Deze BB was gericht op het structureren van de taken met betrekking tot het betrekken van belanghebbenden en communicatie door middel van de ontwikkeling van:

I) Een strategie voor publieksparticipatie gebaseerd op:

• Drie pijlers: identificatie van stakeholders; engagementactiviteiten; en monitoring en evaluatie van participatie
• Een participatieve aanpak in twee richtingen: evenwicht tussen top-down en bottom-up

II) Een communicatie- en verspreidingsplan om een uniforme toon en richting te geven zodat alle activiteiten, instrumenten en materialen in harmonie werken om een gedeelde visie te creëren om het bewustzijn van het initiatief en de resultaten ervan te vergroten. Het omvatte ook het monitoren van een aantal maatstaven - via verschillende kanalen en middelen - om de algemene impact en het succes van de communicatie- en verspreidingsacties te evalueren.

Er werden op zichzelf staande communicatie- en verspreidingsplannen en engagementplannen en -rapporten ontwikkeld om elke uitgevoerde activiteit te begeleiden en te evalueren. De belangrijkste boodschappen uit deze rapporten werden gebruikt als webnieuws om te communiceren en te rapporteren aan de belanghebbenden.

In de pilot in het zuidoosten van de Stille Oceaan werden de volgende activiteiten geïmplementeerd:

• bijeenkomsten met belanghebbenden, met name voor het in kaart brengen van de Golf van Guayaquil
• Institutionele workshops op nationaal en regionaal niveau
• Trainingen voor overheidsinstanties en sectorale belanghebbenden

Ondanks het feit dat de gezondheid van ecosystemen en de diensten die ze leveren cruciaal zijn voor de sector, wordt er in plannen en beleid voor de ontwikkeling van toerisme niet altijd voldoende rekening mee gehouden. Daarom wees ADAPTUR een technisch adviseur toe aan het Ministerie van Toerisme (SECTUR) en een andere aan het Ministerie van Milieu (SEMARNAT) om nauw samen te werken en samenwerkingsstructuren op te zetten die het mogelijk maakten om aspecten van biodiversiteit en klimaatverandering te integreren in de nationale wetgeving.

Een belangrijk resultaat was het nieuwe toerismeprogramma 2020-2024 PROSECTUR, dat een belangrijke mijlpaal vormt in de ambities van Mexico om zijn nationaal vastgestelde bijdragen (NDC) te verwezenlijken en op ecosystemen gebaseerde aanpassing (EbA) te integreren in zijn sectorplannen. Op subnationaal niveau werd ook een regionale technisch adviseur toegewezen aan elk van de drie projectbestemmingen om de lokale samenwerkingsprocessen permanent te vergemakkelijken.

Hierdoor zijn er verschillende subnationale beleids- en ontwikkelingsplannen ontwikkeld waarin EbA is geïntegreerd (bijv. gemeentelijk klimaatplan Puerto Vallarta, gemeentelijk klimaatplan Bahía de Banderas, stedelijk ontwikkelingsplan San Miguel de Allende). Onlangs zijn er beleidsvoorstellen gedaan door het Congres van Quintana Roo en is het initiatief gestart om de NDC- en PROSECTUR-doelstellingen te integreren in subnationaal toerismebeleid.

Aanpassing aan klimaatverandering is een complex veranderings- en transformatieproces en vereist goede samenwerking en coördinatie tussen de particuliere en de openbare sector, die gewoonlijk verschillende opvattingen, prioriteiten en werkculturen hebben. In veel gevallen is er zelfs een geschiedenis van mislukte samenwerkingspogingen en een onderliggend gevoel van wantrouwen of vooroordelen. Om deze obstakels te overwinnen en een sterke samenwerkingsstructuur tussen zijn tegenhangers op te bouwen, volgde ADAPTUR het Collective Leadership Modelvan het Collective Leadership Institute in Potsdam, Duitsland.

Het model ziet verandering als een langer proces met verschillende fasen en omvat belangrijke elementen zoals het creëren van een gedeelde visie, het opbouwen van samenwerkingsstructuren, het consolideren van overeenkomsten en het implementeren van leermechanismen. Het resultaat was de integratie van kleinere groepen van goed geselecteerde veranderaars uit de private, publieke en sociale sector (dezogenaamde "containers") die sterke steun tonen voor de beoogde verandering, als eerste aanjagers fungeren en op een later tijdstip andere actoren in de sector motiveren om zich bij het initiatief of de beweging aan te sluiten.

De eerste stap naar de ontwikkeling van een doelgroepspecifieke communicatie- en capaciteitsopbouwstrategie was een KAP-analyse (kennis, houding, praktijken), die een basislijn vaststelde om inzicht te krijgen in de kennis van de particuliere sector over klimaatverandering, evenals de houding ten opzichte van het onderwerp en de reeds bestaande praktijken. De analyse omvatte ook een beoordeling van de capaciteitsbehoeften, die als input diende voor het capaciteitsopbouw- en trainingsprogramma van ADAPTUR. De bevindingen werden ook gebruikt om counterparts, consultants en projectleden te trainen in het beter begrijpen van de private sector en het verbeteren van hun communicatievaardigheden door het gebruik van de juiste woorden, concepten en boodschappen.

Het trainingsprogramma omvatte verschillende onderwerpen over de kwetsbaarheid voor klimaatverandering, klimaatbestendige investeringen, kosten-batenanalyses, nationaal/subnationaal beleid met betrekking tot klimaatverandering, EbA-oplossingen, publiek-private samenwerking, financiële mechanismen, enz.

Tegelijkertijd werd een perscampagne gelanceerd in samenwerking met lokale media en journalisten. De ADAPTUR website werd geïntroduceerd met regelmatige nieuwsbrieven, best-practices, case studies en berichten van industrieleiders. De website bevatte ook een sectie met studies, hulpmiddelen en informatiemateriaal.

Traditioneel wordt klimaatverandering gezien als een milieu- en wetenschappelijk concept. Maar omdat de impact op industrieën en productiesectoren steeds duidelijker wordt, is er dringend behoefte aan een beter begrip van de economische dimensie van klimaatverandering en de financiële risico's ervan voor de besluitvorming in de privésector.

Het vertalen van milieurisico's naar bedrijfsrisico's helpt ook om de aandacht van de particuliere sector te trekken. Daarom heeft het project ADAPTUR een economische risicobeoordeling uitgevoerd in drie van zijn projectbestemmingen om de toekomstige kosten van klimaatverandering voor de toeristische sector te berekenen. Daarnaast werd een handboek over klimaatbestendige investeringen gepubliceerd, dat werd ontwikkeld met inbreng en deelname van de particuliere sector, met name tijdens het ontwerp van de methodologie. Een van de conclusies was dat aanpassing een goede investering zou zijn, omdat het door bedrijven weerbaarder te maken tegen klimaatverandering mogelijk is om hun toekomstige kosten te verlagen.

Er is institutionele steun nodig voor de begunstigden om de producten die ze met deze oplossing maken te promoten op lokale, regionale en nationale markten. Omdat een enkele boer niet aan de kwantitatieve vraag van de markt kan voldoen en de distributeurs op zoek zijn naar bulkhoeveelheden, moet er op lokaal niveau een functionerende coöperatie worden gevormd. Deze coöperatie verzamelt de producten, onderhandelt met de distributeur over de prijs, houdt toezicht op de productie en verdeelt de winst.

Er moesten verschillende allianties worden gesloten om het programma te laten slagen. Samenwerking was noodzakelijk tussen de volgende belanghebbenden:

• Lokale en provinciale overheid en bestuurlijke autoriteiten
• Sociale groepen zoals jeugdclubs, vrouwengroepen, landbouwcomités
• Comités voor bos- en landbescherming
• Lokale, regionale en nationale bedrijven uit de particuliere sector
• Diverse experts, onderzoekers en wetenschappers in deze sector

Het hoofddoel van de Portugese Ocean Satellite Account (OSA) is het bieden van een economisch informatiesysteem voor de zee. De OSA werd beschouwd als het meest geschikte instrument om de omvang en het belang van de oceaaneconomie voor de Portugese economie in te schatten en om informatie te verkrijgen over de structuur van productieactiviteiten met betrekking tot de oceaan.

De OSA bevoorrechtte de gelijktijdige behandeling van vraag en aanbod. Er werd niet alleen informatie verkregen voor de productierekening (output tegen basisprijzen, intermediair verbruik, bruto toegevoegde waarde - bruto toegevoegde waarde), maar ook voor relevante economische variabelen zoals consumptie van huishoudens en overheidsdiensten, import en export. Zo kon de bijdrage van de "Oceaan" aan de bruto toegevoegde waarde en de nationale werkgelegenheid worden geschat. Daarnaast werd een schatting gemaakt voor betaalde en onbetaalde werkgelegenheid, niet alleen vanwege de relevantie ervan, maar ook om de plausibiliteit van de resultaten te kunnen beoordelen.

Door het Integrated Input-output Symmetric Matrix System toe te passen op de belangrijkste resultaten, was het mogelijk om naast de directe effecten ook het indirecte effect van de Ocean Economy activiteiten op de nationale economie te bepalen.

De compilatie van OSA op NUTS I-niveau maakte informatie mogelijk voor de Azoren en Madeira (eilanden), waardoor regionale verschillen, namelijk verschillende outputpatronen, werden geïllustreerd.

De reikwijdte van de Ocean Economy, die in de Portugese Ocean Satelite Account (OSA) wordt beschouwd, groepeert activiteiten in twee hoofdgebieden: "gevestigde activiteiten" en "opkomende activiteiten" die op hun beurt zijn onderverdeeld in groepen. Er zijn negen groepen, waarvan er acht overeenkomen met gevestigde activiteiten (groepen 1 tot en met 8). De laatste groep (groep 9) omvat nieuwe vormen van gebruik en hulpbronnen van de oceaan, waarin opkomende activiteiten zijn ondergebracht (zie figuur). Het gekozen criterium voor de classificatie van economische activiteiten als gevestigd of opkomend volgt de internationale logica van het volwassenheidsniveau van de markten, namelijk wat in de EU wordt gevolgd in de studie "Blauwe groei" ten behoeve van internationale vergelijkingen.

In het algemeen hebben we gekozen voor een waardeketenlogica die onder andere rekening houdt met het niveau van uitsplitsing naar bedrijfstak dat is toegestaan door het Nationaal Statistisch Systeem. Gezien deze beperking was de methodologische optie om Maritieme diensten en Diensten voor uitrusting van zeeschepen als onafhankelijke groepen te beschouwen, met inbegrip van kruis-economische activiteiten in andere groepen.

De gemeenschapsbosbouw in Nepal heeft een aantal voordelen opgeleverd, waaronder een stijging van het inkomen. Het heeft geholpen om illegale houtkap tegen te gaan door duidelijke regels op te stellen voor de toegang tot hout en door een sterk systeem van bosbewaking. De bestaansmiddelen van de gemeenschappen zijn ook verbeterd door een betere toegang tot brandhout en veevoer, een betere gezondheidszorg en een betere toegang tot energie, bijvoorbeeld door geld uit ecotoerisme en subsidies voor hernieuwbare energie.