Deze bouwsteen heeft betrekking op het eigendom en de analyse ter plaatse van verzamelde controlegegevens. Op de pilotlocatie werden vier schoolverlaters uit het dorp gerekruteerd en opgeleid om gegevens over octopusvangsten te registreren op elk van de twee aanvoerplaatsen. Er werd training gegeven in het wegen en meten van de vangst van 30 vissers/dag gedurende de 16 belangrijkste visdagen van de maanmaand (springtij). De gegevensboeken werden vervolgens maandelijks ingeleverd bij de datalogger; een lokale schoolleraar die getraind was in excel met behulp van een laptopcomputer. De projectleiders onderhielden regelmatig contact met de datarecorders en de resultaten werden gecontroleerd om problemen in een vroeg stadium op te sporen. Na 8 maanden registratie werden twee parameters gekozen om de resultaten van de oefening met het registratieteam te onderzoeken: de totale vangst per visperiode voor beide aanvoerplaatsen en de gemiddelde grootte van de octopus per visperiode. De registrators werd geleerd hoe ze staafdiagrammen konden maken om de resultaten weer te geven. Tijdens een gedetailleerde discussie met de projectleiders werd onderzocht wat de gegevens en trends zouden kunnen suggereren. De datarecorders brachten vervolgens een bezoek aan het hoofdkantoor van het Department for Fisheries Development en presenteerden hun resultaten. In een daaropvolgende discussie werden de implicaties voor het beheer en de voorgestelde veranderingen onderzocht.

De uitdaging van duurzaam bestuur van mariene en kustrijkdommen en -gebieden is recentelijk naar voren gekomen in Mauritanië. Er is zeker nog een gebrek aan inzicht in wat er op het spel staat (op milieu-, sociaal en economisch gebied). Daarom investeert ons programma in bewustmaking van de betrokken partijen zoals ambtenaren, vissers, kustgemeenschappen, lokale NGO's... door middel van: (i) productie en onderhoud van communicatiemiddelen (flyers, film, posters, websites, sociale netwerken, nieuwsbrief), (ii) trainingen, conferenties...

Het implementeren van een maritieme ruimtelijke planning zonder kennis van gebieden en hulpbronnen is zinloos. Er zijn onlangs belangrijke doorbraken geweest in de Mauritaanse kennis over het mariene milieu die bevestigen dat wetenschappelijk onderzoek zeer noodzakelijk is om een koers uit te zetten naar schone en rijke zeeën. Daarom zijn er verschillende instrumenten nodig om het beleid aan te passen aan de lokale context (regelgeving voor het gebruik van de zee, normen en standaarden...). Daarom heeft het programma BOG nationale belanghebbenden ondersteund om bestaande kennis te consolideren en onderzoeksprogramma's op te zetten om kwetsbare zones in kaart te brengen. Als resultaat hiervan is een maritieme atlas van kwetsbare zeegebieden in Mauritanië uitgegeven in het Frans, Arabisch en Engels. Het programma initieerde ook een reeks onderzoeken per schip naar zeevogels en zeezoogdieren voor de Mauritaanse kusten: een belangrijke factor om de mariene biodiversiteit te begrijpen en dus te beschermen. Daarnaast is er een monitoring- en waarschuwingssysteem voor microverontreinigingen ontworpen dat nu operationeel is onder toezicht van een coördinatie van 6 nationale instellingen. Sedimenten, vissen, tweekleppigen, krabben en water zijn bemonsterd en er zijn zowel chemische als bioassays en biomarkeranalyses uitgevoerd om de basisniveaus van microverontreinigingen vast te stellen.

Wetenschappelijke resultaten en gegevens worden vaak gepubliceerd in formaten waar managers geen toegang toe hebben of die ze moeilijk kunnen verwerken en er direct bruikbare informatie uit kunnen halen (bijv. wetenschappelijke publicaties). Als beheerders eenmaal weten welke gegevens ze nodig hebben om het beheer te informeren (doelstellingen en indicatoren hebben uitgedacht), kunnen ze een gegevensaanvraagformulier opstellen waarin ze onderzoekers vragen om de specifieke gegevens die het meest relevant zijn voor het beheer van MPA's en in het formaat dat beheerders gebruiken om snel inzicht te krijgen en te integreren in bestaande databases.

Lokaal beheerde mariene zones (LMMA's) zijn zones die door kustgemeenschappen worden beheerd om de visserij te helpen beschermen en de biodiversiteit te beschermen. Door het gebruik van Dina - gewoonterecht dat door de regering van Madagaskar wordt erkend - hebben de partnergemeenschappen effectieve regels opgesteld die lokaal kunnen worden gehandhaafd om destructieve vispraktijken te verbieden, bedreigde soorten te beschermen en prioritaire mariene gebieden aan te wijzen voor bescherming. Om de financiële duurzaamheid van LMMA's op lange termijn te garanderen, worden verschillende mechanismen ontwikkeld, waaronder programma's voor ecotoerisme op zee, stimuleringsprogramma's voor de toeleveringsketen van vis, eco-certificaten voor duurzame visserij en betaling voor ecosysteemdiensten. Velondriake is het eerste LMMA van Madagaskar waar gekozen vertegenwoordigers van 25 dorpen een beheerplan hebben opgesteld dat permanente reservaten, tijdelijke sluitingen van de octopusvisserij en aquacultuur van zeewier en zeekomkommers op gemeenschapsniveau omvat, allemaal gereguleerd door een reeks lokaal ontwikkelde en gehandhaafde regels (Dina). De voorlopige beschermde status werd in 2010 toegekend door de regering van Madagaskar en de definitieve beschermde status werd met succes verworven in 2015.

Het doel van deze bouwsteen is om de leden van de partnergemeenschap van Blue Ventures positieve ervaringen op te laten doen met marien beheer, door te laten zien dat het tastbare economische voordelen kan opleveren binnen een redelijk tijdsbestek. Het sluitingsmodel voor de octopusvisserij op korte termijn houdt in dat een deel van de octopusvisserijgronden van een dorp periodiek wordt gesloten. Op elk gezamenlijk overeengekomen moment kan tot een kwart van het visgebied van een gemeenschap gesloten worden voor ongeveer drie maanden. Het is aangetoond dat deze aanpak resulteert in een dramatische toename van de aanvoer van octopus en een verbetering van het inkomen van de vissers wanneer de gesloten gebieden weer worden opengesteld voor de visserij (Oliver et al., 2015), waardoor een blijvende steun voor ambitieuzere inspanningen op het gebied van marien beheer (waaronder de oprichting van permanente zeereservaten binnen lokaal beheerde mariene gebieden) die worden geleid door gemeenschappen, voor gemeenschappen, wordt aangewakkerd en opgebouwd. Door zinvolle economische voordelen terug te geven in tijdsbestekken die werken voor traditionele vissers, inspireren deze tijdelijke sluitingen van de octopusvisserij lokaal leiderschap in het behoud van de zee. De aanpak is afhankelijk van en profiteert van de brede steun uit de hele toeleveringsketen van vis-, schaal- en schelpdierproducten, waarbij vissers en inkopers nu bijdragen aan de bescheiden kosten voor het instellen en beheren van de sluitingen.