De monitoring werd eerst uitgevoerd door ZSL, WWF en uiteindelijk IUCN. De UniLúrio ondersteunde met verschillende rollen totdat het de leidende instelling werd voor monitoring en het delen van de resultaten. "Tegen feiten valt niet te argumenteren" is een Portugees gezegde, maar beter dan feiten is het wanneer mensen het resultaat van hun inspanningen kunnen zien in de visserij en in de duiksport. Meer en grotere vissen uit hun netten zien komen is zeker het beste argument voor steun aan LMMA's.

De actieve betrokkenheid van UniLúrio in alle fasen van het proces, vooral bij het onderwijs en de monitoring, was essentieel om de gemeenschap betrokken te houden. De lokale bevolking kan niet lezen of schrijven en slechts weinigen spreken Portugees (de nationale taal). Unilúrio is natuurlijk degene die de gegevens bijhoudt en de belangrijkste informatie over de LMMA publiceert.

Zonder voortdurende steun zou handhaving en preventie van overtredingen van de LMMA onmogelijk zijn geweest. Hoe bekender de Vamizi LMMA werd, hoe meer de druk toenam van mensen die het gebied binnengingen. De voortdurende steun in benzine voor de patrouilles en het onderhoud van de CCP-boot was cruciaal voor het succes van de LMMA. De vergoeding die wordt geïnd van de toeristische gebruikers van de LMMA is een extra beloning voor het onderhoud van de LMMA en voor de personen die de patrouilles van de CCP's uitvoeren.

Het eiland Vamizi was in 2006 meer dan 2 dagen verwijderd van het provinciale ziekenhuis, 6-12 uur varen van een van de districtsziekenhuizen en 3-6 uur van het dichtstbijzijnde gezondheidscentrum. Gezondheidszorg was duidelijk een groot probleem voor de bevolking. Het gezondheidscentrum met medische ondersteuning en de patrouilleboot van de CCP die als ambulance werd gebruikt, konden een deel van de basisgezondheidsbehoeften oplossen. Toen het toerismebedrijf in 2003 begon, was er nog geen school in Vamizi. Eerst ondersteunden ze het verzoek van een leraar van het onderwijsdepartement om naar Vamizi te komen. Daarna heeft het bedrijf fondsen geworven voor de bouw van een school in 2008. Dit was een grote verbetering voor het leven van de kinderen.

Deze twee gebeurtenissen, aangevoerd door het toerismebedrijf en later ondersteund door de UniLúrio, vormden de basis voor de steun van de gemeenschappen aan de LMMA.

Het G30-plan was gericht op het verminderen van afval op basis van de principes van "de vervuiler betaalt" en "uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (EPR)". Het principe "de vervuiler betaalt" is een praktijk waarbij degenen die vervuiling veroorzaken de kosten moeten dragen voor het beheer van de gevolgen van vervuiling om schade aan het milieu te voorkomen. Het EPR-principe maakt fabrikanten verantwoordelijk voor de hele levenscyclus van de producten en verpakkingen die ze produceren. De stad slaagde erin de doelstellingen van het G30-plan te bereiken door de rollen van de belanghebbenden te definiëren op basis van de bovenstaande principes. De rol van de burger is om zijn levensstijl milieuvriendelijker te maken en afval goed te sorteren. Van het bedrijfsleven wordt verwacht dat ze producten maken die minder afval genereren en dat ze hun afgedankte producten inzamelen en recyclen onder het concept van EPR. Tot slot is het de taak van de overheid om systemen voor de 3v's te creëren, het bewustzijn van de burgers te vergroten en informatie over de 3v's te verstrekken.

Het G30-plan bevorderde een goede scheiding van afval en recyclebare materialen. Vóór het plan was er een afvalscheidingsschema dat bestond uit zeven items onder vijf categorieën. Het G30-plan introduceerde bronscheiding voor 15 items onder tien categorieën, waardoor bewoners verplicht werden om afval op de juiste manier te scheiden in deze 15 categorieën en het in te leveren op aangewezen inzamelplaatsen en -tijden. Het inzamelsysteem was streng in die zin dat de bewoners verplicht werden om doorzichtige zakken te gebruiken zodat de ophalers ongesorteerd afval gemakkelijk konden herkennen. Om deze strenge regels kracht bij te zetten, gaf het stadsbestuur milieueducatie om het publiek bewust te maken van afvalbeheer. Er werden meer dan 1.000 seminars georganiseerd voor inwoners over hoe afval te verminderen en te scheiden. Bovendien werden er ongeveer 600 campagnes gehouden op treinstations en meer dan 3300 bewustmakingscampagnes op lokale afvalverzamellocaties. Vrijwilligers van burgers, "afvalopzichters" genoemd, hielpen ook bij de handhaving van de regel door de juiste sorteermaatregelen te promoten.

Het Kadokawa Care Prevention Center werd opgericht door de stad Toyama met behulp van donaties van burgers en het stadsbudget. Een burger doneerde honderden miljoenen JPY, of ongeveer miljoenen USD, aan de stad voor de verbetering van sociale voorzieningen voor oudere burgers, en de stad besloot een speciaal centrum voor preventieve zorg te bouwen op de plaats van een afgebroken basisschool. De stad ontving ook waardevolle en nuttige activa (d.w.z. warmwaterbronnen en speciale toestellen voor lichaamsbeweging) die door verschillende burgers werden geschonken voordat het centrum operationeel werd. Hoewel het onroerend goed eigendom is van de stad, wordt de faciliteit geëxploiteerd en beheerd door een joint venture van particuliere bedrijven.

In vergrijzende plattelandssteden is de vergrijzing hoger in het stadscentrum en daarom is het belangrijk om het stadscentrum ouderenvriendelijker te maken. Dit betekent dat het gebied veilig, bewoonbaar en toegankelijk moet worden gemaakt voor ouderen. De stad Toyama sloopte en integreerde verschillende scholen vanwege de krimpende en vergrijzende bevolking en gebruikte een van de scholen als locatie voor het Preventiezorgcentrum. De locatie in het centrum is zeer goed bereikbaar met het openbaar vervoer, zoals bus, lightrail en buurtbus vanaf het centraal station.

De stad Toyama bevordert geïntegreerde en inclusieve zorgdiensten voor de oudere bevolking en lokale netwerken spelen daarbij een sleutelrol. De stad heeft 32 centra voor algemene ondersteuning in de gemeenschap als contactpunten voor de ouderen in elke gemeenschap, waar deskundigen (bijv. verpleegkundigen, gediplomeerde maatschappelijk werkers, welzijnswerkers) de gezondheid van de ouderen bewaken en begeleiden en hen zo nodig adviseren om naar het Kadokawa Care Prevention Center te gaan. De stad werkt ook samen met een vrijwilligersclub in de stad waar 36% van alle ouderen van de stad lid van zijn. De stad vraagt verschillende leden van de club om een leiderschapsrol op zich te nemen bij het promoten van op de gemeenschap gebaseerde activiteiten voor preventieve zorg en de communicatie met de ondersteuningscentra en de stad Toyama. Deze gemeenschapsgerichte aanpak helpt de leden ook om zich meer bewust te worden van hun eigen gezondheid, het vergroot de zelfredzaamheid en moedigt wederzijdse hulp tussen gemeenschappen aan.

Er werden houdings- en gedragsbeoordelingsonderzoeken ontwikkeld die gericht waren op specifieke groepen (bijv. bezoekers, lokale gemeenschappen en productieve sectoren) die MPA's bezoeken of in de buurt ervan verblijven en die op verschillende tijdstippen werden uitgevoerd. Er werd een webgebaseerde "Vrienden van de SMPA-Vereniging" opgezet die bestaat uit nationale en internationale wetenschappers en leden van het maatschappelijk middenveld. Het project ontwikkelde een specifieke informatieverspreidings- en communicatiestrategie over mariene onderwerpen, die de bevolking zal informeren over MPA's via gedrukte media, audiovisuele media (radio, tv, kranten en internet) en verspreidingsbijeenkomsten. De belangrijkste activiteiten waren: a) verspreidingscampagnes; b) implementatie van de SAMP-webpagina; c) bewustmakingscampagnes in educatieve centra (scholen en universiteiten); en d) opzetten van een databank met afbeeldingen en video's tweetalig (Spaans en Engels). SAMP werd gepromoot in internationale en nationale evenementen van wetenschappelijke aard, zoals seminars, congressen, nevenevenementen in COP van Biodiversiteit, enz. Belangrijkste resultaten: 11% stijging ten opzichte van de baseline van gedrags- en attitudetestscores; 5 nieuwe financieringsvoorstellen als hefboom gebruikt door de "Friends of the SMPA Society"; nationale erkenning aan het einde van het GEF-project bevorderde een participatieve routekaart voor duurzaamheid van de komende 5 jaar.