Het is altijd de kernfilosofie van APJM geweest, en als middel voor duurzaamheid, dat elk project impact moet genereren en moet blijven bestaan na de levensduur van het project of de financiering ervan.

Terwijl NGO's in de val kunnen lopen om projecten te ontwerpen op basis van de behoeften van de donor, zijn de projecten van APJM ontworpen om direct te reageren op de hiaten die lokaal zijn geïdentificeerd. De behoeften werden voor het eerst geïdentificeerd in 2009 tijdens een sociaaleconomisch onderzoek dat het sociaaleconomische profiel van de lokale gemeenschappen beschreef, of tijdens wetenschappelijk onderzoek door deskundigen, en werden later bijgewerkt door personeel van APJM of deskundigen.

De activiteiten worden vervolgens gepland om te beantwoorden aan de missie en visie van APJM en passen in het beheerplan en de strategie van APJM. De projectmanagementstructuur is zo ontworpen dat deze past in het organigram van APJM. Aangezien de activiteiten vaak gericht zijn op of worden uitgevoerd in partnerschap met lokale belanghebbenden, bouwen de activiteiten ook voort op bestaande lokale vaardigheden en knowhow en zijn ze gericht op de hefboomwerking ervan.

De meeste projectactiviteiten worden daarom ook na de projectfinanciering voortgezet, zowel op financieel als operationeel niveau, en projecten worden programma's of subactiviteiten van programma's.

Via het mechanisme van retributie voor ecosysteemdiensten (MRSE) wordt de duurzaamheid van de ontworpen aanpassingsmaatregelen nagestreefd. Om de contribuanten (die de ecosysteemdienst leveren) en retribuanten (gebruikers van de dienst die middelen bijdragen) te identificeren, werd een snelle hydrologische diagnose opgesteld, die ook het deelstroomgebied karakteriseerde en de prioritaire ecosysteemdienst en de vraag naar water identificeerde. Om tot afspraken te komen was het nodig om beide partijen bewust te maken van de voordelen en hun verantwoordelijkheden. De contribuanten zijn: de autoriteiten, gebruikers van de water- en sanitaire dienstverlener van Huancayo (SEDAM Huancayo), individuele boeren en organisaties in het deelstroomgebied en de contribuant is de Acopalca gemeenschap.

Vervolgens werd de MRSE-stuurgroep gevormd met deelname van de betrokken instellingen. In dit kader werd een overeenkomst getekend waarbij de stedelijke bevolking (Huancayo) de gemeenschap van Acopalca terugbetaalt voor het behoud van het ecosysteem door een fonds te creëren om projecten voor duurzaam ecosysteembeheer te ontwikkelen. Op dezelfde manier neemt SEDAM Huancayo in de update van haar geoptimaliseerde masterplan de MRSE op, inclusief investeringsprojecten voor herstel, behoud en duurzaam gebruik.

Het doel van dit onderdeel was om de stedelijke bevolking bewust te maken om waterbesparende praktijken te bevorderen om aan de verwachte maatschappelijke vraag te voldoen. Er werd een oproep gedaan aan de bevolking om water te besparen en bijvoorbeeld het besproeien van tuinen, het wassen van auto's en de zogenaamde draagbare zwembaden te vermijden die 7000 liter water nodig hebben om gevuld te worden, een hoeveelheid die overeenkomt met 15 dagen gezinsverbruik, volgens cijfers van de National Superintendence of Sanitation Services (Sunass).

Er werden eenvoudige en belangrijke boodschappen overgebracht, waarvan sommige waren: een gezin (van zes leden) in de steden zou tussen de 15 en 18 kubieke meter per maand moeten verbruiken, maar het werkelijke verbruik ligt tussen de 20 en 25, "dus gezinnen verspillen het vocht".

De invoering van veranderingen in de consumptiegewoonten van huishoudens werd gestimuleerd, bijvoorbeeld het plaatsen van een fles water in de toilettank, wat tot twee liter vloeistof per doorspoeling zou besparen. Overweeg om vijf minuten te douchen en de kraan dicht te draaien tijdens het opschuimen. Dit kan tot 40 liter water besparen.

Er is een reeks maatregelen geïmplementeerd om het watergebruik te verbeteren, zoals de implementatie van irrigatietechnieken, de verbetering van bekleedde kanalen en het gebruik van gewassen die bestand zijn tegen waterstress. In het lager gelegen gebied van het Shullcas substroomgebied zijn 6 irrigatiesystemen geïmplementeerd voor 261 ha landbouwgrond en 2 verbeterde irrigatiekanalen voor 175 ha. De families gebruiken deze systemen voor een efficiënt gebruik van irrigatiewater, wat resulteert in een verbetering en toename van de landbouwproductie, wat ook een verbetering van het gezinsinkomen betekent (voorheen werd er alleen in het regenseizoen geproduceerd).

Op dit moment is er een beheer- en onderhoudscommissie voor het irrigatiesysteem opgericht en zijn er trainingen aan hen gegeven om de duurzaamheid van de infrastructuur te garanderen. De trainingsonderwerpen waren voornamelijk bediening en onderhoud. Zowel de bediening als het onderhoud moeten systematisch en nauwgezet worden uitgevoerd, reparaties moeten op tijd worden uitgevoerd en van goede kwaliteit zijn en de oorspronkelijke prestaties qua capaciteit en functie moeten worden hersteld, zodat de bruikbaarheid van het systeem gedurende de hele nuttige levensduur wordt gegarandeerd.

Het doel was om de ecosystemen, hun waterecosysteemdiensten en de dienst van voedselvoorziening voor vee te herstellen. Er werd gewerkt aan bewustmaking en overeenkomsten op zowel gemeenschaps- als familieniveau. Voor de uitvoering werden overeenkomsten getekend voor de installatie en het onderhoud op familieniveau, aangezien de gemeenschap hen het bezit van de percelen heeft gegeven. In een eerste fase nam het project alle kosten op zich en later, toen de voordelen zichtbaar werden, droeg de gemeenschap haar steentje bij. Het project werd uitgevoerd:

Herbebossing: Om bij te dragen aan de regulering van het hydrologische regime en de gezondheid van de ecosystemen.

Behoud van natuurlijk grasland: om bodemerosie te voorkomen, voldoende vegetatie te behouden, wetlandfuncties te verbeteren en de infiltratie- en retentiecapaciteit van water te maximaliseren. Dit omvat:

• Tijdelijke afsluitingen, in aangetaste gebieden die zich op natuurlijke wijze kunnen herstellen en waarvoor een totale gebruiksbeperking geldt voor een periode van minimaal drie jaar.
• Aanleg van infiltratiesloten.
• Aanleg en beheer van weilanden: vorming van silvopastures, herintroductie van natuurlijke weilanden.

De Climate Vulnerability and Capacity Analysis (CVCA)-methodologie probeert inzicht te krijgen in de sociaaleconomische dimensies van kwetsbaarheid voor klimaatverandering en vast te stellen welke aanpassingsmaatregelen moeten worden uitgevoerd. De methodologie relateert de gevolgen van de klimaatverandering aan de bestaansmiddelen van de plattelandsbevolking, met inbegrip van de ecosystemen waarvan ze voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn. Zo is een van de belangrijkste inkomstenbronnen van het platteland de veeteelt, die afhankelijk is van natuurlijke weidegronden. Het is een ecosysteem dat niet alleen voedsel levert voor het vee, maar dat in goede omstandigheden ook hydrologische ecosysteemdiensten levert die de watervoorziening in het deelstroomgebied van de Shullcas-rivier garanderen. Dit is de belangrijkste waterbron voor de landelijke nederzettingen langs de oevers en voor de stad Huancayo. Het water wordt gebruikt voor menselijke consumptie, landbouw, veeteelt, visteelt en energieopwekking.

De CVCA leverde een kwalitatieve basis en identificeerde op ecosystemen gebaseerde gemeenschapsaanpassingscomponenten/strategieën zoals herbebossing en behoud van natuurlijke graslanden die de oorspronkelijke ontwerpen aanpasten. Tot slot werden door middel van de CVCA capaciteiten versterkt en participatie bevorderd.

De ervaring werd aangevuld met de hydrogeologische studie van de werking van de qochas en weilanden in de aanvulling van watervoerende lagen in het microbekken van Huacrahuacho. Voor dit doel werd monitoring uitgevoerd met behulp van de analysemethode van de isotopische concentraties van deuterium (H2) en zuurstof 18 (O18), wat het mogelijk maakt om de dynamiek van de watermassa's in de ondergrond te bepalen, met inbegrip van de onderlinge relatie tussen de reservoirs (qochas) en de bronnen in de omliggende gebieden. Het onderzoek is uitgevoerd door het Peruaanse Instituut voor Kernenergie (IPEN). Daarnaast worden voordelen genoemd voor het herstel van diversiteit (agrostologische variëteit), verbetering van landschapsschoon, herwaardering van traditionele kennis en versterking van de organisatie. Deze informatie werd verspreid via communicatiestrategieën gericht op de lokale bevolking om de continuïteit in de uitvoering van de acties te motiveren.

De qochas worden gebouwd door gebruik te maken van natuurlijke depressies in de grond of natuurlijke lagunes, door een dam te bouwen om het afvoerniveau van het afgedamde water te verhogen en zo meer water van regenval op te vangen en op te slaan. Er worden drie soorten qochas onderscheiden :

1. qochas voor het opvangen van water, dienen om water oppervlakkig op te slaan, dankzij hun ondoordringbare basis en randen.

2. waterzaaiende qochas, die water voor een korte tijd opslaan dankzij hun doorlatende basis. Het opgeslagen water infiltreert en vult de ondergrond en lokale watervoerende lagen aan.

3. Zaai- en oogst qochas (gemengd): ze hebben beide kenmerken dankzij hun semi-permeabele eigenschappen.

4.Structurele onderdelen: dam van aarde, klei en champas, de overlaat met overloopsloot en het verzamel- of toevoerkanaal (waar nodig).

Niet-structurele componenten/groene maatregelen: de qocha aanvullen als een geïntegreerd systeem. Behoud van natuurlijke grassen, bebossing en herbebossing met inheemse soorten en infiltratiesloten.

De wedstrijden, ontwikkeld op familie- en gemeenschapsniveau, waren maatregelen om de implementatie van technologieën voor aanpassing aan klimaatverandering te motiveren, gebruikmakend van de cultuur van gezonde competitie en familie- en collectief werk die in plattelandsgemeenschappen bestaat.

De gemeenschappen en/of families die deelnamen kregen advies en technische ondersteuning tijdens het hele proces, waardoor technische capaciteiten werden gegenereerd voor het juiste beheer van natuurlijke hulpbronnen en productieve activiteiten, met de nadruk op het vergroten van de capaciteit voor het vasthouden en opladen van water in de micro-waterschuren en het bijdragen aan voedselzekerheid.

De families werden gemotiveerd om goede praktijken te demonstreren, wat de deur opent naar lokale erkenning door de bevolking en publieke en private instellingen. Tijdens de wedstrijden voerde elke familie of groep activiteiten uit om de qochas te bewonen of te verbeteren, zoals: uitwerking van een sprekende kaart, bouw van een dam, afbakening van het zijrivierengebied (stroomopwaarts) en invloedsgebied (stroomafwaarts) van de qocha, rustieke verzamel- of aanvoerkanalen en infiltratiesloten.

De coördinator van de projecteenheid heeft een alliantie gevormd met lokale overheden, onderzoekscentra en basisorganisaties die specifiek aanwezig zijn in elk van de projectbekkens. Op deze manier kon effectieve communicatie met producenten en andere actoren in het gebied worden gewaarborgd. Dankzij het netwerk van lokale NGO's hadden de workshops over informatie en resultaten een grote impact en konden de inzichten van belanghebbenden efficiënter worden omgezet in praktische oplossingen in het veld. Voorbeelden van deze ondersteuning in het veld zijn: i) het beheer van verschillende belangen en potentiële conflicten tussen actoren in de Cofre de Perote NPP; ii) de koppeling van overheidsprogramma's voor sociale bijstand, subsidies, enz, aan stroomgebiedzones die samenvallen met het project, wat op zijn beurt nuttige synergieën creëerde; iii) het opzetten van gecoördineerde werklijnen van het overheidsniveau naar beschermde natuurgebieden (ANP) en naar maatschappelijke organisaties; iv) de coalitie tussen maatschappelijke organisaties heeft effect gehad op het stroomgebied en op het terugdringen van de kosten, door complementair gebruik te maken van de verschillende capaciteiten van de betrokken actoren.