Werken aan duurzaamheid van de ambachtelijke steenkrabvisserij in Ancud, Chili.
Volledige oplossing
Boten in de steenkrabvloot.
Ecos
Ons werk is gebaseerd op het uitgangspunt: "minder vissen en de economische beloning behouden of verhogen". Om dit te bereiken, werken de vissers van steenkrabben eraan om hun product wereldwijd te onderscheiden van andere krabproducten om een hogere waarde te krijgen, waardoor de visserijdruk afneemt.
Aangezien de groeiende wereldmarkt vraagt om producten die op een verantwoorde manier worden beheerd, richtten de vissers zich op twee doelen: het in stand houden van een duurzame visserij door middel van gezamenlijk beheer en dit bewijzen door middel van het betrouwbare en erkende certificeringsprogramma van de Marine Stewardship Council (MSC).
De vissers hebben erkenning gekregen voor hun visie op de toekomst. Ze hebben deelgenomen aan duurzame visserijfora en -bijeenkomsten en verklaard dat milieuvriendelijke vispraktijken de beste manier zijn om het visserijbedrijf in stand te houden. Op deze manier zijn ze voorlopers geworden van duurzame visserij op lokaal niveau en stimuleren ze deze processen in andere vissersgemeenschappen.
Laatst bijgewerkt: 25 Mar 2019
3560 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
Biologische uitdagingen: overbevissing voorkomen, slechte vispraktijken voorkomen en de productie van visserij-informatie verbeteren, met inbegrip van de impact op het ecosysteem.
Sociale uitdagingen: de stigmatisering van de ambachtelijke visserij overwinnen, de vereniging van vissers verbeteren, het kennisniveau van de biologie van de hulpbron verhogen, vissers trainen in duurzame en verantwoorde visserijpraktijken.
Economische uitdagingen: de prijzen verbeteren, de instabiliteit op de arbeidsmarkt aanpakken en de onzekerheid van de visserijactiviteiten in de toekomst verminderen.
Locatie
Ancud, provincie Chiloé, Chili
Zuid-Amerika
Proces
Samenvatting van het proces
Door capaciteitsopbouw konden vissers concrete acties ondernemen, zoals het gebruik van logboeken, om de visserij duurzamer te maken. Dit omvatte een toetsing van de visserij aan een duurzaamheidsstandaard, die op zijn beurt leidde tot de ontwikkeling van een Fishery Improvement Project (FIP) om de geconstateerde tekortkomingen aan te pakken.
Het FIP heeft de taken gepland om de hiaten aan te pakken. Verschillende instellingen zijn betrokken bij de ontwikkeling van acties over een periode van drie jaar. Er zijn duidelijke richtlijnen opgesteld voor het ontwerp en de uitvoering van een beheerplan voor de visserij, dat wordt ontwikkeld binnen een kader van gezamenlijk beheer dat wordt erkend door de Chileense visserijsector.
Met getrainde vissers die duidelijke richtlijnen hebben om de visserij naar duurzaamheid te brengen, en met een voorbeeld van publiek-privaat co-management, wordt verwacht dat er resultaten op het gebied van duurzaamheid zullen worden bereikt. Door het verkrijgen van certificering voor de visserij en het positioneren van de bron op markten die duurzame producten vragen om de marktkansen te vergroten, zou dit het inkomen van de ambachtelijke vissers moeten stabiliseren.
Bouwstenen
Evaluatie van de MSC (Marine Stewardship Council) Visserijstandaard.
Deze bouwsteen heeft betrekking op een externe en objectieve beoordeling van de visserij volgens een breed gevalideerde duurzaamheidsstandaard (in dit geval de MSC Visserijstandaard). Het uitvoeren van een voorafgaande beoordeling genereert een diagnose van meerdere aspecten van de visserij, die het mogelijk maakt om een routekaart op te stellen voor de belanghebbenden die betrokken zijn bij de visserij, zoals regelgevers en directe gebruikers, om elk geïdentificeerd aspect te verbeteren. Het vergemakkelijkt de werkagenda van elke stakeholder om het gemeenschappelijke doel van duurzaamheid van de visserij te bereiken.
Op basis van deze eerste evaluatie van de steenkrabvisserij is een Visserijverbeteringsproject (FIP) ontworpen en uitgevoerd met alle belanghebbenden. In dit proces zijn de noodzakelijke acties om de MSC duurzaamheidsstandaard te bereiken gepland voor de komende drie jaar. Dit omvat het identificeren van verantwoordelijkheden en financieringsbronnen voor het uitvoeren van de activiteiten.
Sleutelfactoren
- Het is noodzakelijk om andere instellingen, zoals NGO's, stichtingen, ontwikkelingsagentschappen van de overheid en onderzoeksorganisaties bij het proces te betrekken, waardoor de noodzakelijke acties om de doelen te bereiken kunnen worden gekatalyseerd.
- Een vlotte communicatie tussen de belanghebbenden is belangrijk om gezamenlijke acties voor het algemeen belang te plannen.
- Het MSC programma voor capaciteitsopbouw biedt een reeks hulpmiddelen en trainingsinitiatieven om visserijen te helpen op weg naar duurzaamheid en certificering, waaronder een sjabloon voor pre-evaluatie en een benchmarking tool.
Geleerde les
De organisatorische capaciteit en de mate van betrokkenheid van de sociale groep die de oplossing zal leiden, is van fundamenteel belang. Een gefragmenteerde organisatie zal niet de verbintenissen bereiken die nodig zijn voor deze oplossing.
Het uitvoeren van duurzaamheidstrainingen in de sociale groep die aan het hoofd van de oplossing staat, was van cruciaal belang omdat dit voor de eerste keer vertrouwen genereerde in het voordeel van de oplossing.
De implementatie van de oplossing verloopt in het begin langzaam, omdat er overtuigingswerk moet worden verricht voor de verschillende belanghebbenden, maar naarmate ze de verbeteringen visualiseren, wordt de weg lichter en wordt er sneller vooruitgang geboekt.
Formaliseer en erken medebeheer.
De formalisering van een medebeheergroep biedt een ruimte voor discussie die de transparantie van de beschikbare informatie en het nemen van specifieke beslissingen bevordert.
Deze ruimte voor dialoog met de belangrijkste belanghebbenden in de visserij, wier meningen correct worden gevalideerd door hun achterban, stelt alle belanghebbenden in staat om samen te werken aan het ontwerp van een beheerplan.
Dit zorgt ervoor dat de maatregelen die zullen worden geïmplementeerd om duurzaamheid te bereiken zullen worden gerespecteerd door de gebruikers, aangezien men volledig op de hoogte is van de beslissingen en de redenen voor het nemen van een of andere beslissing.
Deze werkstrategie zorgt voor stabiliteit en bestuur van het systeem.
In dit geval is het de Crustacean Management Committee van de provincie Chiloé die moet werken aan het ontwerp van een beheerplan voor de visserij op steenkrabben. In Chili erkent de wet deze instantie voor gezamenlijk beheer als adviesorgaan voor de staatssecretaris van Visserij en Aquacultuur.
Sleutelfactoren
- Er moet worden gezorgd voor transparante informatie en besluitvorming.
- De verantwoordelijkheden van de vertegenwoordigers van de medebeheergroep moeten worden verduidelijkt om te voorkomen dat kwesties of aspecten worden besproken die verder gaan dan de doelstellingen van hun medebeheer.
- Het wordt aanbevolen om een werkplan op te stellen voor de medebeheergroep en om de activiteiten van de groep regelmatig te plannen.
Geleerde les
Particuliere vertegenwoordigers - vissers en verwerkers - beschikken over een grote hoeveelheid informatie die niet gecodificeerd of expliciet is. Voordat het systeem van gezamenlijk beheer werd opgezet, was deze informatie niet beschikbaar en werd daarom niet gebruikt voor visserijbeheer.
Vaak komen private en publieke doelstellingen samen. Vóór de oprichting van de commissie voor gezamenlijk beheer konden deze doelstellingen echter niet worden gerealiseerd of op elkaar worden afgestemd door een gebrek aan geschikte communicatiekanalen.
De steun en betrokkenheid van gebruikers bij onderzoek en controle is groter onder een systeem van gezamenlijk beheer dan zonder dit systeem.
Logboektraining voor vissers.
Het was noodzakelijk om de vissers die deel uitmaken van het proces te trainen op het gebied van duurzaamheid en goede vispraktijken. In ons geval richtte dit zich op de invoering en implementatie van vislogboeken.
Presentaties boden een eerste benadering van duurzaamheidskwesties. Ze gaven voorbeelden van visserijen die wereldwijd op een duurzame manier zijn ontwikkeld en dit bleek goed te worden geaccepteerd. De overdracht van informatie door middel van video's of infographics bleek beter ontvangen te worden dan presentaties door experts.
Voor de implementatie van visserijlogboeken was eerst uitleg en training nodig over waarom en wat nodig is. De logboeken werden met succes uitgelegd als een boekhoudsysteem dat, indien goed beheerd, informatie kan verschaffen om het werk van de vissers te vergemakkelijken, zoals de vroegtijdige identificatie van visgebieden met lage opbrengsten, slechte visseizoenen, economische opbrengsten van de vloot, enz.
De implementatie van visserijlogboeken werd in drie fasen uitgevoerd:
1. Oefeningen aan land om de logboeken te vullen met fictieve visserijactiviteiten;
2. Implementatie van een pilot op zee, begeleid door een professional aan boord;
3. Uitvoering in de vloot met sporadisch toezicht van een professional aan boord om vulfouten op te sporen.
Sleutelfactoren
- Het is cruciaal om trainingsprocessen in duurzaamheidszaken uit te voeren met de sociale groep die aan het hoofd van de oplossing staat. Dit helpt om vertrouwen op te bouwen in de voordelen van de oplossing.
- Informatieverstrekking via grafische methoden zoals video's en afbeeldingen werd goed ontvangen door de vissers.
- Om de logboeken te valideren, was de samenwerking met een nationaal erkende instantie op het gebied van visserijonderzoek van cruciaal belang. In dit geval was dat het Fisheries Development Institute (IFOP).
Geleerde les
Voor de implementatie van logboeken was het nuttig om een visser aan te wijzen die verantwoordelijk is voor het beheer van de levering van logboeken aan de vloot en voor het ontvangen en verwerken van de informatie. Idealiter zou deze functie moeten worden gecompenseerd om ze op termijn levensvatbaar te maken. In dit geval werd hiervoor een fonds gebruikt dat bestond uit bijdragen van de leden van de vissersorganisatie, plus externe fondsen die via stichtingen werden beheerd.
Invloeden
De implementatie van een project ter verbetering van de visserij heeft geleid tot werkafspraken voor de korte en middellange termijn tussen de Chileense staat, NGO's, nationale universiteiten en ambachtelijke vissers.
De vissers hebben een voorafgaande beoordeling van de duurzaamheid van de visserij uitgevoerd volgens de wereldwijd erkende MSC-standaard. Hieruit zijn gebieden naar voren gekomen die voor verbetering vatbaar zijn en die de Chileense staat en de Chiloé Crustacean Management Committee een duidelijk pad hebben gewezen om duurzaamheid te bereiken, onder andere door middel van bestandsevaluaties en geschikte vangstststrategieën op basis van de populatiestatus.
De inspanningen van de vissers om de visserij op steenkrab(Metacarcinus edwardsii) op een duurzaam niveau te houden, hebben ook gevolgen gehad op sociaal gebied. Er is een sterke lokale erkenning van deze vissersgemeenschap, wat hen op zijn beurt heeft gemotiveerd om te blijven leren en hun visserijactiviteiten te verbeteren. Ze hebben vislogboeken ingevoerd, waarin nieuwe gegevens worden verzameld om relevante informatie te verschaffen voor het juiste beheer van de visserij.
Wat de economische dimensie betreft, wordt verwacht dat wanneer de steenkrabvisserij eenmaal als duurzaam gecertificeerd is, dit een differentiatie van de markt met zich meebrengt, waardoor de ambachtelijke vissers een comparatief voordeel krijgen.
Begunstigden
Dit initiatief komt direct ten goede aan 80 vissers en indirect aan de grote ambachtelijke vissersgemeenschap van Chili en de staatsorganen voor visserijbeheer.
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 8 - Fatsoenlijk werk en economische groei
SDG 12 - Verantwoord consumeren en produceren
SDG 14 - Leven onder water
Verhaal
Workshop over duurzaam beheer van de steenkrabvisserij.
ECOS
De geschiedenis van de steenkrabvisserij is een verhaal van sociale, economische en ecologische verbeteringen.
Het begon in de jaren 1980, toen de vangst voornamelijk vanaf de kant werd gevist met kleine boten en vallen gemaakt van autobanden of ander afval. De visserij was alleen voor eigen gebruik.
Hoewel de groeiende commerciële vraag ertoe leidde dat de lokale vissers hun productie verhoogden, was de visserij nog steeds precair. De boten waren niet autonoom, de sanitaire omstandigheden waren gebrekkig en de vissers moesten grote fysieke inspanningen leveren omdat elke fuik met de hand moest worden uitgezet en opgetild. Deze situatie hield meer dan twintig jaar aan.
In 2002 richtten de vissers een vereniging op en ontwikkelden ze een formele commerciële visserij. De organisatie begon te bloeien en verkreeg ontwikkelingsfondsen van de staat. Deze fondsen, samen met hun eigen fondsen, stelden de vissers in staat om hun activiteiten te professionaliseren, betere technologieën in te voeren om de werkomstandigheden en de veiligheid aan boord te verbeteren, samen met betere opslag- en sanitaire omstandigheden waardoor de boten de haven konden bereiken met een betere kwaliteit van de vis.
De steenkrab is de belangrijkste soort in de nationale krabbenvisserij van Chili. De aanvoer bedraagt ongeveer 3-4.000 ton per jaar, wat overeenkomt met meer dan US$ 2,8 miljoen aan eerste verkooptransacties. Hiermee wordt het levensonderhoud van veel ambachtelijke vissers ondersteund.
De steenkrabvisserij is nu volledig commercieel en de zorg van zowel de vissers als de staat is om duurzame visniveaus te handhaven.
Om dit te bereiken is de visserij beoordeeld aan de hand van de MSC-standaard, die een externe en objectieve meting van de status van de visserij biedt. Er is nu een pre-beoordelingsrapport voor deze visserij voltooid dat een routekaart naar duurzaamheid biedt.
De staat heeft een medebeheergroep geformaliseerd, waarin de overheidsinstanties die verantwoordelijk zijn voor de regulering en inspectie van visserijen, de directe gebruikers van de visserij, de ambachtelijke vissers en de krabbenverwerkers zijn vertegenwoordigd. Samen zal deze groep een beheerplan opstellen en de duurzaamheid van de visserij waarborgen.
Deze acties hebben als katalysator gediend voor de uitvoering van een project voor de verbetering van de visserij (FIP), waarbij verschillende actoren zoals het staatssecretariaat voor Visserij en Aquacultuur, universiteiten, NGO's en ambachtelijke vissers betrokken zijn geweest om de hiaten in de informatie en het beheer aan te pakken die nodig zijn om de duurzaamheid van de visserij te garanderen en de waardeketen van de hulpbron te verbeteren.
