Het aanpakken van de bestaande technische uitdagingen, namelijk de verschillen tussen ecologische kweekomgevingen en wilde habitats, en het lage natuurlijke voortplantingsvermogen van de reuzensalamander, gekenmerkt door langzame groei, late geslachtsrijpheid en lage overlevings- en voortplantingspercentages. Een methode voor ecologisch kweken die geschikt is voor de reuzensalamander, gebaseerd op de omgevingsfactoren van zijn natuurlijke habitat, wordt beschreven.

In nauwe samenwerking met het Regionaal Directoraat van de Visserij en de Blauwe Economie van Diana, met wie we een actieplan ontwikkelden voor de implementatie van alle activiteiten, dat wederzijds werd goedgekeurd en ondertekend.

Het ACReSAL-project werkt samen met drie belangrijke ministeries: Milieu, Landbouw en Watervoorraden. Het werkt op meerdere institutionele niveaus, waaronder het niveau van de staat, nationaal, lokaal en gemeenschappen. Deze aanpak zorgt ervoor dat de capaciteiten van projectuitvoerders op alle ministeriële niveaus worden versterkt, waardoor de investeringen van het project en het efficiënte landschapsbeheer worden ondersteund.

De integratie van duurzame landbouw en landschapsbeheerpraktijken in landherstelinspanningen is cruciaal voor het behoud van bodem en water, het bevorderen van biodiversiteit en het verzachten van klimaatverandering. Deze aanpak verbetert ook de bestaansmiddelen, verbetert ecosysteemdiensten en bouwt veerkracht op. Om dit te bereiken hebben we grondige evaluaties uitgevoerd, lokale boeren en andere belanghebbenden betrokken, contextspecifieke plannen ontwikkeld, training gegeven, de voortgang bewaakt en beleidsondersteuning bevorderd. Dit zorgt voor een holistisch en duurzaam herstel van aangetast land, ten gunste van zowel mens als milieu, inclusief waterbronnen. Het is belangrijk dat de gemeenschap samenwerkt, bijdraagt en effectieve benaderingen voor milieubeheer leert om de duurzaamheid van het project op de lange termijn te waarborgen en niet-duurzame landbouwpraktijken te voorkomen.

Sommige leden van de gemeenschap hadden gehoord van succesverhalen van elders, maar waren pessimistisch gezien de onbetaalde inspanningen die ze al in het herstel van het gebied hadden gestoken. Er werden sensibiliseringsbijeenkomsten gehouden over de hydrologische herstelaanpak om ervoor te zorgen dat de gemeenschap er voldoende bij betrokken werd. Via VAJIKI CFA werd de gemeenschap geïnformeerd over de komende hydrologische activiteit. Via de dorpshoofden namen 30 gemeenschappen deel aan de hydrologische herstel- en monitoringtraining.

Regelmatige communicatie met de lokale gemeenschap gedurende het gehele hydrologische herstelproject zorgde voor voortdurende betrokkenheid en steun. Deze betrokkenheid hielp om de gemeenschap op de hoogte te houden, hun zorgen aan te pakken en een gevoel van eigenaarschap over de herstelinspanningen te bevorderen.

Dit project werd opgestart tegen de achtergrond van een bestaande bosvereniging (VAJIKI) die interesse had getoond in het behoud van mangroves. De gemeenschap hield zich al bezig met het planten van mangroves, maar in dit specifieke gebied hadden de pogingen nog geen vruchten afgeworpen. Hoewel er geen noemenswaardige zoutproductie plaatsvond, waren er eerder wel zoutpannen uitgegraven in het gebied, waardoor ongeveer 10 ha mangroven werd gekapt. Sindsdien is het gebied kaal gebleven vanwege het extreem hoge zoutgehalte dat het herstel van de mangroven zelfs belemmerde toen de zoutproductie werd gestaakt.

Door de herstelwerkzaamheden te begeleiden op basis van onderzoek en ecologische principes werd ervoor gezorgd dat de hydrologische ingrepen wetenschappelijk verantwoord en ecologisch geschikt waren. Deze aanpak bestond uit het toepassen van onderzoeksresultaten om specifieke uitdagingen met betrekking tot waterstroming, zoutgehalte en gezondheid van de mangrove aan te pakken.

Tijdens het project waren de betrokken partners verschillende gebruikers van de mangrove van Vanga, zowel direct als indirect, en ze waren allemaal afhankelijk van het bestaan van het bos om hun gebruik te realiseren. Hieronder vallen vissers, imkers, dagaa verwerkers, Vanga Blue Forest, onderzoekers, Kenya Marine and Fisheries Research Institute, Kenya Forest Service en WWF-Kenya. Dit was nodig voor een succesvol hydrologisch herstel. Deze samenwerking zorgde ervoor dat middelen werden gedeeld, inspanningen werden gecoördineerd en het herstelproces profiteerde van diverse expertise.

De training in het veld stelde de leden van de gemeenschap in staat om praktische betrokkenheid en ervaring op te doen in het proces van hydrologisch herstel. De leden van de gemeenschap die bij de activiteiten betrokken moesten worden, werden geïdentificeerd via de dorpshoofden en de ambtenaren van VAJIKI CFA. Er werden eerst bijeenkomsten gehouden met de opinieleiders in het dorp voordat er werd geëxtrapoleerd naar de grotere gemeenschap. Daarna volgden ze een training die voornamelijk in het veld plaatsvond. De gemeenschap werd getraind in algemeen mangroveherstel en in het creëren van een (visgraat)netwerk van kanalen in het aangetaste gebied om een vrije en bijna gelijktijdige overstroming van het gebied mogelijk te maken. Hydrologisch herstel werd in het veld getraind, zodat de gemeenschap de basisomstandigheden en de aanpassingen die gemaakt konden worden kon observeren en waarderen.

Er werd een referentiekader voor de uitvoering van sociale en milieuwaarborgen geïmplementeerd, gebaseerd op het operationele beleid van de Wereldbank en op de nationale en internationale wet- en regelgeving inzake waarborgen. Waarborgen worden gedefinieerd als de acties die worden ondernomen om ervoor te zorgen dat sociale en milieueffecten van productieve activiteiten kunnen worden geïdentificeerd en beperkt door de toepassing van goede praktijken. Deze werden ontworpen als een beheersysteem om risico's te beperken, maar ook om de positieve effecten van de uitgevoerde subprojecten te vergroten. De ontwikkeling van een kader voor de uitvoering van de veiligheidscontrolecomponent zorgde ervoor dat de veiligheidscontrolecomponent horizontaal in alle acties en fasen van het project werd toegepast. Dit bevorderde de uitvoering van specifieke strategieën en acties op het niveau van de uitvoerders van subprojecten, volgens de beginselen en normen die zijn vastgesteld voor de verwezenlijking van sociale en milieudoelstellingen. Als onderdeel van de implementatie van de veiligheidscontroles van het MDE Mexico Project, werden de Milieubeheerplannen (EMP) ontworpen, die tot doel hadden de verzachtende maatregelen te identificeren die elk subproject moest implementeren om mogelijke negatieve sociale en milieueffecten in verband met de productieve activiteit te vermijden of te verzachten, en zo de voordelen van elk initiatief te vergroten. Het opstellen ervan gebeurde op een participatieve manier, samen met de geselecteerde begunstigden, als onderdeel van het proces voor de integratie van technische voorstellen en planningsdocumenten voor elk subproject.

In Mexico zijn er barrières die de toegang belemmeren tot financieringsbronnen voor productieve projecten die worden geleid door vrouwen en jongeren op het platteland, met name barrières die te maken hebben met grondbezit en toegang tot posities van participatie, gemeenschaps- en technisch leiderschap. Daarnaast vormen het gebrek aan toegang tot trainingsmogelijkheden, beperkte ervaring en beperkingen op het gebied van technologie en communicatie een groot obstakel voor deze groepen, om nog maar te zwijgen van de culturele aspecten die vaak onverenigbaar zijn met hun betrokkenheid bij het economische leven in de gemeenschap. In deze context benaderde het MDE Mexico de sociale integratie op een transversale manier, door middel van acties die de deelname van vrouwen, jongeren en mensen zonder erkende landbouwrechten of kolonisten bevorderden. Het ontwerp van het onderdeel Sociale Integratie (VIS) maakte het mogelijk om specifieke financieringsstrategieën te definiëren om de participatie van deze mensen en hun opname in de gemeenschapsontwikkeling te vergemakkelijken. Deze strategieën resulteerden in een toename van de participatie van vrouwen en jongeren in de identificatie en implementatie van productieve activiteiten in bosgebieden.