Vrijwilligerswerk in verschillende milieueducatieactiviteiten

Vrijwilligerswerk is een goede manier geweest om teams op te bouwen en vooral om de lokale bevolking te betrekken bij de milieu-inspanningen in twee beschermde gebieden. We hebben geprofiteerd van de behoefte van hogeschool- en universiteitsstudenten om buitenschoolse activiteiten uit te voeren om hun cursussen af te ronden en vrijwilligers aan te trekken. We hebben ook een partnerschap ontwikkeld met een NGO om vrijwilligers te werven in stedelijke centra om specifieke activiteiten uit te voeren. Vrijwilligers worden aangewezen voor projecten in scholen, gemeenschappen en hoofdkantoren.
Context
Uitdagingen
Deze federale beschermde gebieden liggen in de metropoolregio Rio de Janeiro met 12 miljoen inwoners. Daarom is het beschermen van de mangroven en de wateren van de Guanabara-baai een uitdagende taak en is het personeel en het overheidsbudget beperkt. Lokale kennis en bewustzijn over het belang van het gebied is niet wijdverspreid. Bovendien is vrijwilligerswerk niet erg gebruikelijk in Brazilië.
Locatie
Proces
Samenvatting van het proces
Brazilië is een land dat onlangs een middeninkomensniveau heeft bereikt. Het overheidsbudget voor de uitvoering van beschermde gebieden is nog steeds laag, maar door de stijgende onderwijsmogelijkheden is vrijwilligerswerk steeds gebruikelijker geworden. De laatste twee decennia is er een wettelijk kader voor vrijwilligerswerk opgebouwd. Het Chico Mendes Biodiversity Conservation Institute (ICMBio) lanceerde zijn vrijwilligersprogramma in 2009 en erkende het belang van vrijwilligerswerk. Maar omdat het hoofdkantoor van het beschermde gebied in een lage-inkomensregio ligt en ver van de stedelijke centra, is het moeilijk om mensen aan te trekken voor vrijwilligerswerk. Door gebruik te maken van het feit dat veel hogescholen en universiteiten van hun studenten eisen dat ze buitenschoolse activiteiten doen om hun diploma te halen, hebben we veel studenten ontvangen om gekwalificeerde vrijwilligersactiviteiten te ontwikkelen. Deze activiteiten zijn belangrijke manieren om het belang van dit beschermde gebied en zijn ecosystemen bekend te maken. Bovendien vormen ze een communicatiekanaal met de lokale bevolking. Een ander onderdeel dat bijdraagt is het bevorderen van partnerschappen met NGO's om activiteiten voor stedelijke vrijwilligers te organiseren en te financieren. Via dit initiatief kunnen we niet alleen bewustzijn creëren, maar ook bekwame vrijwilligers aantrekken.
Bouwstenen
Institutionalisering van het vrijwilligersprogramma
Sleutelfactoren
Geleerde les
Bronnen
Universitaire en hogeschoolstudenten aantrekken
Sleutelfactoren
Geleerde les
Bronnen
Projecten op scholen
Sleutelfactoren
Geleerde les
Projecten in lokale gemeenschappen
Sleutelfactoren
Geleerde les
Open evenementen met milieuactiviteiten
Sleutelfactoren
Geleerde les
Materialen maken en communicatiemiddelen promoten
Sleutelfactoren
Geleerde les
Invloeden
Door verschillende acties waarbij vrijwilligers betrokken waren, zijn enkele belangrijke effecten naar voren gekomen: een betere relatie met de lokale bevolking en een groter publiek bewustzijn over het belang van deze beschermde gebieden voor het behoud van de mangrove. Deze effecten blijken uit enkele projectresultaten, zoals - Contact met 25 scholen rondom deze beschermde gebieden, bestaande uit ongeveer 4.000 leerlingen van kleuterschool tot middelbare school. Een van de resultaten van deze schoolactiviteiten was de toename van het gevoel van eigenwaarde en de erkenning van het belang van mangroves onder lokale kinderen en tieners die de mangroves als vies en stinkend beschouwden. - Vrijwilligers hebben leerlingen ook geleerd om te schrijven en hun eigen projecten te ontwikkelen, waardoor jong burgerschap is ontstaan en de kwaliteit van leven voor de lokale bevolking is verbeterd. - Een ander resultaat was het betrekken van de stedelijke bevolking door middel van een natuurwerkdag waarbij de oevers van de rivier werden hersteld. Naast het vergroten van het milieubewustzijn onder hen, was er ook een neveneffect: gekwalificeerde professionals werden aangetrokken om vrijwillig andere projecten te ontwikkelen waarvoor geen overheidsbudget was.
Begunstigden
natuur, lokale scholieren, vrijwilligers, lokale mensen, leraren
Verhaal
Maria Lidia Novaes Correa groeide op in een plattelandsgezin en moest al vroeg beginnen met werken. Om haar gezin te onderhouden heeft ze meer dan 15 jaar in restaurants gekookt. Toen haar kinderen groter werden en de financiële nood daalde, besloot ze haar dromen na te jagen: studeren en werken op milieugebied. Ze voltooide haar middelbare school op 46-jarige leeftijd en volgde daarna verschillende technische cursussen. Zeven jaar later werd ze toegelaten tot twee universiteiten, in undergraduate cursussen in milieubeheer en biologie. Toen ze 54 was, hoorde ze over het vrijwilligersprogramma van het Chico Mendes Biodiversity Conservation Institute (ICMBio) en raakte ze geïnteresseerd in vrijwilligerswerk in Guapi-Mirim Environmental Protected Area en Guanabara Ecological Station omdat ze haar jeugd in deze regio had doorgebracht. Zelfs als ze er twee uur over deed om op kantoor te komen, werkte ze ongeveer 18 maanden als vrijwilliger in deze beschermde gebieden, één keer per week, onderhield ze de plantenkwekerijen en organiseerde ze enkele openbare evenementen. Op eigen initiatief begeleidde en bouwde ze een wormencomposteringssysteem met de hulp van een andere vrijwilliger. Sindsdien worden alle rauwe fruit- en groenteschillen van de lunch van de werknemers en vrijwilligers hierin gestopt en wordt de meststof gebruikt in de biologische tuin van het hoofdkantoor, die een attractie is voor bezoekers. Een van de onderhoudsmedewerkers leerde het belang van het systeem en hoe het werkt en heeft hierover lezingen gegeven. Enkele maanden geleden werd Correa uitgenodigd door een basisschool in de regio om samen met leerlingen een tuin aan te leggen. Deze school, een van de scholen waar vrijwilligers het project Guapi-Mirim Environmental Protected Area Goes to School uitvoeren, ligt in een zeer arme regio. Veel van de leerlingen hebben een fragiele gezinsstructuur. Ze vertelt dat toen ze aankwam veel leerlingen in hun vrije tijd de school ontvluchtten, en dat nu een meerderheid van hen erg betrokken is bij tuinieractiviteiten. Hoewel Maria Lidia niet meer elke week kan komen, nodigen we haar vaak uit om mee te werken aan andere projecten. Volgens haar "was het een geweldige kans voor mij om meer te leren over beschermde gebieden en hoe ze worden beheerd. Het was ook zinvol om te beseffen dat mijn kennis belangrijk was voor anderen en voor het milieu. De ervaring als vrijwilliger was ook relevant voor mijn academische studie".