Wanneer een planner een plannings- of bestemmingsplantaak uitvoert, heeft hij zelden toegang tot alle informatie of kennis die hij voor het hele plangebied zou willen hebben. Of het nu gaat om meer consistente ecologische gegevens over het hele plangebied of een completer begrip van het volledige scala aan sociale en economische informatie, een planner staat vaak voor de volgende keuzes:
- Wachten tot ze meer gegevens hebben (met als uiteindelijk doel het verzamelen van 'perfecte' informatie over alle vereiste datasets); of
- Werken met de beste beschikbare wetenschappelijke kennis en accepteren dat deze weliswaar niet perfect is, maar wel toereikend op voorwaarde dat de tekortkomingen van de gegevens worden begrepen (door de planners en de besluitvormers) en duidelijk worden uitgelegd aan het publiek en de besluitvormers. Onvoldoende kennis over mariene ecosystemen kan de vaststelling van zinvolle doelstellingen of wenselijke resultaten bij de planning in de weg staan. David Suzuki vroeg zich in 2002 af hoe we effectief kunnen plannen en beheren als "... tot op heden alles wat we daadwerkelijk hebben geïdentificeerd ... ongeveer 10-20% van alle levende wezens is", en "... we zo'n slechte inventaris hebben van de bestanddelen en een vrijwel nutteloze blauwdruk van hoe alle componenten op elkaar inwerken?
Een goed begrip van de bredere context waarbinnen het MPA zich bevindt, is een belangrijke factor bij de planning. Vanwege de mate van 'connectiviteit' in het mariene milieu en de biologische onderlinge afhankelijkheid van naburige gemeenschappen, kan een MPA slechts zo 'gezond' zijn als de omringende wateren. Zelfs een goed geplande MPA zal moeilijk te beheren zijn als de omringende wateren overmatig worden gebruikt, vervuild of zelf onvoldoende worden beheerd.
- De realiteit is dat als je wacht tot je 'perfecte' informatie hebt voor planning, je nooit zult beginnen.
- Erken dat mariene gebieden dynamisch zijn en altijd veranderen; en met de technologische vooruitgang veranderen de gebruiksniveaus en -patronen voortdurend, net als de sociale, economische en politieke context.
- In vrijwel alle planningssituaties is het beter om verder te gaan met de beste beschikbare informatie dan om te wachten op 'perfecte' gegevens. Als er echter tijdens het planningsproces nieuwe gegevens beschikbaar komen, neem deze dan op in plaats van ze te negeren.
- Mensen die vaak op het water zijn (zoals vissers en touroperators) weten vaak net zoveel (zo niet meer) over de lokale omgeving dan de onderzoekers - maak dus gebruik van hun kennis en gebruik deze als aanvulling op de beste beschikbare wetenschappelijke gegevens.
- Wanneer de middelen beperkt zijn, moet het zoeken naar nieuwe gegevens gericht zijn op het leveren van informatie die nuttig is voor het lopende beheer.