Herziening van het beheerplan om klimaatveranderingskwesties te integreren
Het MPA-beheerplan moet worden herzien om rekening te houden met klimaatveranderingskwesties. Het doel van deze herziening is om: de status van de instandhoudingsdoelen bij te werken, nieuwe doelen te identificeren die moeten worden toegevoegd, bedreigingen te beoordelen en te herzien, en de MPA-strategie en monitoringprotocollen aan te passen. Deze klimaatslimme beheertools zullen zorgen voor veerkrachtige MPA's en langetermijngoederen en -diensten voor lokale gemeenschappen. Het zal MPA-beheerders helpen te anticiperen op toekomstige klimaateffecten.
Participatief proces waarbij voornamelijk MPA-beheerders en deskundigen op het gebied van PA-bescherming en sociale doelen betrokken zijn Het uitvoeren van kwetsbaarheidsbeoordelingen is een eerste vereiste voor het opnemen van CC in een bestaand beheerplan. Het levert substantiële informatie op over hoe CC de gevoeligheid en het aanpassingsvermogen van elk instandhoudingsdoel beïnvloedt, hoe bestaande bedreigingen worden verergerd en welke strategie geschikt is. Alle informatie verzamelen die de basis vormt voor de herziening van het beheerplan
Om de huidige en toekomstige klimaatimpact te minimaliseren, kan het beheerplan worden herzien aan de hand van bestaande informatie (er hoeft niet te worden gewacht op volledige VA-informatie), aangezien het geleidelijk kan worden bijgewerkt. Het verband tussen CC en bestaande bedreigingen moet duidelijk worden gedefinieerd om het niveau van de CC-impact voor elk doel te vergemakkelijken.
Identificatie en implementatie van aanpassingsopties
Er zijn vier criteria gebruikt om de relevante aanpassingsoptie te prioriteren, zoals de voordelen die de aanpassingsoptie biedt, de mogelijkheden die de uitvoering ervan mogelijk maken, de vereiste kosten voor de uitvoering (benodigde capaciteit en middelen, enz.) en de risico's op verschillende niveaus (sociaal, ecologisch, economisch, enz.). De identificatie en prioritering van aanpassingsopties gebeurt stapsgewijs: - Stap 1: Voor elk VA-doel (ecologisch en sociaal) hebben de deskundigen die belast zijn met de kwetsbaarheidsbeoordeling een lange lijst met mogelijke aanpassingsopties opgesteld. - Stap 2: Deze lijst werd besproken met de MPA-beheerders en belanghebbenden die betrokken zijn bij het behoud van de mariene kustgebieden en het gebruik van hulpbronnen, evenals met andere mensen die zich bezighouden met PA-kwesties (nationale en lokale autoriteiten, NGO's, enz.) om de opties met het grootste potentieel om de veerkracht van de MPA-instandhoudingsdoelen en de lokale bevolking die ervan afhankelijk is te vergroten, te prioriteren. - Stap 3: Overleg met de gemeenschap om te controleren en te valideren of deze geprioriteerde aanpassingsopties echt tegemoet komen aan de lokale behoeften, met name die met betrekking tot duurzame middelen van bestaan.
Stel aanpassingsopties samen op basis van de resultaten van de kwetsbaarheidsbeoordeling. Beoordeel de bestaande acties in het veld om ervoor te zorgen dat de activiteiten elkaar aanvullen (wat de kosten verlaagt) en om een lange lijst van aanpassingsmaatregelen te vermijden. Er moet veel aandacht worden besteed aan aanpassingsopties met meerdere voordelen.
Deelnemers moeten ten minste een basiskennis hebben van aanpassing aan klimaatverandering (CCA) om beter te kunnen deelnemen aan de selectie van de juiste aanpassingsopties. Een goed begrip van de vier criteria, hun betekenis, reikwijdte en belang, door de deelnemers voorafgaand aan het prioriteringsproces is nodig om vooringenomenheid tijdens het scoren te voorkomen en ervoor te zorgen dat ze hetzelfde begripsniveau hebben. Bestaande ontwikkelings- en beschermingsinitiatieven in het gebied moeten van tevoren worden geïdentificeerd om te voorkomen dat activiteiten overbodig worden en om ervoor te zorgen dat ze complementair zijn met bestaand werk dat de kosten verlaagt.
Beoordeling van de kwetsbaarheid voor klimaatverandering
Er werd een kwetsbaarheidsbeoordeling uitgevoerd om hotspots van kwetsbaarheid voor klimaatverandering en aanpassingsopties te identificeren die helpen om de veerkracht van het gebied te versterken en/of te behouden, met de nadruk op de instandhoudingsdoelen van de MPA. Ze geven inzicht in de status van bio-ecologische en sociale doelen met betrekking tot de gevolgen van klimaatverandering en geven richtlijnen voor het vergroten van hun veerkracht. Ze werden begeleid door processen met meerdere experts en partners. De resultaten zullen als leidraad dienen voor de herziening van het bestaande beheerplan.
Een GIS-team betrekken bij het VA-proces, aangezien het eindresultaat een kwetsbaarheidskaart met meerdere doelen is, een belangrijk beslissingsinstrument voor MPA-beheerders om toekomstige gevolgen van CC aan te pakken - Gebruik van een standaard en geloofwaardige VA-methodologie die het mogelijk maakt om de resultaten van de ene locatie te vergelijken met die van een andere locatie.
Er moeten verbanden en synergieën tussen elke kwetsbaarheidsbeoordeling worden vastgesteld. Er is een gemeenschappelijke schaal nodig om een algemene kwetsbaarheidskaart van de MPA's op te stellen en in het bijzonder om het meest kwetsbare gebied binnen de MPA te identificeren dat bijzondere aandacht verdient. Gebrek aan gegevens mag geen belemmering vormen om een VA op te starten, het kan worden aangevuld met traditionele kennis. Een eenvoudige maar geloofwaardige VA-methodologie zal helpen om snel over te gaan tot aanpassingsmaatregelen in het veld in plaats van meer dan drie jaar te besteden aan dit proces.
Toolkit Klimaatgetuigenis voor de gemeenschap
De participatieve Climate Witness Community Toolkit maakt het mogelijk om de lokale gevolgen van klimaatverandering te documenteren en passende aanpassingsmaatregelen voor gemeenschappen te bedenken. De toolkit bevat verschillende participatieve oefeningen, zoals het in kaart brengen van het klimaat, het opstellen van een seizoenskalender of het inventariseren van soorten. De gemeenschap wordt gevraagd om veranderingen te identificeren die de afgelopen jaren hebben plaatsgevonden. Tijdens de discussie kunnen de belangrijkste problemen met de belangrijkste oorzaken en aanpassingsmogelijkheden worden geïdentificeerd. Het uiteindelijke resultaat is een actieplan voor de gemeenschap met prioritaire aanpassingsopties.
Minstens drie dagen dorpsbijeenkomst/workshop om alle instrumenten uit de toolkit te bespreken. Discussie met een groep oude mensen in het dorp die goede gegevens hebben over gebeurtenissen in het verleden op lange termijn en de gevolgen daarvan. Minimaal inzicht in klimaatverandering van de onderzoeker (niet noodzakelijk voor lokale gemeenschappen)
Vertrouwen op de kennis van de gemeenschap helpt bij het aanpakken van het gebrek aan langetermijngegevens over het klimaat en de gevolgen daarvan voor de bestaansmiddelen en natuurlijke hulpbronnen, met name in een land als Madagaskar waar dit soort gegevens op lokaal niveau ontbreekt. Het dient ook als leidraad voor en aanvulling op verder kwantitatief onderzoek, met name sociaaleconomische kwetsbaarheidsbeoordelingen. De resultaten van dit instrument zullen het mogelijk maken om aanpassingsmaatregelen die al door lokale gemeenschappen worden uitgevoerd (en die soms een aanpassing met ongewenste effecten zijn) aan te passen en om te beginnen met de implementatie van voorlopige aanpassingsmaatregelen.
Capaciteitsopbouw op het gebied van klimaatverandering voor MPA-beheerders
Het WWF heeft capaciteitsopbouw in verband met klimaatverandering verzorgd voor MPA-managers van de nationale parken van Madagaskar, met als doel hun beheerinstrumenten te actualiseren door hun kennis over de belangrijkste concepten van klimaatverandering en de mogelijke gevolgen voor kust- en zeegebieden te vergroten. MPA-managers werden ook getraind in het uitvoeren van onderzoeken naar de veerkracht van riffen om basisindicatoren voor weerstand en veerkracht te kwantificeren voor de beoordeling van koraalriffen. Dit helpt met name bij het monitoren van de effecten van zeetemperatuurstijging op koraalriffen, het voorkomen van koraalverbleking en de effecten van klimaatverandering op kleinschalige visserij.
Nuttige trainingstools die begrijpelijk zijn voor verschillende doelgroepen, waaronder lokale gemeenschappen. Praktische voorbeelden die het verband laten zien tussen business as usual werk en aanpassing. Velduitwisselingsbezoek dat MPA-managers en lokale gemeenschappen helpt om te leren van andere aanpassingservaringen.
Alle initiatieven voor aanpassing aan klimaatverandering (CCA) moeten beginnen met capaciteitsopbouw om ervoor te zorgen dat MPA-beheerders de concepten van klimaatverandering begrijpen, zodat ze de directe gevolgen voor biodiversiteit en bestaansmiddelen en de interactie met bestaande bedreigingen kunnen inschatten. Capaciteitsopbouw maakt het mogelijk om geschikte beheersinstrumenten en strategieën in te voeren die helpen om een veerkrachtige MPA op te bouwen in een veranderend klimaat. Soortgelijke opleidingsinstrumenten moeten worden ontwikkeld voor lokale gemeenschappen, aangezien hun betrokkenheid bij het beheer en de monitoring van de MPA's essentieel is.
Gebruik van artistieke hulpmiddelen om het bewustzijn over natuurbehoud te vergroten

De leden van de PECC-commissies ontwikkelden gedichten, liedjes en toneelstukken over natuurbehoud en voerden die op tijdens gemeenschapsevenementen, met name de maandelijkse bijeenkomsten van de dorpsraden. De comités schakelden vaak ook andere mensen in, vooral schoolkinderen, om de liedjes op te voeren, waardoor de jeugd zich meer bewust werd van natuurbehoud. De bewustmakingsmiddelen en evenementen hielpen om de boodschap over natuurbehoud op een toegankelijke, effectieve manier over te brengen aan de gemeenschap. De ervaring leert dat de gemeenschap geniet van en zeer goed reageert op dergelijke evenementen. De evenementen dienden ook om de gemeenschappen voor te lichten over beperkingen in het park, om een beter begrip te krijgen van wat wel en niet is toegestaan.

De dorpsraden stemden ermee in om tijdens elke raadsvergadering ruimte te geven aan de leden van het PECC comité om liederen e.d. ten gehore te brengen, of op zijn minst te spreken over kwesties van behoud en beheer van het nationale park. Laaggeletterdheid in de dorpen stimuleert verschillende vormen van betrokkenheid bij de gemeenschapsleden over kwesties en bij het overbrengen van informatie en ideeën. De mensen kennen en waarderen liedjes, verhalen vertellen, drama enz. en zijn dus erg gewend om via dergelijke mechanismen te leren.

Als gevolg van deze gebeurtenissen houden de meeste dorpelingen zich beter aan de parkregels dan voorheen; sommige illegale activiteiten gaan echter nog steeds door. De comités en andere leden van de gemeenschap waardeerden deze activiteit en zouden graag verdere ondersteuning krijgen bij de ontwikkeling ervan, bijvoorbeeld door middel van andere communicatiemiddelen zoals video's.

Bijeenkomsten tussen gemeenschappen

De bijeenkomsten werden gehouden tussen paren van 2 nabijgelegen dorpen, met een maandelijks roulerend schema tussen de 3 paren van dorpen, zodat hetzelfde paar van dorpen eens in de 3 maanden bij elkaar kwam. Aan deze bijeenkomsten namen de leden van het PECC comité van het ontvangende dorp deel, evenals 3-4 comitéleden van de bezoekende dorpen (om logistieke redenen waren niet alle leden van het bezoekende comité aanwezig). De gekoppelde dorpen waren afwisselend gastheer van de bijeenkomsten. De intercommunautaire bijeenkomsten boden de mogelijkheid om ideeën uit te wisselen en ervaringen te delen over hun relaties met het park, inclusief successen en uitdagingen. Ze dienden om de relaties tussen de verschillende dorpen te versterken en om inzicht te krijgen in unieke problemen in andere dorpen.

Alle dorpen hadden een vergelijkbare perceptie van het park en het gevoel "in hetzelfde schuitje te zitten", waardoor het voor hen gemakkelijk was om samen te komen en tot een gemeenschappelijk begrip te komen. De gemeenschappen in het gebied zijn allemaal zeer nauw met elkaar verbonden door familiebanden en mensen wonen vaak al generaties lang in het gebied. Nauwe banden met aangrenzende dorpen zijn de norm en deze banden versterkten het potentieel om een zinvolle dialoog te creëren over de zorgen over het parkbeheer.

De leden van het PECC comité zeiden dat het in de toekomst goed zou zijn om ook gemeenschappen uit verder weg gelegen dorpen uit te nodigen, in plaats van alleen die dichtbij gelegen dorpen. Meestal hadden vertegenwoordigers van het ontvangende dorp het gevoel de vergadering te beheersen en de discussies te domineren. In de toekomst zou dit verzacht kunnen worden door in de agenda tijd in te ruimen voor het apart bespreken van zaken van beide dorpen.

Gezamenlijke bijeenkomsten tussen gemeenschappen en parkagentschap

Twee keer per kwartaal vonden er gezamenlijke bijeenkomsten plaats tussen vertegenwoordigers van het parkagentschap en leden van het PECC-comité. Elke vergadering werd georganiseerd door een ander PECC dorp. Alle comitéleden uit dat dorp waren aanwezig, evenals geselecteerde comitéleden uit dorpen in de buurt. De community outreach officer van de staf was meestal aanwezig als vertegenwoordiger van TANAPA. Deze bijeenkomsten boden de mogelijkheid om details te bespreken van problemen waar de gemeenschappen mee te maken hebben. Ze hielpen om relaties op te bouwen, zodat beide partijen elkaars positie beter konden begrijpen en samen oplossingen konden vinden. Als gevolg van deze bijeenkomsten werden dorpelingen in sommige gevallen betrokken bij de beschermingsactiviteiten van het park, bijvoorbeeld door een opleiding tot dorpswachter te volgen.

Er was veel interesse van de kant van de gemeenschappen om deel te nemen aan discussies met het parkagentschap om hun problemen kenbaar te maken, naast het formele proces waarbij ambtenaren op het niveau van de dorpsraad betrokken zijn. TANAPA was bereid en open om deel te nemen, woonde de bijeenkomsten regelmatig bij, op basis van een bestaand mandaat in het bureau dat de betrokkenheid van de gemeenschap aanmoedigt en een facilitator die een open dialoog aanmoedigt, neutraal blijft en alle bijdragen aan de discussie even zwaar laat wegen.

De gezamenlijke bijeenkomsten hebben geholpen om de tewerkstellingsprocedures van TANAPA te verduidelijken, maar de gemeenschappen zetten nog steeds vraagtekens bij het feit dat personeel dat in Saadani NP werkt centraal wordt aangenomen en opgeleid en dat de opleidingseisen zo streng zijn, zelfs voor eenvoudige banen. Voor TANAPA-medewerkers is een bepaald opleidingsniveau vereist. Het opleidingsniveau in het Saadani-gebied is laag, waardoor maar weinig parkmedewerkers uit de regio komen. De bijeenkomsten hebben geholpen om de relaties te verbeteren: de gemeenschappen erkennen dat ze de parkmedewerkers niet langer als vijanden zien, maar begrijpen beter onder welke beperkingen de medewerkers werken. De bijeenkomsten waren een andere gelegenheid om in contact te komen met TANAPA, waardoor de relaties werden aangehaald en er dus ook werd bijgedragen aan het succes van het officiële (hoge niveau) engagementproces. Of er nu wel of niet onmiddellijk specifieke acties worden ondernomen, de dorpelingen hadden het gevoel dat de bijeenkomsten het TANAPA-personeel in staat stelden om op zijn minst hun ideeën in overweging te nemen, bijvoorbeeld het uitbesteden van onderhoud in plaats van geblokkeerd te worden door het aannamebeleid.

Sponsor een Nest"-Ecotourisme

ARCAS beheert een "Sponsor-een-nest" programma waarbij een individu een zeeschildpaddennest kan sponsoren en dit geld wordt gebruikt om voedsel te kopen, dat vervolgens wordt geruild voor zeeschildpaddeneieren. Veel van deze sponsors komen dan met hun familie of vrienden naar het Hawaii Park om samen met lokale gidsen de eieren op het strand vrij te laten.

  • De groeiende toeristenindustrie aan de Pacifische kust van Guatemala.
  • De interesse van toeristen om milieu- en sociale doelen te steunen.

Sponsors zijn meestal gezinnen die tijdens hun vakantie naar de broederij komen. Het is belangrijk om de steun van deze sponsors te erkennen en met hen te communiceren zodat ze begrijpen waar hun donatie naartoe gaat.

Schildpaddeneieren-voor-voedsel uitwisselingsprogramma

De meeste verzamelaars van zeeschildpaddeneieren zijn mannen en vaak wordt het inkomen uit de verkoop van eieren uitgegeven aan alcohol of komt het op een andere manier niet ten goede aan het gezin. Met behulp van voedingssupplementen van de overheid en van andere donoren heeft ARCAS een ei-voor-voedselprogramma opgezet waarbij schildpadeieren worden geruild voor basisvoedsel. Dit programma is succesvol geweest in het verbeteren van de lokale voedselzekerheid en voeding (in een land waar systemische ondervoeding voorkomt) en het proberen de deelname van vrouwen en kinderen in het eierverzamelingsprogramma te vergroten.

  • Mogelijkheid tot fondsenwerving.
  • Vrijwilligers betrekken bij de uitwisseling.
  • Het belang van het programma uitleggen aan gemeenschappen en sponsors.

Het ei-voor-voedselprogramma is erg succesvol geweest in het betrekken van vrouwen en kinderen bij het verzamelen van zeeschildpaddeneieren en het proberen ervoor te zorgen dat de hele familie van het programma profiteert, niet alleen de mannen. De uitwisseling moet zorgvuldig worden beheerd en er moet hard worden gewerkt om ervoor te zorgen dat het voedsel naar de familie gaat. Het programma is ook van fundamenteel belang geweest bij het demoniseren van de handel in zeeschildpaddeneieren en het verminderen van de rol van tussenpersonen.