Duurzaamheid in de reuzeninktvisvisserij
Volledige oplossing
Jaarlijkse bijeenkomst CALAMASUR, Peru 2019
CALAMASUR
De reuzeninktvisvisserij in Mexico heeft de afgelopen tien jaar aanzienlijke schommelingen in de vangsten ondergaan, vanwege de lage beschikbaarheid in combinatie met de overvloed, die voornamelijk wordt bepaald door de effecten van klimaatverandering en El Niño (minder overvloed van het bestand) en La Niña (het bestand heeft de neiging zich te herstellen). Gezien de schommelingen heeft de productiesector zich op verschillende manieren moeten aanpassen om de hulpbron op een duurzame manier te kunnen blijven gebruiken. Vissers en vissersvrouwen hebben zich georganiseerd in een Nationaal Product Systeem Comité, een figuur die erkend is door de LGPAS, waardoor ze konden werken aan strategieën op zowel ambachtelijk als industrieel niveau, door middel van een systeem van monitoring, synergieën en multisectorale financiering door de overheid en de academische wereld, evenals de integratie van de waardeketen binnen hun staatscommissies.
Laatst bijgewerkt: 30 Sep 2025
2090 Weergaven
Context
Uitdagingen
1. De inktvisvisserij heeft te maken met klimaatverandering en milieuvariaties veroorzaakt door de klimatologische verschijnselen El Niño en La Niña, die een milieu-uitdaging vormen voor de instandhouding van de visserij vanwege het sterke effect dat ze hebben op de beschikbaarheid van de hulpbron.
2. Een economische uitdaging is de financiële zelfredzaamheid en een goed beheer om de beste duurzame visserijpraktijken toe te passen.
3. Een sociale en bestuurlijke uitdaging is dat de visie van de verschillende betrokken actoren moet worden afgestemd op de duurzaamheid van de hulpbron.
Locatie
Guaymas, Heroica Guaymas de Zaragoza, Sonora, Mexico
Santa Rosalia, Baja California Sur, Mexico
Mazatlan, Sinaloa, Mexico
Yavaros, Sonora, Mexico
Noord-Amerika
Proces
Samenvatting van het proces
Visserij is een complex systeem dat ecologische, sociale, milieu- en beheersaspecten omvat om duurzaamheid te bereiken. Belanghebbenden in de visserij hebben te maken met uitdagingen die verband houden met elk van deze aspecten en die vergelijkbaar zijn in verschillende visserijen, zoals gerapporteerd door CEA Consultants in hun beoordeling van projecten voor de verbetering van de visserij (op internationaal niveau) en PRONATURA (in Mexico).
De onderdelen van deze oplossing werken samen om het volgende aan te pakken (a) het gebrek aan actuele informatie, het implementeren van een visserijtoezichtsysteem op ambachtelijk en industrieel niveau en het analyseren van de impact van de visserij op het ecosysteem; (b) tekortkomingen in het beheersysteem door multisectorale partnerschappen en een effectief bestuurssysteem; (c) het gebrek aan planning en visie op de korte en lange termijn voor de financiële duurzaamheid van projecten ter verbetering van de visserij, door co-investering van de verschillende actoren die betrokken zijn bij de toeleveringsketen; en (d) gendergelijkheid, het identificeren van de bijdrage van vrouwen in de waardeketen.
Bouwstenen
Medebeheer in de reuzeninktvisvisserij
Stakeholders in de visserij moeten werken met een beheersysteem dat de nationale wet- en regelgeving probeert na te leven, om een verantwoord en duurzaam gebruik van hulpbronnen te consolideren. Het is gedocumenteerd dat georganiseerde groepen grotere voordelen behalen als ze op een participatieve manier worden gevormd met een gemeenschappelijke visie, werkplannen, overeengekomen regels en betrokkenheid van overheidsinstanties.
De reuzeninktvisvisserij integreert kleine en grote vissers en vissersvrouwen, evenals alle schakels in de waardeketen via het Comité Nacional Sistema Producto (Nationaal Comité voor het Productensysteem). Het comité stelde vast dat het nodig was om actief deel te nemen aan het beheer van de visserij en de besluitvorming. Dit hielp bij het vormen en formaliseren van een subcommissie voor technisch-biologisch onderzoek, bestaande uit verschillende sectoren: overheid, academische wereld, maatschappelijke organisaties en vertegenwoordigers van de nationale commissie. Dit subcomité stelde een gemeenschappelijke doelstelling en interne regels op die de richtlijnen bevatten voor het toewijzen van verantwoordelijkheden en rollen aan elke betrokken actor. Dit versterkte op zijn beurt het bestuur en de collectieve inspanning om traditionele en wetenschappelijke informatie te genereren en te documenteren voor het gezamenlijk beheer van pijlinktvissen.
Sleutelfactoren
- Een hoge mate van organisatie tussen vissers en vissersvrouwen, onderzoeks- en beheersinstellingen, aangezien inktvis een internationaal gedeelde hulpbron is, die wijd verspreid en mobiel is.
- Het bestaan van een multisectorale groep die de kennis van elke sector omvat, met als doel het genereren van onderzoek en informatie voor een adequaat beheer van de visserij.
- Effectief en transparant bestuur binnen de groep (bijv. formalisering, vaststelling van richtlijnen, verantwoordelijkheden, procedures).
Geleerde les
- In kaart brengen van belanghebbenden bij het gebruik en beheer van de inktvisbron.
- Een werkplan opstellen met acties, rollen en verantwoordelijkheden.
- Genereer ondertekende overeenkomsten en follow-up door de betrokken actoren (visserijgemeenschappen, overheidssector, academische wereld, maatschappelijke organisaties) die het mogelijk maken om vooruitgang te boeken bij de verbeteringen die in het werkplan worden voorgesteld.
- Overwegen dat de algemene wet inzake duurzame visserij en aquacultuur (LGPAS) de betrokkenheid van overheidsinstanties bij de comités van het productsysteem erkent en aanmoedigt (bijv. op het gebied van toezicht, financiering), met een opmerkelijke verbetering in de integratie van de comités in het effectieve medebeheer van de visserij.
- Evalueer in periodieke vergaderingen de overeenkomsten, vooruitgang en nieuwe uitdagingen die bij het beheer van de visserij zijn opgetreden.
- Identificeren van de tekortkomingen van de visserij ten opzichte van de internationale duurzaamheidscriteria (in de pre-evaluatie van de MSC-standaard).
- Informatie delen met de verschillende belanghebbenden in de visserij via het platform voor vooruitgang in de visserij (https://fisheryprogress.org/).
Toezicht op visserij op reuzeninktvis
Informatie voor duurzaam visserijbeheer is essentieel. In tegenstelling tot veel andere visserijen in Mexico heeft de visserij op reuzeninktvis in de kleinschalige en grootschalige visserij sinds 2010 visserijmonitoring geïmplementeerd. De Nationale Commissie voor het Productsysteem voor Reuzeninktvissen heeft samen met de autoriteiten (CONAPESCA, INAPESCA en SADER) het Geïntegreerd Systeem voor Visserij- en Milieu-informatie voor de Analyse van de Reuzeninktvisvisserij (SIIPACAL) in het noordwesten van Mexico ontworpen en geïmplementeerd. Het platform verzamelt gedetailleerde realtime-informatie over vangsten (bijv. visgebieden, vangstvolumes, visserij-inspanning, etc.) en milieu-informatie (bijv. temperatuur, opgeloste zuurstof, zoutgehalte, etc.) om meer te weten te komen over het gedrag van de hulpbron afhankelijk van het visseizoen en de milieuomstandigheden.
De gegevens die worden verzameld bij het monitoren van de visserij zijn van fundamenteel belang om informatie te verschaffen over de toestand van de hulpbron en voor een beter beheer, rekening houdend met wetenschappelijke informatie en traditionele kennis. Deze goede praktijken kunnen worden aangepast aan elke visserijtak en op elke schaal, zoals het Comité Nacional Sistema Producto de Calamar Giant Squid heeft gedaan.
Sleutelfactoren
1. De toenadering van de productiesector tot overheidsinstanties vergemakkelijken en de bereidheid tot langetermijnsamenwerking bevorderen.
2. De productiesector integreren in de uitvoering van visserijmonitoring, opleiding geven over de voordelen van een beter beheer van de hulpbronnen en over methoden voor gegevensverzameling.
3. Follow-up van gegevensanalyse en de integratie daarvan in de besluitvorming over visserij door alle belanghebbenden.
Geleerde les
- Het kennen van de hiaten in de informatie over de visserij helpt bij het ontwikkelen van een methodologie om de besluitvorming over het beheer van de hulpbron te verbeteren.
- Het ontwerpen en implementeren van een geïntegreerd monitoringsysteem (SIIPACAL) in samenwerking met de productiesector maakt het mogelijk vertrouwensrelaties op te bouwen die bijdragen aan goed beheer.
- De productieve sector trainen in het verzamelen van gegevens (biologisch-visserij) en deze laten valideren door overheidsinstanties.
- Om het beheer en het bestuur in de inktvisvisserij te verbeteren, is het noodzakelijk dat de productieve sector de visserij actief blijft monitoren, door middel van voortdurende follow-up en betrokkenheid van de productieve sector en de overheid.
- De gegenereerde informatie moet worden gedeeld met vissersgemeenschappen, de overheidssector en de academische wereld, op vooraf overeengekomen manieren en met gebruikmaking van beschikbare platforms.
- Bepaal strategieën voor het beheer van de visserij met behulp van de gegenereerde informatie.
Co-investering in duurzame visserij
Om succes te boeken op het gebied van de duurzaamheid van visbestanden, moet er sprake zijn van actieve deelname van diverse belanghebbenden (visserijgemeenschappen, de overheidssector, de academische wereld, maatschappelijke organisaties en de markt). In 2018 is COBI begonnen met het monitoren van de kosten (economisch en in natura) die gepaard gaan met de implementatie en ontwikkeling van projecten voor de verbetering van de visserij. Uit deze oefening bleek dat filantropie over het algemeen aan het begin van de projecten de grootste economische investering doet via maatschappelijke organisaties, terwijl visserijgemeenschappen investeringen in natura doen (bijvoorbeeld door hun boten beschikbaar te stellen voor activiteiten), en andere actoren ook deelnemen (bijvoorbeeld overheidsinstanties of de academische wereld). Het doel van de gemeenschapsco-investering is om ervoor te zorgen dat de visserijgemeenschappen zich na verloop van tijd organiseren en zich inzetten om de kosten te blijven dekken die met dit soort projecten gepaard gaan, en om een grotere financiële autonomie te bereiken. COBI en de visserijgemeenschappen hebben samen een schriftelijke strategie ontwikkeld met een tijdspad van vijf jaar, waarin de gemeenschappen zich verplichten om een geleidelijk percentage van de economische bijdragen te handhaven om medeverantwoordelijkheid te bereiken en het project zelfstandig te beheren.
Sleutelfactoren
1. Stakeholders kennen de kosten van het project en hebben een stap-voor-stap financiële strategie voor mede-investering.
2. Stakeholders hebben transparante en controleerbare processen voor het opbouwen van vertrouwen om visserijverbeteringsprojecten op lange termijn te ondersteunen.
Geleerde les
- Het vanaf het begin in kaart brengen van belanghebbenden bij het gezamenlijk beheer van de visserij. Dit maakt het mogelijk om iedereen zichtbaar te maken die kan/moet deelnemen aan de financiële bijdragen van de verbeterpraktijken en de monitoring van het project.
- Het integreren en opleiden van alle actoren in de waardeketen over het belang en de voordelen van het mede-investeren in visserijverbeteringen.
- Overweeg financiële bijdragen en bijdragen in natura (bijv. menselijk kapitaal, geïnvesteerde tijd, het genereren van gegevens/informatie, infrastructuur-vergaderruimte). Zo kunnen de bijdragen en inzet van elke sector voor een duurzame visserij worden gewaardeerd, erkend en zichtbaar gemaakt.
- Het realiseren van co-investering is geen eenvoudig proces, omdat er financiële aspecten bij komen kijken. Daarom moeten de deelnemers worden opgeleid en het belang ervan inzien.
Het ecosysteem modelleren met weinig gegevens
Kleinschalige visserij heeft door haar aard vaak beperkte, slecht gesystematiseerde en in de tijd beperkte gegevens. Deze schaarste aan informatie vormt een uitdaging om bijvoorbeeld de interactie van vistuig met het ecosysteem en de impact ervan op de habitat te begrijpen; dergelijke informatie is van fundamenteel belang bij de implementatie van een project voor de verbetering van de visserij. Over de hele wereld zijn verschillende methodologieën ontwikkeld om informatie te genereren over de effecten van de visserij op het ecosysteem; één daarvan is modellering op basis van het Ecopath programma met Ecosim.
COBI gebruikte dit hulpmiddel om informatie op te nemen die door vissers en vissersvrouwen werd gegenereerd via vislogboeken, evenals biologische en ecologische informatie voor de soorten die in de visserijzones leven. Bovendien werd, om het model te versterken, de traditionele ecologische kennis van de vissersgemeenschappen geïntegreerd door middel van interviews, waaruit relevante informatie werd verkregen over het dieet van de soorten, hun geografische verspreiding, voortplantingsseizoen, enz.
Sleutelfactoren
- Het feit dat vissers en vissersvrouwen informatie over de visserij genereren door middel van visserijtoezicht.
- Het is belangrijk om de traditionele kennis van vissers en vissersvrouwen te integreren, omdat zij een schat aan belangrijke informatie hebben over hun natuurlijke omgeving en soorten.
- De resultaten moeten worden gedeeld met de mensen van de vissersgemeenschap, zodat zij hun kennis waarderen en zich eigen maken.
Geleerde les
- Het proces om de resultaten van Ecopath modellering met Ecosim te verkrijgen kan ongeveer zes maanden duren, aangezien het nodig is om informatie te zoeken, mensen in de gemeenschap te interviewen, de informatie te analyseren en de modellen te maken.
- Het is belangrijk om de vissers en vissersvrouwen te wijzen op het belang en de voordelen van het kennen van de effecten van de visserij op het ecosysteem en hen te laten weten hoe hun traditionele kennis wordt geïntegreerd om robuustere informatie voor ecosysteembeheer te verkrijgen.
- De interviews met de vissers om hun traditionele kennis vast te leggen duurden lang (ongeveer 40 minuten), waardoor de geïnterviewde soms zijn interesse verloor. Gezien de tijd die nodig was om elk van de interviews af te nemen, kon de beschikbaarheid om meer leden te interviewen bovendien beperkt zijn.
De deelname van vrouwen aan de besluitvorming in de visserij zichtbaar maken
In 2017 startte COBI een project ter verbetering van de visserij in samenwerking met het Nationaal Comité voor het Productensysteem Reuzeninktvis, met als doel zowel de inspanningen en toezeggingen op het gebied van duurzame visserij te documenteren en te ondersteunen, als de rol van vrouwen als leiders in de besluitvorming binnen het Nationaal Comité te ondersteunen. Dit is mogelijk gemaakt door twee belangrijke factoren: de zichtbaarheid en integratie van vrouwen in machtsposities, zoals voorzittersfuncties binnen comités, en de openheid om vrouwen op een zinvolle manier te betrekken bij de planning, implementatie en het beheer van werkplannen om de visserij te verbeteren.
Deze openheid geeft het voorbeeld van een betere aanpassing aan een egalitaire sociale dynamiek, waardoor de productiesector wordt erkend als een groot en complex systeem om het duurzame beheer van de rijkdommen van de zeekust te garanderen.
Sleutelfactoren
- Het houden van workshops om na te denken over de huidige situatie en toekomstverwachtingen op het gebied van gendergelijkheid.
- Vrouwen mondiger maken door ze op te nemen in machtsposities en besluitvormingsprocessen.
- De organisatiestructuur van de commissie moet worden gezien vanuit een egalitair en goed vertegenwoordigd standpunt.
- De productieve sector moet worden bekeken vanuit een op visserij gebaseerde benadering als geheel, en niet alleen in termen van extractie.
Geleerde les
- Gemengde teams (mannen en vrouwen) en de diversiteit van mensen die betrokken zijn bij de verschillende stadia van de waardeketen bevorderen betere prestaties omdat ze een robuust en complementair beeld hebben van meningen, perspectieven, kennis en ervaringen.
- Het betrekken van vrouwen bij de besluitvorming is de sleutel tot het verbeteren van gezamenlijk beheer van hulpbronnen, omdat kennis en ervaring vanuit hun perspectief de drijvende kracht is achter het bereiken van doelstellingen op een holistische manier binnen de visserij; en diversiteit van stemmen zorgt voor evenwicht in het bestuur.
- Het is belangrijk dat vrouwen zelf hun ruimte opeisen en het voordeel laten zien dat de sector kan halen uit goed visserijbeheer.
- Het werk van mannen en vrouwen vult elkaar vaak aan. Dit voorkomt een confronterende situatie.
- Benadrukken hoe gendergelijkheid bijdraagt aan projecten ter verbetering van de visserij en aan de duurzaamheid van de visserij vergroot de kans dat visserijgemeenschappen een genderperspectief in hun projecten zullen opnemen.
Invloeden
1. Internationale erkenning als een goede optie voor consumptie in de Seafood Watch van het Monterey Bay Aquarium.
2. Samenwerking tussen de productieve sector en de overheidssector voor het beheer van de visserij.
3. Het genereren van informatie voor een goed beheer van de visserij, door middel van een systeem van visserij- en milieumonitoring in de ambachtelijke en industriële vloot.
4. Samenwerking met de academische wereld voor het bestuderen van de biologie van de reuzeninktvis en zijn relatie met het milieu.
5. Deelname met de ervaring van de sector over goed beheer en bestuur van de visserij in de CALAMASUR-groep, voor het beheer van de visserij op Latijns-Amerikaans niveau.
6. De versterking van producenten en belangrijke actoren om het bestuur van de staatscommissies te handhaven.
7. In vier jaar tijd heeft de reuzeninktvisvisserij haar score voor 24 van de 28 indicatoren van de standaard van de Marine Stewardship Council (MSC) verbeterd en een A-score behaald, dankzij het goede beheer en de betere beschikbare informatie.
8. De visserij opereert op zo'n manier dat er geen overexploitatie van de hulpbron plaatsvindt, terwijl de structuur en functie van het ecosysteem waarvan de visserij afhankelijk is, behouden blijft.
Begunstigden
Ambachtelijke en industriële vissers en vissers, en de waardeketen van de reuzeninktvisvisserij. Ongeveer 8.048 mensen in vier Mexicaanse staten.
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 5 - Gendergelijkheid
SDG 12 - Verantwoord consumeren en produceren
SDG 14 - Leven onder water
SDG 17 - Partnerschappen voor de doelen
Verhaal
De productieve sector die reuzeninktvis vangt, beschouwt dit als een jonge visserij. Sinds de jaren 80 vissen vissers en vissersvrouwen echter selectief (met een lijn als vistuig), zonder bijvangst en met een zeer lage impact op het ecosysteem. Vanwege de kenmerken van de visserij zijn de goede praktijken altijd in overeenstemming geweest met de strengste internationale criteria voor duurzame visserij. Sinds 2010 is de aanwezigheid van de soort in Mexico afgenomen als gevolg van de klimaatverandering en de sector heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om zijn praktijken te documenteren, een stevige organisatorische basis te leggen en zo wanbeheer van de hulpbron te voorkomen. Momenteel hebben ze een controleprogramma dat een voorbeeld is voor andere visserijen, en een subcommissie voor technisch-biologisch onderzoek, die het werk van meerdere actoren stimuleert, waardoor ze internationale erkenning hebben gekregen.
