Wanneer de behoeften aan capaciteitsopbouw zijn geëvalueerd, is het tijd om trainingen te geven op het gebied van beheer, bijv. staatsverordeningen, het opstellen van officieel erkende statuten en controle, en op technische onderwerpen zoals legale vispraktijken en patrouilleren.

Bij het ondersteunen van bestaande beheersystemen en -comités wordt aanbevolen om de status van de groep te beoordelen door de omvang van het lidmaatschap, bestaande statuten of huishoudelijke reglementen met doelstellingen, beheersstructuur en activiteiten te bekijken. Evalueer vervolgens het vermogen van het beheercomité om aan de geplande verplichtingen te voldoen door middel van individuele interviews en vragenlijsten of focusgroepdiscussies. Als bestaande organisaties niet operationeel zijn, kan het nodig zijn om samen te werken met de lokale visserijautoriteiten om de huidige structuur nieuw leven in te blazen en ervoor te zorgen dat deze organisaties worden ondersteund bij het vervullen van hun taken. Dit kan gebeuren door herziening van statuten, hulp bij de registratie bij visserijadministraties, het vaststellen van fondsenwervingsdoelen of het werven van nieuwe leden.

Het wordt aanbevolen om een lokale groep te vormen door middel van verkiezingen als die nog niet bestaat. De gemeenschap en relevante partijen moeten op de hoogte worden gebracht van de komende verkiezingen (bijv. via gemeenschapsbijeenkomsten, dorpsbijeenkomsten en andere evenementen) en mogelijke kandidaten vinden voor het comité dat het visserijbeheer van de gemeenschap zal leiden (bijv. door te spreken met invloedrijke leden van de gemeenschap en rechtstreeks contact op te nemen met de relevante kandidaten). De verkiezing moet worden bijgewoond door vertegenwoordigers van de lokale overheid, belanghebbenden en het publiek.

Na de verkiezing is het belangrijk om het nieuw verkozen comité technische ondersteuning te geven om hen te helpen hun beheerstructuur op te zetten tijdens hun eerste vergadering. Dit omvat het definiëren van rollen zoals secretaris, boekhouder, leider en vice-leider.

Op de gemeenschap gebaseerde benaderingen verwijzen naar strategieën die lokale gemeenschappen betrekken bij het beheer van en de besluitvorming over hun natuurlijke hulpbronnen. In de context van visserijbeheer betrekken deze benaderingen lokale inwoners bij het behoud en duurzaam beheer van visbestanden en aquatische ecosystemen. Deze lokale betrokkenheid helpt ervoor te zorgen dat visserijbeheerpraktijken cultureel passend, ecologisch duurzaam en economisch voordelig zijn, wat uiteindelijk leidt tot een beter beheer van de hulpbronnen en het welzijn van de gemeenschap. Dergelijke benaderingen zijn met name relevant voor kleinschalige visserij in natuurlijke waterlichamen, waar de bestaansmiddelen van de gemeenschap nauw verbonden zijn met de gezondheid en productiviteit van de aquatische milieus.

Het community entry-proces is een systematische methode om succesvol en duurzaam visserijbeheer te initiëren door de nadruk te leggen op vertrouwen en nauwe samenwerking tussen lokale gemeenschappen en andere belanghebbenden. De oplossing schetst de maatregelen die nodig zijn om deze samenwerking en een visserijbeheersysteem tot stand te brengen door de verkiezing van een beheerscomité. Bovendien helpt de aanpak bestaande of nieuw opgerichte comités, zoals comités voor dammen of visreservaten, bij het ontwikkelen van doelstellingen en activiteiten, een effectieve administratie en een controle- en evaluatiesysteem.

Als eerste stap om de haalbaarheid van een door de gemeenschap geleid visserijbeheersysteem te evalueren, is het belangrijk om de huidige situatie in de gemeenschap te begrijpen met betrekking tot de machtsdynamiek tussen relevante spelers, zoals de lokale overheid en vertegenwoordigers van de gemeenschap. Naar de juiste locatie gaan, de locatie inspecteren en één-op-één gesprekken voeren met deze belanghebbenden maken deel uit van deze fase in het proces. Deze activiteiten kunnen verder worden ondersteund door het houden van workshops of interviews met alle belanghebbenden.

Helpt de zwakste dieren in slechts een paar weken weer op te bouwen, omdat het zeer rijk is aan voedingsstoffen

Als je land hebt dat onder water kan worden gezet, verzamel dan stekken van Echinocloas stagnina (Bourgou), plant ze uit bij laag water, oogst ze als ze volgroeid zijn en voer je vee, vooral de magerste dieren, omdat het voer erg rijk is.

Dit protocol is opgenomen in Resolutie 0841 van 2024, uitgevaardigd door de Corporación Autónoma Regional para el Desarrollo Sostenible del Chocó (Codechocó), die tot doel heeft gedragsacties te definiëren en maatregelen vast te stellen voor verantwoord walvishaaientoerisme (inclusief andere soorten) om hun welzijn te waarborgen. Het is gericht op vissers, toeristen en de gemeenschap in het algemeen.

De maatregelen omvatten het aantal boten dat tegelijkertijd met een haai of een groep haaien is toegestaan, de maximale tijd en minimale afstand, het verplichte gebruik van een reddingsvest en de draagkracht van het gebied. Ook is het verboden haaien te voeren, in de buurt van de haai te zwemmen, te free-diven en afval te gooien op plaatsen die daar niet voor bestemd zijn.

Wetenschappelijk toerisme is de belangrijkste activiteit van het initiatief. Gedurende meerdere dagen doen bezoekers uit verschillende regio's van het land en de wereld mee aan wetenschappelijk onderzoek gericht op het verzamelen van gegevens voor het behoud van walvishaaien. Een verscheidenheid aan activiteiten is ontworpen om dialoog, reflectie en leren over de ervaringen van de dag aan te moedigen, met als doel het bewustzijn te vergroten en deelnemers te inspireren om kennis te delen binnen hun gemeenschap.

De laatste gendertransformatieve benadering is niet alleen het veranderen van relaties, maar ook het initiëren van veranderingen in structurele grenzen, beleid en rechten door het versterken van lokale, nationale en regionale platforms waar vrouwen met elkaar in contact kunnen komen en hun kennis en ervaringen kunnen delen.

Op lokaal niveau hebben Oegandese vrouwen zich bijvoorbeeld in groepen georganiseerd om een aantal economische nadelen te compenseren die ze ondervinden door een gebrek aan kapitaal en gereedschap om vis te verwerken. Ze worden geleid door de "Katosi Women Development Trust" (KWDT) en ontvingen moderne apparatuur zoals rookovens van RFBCP, waardoor ze een evenwicht kunnen vinden tussen kinderen, huishouden en visverwerking. Met behulp van training in bedrijfsontwikkeling kunnen de vrouwen in de groep zichzelf organiseren, hun vaardigheden met elkaar delen en hun spaargeld investeren in nieuwe apparatuur zonder op lange termijn afhankelijk te zijn van externe steun.

Op nationaal niveau ondersteunde het programma ook de oprichting van de "Uganda National Women's Fish Organization" (UNWFO), een platform voor vrouwelijke verwerkers en handelaren in Oeganda. Het netwerk richt zich op het creëren van duurzame kansen, het stimuleren van innovatie en het pleiten voor inclusieve waardeketens. De ondersteuning omvatte de ontwikkeling van een statuut, een strategie, actieplannen en een genderplan.

Daarnaast versterkte het programma het regionale overkoepelende netwerk "African Women Fish Processors and Traders Network" (AWFISHNET) door de ontwikkeling van actieplannen, begrotingen en een strategie voor het mobiliseren van middelen voor hun Oost-Afrikaanse hoofdstuk te ondersteunen. Ook hielp het bij de organisatie van het AWAFISHNET Symposium 2019 in Kampala, Oeganda, waar vrouwen van over het hele Afrikaanse continent konden netwerken, kennis en ervaringen over waardetoevoeging konden delen en besluitvormingsprocessen konden beïnvloeden door middel van tentoonstellingen en presentaties.

Deze nationale en regionale platforms stellen vrouwen in staat om beste praktijken, ervaringen en technologieën uit te wisselen op een manier die innovaties stimuleert. Ze bevorderen dialoog en onderhandeling en vergroten de deelname van vrouwen aan beleidsdialogen op zowel nationaal als regionaal niveau.

Maatregelen voor capaciteitsopbouw door middel van opleidingen of bewustmakingscampagnes kunnen helpen om socioculturele barrières te overwinnen, maar structurele grenzen, ongelijke rechten en beleid kunnen blijven bestaan. Om deze grenzen voor gendergelijkheid te beperken, is de betrokkenheid van alle seksen bij beheersorganisaties belangrijk. In Cambodja bevorderde het "Sustainable Aquaculture and Community Fish Refuge Management Project" (SAFR) de deelname van vrouwen aan het leiderschap en beheer van de Community Fish Refuge (CFR) comités - een vorm van dam- of andere waterbronbeheerorganisatie waarvan de leden worden gekozen door de gemeenschap. CFR-beheer zijn vitale maatregelen voor visbehoud die de productiviteit van de rijstveldvisserij moeten verbeteren en illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (IUU) moeten terugdringen. De aanpak introduceert beheercomités op gemeenschapsniveau en helpt hen bij het ontwikkelen van plannen waarin bijvoorbeeld wordt vastgelegd hoe en wanneer de vis wordt gebruikt en door wie. Dit initiatief draagt aanzienlijk bij aan de bestaanszekerheid op het platteland door de voedselzekerheid, voeding en het genereren van inkomen te verbeteren door het herstel van rijstveldvissystemen die voor iedereen toegankelijk zijn.

Om ervoor te zorgen dat vrouwen gelijkwaardig deelnemen aan het besluitvormingsproces, ondersteunde het programma het verkiezingsproces voor CFR-leiderschap binnen de gemeenschappen waar rijstveldvisserij bestaat. De leden kregen een training over capaciteitsopbouw, gericht op organisatieontwikkeling, transparante besluitvorming, rolpatronen en beter beheer. Hierdoor werd een sociaal-ecologische omgeving gecreëerd waarin de leden hun hulpbronnen actief en gezamenlijk konden beheren. De ondersteuning bestond ook uit het documenteren en aanmoedigen van vrouwen om actieve rollen op zich te nemen in het beheer van de comités, zoals de functie van vice-chef en boekhouder. Er werd ook gekeken hoe de participatiegrenzen voor vrouwen konden worden verkleind, bijvoorbeeld door CFR dichter bij het dorp te plaatsen om de veiligheid tijdens het vissen te vergroten.

"Als vrouw weet ik dat niet alleen ik, maar ook andere vrouwen in de gemeenschap trots zijn om voor de gemeenschap te werken, ervan uitgaande dat de samenleving ons accepteert en steunt in besluitvormende posities. Nadat verschillende oudere mensen uit de gemeenschap mijn man hadden benaderd en hem hadden voorgesteld om mij aan te moedigen om kandidaat te worden, besloot ik om een actievere rol te spelen in de ontwikkeling van de gemeenschap en me kandidaat te stellen voor een positie in ons CFR-beheerscomité."
Mevrouw Sokh Samart, een vrouwelijk lid van het CFR-beheerscomité uit Boeng Khangek Ngout.

In Madagaskar volgde PADM een vergelijkbare aanpak om leiderschap van vrouwen in boerengroepen te bevorderen en hun vertegenwoordiging in besluitvormingsorganen te vergroten. Wat CFR betreft, omvatte hun programma training in het bevorderen van lidmaatschappen van vrouwen, ontwikkeling van een strategie om vrouwen aan te moedigen hun mening te geven in besluitvormingsgroepen en beheersorganisaties en in de valorisatie van het werk en de bijdrage van vrouwen aan viskwekerijen. Ze omvatten ook een speciale training voor mannen als mentor en begeleider van vrouwen om zelf leiders te worden, wat de noodzaak benadrukt om de hele gemeenschap te betrekken bij een gendertransformatieve aanpak.

"Ik moet toegeven dat ik niet veel wist over het belang van vrouwen in het (CFR Management) Comité. Nadat ik training had gekregen over genderrollen en deze beter begreep, realiseerde ik me dat vrouwen net zo belangrijk zijn als mannen in het gemeenschapswerk. Dus werken mijn mannelijke collega's en ik samen en ondersteunen we de vrouwelijke leden van het CFR-beheerscomité bij het uitvoeren van hun taken."
Ly Peng Chhoun, CFR Chief - Boeng Khangek Ngout.

Om vrouwen in staat te stellen zich te laten gelden en op de lange termijn de volledige verantwoordelijkheid op zich te nemen op alle niveaus, hielp PADM bij het opzetten van een ondersteunend kader, waaronder het regelmatig gebruiken van verschillende hulpmiddelen en het onderhouden van contact met de trainers.

In plaats van beperkt te zijn tot huishoudelijk werk volgens de traditionele genderrollen, werden vrouwen door middel van agency en capaciteitsopbouw in combinatie met een vraaggericht, verfijnd management in staat gesteld om actief bij te dragen aan de ontwikkeling van hun gemeenschap.

Om het bewustzijn over gendergelijkheid en structurele grenzen te vergroten, kozen de projecten voor verschillende benaderingen.

In het "Project voor aquacultuur in Madagaskar" ("Projet d'Aquaculture Durable à Madagascar", PADM) was een onderdeel van de training van de coöperatie "Tilapia de l'Est" (TDE) voor vrouwelijke kleinschalige aquacultuurproducenten het onderwerp hoe meer vrouwen bij de coöperatie te betrekken. Om het stereotype te bestrijden dat het beroep van aquacultuur een "mannenberoep" is en om de vertegenwoordiging van vrouwen in de sector te verbeteren, documenteerden ze succesverhalen van vrouwen om andere vrouwen aan te moedigen zich in de visteelt te wagen. De verhalen werden enerzijds verspreid via video's om ze te integreren in de trainings- en capaciteitsopbouwactiviteiten. Om het bewustzijn over de rol van vrouwen te vergroten, produceerden ze anderzijds tien "succesverhalen" van vrouwelijke viskwekers op basis van een enquête en zonden die twee maanden lang elke ochtend en avond uit op drie regionale en één nationaal radiostation.

In Zambia volgde F4F een andere aanpak met de video- en stripreeks "Let Me Tell You". Daarin worden vrouwen voorgesteld als vrouwelijke viskwekers en actoren in de viswaardeketen, die met gelijke kennis en bijdrage samenwerken met mannen in hun gemeenschappen en families, waardoor gendergelijkheid als norm wordt afgeschilderd. Chimwemwe, de grootmoederfiguur in de serie, legt bijvoorbeeld vaak belangrijke kennis uit en wordt door de anderen, ongeacht hun geslacht, geprezen als wijs en kundig.