Sinds de start van het project zijn er elk jaar vergaderingen gehouden in elke partnergemeenschap om de jaarlijkse voordelen en overtredingen samen te vatten en problemen te bespreken. Deze bijeenkomsten hebben geleid tot wijzigingen en verbeteringen in het contract voor de verdeling van de voordelen. Het is erg belangrijk dat contracten kunnen worden aangepast, veranderd en verbeterd, omdat niet alle problemen vanaf het begin kunnen worden voorzien. Het is ook belangrijk dat de veranderingen door de dorpelingen zelf worden aangebracht om hun eigenaarschap te vergroten. Hier volgen enkele voorbeelden van veranderingen die in de eerste vier jaar werden doorgevoerd: - Verhoogde straf voor het doden van Klasse I (beschermde) diersoorten zoals een tijger, luipaard of beer tot 100% verlies van het dorpsfonds. - Uitbreiding van het aantal deelnemende dorpen van 9 naar 14 om bedreigingen in het tourgebied verder te verminderen - Verdeling van voordelen per familie in plaats van per dorp om families gelijke verantwoordelijkheid te geven voor de bescherming van wilde dieren - Stimulansen geven om misdaden tegen wilde dieren in het eigen dorp te rapporteren door de regel in te voeren dat een dorpsfonds niet wordt verlaagd voor gevallen waarin de informatie door het dorp zelf wordt verstrekt.

Gegevens over de soortensamenstelling werden verzameld en de selectiecriteria voor de populaties van wilde dieren aan de bron waren onder andere habitatgeschiktheid, ziekterisico, stressbestendigheid in verband met translocatie, taxonomie en veterinaire regelgeving met betrekking tot het importeren van wilde dieren.

Toegangsrechten, zoals individuele quota of territoriale gebruiksrechten (TURFS), die zijn afgebakend op basis van wetenschappelijke bevindingen en participatieve processen, helpen overbevissing te voorkomen en vispopulaties te herstellen. Ze verzekeren vissers van een stabiele visserij op lange termijn en exclusieve voordelen van duurzaam beheer, wat hun rentmeesterschap en naleving vergroot.

Het ontwikkelen van een duurzame economie en het leggen van een solide sociale basis zijn primaire doelstellingen voor Zuid-Afrika. Het is dus van het grootste belang dat land verstandig en efficiënt wordt toegewezen aan concurrerend landgebruik en dat alleen prioritaire biodiversiteitsgebieden worden gereserveerd voor behoud. Systematische biodiversiteitsplanning is de manier waarop deze prioritaire biodiversiteitsgebieden worden geïdentificeerd. De techniek identificeert de kleinst mogelijke hoeveelheid land die moet worden beschermd om te voldoen aan een reeks vooraf gedefinieerde biodiversiteitsdoelen. De biodiversiteitsdoelen omvatten zowel patroondoelen (bijv. ecosysteemtypes en puntlocaties van zeldzame of bedreigde soorten) als procesdoelen (bijv. kustprocessen of edafische interfaces). De resulterende kaart van prioritaire biodiversiteitsgebieden vertegenwoordigt een cruciale strategie voor aanpassing aan klimaatverandering in de provincie, aangezien deze a) de bescherming van koelere zuidhellingen bevordert ten opzichte van warmere noordhellingen; b) aquatische en kustecosystemen buffert; en c) de migratie van soorten naar koelere gebieden mogelijk maakt via landschapsverbanden.

Sensibilisatie: De verschillende sociale groepen (stamhoofden/oudsten; mannen; vrouwen, jongeren) zijn gesensibiliseerd over de waarden van het bos en de bedreigingen voor het behoud ervan. De sensibilisering werd uitgevoerd op het niveau van de sociale groepen die bestonden uit mannen, vrouwen en jongeren, inclusief de kwetsbaren. Daarna werd de sensibilisering ook uitgevoerd in elk Ekuri dorp, wat eindigde in een plenaire vergadering van de Ekuri gemeenschap. Mobilisatie van de gemeenschap en middelen: De gemeenschap wordt gemobiliseerd evenals de middelen om acties uit te voeren die een antwoord bieden op de geïdentificeerde bedreigingen. Uitwisselingsbezoeken aan andere gemeenschappen: Het bezoeken van locaties met succesverhalen door de Ekuri-gemeenschap of vice versa maakt het mogelijk om kennis op te doen om het succes van de oplossing te vergroten.

Lokale mensen werden tewerkgesteld en de veldwachters werden opgeleid om stroperij tegen te gaan en wilde dieren te monitoren. Anderen leerden hoe ze een wildvrij hek moesten bouwen, wat waardevolle vaardigheden zijn in Angola. De waarde van werkgelegenheid en het ontwikkelen van vaardigheden is enorm in door armoede geteisterde gebieden op het platteland zoals deze, mensen werden gestimuleerd en de lokale economie kreeg een impuls.

Deskundigen bepalen het type en de mate van schade en identificeren de oorzaken van mangroveverlies zoals temperatuurveranderingen, watervervuiling, hydrologische wijzigingen en sedimentatie. Dit helpt beleidsmakers bij het ontwikkelen van locatiespecifieke herstel- en herbebossingsplannen.

Biodiversity Stewardship is het beschermen van de biodiversiteit buiten het bestaande netwerk van PA's in staatseigendom. Het legt de verantwoordelijkheid voor het behoud in de handen van particuliere landeigenaren door middel van een verscheidenheid aan contractuele overeenkomsten. CapeNature heeft Biodiversity Stewardship in 2003 aangenomen als kernstrategie, omdat het grootste deel van de voor behoud waardevolle biodiversiteit zich op privégrond bevindt. Stewardship wordt ook algemeen beschouwd als een van de meest kosteneffectieve mechanismen om biodiversiteit te beschermen. Het programma heeft geresulteerd in de ondertekening van meer dan 90 contracten tussen particuliere landeigenaren of gemeenschappen en CapeNature. 43 hiervan (met een totale oppervlakte van 49 000 ha) hebben geleid tot formele bescherming, terwijl de rest bestaat uit minder formele beschermingsovereenkomsten die niettemin resulteren in beter ecologisch beheer. De belangrijkste beperking van het programma is de capaciteit binnen CapeNature. Voor het ondertekenen van nieuwe contracten en het onderhouden van bestaande gebieden zijn personele en financiële middelen nodig. Daarom kunnen alleen locaties met de hoogste prioriteit deelnemen aan het programma. Dit is een ongelukkige situatie, aangezien de vraag van landeigenaren naar bescherming groter is dan de capaciteit van CapeNature om te helpen.

Het doel is om actieve participatie van de belanghebbenden in het bestuur van het bos mogelijk te maken om ervoor te zorgen dat de gemeenschap eigenaar is van de beslissingen en dat de programma's duurzaam zijn. Gegevensverzameling: Dit houdt in het verzamelen van informatie over de huidige bestuursstructuur en de rol van de verschillende sociale groepen - mannen, vrouwen, jongeren, leeftijdsgroepen en culturele groepen (obon, ikpe en Oforoma) in het bestuur van de gemeenschap, het bos en de handhaving van lokale verordeningen. Evaluatie: De verzamelde informatie wordt beoordeeld op het niveau van de sociale groepen en vervolgens besproken tijdens algemene vergaderingen (okwa) om optimale bestuursstructuren, rollen en verantwoordelijkheden te ontwikkelen. Okwa is een dringende vergadering op het dorpsplein die meestal door het hoofd van de dorpsgemeenschap wordt bijeengeroepen over zaken van dringend belang. De belanghebbenden in de gemeenschap komen snel opdagen voor de okwa-oproep en beslissingen worden onmiddellijk genomen, afhankelijk van de situatie, in plaats van te wachten op een formele vergadering die tijd in beslag kan nemen. Tijdens algemene vergaderingen en okwa levert de gemeenschap input voor het ontwerpbeleid van het bestuur, dat zij integreren in goedgekeurd beleid, om het eigenaarschap van de gemeenschap over het beleid te vergroten.

- De betrokkenheid van de lokale gemeenschap bij de besluitvorming en het beheer van het park is nieuw leven ingeblazen, gebaseerd op ervaringen uit Madagaskar, die een voortdurende en actieve deelname van leden van de gemeenschap bij de uitvoering mogelijk maken, met betrokkenheid bij en buy-in voor projecten die zijn ontwikkeld om beheersactiviteiten te ondersteunen. De regelmatige dialoog tussen vertegenwoordigers van het beschermde gebied en de dorpen levert informatie op over de activiteiten van het beschermde gebied, maakt presentaties van onderzoeksresultaten mogelijk en stelt problemen en uitdagingen aan de orde waarop het beheer moet reageren. Daarnaast treedt het park op als tussenpersoon met donoren om de financiering van activiteiten en voorzieningen in de dorpen te vergemakkelijken.