Dereler, şiddetli yağmurlar sırasında bozulmuş, dik arazilerde kolayca gelişir ve sonunda genişleyerek çukurlara dönüşür. Çoğu zaman yağmurla beslenen yıllık mahsullerin ekim alanı oluklarla kesişir. Erozyonu kontrol etmek ve besin maddelerini, silt ve nemi tutmak için kontrol barajlarının inşası gereklidir. Kontrol barajlarının inşası için canlı ya da ölü malzeme kullanılabilir. Ayrıca, kontrol barajları olukların yanına çalılar ve ağaçlar dikilerek güçlendirilmelidir. Oluklar normalde planlanan arazinin yukarısından kaynaklandığından, bu alan da dikkate alınmalıdır. Canlı materyal için meyve ağaçları ve çalıların dikilmesi tavsiye edilir. Oluk tıkama ve kontrol barajlarına yatırım yapmak, gelecekte bir miktar verim ve gelir sağlayabileceği için ödüllendiricidir. Ancak, canlı materyaller hayvanları da çeker; bu nedenle alanın çitle çevrilmesi gerekebilir.

Birlikte ekim, aynı tarlada iki veya daha fazla ürünün aynı anda yetiştirilmesini içeren bir ekim tekniğidir. Bitkiler mevcut alanı ve besin maddelerini daha verimli kullandıkları ve birbirlerinin gelişmesine yardımcı oldukları için birlikte ekim verimin artmasını sağlayacaktır. Aynı zararlıları ve hastalıkları paylaşmamak ve toprak verimliliği ve besin maddeleri konusunda farklı gereksinimlere sahip olmak ve bunları toprağın farklı ufuklarından çıkarmak için birlikte ekilen ürünler farklı bitki ailelerine ait olmalıdır. Birlikte ekim, faydalı ve yırtıcı böcekleri çeken biyolojik çeşitlilik yaratır. Çiçeklenme arttıkça, birlikte ekim tozlaşmayı sağlayan böcekleri ve dolayısıyla arıcılığı da destekler.

Birlikte ekim için üç temel sınıflandırma vardır: a) belirli bir düzenleme olmaksızın çeşitli uyumlu bitkilerin birlikte ekilmesini içeren karışık ekim (örn. fasulye ile birlikte ekilen mısır); b) farklı ürünlerin sıralar halinde yan yana ekildiği sıralı ekim veya sokak ekimi (örn.havuç ve soğan sıralarının dönüşümlü olarak ekilmesi); c) yavaş büyüyen bir mahsulün daha hızlı büyüyen bir mahsulle birlikte ekildiği ve daha erken hasat edilerek yavaş büyüyen mahsulün daha sonra tüm ekim alanını kaplamasına izin verilen geçici ara ekim (örn. patates ve balkabağı).

Yerçekimi ile sulama (karık veya yüzey sulama) Tacikistan'da yıllık ürünler için kullanılan ana sulama tekniğidir. Erozyonu önlemek için sulama, hafif eğimli kontur çizgilerini takip eden karıklarla yapılmalıdır. Suyun toprağa infiltrasyonunu artırmak ve sulama karığı boyunca erozyon riskini azaltmak için su akıĢı yavaĢ olmalıdır. Ayrıca, yerçekimi ile sulamayı daha etkili hale getirmek için, örneğin infiltrasyon yoluyla su kaybını azaltmak için sulama kanallarını plastik folyo ile kaplamak veya homojen bir dağılım elde etmek için suyu plastik borularla karıklara dağıtmak gibi önlemler uygulanmalıdır.

Çok fazla sulamadan kaçınmak için özel dikkat gösterilmelidir; aşırı su toprak erozyonuna, olukların oluşmasına neden olabileceğinden veya zararlıları çekebileceğinden uygun şekilde tahliye edilmelidir.

Yerçekimi sulama sisteminde, kılcal damarları yok etmek ve böylece nemi korumak için karıklar arasında toprak yüzeyini kırmak çok önemlidir.

Damla ve yağmurlama sulama gibi daha sofistike ve verimli sulama teknikleri, yıllık sulanan ürünlerde çoğu durumda ekonomik olarak uygulanabilir değildir.

Kontur sürme dik eğimli alanlarda kullanılmalıdır. Arazi, ekilebilir arazinin etrafında kıvrılan kontur çizgileri boyunca eğime dik olarak sürülür. Kontur çizgileri, su akışı durdurulduğu için yağmur suyunun infiltrasyonunu destekler. Böylece toprak erozyonu ve oluk oluşumu riski azalır ve yıllık mahsuller için su mevcudiyeti artar. Kontur çizgilerinin toprağı koruyucu etkisi, yanlarına çim şeritler, çalılar veya çitler dikilerek artırılabilir.

Büyük hayvan sürüleri nedeniyle, özellikle ekili alanlar yollara veya hayvan koridorlarına yakınsa, yıllık mahsuller için çit çekmek genellikle gerekli hale gelir. Tacikistan'da uygulanan çeşitli çit biçimleri vardır. Tel örgü ile çit çekmek etkili ancak pahalıdır. Doğal çitlerin aksine, kafes tel çitler meyve verimi veya kereste yoluyla ek gelir yaratmayacaktır.

Mümkün olduğunda, çit için doğal, yerel malzemeler (örneğin dallar, çalı çırpı, taşlar, tahta çubuklar vb.) kullanılmalıdır. Bu malzemeler tel örgü veya betondan daha ucuzdur ve faydalı böcekler ve diğer tozlayıcılar için habitat sunar. Tercihen dikenli (alıç, kiraz eriği ve kızamık) yerel ağaç ve çalılardan kurulan canlı çitler, biyolojik çeşitliliğe katkıda bulundukları ve yakacak odun ve yabani meyve sağladıkları için daha da uygundur. Ancak, kuruldukları ilk yıllarda koruma ve sulama gerektirebilirler.

Eğer sahada taşlar mevcutsa, taş duvarlarla çit çekilmesi de düşünülebilir. Doğal taş duvarlar sadece dayanıklı olmakla kalmaz, aynı zamanda polen taşıyıcılar, diğer böcekler ve küçük memeliler için de habitat oluşturur.

Hibrit çeşitlere olan talebin artması nedeniyle, yerel sebze ve yıllık mahsul çeşitlerinin tohumları yerel pazarlarda giderek daha fazla bulunamaz hale gelmiştir. Yerel çeşitlerin avantajı, açık tozlaşmadan kaynaklanmaları, yani tohumlarının köy düzeyinde çoğaltılabilmesidir. Ancak çeşitlerin saflığının korunması sürekli kontrol gerektirmektedir. Çeşidin özelliklerini göstermeyen bitkiler ayıklanmalıdır.

Yerel çeşitlerin tohumlarının yerel tohum bankalarında saklanarak muhafaza edilmesi tavsiye edilir. Eğer bir tohum bankası yoksa, genetik materyalin uzun vadede yerinde bulunmasını sağlamak için yeni bir tohum bankası kurulması desteklenmelidir.

Yeterli hasat ve hasat sonrası yönetim özellikle meyve, çilek, sebze ve bitki üretimi için önemlidir. Bunlar kuru ve serin, ancak donmaya karşı korumalı bir depolama alanında saklanmalı ve önceden dezenfekte edilmelidir. Özellikle fareler, çoğu depolama tesisi için yaygın bir tehdittir, ürünleri kirletir ve dolayısıyla gelecekteki satışları imkansız hale getirir. Haşerelerle mücadele için pestisit kullanımından kaçınılmalıdır çünkü bunlar gıda ürünlerini kirletmektedir. Bunun yerine çeşitli tuzak türleri kullanılmalıdır.

Elma gibi taze meyveler depolanırken, çürüme riskini en aza indirmek için hasat dikkatli bir şekilde yapılmalıdır.

Elmalar etilen ürettiğinden ve bu da patateslerin vaktinden önce filizlenmesine neden olabileceğinden elma ve patatesleri birlikte saklamaktan kaçınılmalıdır.

Meyveler de hasattan sonra komposto, reçel yapılarak veya kurutularak muhafaza edilebilir.

Meyveler gibi birçok sebze de kavanozlarda muhafaza edilebilirken, domates gibi diğerleri kurutulabilir. Havuç, pancar, turp gibi kök sebzeleri saklamak için en kolay ve ucuz yöntem, dondan korunmalarını sağlamak için saman ve toprakla kaplı kelepçelerde tutmaktır. Başta fareler olmak üzere haşerelerin istilasını önlemek için kelepçeler düzenli olarak kontrol edilmelidir.

Ürün rotasyonu, aynı tarlaya birkaç yıl boyunca farklı yıllık ürünlerin belirli bir sırayla ekilmesi anlamına gelir. Ürün rotasyonu, farklı ailelerden gelen ürünlerin besin maddeleri ve köklenme derinliği açısından farklı gereksinimleri olduğundan, uzun vadeli toprak verimliliğinin sağlanmasına yardımcı olur. Ayrıca, toprak kaynaklı hastalık ve zararlıların birikmesini ve yayılmasını önler. Tacikistan'da, sulanan arazilerde patates gibi aynı nakit ürünlerin yetiştirilmesi genellikle ürün rotasyonuna tercih edilmektedir.

Kapsamlı bir ürün rotasyonu kavramı, toprak kalitesini önemli ölçüde artıran yonca veya esparcet gibi baklagil yem bitkilerinin birkaç yıl boyunca yetiştirilmesini içerir. Ayrıca, bakliyat (nohut, bezelye, mercimek) ürün rotasyonunu ve ürün çeşitlendirmesini teşvik etmek için kullanılabilir. Bunlar ikinci ürün olarak da ekilebilir. Aynı zamanda, bakliyat azotu sabitler ve böylece toprak verimliliğini artırır. Bu ürünlerin çoğu ayrıca tozlayıcıları çeker ve arılar için uygun yaşam alanları sağlar.

Organik maddenin ayrıştırılmasıyla, genellikle atık olarak kabul edilen maddelerden doğal toprak gübresi üretilebilir. Yabani otlar, yapraklar, kesilmiş çimen, hasat artıkları, hayvan gübresi, kül, yeşil ve kahverengi budama malzemesi, yumurta kabukları ve sebze kabukları gibi mutfak atıkları ve diğer organik maddeler karıştırılır ve uzun etkili gübre üretmek için mikroorganizmalar tarafından ayrıştırılır.

Kompost sadece toprak yapısını iyileştirmekle kalmaz, aynı zamanda gözenekliliğini de artırarak bitkilerin kök sistemi için daha iyi bir ortam yaratır. Ayrıca ağır toprakların geçirgenliğini artırır ve toprağın su tutma kapasitesini artırarak erozyonu ve yüzey akışını azaltır.

Kompost, toprağa çeşitli makro ve mikro besinler ve genel olarak önemli miktarda organik madde sağlar.

Kompost aynı zamanda sıvı gübre hazırlamak için de kullanılabilir, çok hızlı etki eden organik bir üst gübredir ve sebzeler besin eksikliği gösterdiğinde ya da çiçeklenme sonrası domates gibi çok fazla besine ihtiyaç duydukları bir aşamada uygulanabilir.

Tacikistan'ın yazları çok kurak ve kışları soğuk geçen iklim koşulları göz önüne alındığında, kompost normalde çukurlarda üretilir. En yaygın olarak iki çukurlu bir sistem önerilir.

İyi kalitede meyve verimi elde etmek ve uzun vadede meyveciliğin sebze veya yem üretimiyle ilişkilendirilmesini sağlamak için optimum meyve ağacı oluşumu hayati önem taşımaktadır. Meyve ağaçları, yaşam döngülerinin başlangıcından itibaren budama, dalları bağlama ve yayma yoluyla oluşturulmalıdır. Kararlı ve ışık alan ağaçlar oluşturmak için iskelet ve meyve dalları net bir şekilde ayırt edilmelidir. Yaşam döngüsünün ilerleyen aşamalarında, gereksiz meyve dallarını, sürgünleri ve ölü odunları çıkarmak için bakım budaması kullanılır. Bu, güneş ışığının ağacın iç kısımlarına nüfuz etmesini sağlayarak daha lezzetli ve daha büyük meyveler üretmek için gerekli koşulları sunar. Meyve ağaçları çok büyüdüğünde ve meyve kalitesi düştüğünde, rehabilitasyon budaması yoluyla gençleştirilebilirler. Yeterli budama, ağaçların çok yoğun olmamasını ve rüzgarın geçebilmesini sağladığı için zararlıları ve hastalıkları da önleyebilir. Böylece yaprakların yüzeyi yağmur ya da çiy yağışından sonra hızla kuruyacak ve külleme gibi hastalıkların sporları filizlenmeyecektir.