Op basis van de resultaten van de genderanalyse kan een vraaggerichte genderstrategie worden aangenomen. Benaderingen en activiteiten omvatten niet alleen maatregelen die gericht zijn op het wegnemen van structurele belemmeringen, maar ook aspecten zoals het aanpassen van trainingslocaties, trainingslocaties en -tijden om de toegankelijkheid voor mensen met een handicap en alle geslachten te verbeteren. Ze maken allemaal deel uit van vraaggerichte maatregelen voor capaciteitsopbouw.

"Gender Makes Business Sense" (GmBS) van het project "Aquaculture Value Chain for Higher Income and Food Security in Malawi" (AVCP) is zo'n praktisch capaciteitsontwikkelingsprogramma voor agro-industriëlen, gericht op het verbeteren van het inzicht van de deelnemers in het bedrijfsleven en het integreren van genderdimensies. Het richt zich op gendertransformatieve veranderingen, het systematisch aanpakken van machtsverhoudingen bij de basisoorzaken en het streven naar gedragsverandering op verschillende niveaus en in verschillende stadia om de genderongelijkheid op de verschillende niveaus van de aquacultuurwaardeketen te herstellen.

Door de ervaringsgerichte leerbenadering worden zowel vrouwen als mannen toegerust met praktische bedrijfsmanagementvaardigheden en financiële knowhow, en krijgen ze inzicht in de sociaaleconomische impact van genderdynamiek in hun bedrijf. Het programma streeft niet alleen naar verandering bij agripreneurs, maar ook bij de actoren in de waardeketen zelf, beleidsactoren en de GmBS-facilitators in het veld. Het traint daarom niet alleen boeren, maar ook belanghebbenden, waaronder voorlichters, senior visserijmedewerkers en politieke contactpersonen om te lobbyen voor de opname van gendertransformatieve veranderingsbenaderingen op beleidsniveau. Door de betrokkenheid van verschillende actoren van alle seksen wordt het potentieel om sociale relaties te veranderen verbeterd, bijvoorbeeld met betrekking tot besluitvorming en toegang tot middelen voor voedselzekerheid.

Om eigenaarschap te bevorderen en boeren te blijven uitrusten met de vaardigheden en kennis die door GmBS worden gedeeld, is het geïntegreerd in een "Aquaculture Technical and Vocational Education and Training" (A-TVET) programma. Opleidingsinstituten, zoals het Malawi College of Fisheries of het Stephanos Vocational Training Centre, werden ondersteund met opleidingsmateriaal, toolkits en verdere kwalificatie van hun trainers in gendertransformatieve aquacultuur.

Een ander programma voor capaciteitsopbouw was de training van vrouwengroepen aan het Victoriameer in Oeganda door het "Responsible Fisheries Business Chains Project" (RFBCP) om de capaciteiten van vrouwen om op gelijkwaardige wijze deel te nemen aan de waardeketen van de visserij te verbeteren en te versterken. In tegenstelling tot GmBS was het meer gericht op het opbouwen van vertrouwen en vaardigheden in het veld. Vrouwelijke booteigenaren, verwerkers en handelaren werden getraind in hygiëne, visverwerking, teambuilding, leiderschapsprincipes en conflictbeheersing om de kleinschalige visserij in stand te houden.

Als resultaat van de trainingsmaatregelen werden vrouwen niet alleen aangemoedigd om hun betrokkenheid bij de besluitvormingsprocessen te vergroten, maar ook om in het openbaar te spreken over manieren om de visbestanden te beschermen en zonder angst voor zichzelf op te komen, wat ook bijdroeg aan een vermindering van huiselijk geweld. Bovendien versterkten ze vrouwengroepen en werkten ze beter samen.

De training in "Business Development Services" (BDS) in Oeganda richtte zich op ondernemers die betrokken zijn bij de viswaardeketen op micro- en kleinschalig niveau en verwierf kennis, vaardigheden en competenties die cruciaal zijn voor bedrijfsontwikkeling en de bevordering van duurzaamheid. Het werd geïmplementeerd in het Victoriameer en het Kyogameer in samenwerking met lokale organisaties zoals de "Katosi Women Development Trust" (KWDT), de "Association of Fishers Lake User Uganda" (AFALU) en de "Federation of Fisheries Organisations Uganda" (FFOU).

De trainers die onderwijs gaven over bedrijfsontwikkelingsconcepten waren afkomstig uit de gemeenschap, namen deel aan een Training of Trainers (ToT) workshop en hielden maandelijkse coördinatiebijeenkomsten voor uitwisseling. Ze richtten zich op onderwerpen als het versterken van de groepen, ondernemerschap, bedrijfsplanning, branding en marketing, financieel beheer en visverwerking en -toevoeging, het bijhouden van een administratie gericht op het verbeteren van vaardigheden en kennis, en attitudes met betrekking tot bedrijfsvoering. Voor een beter en langdurig succes werd het trainingsmateriaal geïllustreerd en vertaald in de lokale talen. De activiteiten hebben geleid tot een groei van het bedrijf, waardoor het vertrouwen van vrouwen in het zakendoen is versterkt en vrouwennetwerken zijn uitgebreid.

Om het succes van de capaciteitsversterkende aanpak te meten, kan een basisonderzoek en een effectevaluatie worden uitgevoerd. Dit werd gedaan voor het BDS-programma in Oeganda. De basisenquête hielp om de status van de visserijbedrijven en hun behoeften vast te stellen, terwijl de effectevaluatie de toepassing van de inhoud van de training meette. De resultaten geven aan dat meer dan 80% van de deelnemers de inhoud toepasten in hun visserijbedrijf. Het is belangrijk om te beseffen dat de toegang van vrouwen tot capaciteitsopbouwende training niet ophoudt bij training, maar dat naast betrokkenheid bij vrouwennetwerken en uitwisselingsgroepen de toepassing van de inhoud essentieel is voor bedrijfsgroei en empowerment, versterkt door meer eigenwaarde en onafhankelijkheid.

Om een beter inzicht te krijgen in de sociale rollen en activiteiten van mannen en vrouwen in de viswaardeketen, kan een waardeketenanalyse met de focus op genderongelijkheid worden toegepast. Op basis van de analyse kan een genderstrategie worden bevorderd die gericht is op de ontwikkeling van een gezamenlijk pad naar gendergelijkheid.

De analyse vindt plaats op verschillende niveaus, waaronder zowel deskreviews als veldonderzoek. Op landenniveau worden onder andere leiderschapsposities van mannen en vrouwen, toegang tot en eigendom van land en waterbronnen, loonontwikkeling in de viswaardeketen en toegang tot onderwijs gedocumenteerd.

Op macroniveau worden de sectorale beleidslijnen en strategieën, zoals het waterbeleid, geëvalueerd op hun erkenning van een kader voor gendermainstreaming en een gendervooroordeel. De resultaten van deze evaluatie worden vervolgens vergeleken met de daadwerkelijke implementatie van dit sectorspecifieke beleid in activiteiten van instellingen, omdat het wetgevingskader en de praktische toepassing van gendermainstreaming in acties kunnen verschillen.

Terwijl het mesoniveau zich richt op partnerorganisaties en hun ondersteuning van gendergebalanceerde participatie en implementatie van gendermainstreaming, omvat het microniveau een kwalitatieve analyse die zich concentreert op de doelgroep. De vragen hebben onder andere betrekking op sectorspecifieke kennis en bedrijfskennis, evenals op machtsverhoudingen op zowel gemeenschaps- als huishoudniveau. Ten slotte worden de medewerkers van de voorlichtingsdiensten gevraagd naar hun specifieke gendertraining en -kennis.

De genderanalyse die werd uitgevoerd door het "Fish for Food Security"-project (F4F) in Zambia gaf bijvoorbeeld aan dat mannen de neiging hebben om de visserij en landbouw te domineren (95%), terwijl vrouwen (90%) de visserijactiviteiten na de oogst domineren en actief zijn in de detailhandel, marketing en verkoop van vis. Dit leidt vaak tot een inkomensverschil tussen mannelijke en vrouwelijke handelaren. Daarnaast hielp de analyse bij het identificeren van barrières, sociale normen en machtsverschillen die vrouwen ervan weerhouden om aan visteelt te doen. Er werden belangrijke strategische gebieden voor de implementatie geïdentificeerd, zoals het gebruik van een huishoudelijke aanpak voor gendermainstreaming om de machtsverhoudingen te herverdelen, de integratie van gendermainstreaming in reeds bestaande interventies op gemeenschapsniveau, partnerorganisaties die meer en betere gendergerelateerde gegevens verzamelen of een speciale begrotingslijn voor gendermainstreaming.

Het integreren van verhalen en visuals is essentieel voor effectieve communicatie en betrokkenheid bij het doelpubliek. Het combineren van storytelling en visuals in een mediacampagne over duurzame visserij en aquacultuur kan helpen bij het vergroten van het bewustzijn, het onderwijzen van belanghebbenden en het inspireren tot actie voor duurzame praktijken. Een visuele voorstelling van de uitputting van vis in een stuwmeer kan bijvoorbeeld helpen om een band op te bouwen tussen het publiek en de oorzaak, waardoor een gevoel van begrip ontstaat voor het belang van het behoud van aquatische hulpbronnen en het bevorderen van verantwoorde praktijken in de sector.

Door informatie op een aantrekkelijke en begrijpelijke manier te presenteren, kan het emoties oproepen, de aandacht trekken en complexe concepten begrijpelijker maken. Visuals, zoals afbeeldingen, video's en infographics, verbeteren de vertelervaring door een visuele weergave te geven van de informatie die in een specifieke context wordt overgebracht. Visuals kunnen helpen om belangrijke boodschappen te versterken, informatie beter te onthouden en verschillende leerstijlen aan te spreken.

In het algemeen zijn duidelijke doelstellingen en identificatie van de doelgroep, strategische planning en ontwikkeling van boodschappen, effectief gebruik van verschillende mediakanalen, consistente berichtgeving en branding, monitoring en evaluatie van campagneprestaties en aanpassingsvermogen aan feedback en veranderende omstandigheden belangrijk voor communicatiedoeleinden. Daarnaast zijn samenwerking met belanghebbenden, inzicht in de voorkeuren en gedragingen van het publiek en creativiteit bij het creëren van inhoud essentieel voor het succes van mediacampagnes.

Samenwerking met belangrijke belanghebbenden zoals vissers, viskwekers, overheidsinstanties, projectuitvoerende partners en lokale gemeenschappen kan de geloofwaardigheid en het bereik van de campagne vergroten. Het betrekken van deze belanghebbenden bij de planning en uitvoering van een mediacampagne over visserij en aquacultuur is cruciaal voor het verzamelen van steun en het waarborgen van de duurzaamheid van de initiatieven door ze breder te verspreiden na de looptijd van het project. Dit kan worden gedaan door de benodigde belanghebbenden voor een mediacampagne over visserij en aquacultuur te identificeren en input te vragen over concepten, taakomschrijvingen of scriptinhoud voor de campagne. Dit kan helpen om ervoor te zorgen dat de berichtgeving accuraat en relevant is en aanslaat bij het doelpubliek. Het opzetten van feedback-loops tijdens het ontwikkelingsproces van de campagne zorgt voor voortdurende input en aanpassingen op basis van feedback van belanghebbenden, wat leidt tot een meer verfijnde en succesvolle campagne. Het betrekken van belanghebbenden bij de planning en implementatie van de mediacampagne zorgt niet alleen voor kwaliteitscontrole van het campagnemateriaal, maar kan ook de buy-in en steun voor het initiatief vergroten. Deze gezamenlijke aanpak bevordert het gevoel van betrokkenheid bij de belanghebbenden, vergroot de geloofwaardigheid van de campagne en draagt uiteindelijk bij aan de duurzaamheid en het succes op lange termijn van de visserij- en aquacultuurinitiatieven die worden gepromoot. Bovendien kan het werken met de belangrijkste belanghebbenden helpen bij het identificeren van potentiële uitdagingen of kansen die aanvankelijk misschien niet duidelijk waren, wat leidt tot beter geïnformeerde besluitvorming en strategische planning. Het betrekken van belanghebbenden maakt ook gebruik van hun netwerken en middelen om het bereik en de impact van de mediacampagnes te vergroten.

De verschillende communicatie- en mediakanalen worden door verschillende doelgroepen op verschillende manieren gebruikt. Om een breder publiek effectief te bereiken en aan te spreken, hebben traditionele mediakanalen, zoals televisie, radio en gedrukte media, een breed bereik en kunnen ze helpen bij het aantrekken van een meer diverse bevolkingsgroep. Aan de andere kant bieden digitale mediakanalen, waaronder sociale media, websites en online platforms, het voordeel van interactiviteit, real-time communicatie en gerichte berichtgeving.

Het is echter mogelijk dat de meeste afgelegen of landelijke doelgroepen met beperkte internetconnectiviteit of zonder toegang tot slimme gadgets niet effectief worden bereikt. Zowel traditionele als digitale mediakanalen werden geëvalueerd om hun sterke en zwakke punten te onderzoeken. Traditionele mediakanalen kunnen helpen bij het opbouwen van naamsbekendheid en het bereiken van een massapubliek, terwijl digitale mediakanalen meer gepersonaliseerde en gerichte communicatie kunnen bieden aan een publiek dat toegang heeft tot digitale gadgets en een internetverbinding. Inhoud die is gemaakt om het bewustzijn over vis te vergroten, zoals het communicatieproduct "24 redenen om van vis te houden", kan worden geüpload op sociale media voor realtime toegankelijkheid. In de mediacampagnes van het Global Programme Sustainable Fisheries and Aquaculture werden zowel traditionele als digitale mediakanalen gebruikt.

De campagne "7 Outna" (Onze Vis) was gericht op het promoten van de kleinschalige visserijsector en de consumptie van kleine pelagische vis in Mauritanië door verschillende aspecten aan de orde te stellen, zoals voeding, toegankelijkheid, betaalbaarheid en positieve maatschappelijke effecten. Zowel de campagne "7 Outna" als de serie "Let Me Tell You" maakten gebruik van tv, radio en gedrukte media om een breed publiek te bereiken.

Bij het opzetten van een communicatiecampagne over visserij en aquacultuur is het essentieel om de boodschap af te stemmen op de doelgroep om maximale impact en betrokkenheid te garanderen. Houd rekening met de specifieke demografie, interesses en kennisniveaus van het publiek dat je probeert te bereiken. Inzicht in de doelgroep en tradities rond de perceptie, praktijken en consumptie van vis kan helpen bij het opstellen van boodschappen die herkenbaar en impactvol zijn. Het aanpassen van de boodschappen aan de culturele context is ook cruciaal bij het plannen van een mediacampagne, omdat het ervoor zorgt dat de inhoud op een betekenisvolle manier aanslaat bij de doelgroep.

De animaties uit de serie "Let Me Tell You", die focussen op de voedingswaarde van vis, duurzame aquacultuurpraktijken, de viswaardeketen en WASH-elementen, zijn om verschillende redenen bijzonder geschikt voor de landelijke Zambiaanse context. Ten eerste kan het gebruik van animaties complexe informatie effectief overbrengen in een visueel aantrekkelijk en gemakkelijk te begrijpen formaat, waardoor het toegankelijk wordt voor een breed publiek, inclusief mensen met een laag alfabetiseringsniveau.

Ten tweede is het benaderen van schoolkinderen met deze animatieserie een strategische aanpak om al in een vroeg stadium te beginnen met het sensibiliseren over het belang van vis en het potentieel van de visserij- en aquacultuursector. Door kinderen over deze onderwerpen voor te lichten, kunnen ze pleitbezorgers worden voor duurzame praktijken binnen hun gezin en gemeenschap, en zo van jongs af aan een cultuur van verantwoorde consumptie en milieubeheer bijbrengen. Bovendien kunnen animaties de aandacht en interesse van kinderen trekken, waardoor het leerproces leuker en memorabeler wordt. Dit kan leiden tot het beter onthouden van informatie en een grotere kans op gedragsverandering in de richting van duurzamere praktijken met betrekking tot visconsumptie en de visserijsector. Hoewel de animatie is geïnspireerd door het landelijke landschap van Zambia en de cultuur en tradities van de gemeenschappen, vindt de serie ook weerklank in andere landen in Zuidelijk Afrika.

De culturele context beïnvloedt de manier waarop mensen boodschappen waarnemen en interpreteren. Aanpassing van de boodschap aan de culturele normen, waarden, overtuigingen en taal kan de effectiviteit van de campagne vergroten. Door rekening te houden met deze factoren kan de campagne misverstanden, verkeerde interpretaties of onbedoelde beledigingen voorkomen. Dit toont ook respect voor de diversiteit en uniciteit van verschillende gemeenschappen en bevordert een gevoel van inclusiviteit en verbondenheid met het publiek.

Communicatiecampagnes spelen een cruciale rol bij het bevorderen van duurzaamheidsdoelen in deze sectoren. Deze campagnes informeren verschillende belanghebbenden in de viswaardeketen, waaronder vissers, viskwekers, retailers, consumenten, beleidsmakers en het grote publiek, over het belang van duurzame praktijken en de voedingswaarde van vis. Een communicatiecampagne kan effectief communiceren over de waarde van vis in voeding, het potentieel van de visserij- en aquacultuursector om banen en inkomen te creëren, de uitdagingen waar de sector voor staat en het belang van duurzame praktijken en innovaties. Door deze belangrijke punten te benadrukken, kan de campagne de samenwerking tussen belanghebbenden in de sector bevorderen om gemeenschappelijke uitdagingen aan te pakken en naar gezamenlijke doelen toe te werken. Deze samenwerking kan leiden tot het aangaan van partnerschappen tussen overheidsinstanties, spelers in de sector, non-profitorganisaties en andere relevante belanghebbenden om duurzame praktijken te bevorderen, innovatie te ondersteunen en economische groei in de visserij- en aquacultuursector te stimuleren. Door middel van communicatiecampagnes kunnen belanghebbenden worden gemobiliseerd om deel te nemen aan trainingsprogramma's gericht op het verbeteren van vaardigheden, kennis en praktijken in de sector. Deze campagnes kunnen ook steun mobiliseren voor initiatieven die duurzaam visserijbeheer, instandhoudingsinspanningen en verantwoorde aquacultuurpraktijken bevorderen. Door met belanghebbenden in gesprek te gaan en hen bewust te maken van het belang van deze initiatieven, kunnen communicatiecampagnes gedragsverandering in zowel productie- als consumptiepatronen stimuleren, wat leidt tot duurzamere praktijken en een gezonder marien ecosysteem.

De organisatiestructuur van de MRO kan variëren naargelang het overeengekomen bestuurskader, maar een gebruikelijke structuur omvat een bestuursorgaan en verschillende werkgroepen. Het bestuursorgaan bestaat meestal uit een voorzitter en medevoorzitters, en een beperkt aantal leden die de groepen belanghebbenden moeten vertegenwoordigen die bij de MRO betrokken zijn.

Het orgaan heeft de volgende taken

• Algemene sturing
• Verantwoordelijkheid dragen voor de strategische ontwikkeling
• Toezicht houden op de werkgroepen
• Strategische plannen beoordelen
• Zorgen voor de betrokkenheid van belanghebbenden
• Verantwoordelijkheid dragen voor de voortdurende samenwerking tussen platform & overheid (vooral op het vlak van beleidsvorming)

Om een soepele implementatie te garanderen en risico's te vermijden, is het belangrijk om een nauwkeurig werkplan te ontwikkelen dat het volgende definieert

• concrete stappen om de doelstellingen van de MRO te bereiken
• duidelijke activiteiten
• tijdschema's
• middelen
• benodigde middelen
• manieren om de fondsen te verkrijgen

Het governancekader is de stuur- en implementatiestructuur en vormt de kern van het MRO. Het moet het volgende definiëren

• de werkingsregels
• de rollen van de deelnemende belanghebbenden
• verantwoordelijkheden van de deelnemende belanghebbenden
• leiderschapsposities

Het bestuurskader zorgt ervoor dat de MRO efficiënt werkt en dat de besluitvormingsprocessen duidelijk en transparant zijn, met mechanismen voor geschillenbeslechting en conflictbeheer.