De workshop ter validering van de overeenkomst over de toegang tot het PNC in het kader van de verering van heilige plaatsen werd bijgewoond door een aantal spelers, waaronder de prefectorale autoriteiten, GIZ, de lokale dorpen in de sectoren Bouna en Nassian en lokale radiostations. Het DZNE en zijn partner GIZ/Pro2GRN werkten perfect gecoördineerd om ervoor te zorgen dat deze vergadering kon plaatsvinden.

Effectieve monitoring is afhankelijk van goed gestructureerde teams met duidelijke verantwoordelijkheden en nauwe coördinatie. Op basis van de verspreiding van olifanten heeft het project gespecialiseerde drone-monitoringteams opgezet volgens een "één kudde, één strategie"-benadering en heeft het in belangrijke gebieden dorpsmonitoringgroepen opgezet. Drone-teams volgen de olifantenactiviteit met precisie, terwijl lokale teams ter plekke ondersteuning bieden. Dit tweeledige systeem - "volg de olifanten" en "lokale aanwezigheid" - bestrijkt meer dan 95% van de populatie wilde olifanten (de overige 5% bevindt zich binnen beschermde gebieden). In gebieden waar drones niet kunnen werken, worden infraroodcamera's gebruikt voor een 24/7 dekking. Door een combinatie van lucht- en grondtechnologieën heeft het systeem de uitdagingen van het monitoren van nachtgebieden en bosgebieden overwonnen.
Het succes van het systeem hangt af van het lokale personeel. De meeste monitors zijn jonge mensen uit lokale gemeenschappen die training hebben gekregen in het besturen van drones, het volgen in het veld en waarschuwingscommunicatie. Deze aanpak verbetert niet alleen de lokale vaardigheden, maar vergroot ook het bewustzijn en de betrokkenheid van het publiek. Het draagt direct bij aan de GBF doelen 20 en 21 door het opbouwen van monitoringcapaciteit in de gemeenschap en het aanmoedigen van participatie.

Door hun ligging in de buurt van bossen die waterbronnen en openbare en particuliere reservaten beschermen, zijn veel landbouwproducten kwetsbaar voor conflicten tussen mens en wild. Deze kwetsbaarheid, in combinatie met een gebrek aan of ontoereikende planning van boerderijen en de prevalentie van verouderde veehouderijpraktijken, brengt de productiviteit in deze bergsystemen, het behoud van de biodiversiteit, de watervoorraden en de bijbehorende ecosysteemdiensten in gevaar.

We passen hernieuwbare energietechnologieën toe, zoals zonnepanelen om elektrische hekken van stroom te voorzien, de beschikbaarheid van water voor de veestapel te verbeteren en verlichting met sensoren om de economische verliezen te beperken die veeboerderijen lijden door predatie op huisdieren. Tegelijkertijd helpen we boerenfamilies op het platteland om toegang te krijgen tot elektriciteit en om hun voedselproductiviteit, economie en voedselvoorraden te verbeteren.

Volgens de IUCN-richtlijnen voor coëxistentie met in het wild levende dieren zijn educatieve benaderingen effectiever als ze gericht zijn op het bevorderen van gedragsverandering ten opzichte van in het wild levende dieren. Dit kan worden bereikt door middel van goed ontworpen processen die gericht zijn op de belangrijkste groepen belanghebbenden en die zich richten op specifieke acties, zoals het doden van jaguars of hun potentiële prooien, of de implementatie van veranderingen in productiesystemen, binnen een bepaald tijdsbestek.

Deze benadering is gebaseerd op de Theorie van Gepland Gedrag, die stelt dat menselijke acties worden beïnvloed door intenties, die op hun beurt worden gevormd door attitudes, subjectieve (of sociale) normen en waargenomen gedragscontrole.

Ons doel is om educatieve strategieën voor het behoud van de jaguar te ontwikkelen die zich richten op deze drie belangrijke determinanten van menselijk gedrag. Op deze manier willen we niet alleen structurele maar ook functionele connectiviteit voor de jaguar garanderen door een cultuur van samenleven met andere levensvormen te bevorderen.

We ontwikkelen het monitoren van wilde katten en potentiële prooien op gemeenschapsniveau met de families die verbonden zijn aan Serraniagua in hun privé natuurreservaten door een kleine set van vijf valcamera's te gebruiken.

Zowel de uitbreiding van landbouwsystemen als het uitroepen van nieuwe openbare en particuliere beschermde gebieden dragen bij aan de intensivering van HWC's. In deze context zal de ontwikkeling van regionale plannen die gebiedsspecifieke problemen en contexten aanpakken en alle relevante belanghebbenden integreren, een preventief, alomvattend en duurzaam beheer van de interacties tussen mens en jaguar mogelijk maken, waardoor de levenskwaliteit voor zowel mensen als jaguars verbetert.

Vooruitgang in boordtechnologieën en AI-integratie bieden een groot potentieel om de bestaande drone-gebaseerde krokodilmonitoringmethode verder te verbeteren. Verbeteringen in de hardware van drones, zoals hybride modellen met langere vliegtijden en verbeterde cameraresoluties, maken een bredere dekking van habitats en het vastleggen van meer gedetailleerde beelden in complexe omgevingen mogelijk. De integratie van kunstmatige intelligentie (AI) biedt een belangrijke mogelijkheid om de beeldanalyse te stroomlijnen door de detectie van krokodillen en de schatting van de grootte te automatiseren met behulp van allometrische modellen. Deze AI-gestuurde verbeteringen kunnen zorgen voor bijna real-time gegevensverwerking, waardoor de tijdrovende handmatige analyse minder nodig is.

Deze verbeteringen worden momenteel ontwikkeld. We hebben in april 2025 een experimentele studie uitgevoerd in Kameroen met studenten en jonge onderzoekers van de Universiteit van Ngaoundéré en lokale NGO's, waarbij gebruik werd gemaakt van drones uitgerust met thermische camera's en zoeklichten, en waarbij gebruik werd gemaakt van AI-ondersteunde automatische gegevensverwerking.

In de context van visserij en aquacultuur vertegenwoordigt de visval een evolutie van bestaande vangstmethoden. In tegenstelling tot actief vistuig, zoals zegens, vereisen de visvallen minder arbeid en energie, waardoor ze zeer efficiënt zijn in termen van vangstinspanning. Bovendien brengen de fuiken geen fysieke schade toe aan de gevangen vis, zodat de vis levend en in goede gezondheid uit de fuik gehaald kan worden. De eerste experimenten met gedeeltelijke oogsten in de aquacultuur in Malawi dateren uit de jaren 1990, toen verschillende hulpmiddelen voor intermitterende oogsten werden getest. Vanwege de inefficiëntie en arbeidsintensiviteit van de methoden is er echter geen brede toepassing of verdere ontwikkeling geweest.

Op basis van deze kennis, verder literatuuronderzoek en discussies met deskundigen ontstond het idee om een fuik te bouwen en te testen waarmee de jonge vis van het oorspronkelijke visbestand regelmatig geoogst kan worden. Deze innovatie is bedoeld om de bezettingsdichtheid onder controle te houden, het gebruik van aanvullend voer te optimaliseren en de draagkracht van de vijver niet te overschrijden. Idealiter zou een succesvolle toepassing van de visval ertoe leiden dat huishoudens hun totale productiviteit in de aquacultuur verhogen, terwijl ze veel regelmatiger kleine hoeveelheden vis oogsten dan tot nu toe gebruikelijk was in de aquacultuur. De met tussenpozen geoogste vis kan binnen het huishouden worden geconsumeerd of worden gebruikt om kleine hoeveelheden regulier inkomen te genereren. Ondertussen wordt het oorspronkelijke visbestand (oudervis) opgekweekt tot een groter formaat voor de uiteindelijke oogst.

In een visminnend land als Malawi, waar vis de belangrijkste bron van dierlijke eiwitten is, maar waar de opbrengst van de visserij afneemt, is er veel hoop en moeite gestoken in de ontwikkeling van aquacultuur. Een betere toegang tot en regelmatige consumptie van vis, een belangrijke bron van eiwitten en essentiële micronutriënten, kan een belangrijke bijdrage leveren aan het overwinnen van ontwikkelingsuitdagingen. En voedselonzekerheid is een van de grootste problemen voor de volksgezondheid. Vooral vrouwen en kinderen worden getroffen door ondervoeding. De uitbreiding en promotie van duurzame aquacultuur is een belangrijke benadering om aan de groeiende vraag naar vis te voldoen.

Deze ontwikkeling vereist - naast vele andere aspecten - innovaties die bijdragen aan een succesvolle aanpak van de uitdagingen in de sector. Met een focus op aquacultuur op het platteland biedt het Aquaculture Value Chain for Higher Income and Food Security Project in Malawi (AVCP), onderdeel van het Global Programme 'Sustainable Fisheries and Aquaculture' onder het speciale initiatief 'One World - No Hunger' van het Duitse Ministerie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, technische training aan 4.500 kleinschalige producenten in Malawi. Het kweken van vis helpt hen om zowel hun inkomen als hun voedselzekerheid te verbeteren.

Een van de veelvoorkomende en complexe uitdagingen in de aquacultuur op het platteland is het gebruik van Tilapia-peulvruchten van gemengd geslacht in systemen met een lage input. Dit betekent dat boeren slechts een beperkte selectie en hoeveelheid bijproducten uit de landbouw beschikbaar hebben om een snel groeiende vispopulatie in de vijver te voeden. Dit leidt tot toenemende concurrentie om zuurstof en voedsel, wat leidt tot lage groeisnelheden en vaak een versnelde geslachtsrijpheid. Bijgevolg bestaan de uiteindelijke oogsten vaak uit eerder kleine vissen, wat niet beantwoordt aan de wijdverspreide verwachtingen van het oogsten van eetbare - "bordenvullende" - vis uit de aquacultuur.

Gezien het feit dat er in de landelijke aquacultuur geen mono-seksuele pootvis, visvoer en beluchters beschikbaar of verboden zijn, werd het project uitgedaagd om een alternatieve oplossing te vinden om de productiviteit van de landelijke aquacultuur en de bijdrage ervan aan de voeding van huishoudens te verbeteren.

Ons gestandaardiseerde trainingscurriculum wordt gegeven door vrouwelijke experts (academici, praktijkmensen en overheidsprofessionals) die werkzaam zijn op het gebied van natuurbehoud en natuurbeschermingstechnologie in de lokale regio. Deze vrouwen fungeren niet alleen als instructeurs, maar ook als mentoren en medewerkers. Door lokale vrouwelijke rolmodellen centraal te stellen, helpen we deelnemers een pad te vinden voor hun eigen carrière en versterken we hun banden met regionale onderzoeks- en beschermingsgemeenschappen. We streven naar een inclusieve omgeving voor een eerlijke dialoog over de uitdagingen van het vrouw zijn in de conserveringstechnologie en stimuleren duurzame mentorrelaties na de formele trainingsperiode.

De genderkloof die we willen aanpakken kan het echter moeilijk maken om vrouwelijke trainers op bepaalde technische gebieden te identificeren en te werven. Daarom hebben we drie verschillende rollen gedefinieerd om het ondersteuningssysteem voor deelnemers te verbreden:

• Mentoren: Lokale vrouwelijke rolmodellen die sessies leiden en voortdurend mentorschap bieden.
• Bondgenoten: Mannelijke trainers en facilitators die onze inzet voor gendergelijkheid en inclusieve trainingsruimtes actief ondersteunen.
• Trainers: Leden van het internationale organisatieteam die extra instructie en logistieke ondersteuning bieden.

Samen spelen deze mensen een cruciale rol in het leveren van inhoud, het stimuleren van de groei van deelnemers en het modelleren van diverse vormen van leiderschap in het landschap van conserveringstechnologie.