschillende sectoren. Het begon als een beweging genaamd ROAD to 2020, die samenwerkte met gemeenschappen, lokale overheden, inheemse volken, de academische wereld, gelijkgestemde groepen en de jeugd om de verloren gegane bossen terug te brengen. Door middel van de beweging was Haribon in staat om lokale gemeenschappen te versterken, inheemse boomkwekerijen te bouwen, begeleiding te bieden bij het opzetten van beschermingsgebieden, invloed uit te oefenen op het beleid, boomplantacties te organiseren en het publiek aan te moedigen om deel te nemen aan citizen science. Tot nu toe zijn er 13.416 vrijwilligers en 14 gemeenschapspartners in 30 gemeenten gemobiliseerd, wat het bewustzijn over biodiversiteit aanzienlijk heeft vergroot.

De belanghebbenden van het microwatershed van de rivier de Esquichá worden geconfronteerd met bestuurlijke uitdagingen op het gebied van aanpassing, zoals onvoldoende coördinatie tussen de gemeenschap, gemeenten, departementale niveaus en de sectoren. In de Raad van het microwaterschip van de rivier de Esquichá zijn gemeenten, gemeenschappen en de gemeentelijke kwekerijcommissies vertegenwoordigd. Er wordt op meerdere niveaus technische ondersteuning geboden om duurzaamheid te garanderen:

1. Met technische ondersteuning heeft het comité geleerd over EbA-maatregelen en heeft het deze opgenomen in het beheersplan voor de micro-waterscheiding. Er is technische ondersteuning geboden om de inspanningen voor de implementatie en financiering te identificeren (bijv. stimuleringsmaatregelen voor de bosbouw). Op deze manier heeft het comité, nu met een grotere organisatorische capaciteit, invloed gehad op andere instanties (gemeentelijke en departementale raden, INAB) en heeft het bereikt dat er fondsen zijn toegewezen voor de EbA-maatregelen.
2. Technische bijstand verleend voor het beheer van gemeentelijke boskwekerijen.
3. Implementatie van een genderbenadering die vrouwen actief betrekt bij capaciteitsopbouw en besluitvorming. Vrouwen zijn getraind in communicatievaardigheden om hun leiderschapscapaciteiten te verbeteren (https://www.iucn.org/node/29033).
4. Ondersteuning van de gemeente Tacaná om aanpassingsmaatregelen te integreren in de lokale planning (gemeentelijk ontwikkelingsplan).

Op basis van de kwetsbaarheidsanalyse en in onderling overleg hebben de gemeenschappen verschillende EbA-maatregelen geprioriteerd om hun veerkracht te vergroten:

• Bescherming en herstel van wateraanvulzones. Hieronder valt herbebossing op gemeentelijke of gemeentelijke grond met waterbronnen; bescherming van gemeentelijke dennenbossen waar de grootste gebieden met natuurlijke bossen(Abies guatemalensis) in goede staat worden aangetroffen; herstel van gemeentelijke bossen die zijn aangetast door plagen; en herbebossing van gebieden zonder bomen die grenzen aan natuurlijke bossen. Voor deze acties die de connectiviteit en bosbedekking verbeteren, wordt ook de toegang tot bosstimuleringsmaatregelen bevorderd.
• Oprichting (1) en versterking (15) van gemeenschappelijke boskwekerijen ter ondersteuning van herbebossingsacties.
• Boslandbouwsystemen en goede praktijken: Productieve systemen op 16 boerderijen worden geoptimaliseerd en gediversifieerd, met hout en fruitbomen om bodembehoud, productiviteit en voedselzekerheid te verbeteren.
• Herstel van land dat getroffen is door aardverschuivingen: Agroforestrysystemen en toegang tot bosstimuleringsmaatregelen voor het herstel van gebieden die door stormen zijn beschadigd, worden bevorderd.

De gemeenschappen van het microstroomgebied hebben deze maatregelen omarmd en ondersteunen de uitvoering ervan met belangrijke technische middelen.

Er is een continu proces van capaciteitsopbouw met lokale gemeenschappen en instellingen om ecosysteemgerichte aanpassingsmaatregelen (EBA) te identificeren, ontwerpen en implementeren, bewijs te genereren voor de voordelen ervan en voorwaarden te scheppen voor de duurzaamheid ervan.

Het proces omvat niet alleen theoretische workshops, maar ook: technische ondersteuning, veldpraktijken, uitwisselingsreizen en een diploma voor gemeentelijke technici. Het proces is collaboratief en participatief, en de ervaring was dat de betrokken groepen, vooral vrouwen, er veel van hebben geleerd en zich sterker hebben gemaakt.

Enkele voorbeelden van activiteiten zijn:

• Toepassing van het CRiSTAL-instrument - "Community-based Risk Screening Tool - Adaptation and Livelihoods" met gemeentelijke en gemeentelijke vertegenwoordigers.
• Samen met 16 gemeenschappen en de gemeente Tacaná is de strategie voor bosherstel ontworpen en geïmplementeerd, waarbij gemeenschapskwekerijen worden ondersteund.
• Gemeenschappen worden begeleid bij het beheer van bosstimulansen voor sanering, herbebossing en beschermingsacties.
• Lokale leiders worden getraind in methodologieën om de effecten van bosherstel en bescherming van waterbronnen op voedsel- en waterzekerheid te monitoren.