Alle initiatieven van HeRe_Lab volgen de doelstellingen van de Agenda 2030 voor Duurzame Ontwikkeling en de strategische principes van de Werelderfgoedconventie.

De samenwerking tussen onderzoekers en praktijkmensen, en hun directe betrokkenheid bij activiteiten en projecten, heeft geresulteerd in een hechte synergie tussen erfgoedonderzoek en -praktijk. Erfgoedonderzoekers die in het Lab werken, pakken praktische uitdagingen en behoeften aan door middel van studies die de duurzaamheid van strategieën en beheersystemen sturen en verbeteren. Enkele van de analyses die werden uitgevoerd in het kader van het WH eigendom 'Historisch centrum van Florence' zijn de identificatie van Belvedere-punten en de creatie van de bufferzone van de site; de publicatie van het managementplan en de monitoringstrategie; de studie naar de draagkracht van het historisch centrum; de inventarisatie van risicovolle gebouwen die bijdragen aan de OUV van de site; de creatie van een protocol voor de Heritage Impact Assessment (HIA) van de site; de uitvoering van studies voor een uitgebreid begrip van het immaterieel en religieus erfgoed; en de voorbereidende studie van een portaal over de stedelijke evolutie van de stad. Deze gegevens zijn praktische en waardevolle hulpmiddelen geworden voor het dagelijkse erfgoedbeheer.

Door werk- en onderzoeksmogelijkheden te bieden, speelt het HeRe Lab een sleutelrol in het versterken van opkomende erfgoedprofessionals en -onderzoekers in Italië. Het Lab ondersteunt opkomende professionals bij het werken op lange termijn binnen het werelderfgoedveld, een werkgebied dat in Italië nog ongestructureerd en onderontwikkeld is. Dit maakt HeRe Lab tot een baanbrekend voorbeeld in het land.

Opkomende professionals en onderzoekers zijn betrokken bij relevante onderzoeksprojecten en dragen direct bij aan: het opstellen van managementplannen van werelderfgoederen in Toscane; Heritage Impact Assessments; museumgerelateerde activiteiten; internationale conferenties en projecten, evenals een breed scala aan activiteiten die direct gerelateerd zijn aan erfgoedonderzoek en -praktijk.

Het succes van HeRe Lab ligt in het multidisciplinaire team, bestaande uit professionals die zich bezighouden met een breed scala aan gebieden, zoals werelderfgoed, stedenbouw, architectuur, kunstgeschiedenis, ontwikkeling en economie. De Universiteit van Florence fungeert als katalysator voor hun betrokkenheid, door de deelname van verschillende faculteiten aan het Lab en door het gebruik van holistische benaderingen voor het creëren van duurzame oplossingen voor uitdagingen die het historische centrum raken. Het Lab heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij het pleiten voor duurzame strategieën in de ontwikkeling van de stad, door rekening te houden met stedelijke groene ruimten, sociale inclusiviteit, bescherming van tastbaar en ontastbaar erfgoed, economische groei, duurzaam toerisme, evenals de herkwalificatie en verbetering van architecturale elementen.

Het gedeelde bestuur dat in het HeRe Lab is gevestigd, heeft gezorgd voor de creatie van systemische synergieën tussen gemeentelijke autoriteiten en onderzoeksinstellingen, waarbij het hoofd van het bureau 'Werelderfgoed Florence en relaties met UNESCO' van de gemeente Florence en de decaan van het departement Architectuur van de Universiteit van Florence optreden als wetenschappelijke coördinatoren. Dit partnerschap heeft een innovatief model gecreëerd waarin erfgoedonderzoek en -praktijk met elkaar verweven zijn en het geproduceerde onderzoek beantwoordt aan de praktische uitdagingen die uit het veld komen.

Sinds de oprichting van de NPA is participatief beheer uitgevoerd op verzoek van de gemeenschappen, met hun voordeel en dat van toekomstige generaties in gedachten; na verloop van tijd werd deze dynamiek echter gericht op behoud met de specifieke deelname van de gemeenschappen.

De levensplannen zijn een participatief proces waarbij de mening van de leden van de gemeenschap wordt ingewonnen, waarbij elke dimensie (cultureel, ecologisch, sociaal, politiek en economisch) aan bod komt. Dit maakt een diagnose mogelijk om acties te coördineren die gericht zijn op duurzaam gedrag en die ook afgestemd zijn op de doelstellingen en visie van het masterplan van de NPA.

Deze visies dragen bij aan relevantere acties die helpen bij de afstemming met andere planningsdocumenten in het gebied en de betrokkenheid van meer actoren als onderdeel van een belangrijke strategie om effectief behoud te bereiken.

Het hoofd van de RCM en de ECA Maeni ontwikkelen technische en sociale capaciteiten die de actieve deelname van de gemeenschappen in de uitwerking en uitvoering van de levensplannen, gericht op het behoud van de NPA, bevorderen.

Het Machiguenga reservaat heeft een status van 98,8161% voor ecosysteembehoud, met een gezamenlijk beheermodel met de ECA Maeni die 14 inheemse gemeenschappen, 1 kolonistennederzetting en 3 federaties (COMARU, FECONAY en CECONAMA) vertegenwoordigt. Om dit model te laten werken, is het noodzakelijk dat de leden van de gemeenschappen zelf natuurbehoud promoten en aanmoedigen voor hun eigen voordeel in een win-win ideaal, waarbij het RCM zijn natuurlijke en culturele waarden behoudt en de gemeenschappen kunnen worden versterkt in hun eigen organisatiesysteem en de werkgelegenheid en inkomenskansen kunnen verbeteren door middel van duurzame economische activiteiten.

Het Beschermd Natuurgebied en zijn bufferzone zijn gebieden met een grote biodiversiteit aan flora en fauna die door de gemeenschappen worden geëxploiteerd, om het behoud en duurzaam gebruik van hulpbronnen te garanderen met een bijbehorende landschapsbenadering.De visie van het gebied is verweven met de visie van de gemeenschappen op het beheer van hun grondgebied en het beheer van hun hulpbronnen. Daarom weerspiegelen de levensplannen hun manier van denken en organiseren en geven ze aan hoe ze willen verbeteren door te streven naar een "goed leven" op basis van hun eigen vorm van bestuur.

Kleinschalige vissersgemeenschappen werden zwaar getroffen door de COVID-19 pandemie. De verminderde vraag naar zeevruchten door de verstoring van de distributie en de afname van het toerisme leidde tot lagere prijzen voor zeevruchten, waardoor het inkomen van de huishoudens aanzienlijk daalde. Toegang tot alternatieve middelen van bestaan en/of toegang tot spaargelden hielpen om dit inkomensverlies te verzachten.

Programma's voor alternatieve middelen van bestaan kunnen de lokale weerbaarheid tegen economische schokken vergroten. Alternatieven tijdens de COVID-19-crisis waren onder andere het kweken van zeewier en zeekomkommer, het drogen of roken van vis om deze te bewaren en op te slaan tot de markten zich herstellen en de verzamelaars terugkeren.

Door de gemeenschap geleide spaar- en leengroepen hebben een cruciale buffer gevormd tegen financiële problemen, omdat ze mensen in staat stellen geld te sparen en toegang te krijgen tot krediet in afgelegen gebieden waar dit anders niet mogelijk zou zijn. Deze lokaal geleide gemeenschapsgroepen leggen hun spaargeld bij elkaar om financiële problemen aan te pakken en leningen te verstrekken aan de meest behoeftigen binnen hun groep.