Voor het opbouwen van vertrouwen in het feedbackmechanisme is consistente betrokkenheid, transparantie en reactievermogen nodig. In het begin bleek de toegankelijkheid van cruciaal belang - het plaatsen van kluisjes in verschillende zones zorgde ervoor dat leden van de gemeenschap hun zorgen gemakkelijk en vertrouwelijk konden indienen. Het aanvankelijke gebrek aan bewustzijn beperkte echter de deelname, wat de noodzaak onderstreepte van herhaalde sensibiliseringsbijeenkomsten om het proces uit te leggen en mensen te verzekeren van vertrouwelijkheid.

Onpartijdigheid was een andere belangrijke les. Door meerdere organisaties (FZS, DNPW en CICP) bij het beoordelingsteam te betrekken, won het mechanisme aan geloofwaardigheid, waardoor de angst voor partijdigheid afnam. Tijdige antwoorden waren ook essentieel; vertragingen in het behandelen van grieven dreigden het vertrouwen aan te tasten, waardoor het belang van duidelijke tijdlijnen en tussentijdse updates werd benadrukt.

Daarnaast was het nodig om verwachtingen te managen. Niet alle problemen konden onmiddellijk worden opgelost en sommige vielen buiten het mandaat van het NTCP. Bij het opzetten van het mechanisme werd bepaald dat dergelijke kwesties moesten worden doorgegeven aan relevante instanties zoals de politie van Zambia (tot op heden zijn er geen ernstige klachten ontvangen die deze actie vereisten). Communicatie over wat het mechanisme wel en niet kon behandelen, hielp om het vertrouwen te behouden. Uiteindelijk bleken transparantie, opvolging en een voortdurende dialoog van vitaal belang om ervoor te zorgen dat de gemeenschap het proces als eerlijk en betrouwbaar beschouwde.

Het waarborgen van transparantie in het feedbackmechanisme heeft belangrijke lessen opgeleverd die het vertrouwen en de verantwoordingsplicht versterken.

Toegankelijkheid speelde een cruciale rol, aangezien leden van de gemeenschap via kluisjes in vier zones hun klachten vertrouwelijk konden indienen, waardoor de participatie toenam.

Onpartijdigheid bij het beoordelen van de feedback was ook belangrijk. Een reactieteam bestaande uit meerdere organisaties verminderde vooroordelen en stelde de gemeenschap gerust dat zorgen eerlijk zouden worden behandeld.

Regelmatige communicatie bleek essentieel, met bijeenkomsten waar updates werden gegeven over eventuele klachten en genomen acties, wat het vertrouwen versterkte.

Een duidelijke bestuursstructuur van de CICP en zonale comités zorgde voor consistentie in de afhandeling van feedback. Bovendien versterkte het betrekken van gekozen vertegenwoordigers van de zonale comités bij het toezicht de lokale betrokkenheid en legitimiteit.

• Tijdig ingrijpen is cruciaal: Vroegtijdige opsporing en bestrijding van schorskevers voorkomt aanzienlijke schade aan bosecosystemen.
• Continue monitoring is essentieel: Het regelmatig legen en analyseren van vallen zorgt voor up-to-date inzichten in insectenpopulaties.
• Lokale aanpak levert resultaten op: Inspanningen richten op de meest kwetsbare gebieden levert een hoog rendement op voor investeringen in natuurbehoud.
• Preventieve maatregelen verminderen risico's op lange termijn: Het proactief verminderen van schorskeverpopulaties vermindert hun reproductiepotentieel en beperkt de verspreiding van de plaag.

• Schaalbaarheid vereist infrastructuur: Het succes van digital tagging onderstreept de behoefte aan een robuuste digitale infrastructuur om de uitbreiding van soortgelijke initiatieven te ondersteunen.
• Betrokkenheid van de gemeenschap is cruciaal: Het betrekken van lokale gemeenschappen kan de eigen inbreng, steun en duurzaamheid van natuurbeschermingsprojecten op de lange termijn bevorderen.
• Gebruik van gegevens is essentieel: Het verzamelen van gegevens is niet genoeg; deze moeten worden geanalyseerd en er moet naar worden gehandeld om bosbeheerpraktijken te verbeteren.
• Aanpassingsvermogen aan lokale omstandigheden: Het aanpassen van technologie en methoden aan de specifieke milieu- en logistieke uitdagingen van het gebied verbetert de efficiëntie en effectiviteit van het project.

Effecten

• De legitimiteit en het aanpassingsvermogen van de herstelopties verzekeren door de CCDD's erbij te betrekken
• Implementatie van wettelijke bepalingen om de Togolese verplichtingen in het kader van de Challenge van Bonn en het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) na te komen.
• Ervoor zorgen dat de FLR-maatregelen worden opgenomen in de gemeentelijke ontwikkelingsplannen van de prefectuur.
• Ondersteuning van maatregelen voor duurzaam beheer van gemeenschappelijke bossen en herstel van agrobosbouwlandschappen door middel van plantgoed van gemeenschappelijke kwekers

Culturele campagnes zijn krachtige middelen om grootschalige deelname van de gemeenschap te mobiliseren en langdurige betrokkenheid bij FLR te stimuleren:

• Culturele integratie: Door het "Miti"-boomplantfeest te koppelen aan culturele tradities werd een gevoel van trots en eigenaarschap gecreëerd onder de leden van de gemeenschap, waardoor de herstelinspanningen geloofwaardig en aantrekkelijk werden.
• Gebruik van beïnvloeders in de sociale media: Het mobiliseren van lokale beïnvloeders vergrootte het bereik van de campagne en zorgde voor brede publieke deelname en bewustzijn, met name onder jongere bevolkingsgroepen.
• Samenwerking met instellingen: Samenwerkingsverbanden met scholen, bedrijven en lokale overheidsinstellingen zorgden voor diverse deelname en droegen bij aan grootschalige betrokkenheid bij de gemeenschap.
• Jaarlijks campagnemodel: Door van "Miti" een jaarlijks evenement te maken, werden de restauratieactiviteiten geïnstitutionaliseerd, waardoor een duurzame impuls en terugkerende publieke belangstelling voor FLR werd gegarandeerd.
• Lokale boodschap: Op maat gemaakt communicatiemateriaal en campagnes richtten zich op lokale milieuproblemen, waardoor de doelstellingen van FLR relevanter werden voor de gemeenschap.

Het afstemmen van FLR-activiteiten op lokale economische behoeften is essentieel voor succes op de lange termijn. Als boeren een verbeterde opbrengst en een hoger inkomen zien, zullen ze eerder geneigd zijn om duurzame praktijken toe te passen. Door ervoor te zorgen dat de herstelinspanningen bijdragen aan een onmiddellijke verbetering van de middelen van bestaan, worden de leden van de gemeenschap gemotiveerd om actief deel te nemen aan FLR.

Het combineren van traditionele en moderne methoden maakt FLR relevanter voor de lokale context. Wanneer hersteltechnieken aansluiten bij vertrouwde praktijken, zullen gemeenschappen eerder geneigd zijn om FLR-activiteiten te ondernemen en toe te passen omdat deze methoden toegankelijk en praktisch aanvoelen. Wanneer lokale kennis de basis vormt van de herstelaanpak, hebben gemeenschappen het gevoel dat ze partners zijn in plaats van passieve ontvangers van hulp. Dit gevoel van eigenaarschap is essentieel voor het langetermijnbeheer van herstelde gebieden, omdat gemeenschappen zich persoonlijk verantwoordelijk voelen voor het onderhoud en de bescherming van deze landschappen. Traditionele kennis omvat ook vaak beproefde methoden die goed zijn aangepast aan de lokale omgeving, zoals specifieke plantcycli of waterbesparingspraktijken die zijn aangepast aan seizoensgebonden weerpatronen.

Leren in de praktijk heeft meer impact dan theorie alleen. Demonstratiedagen helpen boeren om onmiddellijke resultaten te zien, waardoor ze meer vertrouwen krijgen om de technieken op hun eigen land toe te passen.

Door gerespecteerde personen aan te stellen als hoofdboeren wordt de lokale geloofwaardigheid van de FFS verhoogd en worden vaardigheden en kennis effectief overgedragen.