Zorgen voor duurzame bruikbaarheid

Om ervoor te zorgen dat het eindproduct praktische waarde heeft, moet het model i) worden gehost op een locatie die handig en bevorderlijk is voor de ruimtelijke ordening, ii) worden gehost op een plaats die vrij is van milieu-elementen (regen, wind, zout water, enz.), iii) zichtbaar zijn voor planningsinstanties van de gemeenschap/staat, iv) regelmatig opnieuw worden bezocht om ruimtelijke informatie op te nemen in lopende planningsoefeningen.

- Een hostruimte/agentschap vrij van milieu-elementen

- Enthousiasme voor gebruik door staats- en gemeenschapsplanningsgroepen

Als er een hoes kan worden gekocht/geleverd, zal het bedekken van het model de houdbaarheid met jaren verlengen.

Uitwisseling van traditionele kennis

Bij het uitvoeren van een P3DM workshop op een plek met een hoog percentage van een inheemse gemeenschap (zoals Palau), is het nut van traditionele kennis van onschatbare waarde en onvervangbaar. Het formaat van een P3DM workshop kan helpen om traditionele kennis beter vast te leggen dan veel planningsoefeningen, en kan ervoor zorgen dat dergelijke kennis langdurig bewaard blijft door het op te slaan in een tastbaar model.

Het P3DM legt traditionele kennis vast door middel van georganiseerde, gestructureerde discussies rond het model. Een vroegtijdige planning om reclame te maken voor het evenement is belangrijk voor de mond-tot-mondreclame om de bewoners van meer geïsoleerde gemeenschappen te bereiken. Semigestructureerde interviews rond het model kunnen de meeste ideeën vastleggen; er moet aandacht worden geschonken aan stillere deelnemers die misschien terugschrikken voor het delen in menigten.

Vertegenwoordiging door de oudere gemeenschap; grote vraag naar een dergelijke workshop (hoe groter het enthousiasme, hoe groter de kennisinbreng); toegang tot onderzoek naar traditionele kennis vooraf door middel van enquêtes of literatuuronderzoek; vroegtijdige verspreiding van het nieuws over de workshop via mond-tot-mondreclame

- Betrek tijdens de workshop een proces waarbij ouderen rechtstreeks interactie hebben met de jongere generatie, zodat een dergelijke uitwisseling van kennis rechtstreeks en in realtime plaatsvindt.

- Ouderen beschikken meestal over meer traditionele kennis en kunnen belangrijke ruimtelijke informatie die in moderne bestemmingsplannen ontbreekt, aanvullen - het is van cruciaal belang om zoveel mogelijk betrokkenheid van hen te krijgen. Benader hen in een vroeg stadium

Workshop plannen

De workshop moet ruim van tevoren worden gepland, zodat mensen met een baan, school of huishoudelijke taken hun prioritaire behoeften kunnen vervullen. Een essentieel onderdeel van het succes is het participatieve karakter van deze workshop, en om deze workshop volledig participatief te maken, moeten er een coördinator en personeelstaken volledig zijn vastgesteld.

- Een projectcoördinator met goede communicatieve vaardigheden.

- Een goede outreachstrategie om het project onder de aandacht te brengen van alle potentiële deelnemers en het doel en de functie ervan bekend te maken.

Een verkenningstocht moet minstens twee weken van tevoren plaatsvinden om de voorbereiding te vergemakkelijken. Tijdens deze periode moeten verantwoordelijkheden worden gedelegeerd, zodat de deelnemers op tijd klaar zijn om te werken.

GIS/Technische planning

De technische aspecten van de tabel/model moeten zorgvuldig worden gepland door een GIS-specialist. Belangrijke overwegingen zijn: doel van het model, kwetsbare natuurlijke en sociale hulpbronnen, hoogte van het land, landoppervlak, mariene en waterkenmerken, ruimte om het model te hosten en toegang tot modelmaterialen.

Aan de hand van de ruimtelijke omvang en de hoogte van het land kan de GIS-specialist bepalen welke schaal moet worden gebruikt. De schaal heeft invloed op het aantal schuimlagen dat gebruikt moet worden en uiteindelijk op de hoeveelheid schuimmateriaal die nodig is om het model te maken. Ervaring met topografische kaarten en geospatiale analyse is vereist.

- De belangrijkste faciliterende factor is technische expertise op het gebied van cartografie/GIS.

- Als er op een afgelegen locatie wordt gewerkt, is toegang tot het modelmateriaal cruciaal en moet dit van tevoren worden geregeld.

- Het vermogen om complexe geospatiale vaardigheden om te zetten in praktische en creatieve oefeningen is een andere vaardigheid die zeer bevorderlijk is.

- Schuimplaten werken beter als fundering dan karton

- Er moet maanden voor de aankoop van materialen technische input van belanghebbenden worden ontvangen met betrekking tot de belangrijkste overwegingen hierboven.

- Als de hoogte van het land niet erg hoog is, kan het veranderen van de schaal een overdreven model creëren, wat gunstig is om de eigenschappen van het land en mogelijke problemen te visualiseren.

Recht van de mens op een gezond milieu

Door wettelijke rechten voor de natuur vast te leggen, kunnen we een begin maken met het herstellen van het evenwicht in onze relatie met de natuur, die nu gebaseerd is op uitbuiting, maar die kan evolueren naar een partnerschap waarin mens en natuur samen floreren. Een andere belangrijke bouwsteen is dus het recht van mensen op een gezond milieu, dat de rechten van de natuur ondersteunt en vice versa. De voorwaarden zijn (1) lokale pleitbezorgers die de rechten van de natuur ondersteunen, (2) wetgevers of rechters die bereid zijn om de rechten van de natuur te beschouwen als een alternatief voor het huidige juridische paradigma waarin de natuur eigendom is, en (3) professionele juridische ondersteuning van ervaren campagnevoerders voor rechten van de natuur (bijv. Earth Law Center).

De voorwaarden zijn (1) lokale voorstanders van natuurrechten, (2) wetgevers of rechters die bereid zijn om natuurrechten te beschouwen als een alternatief voor het huidige juridische paradigma waarin natuur eigendom is, en (3) professionele juridische ondersteuning van ervaren campagnevoerders voor natuurrechten (bijv. Earth Law Center).

Het hebben van een interne voorvechter is essentieel voor het succes van natuurrechtenwetten. In ons geval was een lid van de Santa Monica Environmental Task Force (een semi-overheidsorgaan geleid door burgers) extreem ondersteunend, wat ons hielp om een audiëntie te krijgen bij de stad Santa Monica. Daarnaast is een zorgvuldige juridische analyse en formulering noodzakelijk om een juridisch verdedigbare natuurrechtenwet te creëren. Een aspect dat beter zou kunnen werken is een specifieke tijdslijn voor de volledige implementatie van een natuurrechtenwet, evenals een specifiek financieringsmechanisme, omdat dit nodig is om ervoor te zorgen dat de natuurrechten daadwerkelijk worden gehandhaafd.

Wettelijke erkenning van de inherente rechten van de natuur door middel van de aardewet

De Verordening Duurzaamheidsrechten is gebaseerd op het concept dat de natuur inherente rechten heeft, net zoals mensen inherente mensenrechten hebben. De beweging voor natuurrechten groeit wereldwijd. In 2017 hebben bijvoorbeeld vier rivieren erkenning gekregen van hun rechtspersoonlijkheid (in Nieuw-Zeeland, India en Colombia).

De voorwaarden zijn (1) lokale voorstanders van natuurrechten, (2) wetgevers of rechters die bereid zijn om natuurrechten te beschouwen als een alternatief voor het huidige juridische paradigma waarin natuur eigendom is, en (3) professionele juridische ondersteuning van ervaren campagnevoerders voor natuurrechten (bijv. Earth Law Center).

Het hebben van een interne voorvechter is essentieel voor het succes van natuurrechtenwetten. In ons geval was een lid van de Santa Monica Environmental Task Force (een semi-overheidsorgaan geleid door burgers) extreem ondersteunend, wat ons hielp om een audiëntie te krijgen bij de stad Santa Monica. Daarnaast is een zorgvuldige juridische analyse en formulering noodzakelijk om een juridisch verdedigbare natuurrechtenwet te creëren. Een aspect dat beter zou kunnen werken is een specifieke tijdslijn voor de volledige implementatie van een natuurrechtenwet, evenals een specifiek financieringsmechanisme, omdat dit nodig is om ervoor te zorgen dat de natuurrechten daadwerkelijk worden gehandhaafd.

Bestrijding van zeenaalden in gebieden die ontoegankelijk zijn voor vissers

Als het commercieel oogsten van koraalduivels niet praktisch of toegestaan is (zoals in beschermde gebieden), of als de huidige visserijdruk niet voldoende is om de koraalduivelpopulaties tot onder de locatiespecifieke beheersdoelstellingen te drukken, kan een combinatie van alternatieve verwijderingsmethoden worden gebruikt om de koraalduivelpopulaties te verminderen, waaronder

  • SCUBA-ruimen, hetzij door beheerders van beschermde gebieden, hetzij door duikoperators

  • wedstrijden voor het ruimen van koraalduivels (ook wel derby's of toernooien genoemd)

  • diepzeevallen, die zich nog in het ontwerpstadium bevinden, kunnen worden gebruikt als instrument in een pakket beheersmaatregelen voor koraalduivel.

Het is mogelijk dat meerdere belanghebbenden een of meer van deze activiteiten op een bepaalde locatie moeten uitvoeren om het gewenste niveau van koraalduivelonderdrukking te bereiken.

  • De beheersdoelstellingen voor zeenaalden moeten al bekend zijn, zodat ineffectief gecontroleerde locaties kunnen worden geïdentificeerd.
  • Er moet een taskforce voor koraalduivels actief zijn zodat er op basis van de beste beschikbare kennis prioriteiten worden gesteld voor het beheer van de locaties.
  • Voor het ruimen met behulp van SCUBA is een actieve en goed geïnformeerde duikindustrie nodig, evenals capaciteit voor adequaat beheer en handhaving van de regelgeving (bijv. om te voorkomen dat duikers zich tijdens het ruimen van koraalduivels op andere soorten richten).
  • Gezien de wijdverspreide aard van de koraalduivelinvasie en de beperkte middelen, is het onwaarschijnlijk dat de koraalduivelpopulaties in alle gebieden die van belang zijn voor het natuurbehoud onder controle kunnen worden gehouden. Daarom moeten gebieden voor beheer worden geprioriteerd via een lionfish taskforce, in overleg met gemeenschappen en belanghebbenden.
  • Het ruimen van koraalduivels kan rifschade veroorzaken als het niet goed wordt beheerd: onervaren duikers kunnen koraal beschadigen met speren, of speciale toestemming voor het ruimen van koraalduivels kan de handhaving van anders verboden activiteiten bemoeilijken (bijv. speervissen binnen beschermde gebieden). Deze uitdagingen moeten worden aangepakt voordat er een programma wordt geïmplementeerd.
  • Lionfish toernooien zorgen niet voor regelmatige verwijderingen die voldoende zijn om de Lionfish populatie in stand te houden als ze niet gepaard gaan met aanvullende strategieën. Ze bieden echter wel een uitstekende gelegenheid voor bewustmaking.
  • Het risico dat vallen fysieke schade aan riffen toebrengen of bijvangst vangen moet worden geëlimineerd voordat vallen worden geïntroduceerd.
Een bewustmakingscampagne voeren

Om een commerciële markt voor koraalduivel tot stand te brengen, is het belangrijk om te begrijpen hoe belanghebbenden (met name vissers en restauranteigenaren) en het grote publiek aankijken tegen het vangen en eten van koraalduivel. Bij een enquête onder het grote publiek in Belize in 2015 verklaarde bijvoorbeeld ongeveer de helft van de respondenten die nog nooit koraalduivel hadden gegeten, dat ze een gratis monster niet zouden proberen omdat ze dachten dat het gevaarlijk was. Bovendien werd de exploitatie van koraalduivels significant geassocieerd met kennis over de invasie.


Zodra de barrières en misvattingen rond het vangen/eten van koraalduivel zijn geïdentificeerd, kunnen ze worden opgelost door het ontwikkelen van een gericht voorlichtingsprogramma voor het grote publiek en een sociale marketingcampagne gericht op restaurants en consumenten die mensen informeert over de invasie van koraalduivel op een manier die de lokale zorgen en waarden weerspiegelt.

De activiteiten kunnen bestaan uit:

  • kookdemonstraties
  • educatieve presentaties
  • proeverijen van koraalduivel (gehouden in samenwerking met lokale restaurants/koks)
  • workshops veilig omgaan met zeeduivel
  • interactieve, educatieve stands met koraalduivelproevers

Gespecialiseerde onderzoeken bij bepaalde groepen:

  • interviews met vissers om inzicht te krijgen in barrières voor het vissen op koraalduivel, inclusief de economische levensvatbaarheid van koraalduivelmarkten vergeleken met traditionele visserijmarkten
  • vragenlijsten voor restauranteigenaren / leveranciers van vis-, schaal- en schelpdierproducten om de houding ten opzichte van koraalduivel en de belemmeringen voor een intensievere exploitatie van koraalduivel in kaart te brengen
  • enquêtes onder het algemene publiek om hun kennis over de invasie en hun perceptie van koraalduivel als visgerecht te beoordelen

Om een breed publiek te bereiken, kunnen bewustmakingsactiviteiten op veel verschillende soorten evenementen worden gehouden, waaronder voedselfestivals, koraalduiveltoernooien, en met scholen, restaurants en recreatieve duiktours.

Workshops over het veilig omgaan met koraalduivels worden idealiter uitgevoerd als kennisuitwisseling, onder leiding van een visser of vissers die al op koraalduivels vissen.

Planning van het beheer van het inheemse reservaat en natuurpark Yaigojé Apaporis vanuit een inheemse kosmovisie

De oprichting van het Inheems Reservaat en Nationaal Park Yaigojé Apaporis betekende het begin van een nieuw relatiemodel tussen inheemse volken en de Colombiaanse overheid. Er moest gezocht worden naar mechanismen om het bestuur en het integrale behoud van hun leefsystemen te garanderen, zonder in te grijpen in hun rechten op territoriale autonomie en het culturele beheer dat ze van oudsher voeren. Toen het park eenmaal was opgericht, werd het proces van het formuleren van het Speciale Beheerregime (REM) in gang gezet. Dit regime was het instrument waarmee het gezamenlijke beheer van het park werd gedeeld door de Colombiaanse Nationale Natuurparken (PNNC) en de Vereniging van Inheemse Kapiteins van de Yaigojé Apaporis (ACIYA). Het opzetten van het REM vereiste een interne (of endogene) onderzoeksmethodologie, voorgesteld door de inheemse gemeenschappen en ondersteund door de ervaring van de Stichting GAIA Amazonas. Deze methodologie was gebaseerd op de richtlijnen van een inheems congres in het Amazonegebied dat de onderwerpen identificeerde die in elk van de gemeenschappen moesten worden verzameld om het ontwerp van de REM te sturen. Deze aanpak hielp de deelname van inheemse gemeenschappen met drie vertegenwoordigers en een sjamaan te bevorderen.

  • Wettelijke vorm van de REM die de onvervreemdbaarheid van de inheemse gebieden handhaaft wanneer ze een categorie Nationaal Park krijgen.
  • Ontwikkeling van een interne methodologie, geleid door de GAIA Amazonas Foundation in samenwerking met de inheemse organisaties, om de REM richtlijnen op te stellen volgens de bijzonderheden van het Park en het beheerregime.
  • Financiële beschikbaarheid van staatsmiddelen en externe steun om een participatief proces uit te voeren om de REM op te bouwen.

Het onderzoeksproces om het REM te ontwikkelen werd in twee jaar uitgevoerd. De samenwerkingsovereenkomst 011 van 2013 tussen het PNNC en ACIYA stelde een redelijk tijdsbestek van vijf jaar vast voor de bouw, formalisering en gezamenlijke uitvoering van de REM. Dit proces maakte het volgende mogelijk:

  • Voorouderlijke waarden redden.
  • Een grotere betrokkenheid van jongeren bij het ontwerp van de REM bevorderen.
  • Traditionele kennis herwaarderen.
  • Een betere coördinatie en beheer van het gebied tussen PPNC-medewerkers en inheemse bevolkingen.
  • Een beter begrip genereren van de biologische kenmerken van het gebied en de culturele waarde ervan, als input voor het ontwerp van de beheerstrategieën van het park.
  • Een repliceerbaar model worden voor andere REM's in het Colombiaanse Amazonegebied, omdat het de integratie van traditionele kennis over het gebruik van natuurlijke hulpbronnen met het beleid van PNNA met betrekking tot het beheer van beschermde gebieden mogelijk maakt.
Lokale sociale organisatie en nationale overheidssteun voor de oprichting van het beschermde gebied

Het inheemse reservaat Yaigojé Apaporis werd in 1998 gecreëerd op verzoek van de inheemse volken Tanimuca, Yucana, Letuama, Matapí, Cabayari, Macuna, Barazano en Yujup-Macú. In 2008 besloten deze gemeenschappen, via een consensus in een buitengewone zitting van de Traditionele Autoriteiten en de Inheemse Kapiteins (ATCI), om de oprichting van een Nationaal Park aan te vragen dat de grenzen van het reservaat overlapt. Het verzoek was gebaseerd op de overweging dat dit een einde zou maken aan de ontwikkeling van mijnbouwactiviteiten en andere exploitatie van natuurlijke hulpbronnen die de biodiversiteit, hun heilige plaatsen en, als gevolg daarvan, hun gewoonten, sociale samenstelling en milieucontext in gevaar zouden kunnen brengen.

De creatie van het Yaigojé Apaporis Inheems Reservaat en Nationaal Natuurpark heeft een lang proces gekend van samenwerking met de GAIA Amazonas Foundation, die de technische en financiële steun had van de Gordon & Betty Moore Foundation. De beslissing om over te gaan op een Special Management Regime (REM) moest de volledige lokale steun krijgen, de autonomie van de inheemse gemeenschappen waarborgen en hun traditionele systemen versterken. Bovendien moesten ze over onderhandelings- en coördinatievaardigheden beschikken om een overeenkomst met de staat te sluiten.

  • Traditionele inheemse gemeenschappen krijgen zeggenschap in hun besluitvorming.
  • Het wettelijke kader van Colombia erkent de autonomie van de inheemse bevolking en hun rol als overheids- en milieuautoriteiten binnen hun grondgebied.
  • Beschikbaarheid van financiële middelen van de staat en buitenlandse organisaties om een effectief proces van voorafgaande geïnformeerde raadpleging te implementeren.
  • Ervaring met succesvolle relaties tussen PNNC, inheemse autoriteit en maatschappelijk middenveld om territoriale milieugovernance te versterken.

Zodra de beslissing was genomen om het park te creëren, was de volgende stap de overeenkomst tussen de Colombiaanse Nationale Natuurparken (PNNC) en de Vereniging van Inheemse Kapiteins van de Yaigojé Apaporis (ACIYA) om een vrij, geïnformeerd en voorafgaand consultatieproces uit te voeren dat een grotere sociale participatie en collectieve constructie mogelijk zou maken in termen van definitie van grenzen, gebiedsuitbreiding, instandhoudingsdoelstellingen en gezamenlijke constructie van het REM. Als gevolg hiervan stelde de ATCI beheersovereenkomsten op tussen de staat en de inheemse autoriteiten waarin staat dat het geïntegreerde beheer van het gebied gebaseerd zou zijn op traditionele kennis en regelgeving die is ontvangen in overeenstemming met de manier waarop de wereld van elk van de zeven inheemse volkeren en hun 19 gemeenschappen wordt opgevat, met respect voor de inheemse autonomie, hun rechten op hun gemeenschappelijke gronden, hun heilige plaatsen en hun culturele waarden. Zo werd in oktober 2009 de grondwet van het Natuurpark Yaigojé Apaporis afgekondigd.