Bosbouwstimulansen met een ecosysteembenadering
Volledige oplossing
Ecosysteem van droog bos in Guatemala
GIZ
Guatemala heeft zich er in het kader van de Challenge van Bonn toe verbonden 1,2 miljoen hectare te herstellen. Om deze verbintenis na te komen, ontwikkelde Guatemala een nationale strategie voor landschapsherstel en werd het stimuleringsprogramma voor de bosbouw aangewezen als het belangrijkste instrument van het overheidsbeleid. In 2015 werd met de publicatie van de wet PROBOSQUE de modaliteit van herstel en herstel van aangetast land opgenomen.
Met deze oplossing werd een regeling voorgesteld om het aanbod van milieugoederen en -diensten in strategische ecosystemen te vergroten, waarbij technieken en soorten worden gebruikt die de beste ecologische structuur van de te herstellen locatie opleveren en ook de overheidsinvesteringen in landschapsherstel worden verhoogd.
De oplossing stelt de volgende methode voor om de ecosysteembenadering te integreren in stimuleringsmaatregelen voor de bosbouw: 1) Karakterisering van het referentie-ecosysteem, 2) Definitie van de aantastingsniveaus en 3) Voorstellen van prioritaire soorten voor herstel.
Laatst bijgewerkt: 14 Nov 2023
678 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
In 2019 was 33% van het grondgebied van Guatemala bedekt met bossen (3.574.244 hectare); met een gemiddeld jaarlijks verlies van 97.223 ha. met een nettoverlies van 0,5% tussen 2010-2016. Dit verlies van bossen veroorzaakt het verlies van de ecosysteemgoederen en -diensten die ze leveren, wat gevolgen heeft voor de gemeenschappen en volkeren die afhankelijk zijn van deze bossen.
De bosbouwstimuleringsmaatregelen PINFOR en PINPEP waren gericht op het vergroten van de bosbedekking met soorten met commerciële waarde; toen het PROBOSQUE programma werd opgezet en uitgebreid met de modaliteit van herstel en aangetaste gebieden, waren er geen richtlijnen en technische parameters om herstel in strategische ecosystemen te bevorderen; deze situatie belemmerde de toepassing en overheidsinvesteringen in deze modaliteit.
Locatie
Guatemala
Centraal-Amerika
Proces
Samenvatting van het proces
De oplossing integreert 2 bouwstenen: met de karakterisering van het referentie-ecosysteem en de identificatie van de aantastingsniveaus (B1) worden technische herstelmaatregelen vastgesteld voor elk ecosysteem, rekening houdend met de structuur van bestaande stimuleringsprogramma's voor de bosbouw, waarbij algemeenheid wordt geëlimineerd en deze beter verenigbaar worden gemaakt met de doelstellingen van ecologisch herstel.
Terwijl "Integratie van ecosysteemparameters in bosstimuleringsprogramma's" (B") tot doel heeft de voordelen van B1 voor verschillende ecosystemen op nationaal niveau te vergroten door wijziging en/of aanpassing van nationale programma's, waardoor meer overheidsinvesteringen worden gedaan in ecosystemen met een hoog aantastingsniveau.
Bouwstenen
Karakterisering van het referentie-ecosysteem en definitie van de aantastingsniveaus
Het doel van deze bouwsteen is om technische teams te voorzien van de biologische parameters die nodig zijn om de huidige staat van een ecosysteem te bepalen (mate van degradatie) en de gewenste staat (gezond) om de juiste herstelmaatregelen te bepalen die in dat specifieke ecosysteem moeten worden geïmplementeerd; we zullen bijvoorbeeld het geval van het Guatemalteekse Dry Forest gebruiken.
De karakterisering van het ecosysteem gebeurt aan de hand van een documentenonderzoek en een geospatiale analyse, waarbij de algemene initiële toestand van het ecosysteem en zijn associaties worden geïdentificeerd. Verspreiding / Klimaat / Bodemkwaliteit / Topografische hoogte / Floradiversiteit / Faunadiversiteit / Dasometrische kenmerken van de referentie-ecosystemen. Voor het droge bos werden 3 associaties geïdentificeerd: 1) doornstruik, 2) hooggelegen droog bos en 3) oeverbos.
De definitie van degradatieniveaus gebeurt door middel van perceelsonderzoek, waarbij de successietoestanden van het referentie-ecosysteem worden vergeleken met de dasometrische kenmerken die werden verkregen van de percelen. In het geval van het droge bos werden drie degradatieniveaus geïdentificeerd: 1) pioniersopvolging, 2) secundair bos en 3) gedegradeerd bos.
Sleutelfactoren
- Het bestaan van een beleidskader dat werk in strategische bosecosystemen als prioriteit definieert.
- Het bestaan van beleidsinstrumenten (behoudsstrategieën, algemene richtlijnen voor bosbeheer, etc.) die gericht zijn op strategische bosecosystemen.
- Groepen die geïnteresseerd zijn in het promoten of updaten van publieke beleidsinstrumenten in strategische bosecosystemen waar ze acties uitvoeren.
Geleerde les
- De kwaliteit van de karakterisering van de referentie-ecosystemen en hun aantastingsniveaus zal afhangen van de hoeveelheid en de kwaliteit van de beschikbare documentaire en geospatiale informatie; het genereren van deze informatie en de inventarisatie van de percelen in het veld kunnen veel middelen en tijd vergen.
Ecosysteemparameters opnemen in stimuleringsprogramma's voor de bosbouw
Het doel van deze bouwsteen is om bosbeheerbeleid te ontwikkelen voor elk strategisch bosecosysteem en dit te koppelen aan de doelstellingen van de bosstimuleringsprogramma's en/of betalingen voor milieudiensten van het land.
In essentie is het nodig om (economisch en/of commercieel) stimuleringsbeleid en technische regelgeving te bevorderen, die behoud, herstel en/of productie in elk strategisch ecosysteem stimuleren.
Dit vereist twee belangrijke elementen:
- Het vermogen om bosprogramma's aan te passen aan biologische elementen, die nog niet ontwikkeld waren toen de technische bosbeheerinstrumenten werden gecreëerd.
- Het bevorderen van een sectoroverschrijdende dialoog tussen belanghebbenden om technische en politieke raakvlakken te vinden.
Om deze bouwsteen te illustreren, wordt het geval van het Guatemalteekse Bosbouwstimuleringsprogramma -PROBOSQUE- gebruikt; dat aanpassingen aanbracht in bosbouwstimuleringsmaatregelen in de modaliteit bosherstel en bosdegradatie, waarbij technische parameters werden gewijzigd.
Sleutelfactoren
- Een duidelijk bosbeleidskader hebben, waarin eerst de reikwijdte van de doelstelling als overheidsbeleid wordt vastgesteld, evenals het onderwerp dat er baat bij verwacht en de verwachte resultaten van de implementatie.
- Het hebben van geconsolideerde overheidsbeleidsinstrumenten die interactie met andere productieve sectoren mogelijk maken. Het Guatemalteekse stimuleringsprogramma voor de bosbouw -PROBOSQUE- is in 1996 van start gegaan en is nog steeds van kracht.
Geleerde les
- Er moeten proefinitiatieven worden ontwikkeld om de technische veronderstellingen van verschillende belanghebbenden bij het aanpassen van overheidsbeleidsinstrumenten te evalueren en/of te testen.
- Er zijn uitgebreide interne en externe discussie- en overlegprocessen met belanghebbenden nodig om de verwachte voordelen te behalen zonder de institutionele en wettelijke mandaten waaraan belanghebbenden moeten voldoen aan te tasten.
- Er moet technisch materiaal worden ontwikkeld om informatie over de nieuwe modaliteiten van overheidsbeleidsinstrumenten aan potentiële belanghebbenden mee te delen en te verspreiden.
Invloeden
De ecologische structuren en milieudiensten van 4 kwetsbare ecosystemen (droog bos, loofbos, gemengd bos en mangrove) zijn verbeterd, wat bijdraagt aan de toename van de biodiversiteit en de bescherming van bedreigde soorten.
De overheidsinvesteringen in herstel en aangetast land zijn verhoogd via 502 projecten voor een bedrag van USD 10.101.909,33 van 2018 tot 2022.
Begunstigden
Eigenaren en houders van land en aangetaste bossen die profiteren van de ecosysteemdiensten die deze herstelde en biodiverse bossen kunnen leveren.
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 15 - Leven op het land
Verhaal
Rafael Ávila.
INAB
"Met de goedkeuring van de wet PROBOSQUE werd echter de noodzaak vastgesteld om uit te breiden naar nieuwe hersteltechnieken en -benaderingen, waarbij de soorten ecosystemen worden gedifferentieerd, wat nieuwe technische richtlijnen vereiste voor hun opname in het stimuleringsprogramma. De integratie van de ervaring heeft geleid tot nieuwe landschapsarrangementen met soorten die in overeenstemming zijn met het ecosysteem, de implementatie van voorouderlijke kennis in lokaal bestuur en, op institutioneel niveau, empowerment op technisch niveau voor de implementatie van deze nieuwe herstelaanpak". Rafael Avila, hoofd van de afdeling Bosherstel van INAB.
