Traditionele werkmethoden integreren als basis voor dialoog

Het Laponia-proces heeft gebruik gemaakt van verschillende traditionele bestuurlijke werkmethoden. Zo hebben Rádedibme of raden een centrale functie in het beheer. Dit zijn open bijeenkomsten over belangrijke kwesties met de lokale bevolking en diverse belanghebbenden, waar lokale standpunten en kennis naar voren worden gebracht en worden meegenomen in het beheer. Searvelatnja betekent "leerarena" en is gebaseerd op dialoog en leren. Op conceptueel niveau betekent dit dat Laponia een arena moet zijn waar iedereen aan kan deelnemen, een ontmoetingsplaats voor verschillende generaties, culturen, talen en perspectieven. Door samen te werken leren we van elkaar en delen we elkaars kennis. Hoe Laponia beheerd moet worden is een continu proces, waarbij een pretentieloze aanpak wordt gehanteerd om een lokaal beheer te creëren dat de belangen van alle betrokken partijen integreert. Oassebielráde of Raad van de Partijen is de jaarlijkse bijeenkomst voor alle entiteiten die het werelderfgoed beheren. Deze vergadering benoemt geen comité: de partijen beslissen zelf wie hen zal vertegenwoordigen in Laponiatjuottjudus. Bij de verkiezing van de voorzitter is echter consensus vereist. Consensus wordt nagestreefd als een proces van gezamenlijke besluitvorming waarbij iedereen het eens moet zijn voordat er een beslissing wordt genomen.

  • Continuïteit van traditionele Sámi- en niet-Sámi-organisatiesystemen.
  • Inclusie van Sámi-gemeenschappen en openheid om traditionele Sámi-kennis te gebruiken.
  • Openheid en respect voor elkaar en de culturele achtergrond van de vertegenwoordigers.
  • Als niet alle belanghebbenden vanaf het begin worden uitgenodigd, komt er geen oplossing. Het is niet mogelijk om kant-en-klare oplossingen voor te leggen aan één stakeholder en te denken dat ze het zullen accepteren. Elke vraag en elke uitdaging die zich voordoet moet samen worden aangepakt.
  • Een gemeenschappelijk doel hebben: voor de belanghebbenden in het Laponia-proces was het gemeenschappelijke doel om een oplossing te vinden voor het beheer van het werelderfgoed. Het doel moet duidelijk zijn, zodat elke stakeholder weet wat het doel is.
  • Luisteren en leren van elkaar. Het gaat erom de hele tijd te nemen en te geven. Zelfs als mensen niet handelen zoals men gewend is, moet men dat accepteren en er hopelijk iets van leren.
  • Het is belangrijk dat de vertegenwoordigers van elke stakeholder de juiste boodschap geven aan de stakeholdergroep die hij of zij vertegenwoordigt, anders kunnen mensen op de lange termijn teleurgesteld worden.
  • Het heeft geen zin om een proces als het Laponia-proces overhaast te doorlopen .
Overeenkomsten om de acties van lokale en regionale autoriteiten te versterken

Naast de middelen die de territoriale entiteiten in Colombia volgens de wet moeten toewijzen aan het behoud van watervoorraden, hebben verschillende overheids- en maatschappelijke actoren ook bijgedragen aan andere bronnen van middelen voor dit doel door middel van interbestuurlijke overeenkomsten die zowel technische als economische middelen bieden voor de duurzaamheid van het project in de gebieden, de solidariteitsovereenkomsten met de Community Action Boards of de samenwerkingsovereenkomsten voor het integraal beheer van micro-wateren.technische en economische middelen voor de duurzaamheid van het project in de gebieden, de solidariteitsovereenkomsten met de Community Action Boards of de samenwerkingsovereenkomsten voor het Integraal Beheer in Micro-Waterheds Supplying Aqueducts and Areas of Environmental Interest, in aanvulling op de milieuoverheden en de gemeenten.

Overheid en maatschappelijke organisaties verenigd en toegewijd aan het behoud van de micro-waterscheiding.

Er moet een as zijn voor de verschillende instandhoudingsinspanningen tussen de betrokken actoren.

Financiële duurzaamheid gebaseerd op de begrotingstoewijzingen van lokale overheden

Een percentage van het budget van departementen en gemeenten reserveren voor waterbesparing.

Nationale wet die gebieden van strategisch belang voor het behoud van waterbronnen die water leveren aan gemeentelijke en districtsaquaducten van openbaar belang verklaart, waarbij departementen en gemeenten een percentage van niet minder dan 1% van hun inkomsten moeten toewijzen aan de verwerving en het onderhoud van dergelijke gebieden of aan de financiering van programma's voor de betaling van milieudiensten.

Er is een aanvullende politieke wil en een regelgevend kader nodig om de financiering te consolideren in concrete acties.

Strategisch plan op middellange termijn voor de instandhouding van gebieden, opgesteld door het netwerk van actoren op basis van de milieu- en sociaaleconomische diagnose.

Het plan, dat een tijdsbestek van 10 jaar beslaat, is ontwikkeld door The Nature Conservancy (TNC) op basis van de toepassing van het methodologische instrument "Planning for Conservation Areas" (PCA).

Het plan heeft vijf programma's, namelijk

1. 1. Strategieën voor behoud en herstel

2. Duurzaam gebruik en beheer van biodiversiteit en haar ecosysteemdiensten.

3. Kennis en onderzoek

4. Empowerment

5. Gearticuleerd en gedeeld medebeheer (participatief milieubeheer).

De bereidwilligheid van de betrokken actoren en technische bijstand van ondersteunende organisaties.

Synergie en betrokkenheid tussen alle actoren zijn belangrijke elementen voor de oriëntatie en implementatie van managementinstrumenten.

Instandhoudingsovereenkomsten voor duurzaam beheer en gebruik van land

Implementatie van 50 beschermingsovereenkomsten, het herstel van 600 ha waterbeschermingsstroken en het beheer met openbare instellingen voor de opname van het gebied in de bestemmingsplannen van de gemeenten.

Afspreken van representatieve actoren uit zowel de burgermaatschappij op gemeenschapsniveau als lokale instellingen wier politieke wil is afgestemd op de instandhoudingsdoelstellingen.

Een belangrijke les voor degenen die de processen leidden, was dat ze moesten begrijpen dat de duurzaamheid en het succes van het proces in grote mate afhangen van de inzet van de NGO's en de gemeenschappen, aangezien de inzet en steun van de lokale overheid (burgemeesterskantoren en andere geassocieerde entiteiten) tijdelijk is, afhankelijk van de politieke context van de belangen, doelstellingen en prioriteiten die door elke regeringsperiode worden voorgesteld op basis van hun werkterrein.

Behoudsmozaïek bestaande uit privé-eigendommen die bijdragen aan ecologische connectiviteit.

Aanvullende behoudsstrategie geleid door maatschappelijke organisaties die streven naar behoud van biodiversiteit en ecosysteemdiensten met speciale nadruk op de connectiviteit van soorten (doelsoorten).

Consolidatie van de rol van maatschappelijke organisaties afgestemd op de instandhoudingsdoelstelling.

Een belangrijke les is het opbouwen van vertrouwen en communicatie, met name met actoren uit de lokale gemeenschap die hun bijdragen, ervaringen en standpunten weerspiegeld zagen in het beheerproces van het gebied.

Dit heeft het vertrouwen in de relatie versterkt en ook de gezamenlijke articulatie van de organisaties bevorderd.

Deelname

Er is een belangrijke mate van betrokkenheid van de gemeenschap bij de definitie en het beheer van voorstellen voor duurzame ontwikkeling, bepaald door de mate van economische impact die dit heeft op het leven van gezinnen.

Het is echter belangrijk om deze as te versterken om het behoud van het beschermde gebied te garanderen.

Er is een hoge mate van interesse en betrokkenheid van de kant van de gemeenschap, wat te danken is aan de zichtbaarheid van de positieve effecten van dit natuurbeschermingsinitiatief op het dagelijks leven van de dorpelingen.

Het is noodzakelijk om processen van eigenaarschap en empowerment van de gemeenschap in het beheer van het beschermde gebied aan te moedigen.

Dit consolideert en stimuleert de betrokkenheid van lokale belanghebbenden.

Bestuur

Participatief bestuur is een dynamisch proces dat voortdurend wordt herzien en geconsolideerd.

Op dit moment zijn er significante positieve resultaten op het gebied van raadpleging en de definitie van beheerstrategieën. Het doel is om de participatie vanbelanghebbenden in actieve en consensuele besluitvorming te versterken.

Er is een goede afstemming tussen projectbetrokkenen op lokaal niveau wat betreft de duurzaamheid van de processen om participatief bestuur te garanderen.

De deelname van lokale belanghebbenden, vooral burgers, vanaf het begin van het beheer bevorderde het bestuur, de oprichting en de uitvoering van de voorstellen voor het behoud van het beschermde gebied.

Financiële duurzaamheid

De middelen voor het beheer van het natuurgebied zijn gegarandeerd omdat de gemeente jaarlijks middelen toewijst voor lopende uitgaven (personeel en exploitatie) en investeringsuitgaven (programma's), waaraan de bijdragen van samenwerkings- en milieucompensatiefondsen worden toegevoegd.

Als deze trend zich voortzet, heeft het beheer van het gebied voldoende middelen om zichzelf op termijn financieel in stand te kunnen houden.

Maatschappelijke organisaties en instellingen hebben grote belangstelling voor het behoud van beschermde gebieden.

De toewijzing van eigen middelen en het juiste beheer van middelen uit nationale en internationale samenwerking waren essentieel om de gestelde doelen te bereiken.

Institutionaliteit

De gedecentraliseerde autonome regering - GAD - van Limón Indanza heeft een reeks wettelijke en normatieve instrumenten ontwikkeld waarmee het beheer van het natuurgebied kan worden versterkt en ondersteund. Daarom is dit beheer organisch verbonden met het Ontwikkelings- en Landinrichtingsplan(PDOT), heeft het een eigen beheerplan en maakt het deel uit van de organische structuur van de gemeente. Het heeft ook een verordening waarin de regels voor het beheer en de werking ervan zijn vastgelegd.

Er is een sterke politieke wil om het overheidsbeleid en het beheer van het natuurgebied in kwestie op de agenda te zetten.

De politieke wil van besluitvormers is van fundamenteel belang om de processen voor het beheer en behoud van beschermde gebieden te institutionaliseren en te bestendigen.