Economisch inzicht
We redden waarde in de visserij om de visserij winstgevender te maken op basis van kwaliteit in plaats van volume.
Elke visser heeft ten minste één van een reeks duurzaamheidsmaatregelen genomen, waaronder visreservaten, vangstquota en vangstbeperkingen.
We betrekken alleen veerkrachtige soorten van deze vissers.
Selectiecriteria en -proces voor partnervisserij

Om de impact van SmartFish te maximaliseren, hebben we ons gebaseerd op empirisch onderzoek en jarenlange ervaring om selectiecriteria voor visserijen op te stellen. Partners uit de visserij moeten:

a) Formeel georganiseerd zijn, met een effectieve institutionele structuur (bijv. een coöperatie) die mechanismen bevat voor besluitvorming, voor het afdwingen van groepsbeslissingen en een collectief begrip van en inzet voor en naleving van duurzaamheidsprincipes van de visserij;

b) eerder formeel duurzaamheidsmaatregelen hebben aangenomen (bijv. visreservaten, dagelijkse vangstquota of beperkingen van de grootte);

c) gericht zijn op biologisch veerkrachtige soorten.

Binnen SmartFish hebben we een Impact Division opgericht om de geschiktheid van potentiële visserijpartners te bepalen en om de sociale, milieu- en bedrijfsprestaties van partners voor, tijdens en na onze interventies te volgen. Zie de bouwsteen Impactevaluatie voor meer informatie.

De sterke traditie van Mexico op het gebied van coöperaties, in combinatie met de juridische en fiscale onderbouwing ervan, heeft geresulteerd in een van de sterkste visserijcoöperaties ter wereld. We werken het liefst met coöperaties die zichzelf hebben georganiseerd om sterke sociale en milieuprestaties te behalen. We werken echter ook graag samen met groepen die hulp hebben gekregen van NGO's (bijv. COBI AC, Niparajá AC en ProNatura Noroeste AC) om hun sociale en milieuprestaties zodanig te verbeteren dat ze aan onze strenge criteria voldoen.

Als we deze criteria uit de weg gaan, kan dat problemen opleveren. Hoewel we graag zouden zien dat ons model voor alle vissers werkt, kunnen onze Value Rescue-interventies niet werken als ze niet formeel georganiseerd zijn, met een effectieve institutionele structuur (bijvoorbeeld een coöperatie).

Daarom werken we samen met vissersgroepen die al goed presteren op sociaal en milieugebied. Groepen die het moeilijk hebben worden in overweging genomen en hiervoor zijn we afhankelijk van sterke samenwerkingsverbanden met NGO's die gespecialiseerd zijn in het verbeteren van de sociale en milieuprestaties van coöperaties.

Regionale kennisoverdracht
De catalogus vult een belangrijk informatiegat in de ontwikkeling van kustgebieden om de gevolgen van klimaatverandering en extreme weersomstandigheden te beperken. Nadat het kernteam de catalogus had voltooid, werd deze uitgebreid en werden nieuwe partners aangetrokken. De catalogus en het proces werden gepresenteerd in verschillende settings en sectoren, zoals seminars en congressen over stedelijke ontwikkeling, de nationale Kamer van Bouwnijverheid, architecten- en ingenieursverenigingen en op bijeenkomsten over risicovermindering. Als gevolg hiervan zijn er veel meer actoren geïnteresseerd in het leren over de praktijken en in de kennis en hulpmiddelen die nodig zijn om ze te implementeren. Andere kwetsbare kuststaten en -landen zijn geïnteresseerd in de aanpak. Het kernpartnerschap plant trainingssessies in de staat waar ze gevestigd zijn en binnenkort zullen er ook trainingen worden gegeven in andere steden in Mexico om de praktijken verder te verspreiden.
Partners hebben een goede reputatie en genieten erkenning bij andere relevante organisaties, wat de acceptatie van zowel de catalogus als de aanpak vergemakkelijkt.
Het is belangrijk om vast te stellen waar stakeholders behoefte aan hebben en het is cruciaal om een beknopt product te ontwikkelen om die behoefte in te vullen.
Ontwikkeling van nationale beleidskaders

Het bestaan van robuuste beleidskaders vergemakkelijkt het ontwerp en de uitvoering van lokale en nationale initiatieven voor blauwe koolstof. Dit beleid bevordert de officiële steun van de overheid en de basis voor institutionele rollen, en biedt verbanden met ander nationaal en internationaal beleid, mechanismen en strategieën (zoals NDC's, REDD+ en NAMA's). Het proces van beleidsvorming begint met informeel overleg met nationale autoriteiten om actoren in kaart te brengen, hun interesse te peilen en hun steun te verkrijgen. Aangezien dit constructies op nationale schaal zijn, is strategisch advies en facilitering van het proces belangrijk.

Het is van het grootste belang om de interesse en steun te verwerven van nationale autoriteiten in besluitvormingsposities, aangezien beleidsontwikkeling een overheidstaak is en niet aan een land mag worden opgelegd. Het bestaan van ander beleid op het gebied van milieu, kust- en mariene wateren of klimaatverandering maakt het mogelijk om concepten van het beleid inzake blauwe koolstof af te stemmen op of op te nemen in reeds bestaand beleid. De beschikbaarheid en communicatie van degelijke wetenschap voor het publiek is ook belangrijk tijdens de beleidsontwikkeling.

Onze ervaring is dat een eerste 'socialisatie' (levering, introductie en communicatie) van basisinformatie en -principes over blauwe koolstof nodig is door middel van formele en informele bijeenkomsten met ambtenaren van landen op verschillende besluitvormingsniveaus. Vervolgens moet worden nagedacht over een duidelijk begrip van de huidige behoeften en prioriteiten van een land, en hoe deze kunnen worden vervuld door middel van 'blauwe koolstof'-acties, om ervoor te zorgen dat het proces verenigbaar is met lopende nationale processen en internationale verplichtingen op het gebied van klimaatverandering en natuurbehoud. De rol van de mensen die het beleidsproces faciliteren is essentieel om goede informatie te verstrekken, de behoeften van landen te begrijpen, ervoor te zorgen dat de belangen van verschillende actoren worden behartigd, te onderhandelen over complexe zaken en te bemiddelen bij conflicten die kunnen ontstaan. Het tempo waarin regeringen reageren op specifieke processen is niet noodzakelijk compatibel met de kortetermijndoelen van lokale projectontwikkeling en -implementatie of internationale samenwerking.

Waardering van ecosysteemdiensten

Het kwantificeren van de waarde van ecosysteemdiensten die mangroves aan de lokale gemeenschappen leveren, is een vereist onderdeel van blue carbon-projecten. Dit vormt de basis voor het ontwerp van betalingsregelingen voor ecosysteemdiensten (PES). Omdat een volledige waardebepaling moeilijk en duur is, worden de prioritaire diensten gekozen via een participatief overlegproces met de lokale gemeenschappen. Ruwe gegevens worden lokaal verzameld en verzameld via bibliografische opzoekingen en interviews. De resultaten benadrukken het belang van kust- en mariene ecosystemen voor beleidsmakers, aangezien mangroveverliezen kunnen worden uitgelegd als kapitaalverlies.

De beschikbaarheid van lokale en nationale gegevens is een bepalende factor voor een adequate waardering van ecosysteemdiensten. Zelfs wanneer deze gegevens niet beschikbaar zijn, kunnen relaties met lokale ambtenaren nuttige deskundige criteria en input opleveren. Ook de deelname van de gemeenschappen aan de diagnostiek om prioritaire diensten te identificeren en later te kwantificeren is belangrijk om hun betrokkenheid bij het proces te garanderen. Een goed begrip van de lokale bestaansmiddelen is ook noodzakelijk.

De lokale perceptie van wat een "prioritaire" ecosysteemdienst voor waardering is, kan verschillen van die van projectontwikkelaars en onderzoekers. Bovendien kunnen gegevensbeperkingen de omvang van de waarderingsstudie beperken. Het kan dus nodig zijn om tijdens de voorbereidende diagnostische fase met de lokale bevolking te onderhandelen over welke diensten aan hun behoeften en aan die van het project voldoen en welke gewaardeerd kunnen worden. De brede waaier aan diensten die mangroven en omliggende kust- en mariene ecosystemen leveren, maken een volledige waardebepaling zeer uitdagend. Daarom zijn de meeste waarderingsstudies gedeeltelijk en afhankelijk van een reeks veronderstellingen en een verscheidenheid aan verschillende methoden. Goede werkrelaties met overheidsvertegenwoordigers die verantwoordelijk zijn voor gegevensverwerking en -archivering, en een goed begrip van de details van de lokale bestaansmiddelen en bedrijfsmodellen zijn zeer voordelig.

Geospatiale en emissiemodellering
De beoordeling van de historische dynamiek van het landgebruik in kustgebieden is gebaseerd op een geospatiale analyse van een reeks satellietbeelden. Het classificeert categorieën van landgebruik en hoe hun oppervlakte in de loop van de tijd verandert. Door gebruik te maken van deze dynamiek kan de koolstofuitstoot die gepaard gaat met de omzetting van mangrovebossen naar ander landgebruik door middel van modellering worden geschat. Dit levert zowel een beoordeling op van de verloren koolstofvoorraden als een identificatie van gebieden die geschikt zijn voor herstel. Dit kan ook worden gekoppeld aan schattingen van verloren natuurlijk kapitaal in de loop van de tijd.
De belangrijkste vereiste is de beschikbaarheid van een consistente reeks satellietbeelden die vrij zijn van bewolking en voldoende ruimtelijke resolutie bieden om mangroveopstanden (en -types), omringende landbouw en ander menselijk gebruik van het landschap te onderscheiden. Lokale of nationale capaciteiten voor de verwerking van teledetectie en geavanceerde GIS-analyses van kustkenmerken zijn ook belangrijk. Emissiemodellering is een uitdaging die moet worden opgelost door de capaciteit te vergroten.
Hoewel GIS-faciliteiten en getraind personeel ruimschoots beschikbaar zijn, ontbreekt het in het GIS/remote sensing-veld nog steeds aan de capaciteit om de verschillende soorten mangroves binnen een opstand goed te classificeren, vooral wanneer beelden met een hogere resolutie worden gebruikt. We hebben de toepassing van innovatieve beeldverwerkings- en classificatietechnieken met goede resultaten onderzocht. Het proces kan echter niet volledig worden geautomatiseerd en de analyses vereisen tijd en een deskundig oordeel. De toegang tot een consistent wolkenvrije reeks beelden over verschillende data is een uitdaging. Dit gaat gepaard met de storing van een bekende satelliet, waardoor de beschikbaarheid van beelden die geschikt zijn voor analyses nog verder beperkt wordt. Het opschalen van analyses van lokale naar subnationale naar regionale schalen brengt extra uitdagingen met zich mee op het gebied van ruimtelijke resolutie, datavolume voor analyses en benodigde tijd.
Beoordelingen van sociale en ecologische kwetsbaarheid
Om een robuust blauwekoolstofproject op te zetten, moet een duidelijk inzicht worden verkregen in de lokale bestaansmiddelen en hoe deze zijn verbonden met de omliggende mangrove-ecosystemen door middel van een beoordeling van de bestaansmiddelen. Dit omvat een analyse van de sociale kwetsbaarheid voor de effecten van klimaatverandering. De sociale en ecologische elementen van de beoordeling leveren informatie op die helpt bij het conceptualiseren van doelgerichte projecten voor blauwe koolstof met interventies die de lokale gemeenschappen ten goede komen door hun veerkracht te vergroten, hun productiebasis te diversifiëren en hun bestuur en menselijk kapitaal te verbeteren.
Eerdere contacten met lokale autoriteiten, NGO's en lokale leiders zijn vereist. Het project moet op een niet-technische manier worden uitgelegd, zodat de lokale bevolking met verschillende opleidingsniveaus en interesses zich op zijn minst bewust kan zijn van de projectonderdelen en de potentiële voordelen voor de gemeenschap. Goed opgeleide professionals en experts in gemeenschapsdiagnostiek, groepsbevordering en conflictoplossing zijn nodig om te navigeren door sociale nuances die een toevallige waarnemer misschien over het hoofd ziet.
De prioriteiten en percepties van lokale gemeenschappen en organisaties kunnen vaak en aanzienlijk verschillen. Lokale interesse in een project kan minimaal of onbestaand zijn en de verwachtingen van projectontwerpers kunnen verschillen van die van de gemeenschappen. Waarnemers van buitenaf begrijpen de lokale dynamiek, conflicten, uitdagingen en behoeften misschien niet helemaal, dus het is belangrijk om mensen die getraind zijn in sociaal-wetenschappelijke instrumenten bij alle fasen te betrekken. Als een lokale leider zich kan vinden in het idee van een 'blue carbon'-project, schept dat vertrouwen in de gemeenschap, vergroot dat hun participatie en opent dat de deur voor transparantere dialogen met de gemeenschap. Openstaan voor lokale behoeften en wensen en de tijd nemen om de mensen te leren kennen en zich te verdiepen in hun dagelijkse leven kan nuttige informatie opleveren voor de projectontwikkeling. Gevolgen van klimaatverandering kunnen minder belangrijke prioriteiten zijn in vergelijking met veel dringender behoeften van de gemeenschap op het gebied van gezondheid, onderwijs en infrastructuur.
Managementtrainingen
Staats- en lokale overheden krijgen op maat gemaakte trainingsseminars, workshops en praktijkgerichte evenementen. Lokale gemeenschappen bouwen hun capaciteiten op, met name in het onderzoeken en uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek, het ontwikkelen van plannen voor het behoud van gebieden, het identificeren en vaststellen van duurzame gebruikspraktijken en het voorlichten van het publiek over behoud en beschermde gebieden.
- Technische bijstand en financiering van het trainingsprogramma - Hoge mate van bewustzijn en nationale steun
Te leveren door de leverancier van de oplossing.
Alternatieve markten voor vis van hoge kwaliteit

Het doel van deze bouwsteen is om de sociaaleconomische ontwikkeling van deze visserij te bevorderen door meer inkomsten voor de vissers. Toeristische resorts en restaurants in de omgeving zijn geïnteresseerd in het leveren van lokale, duurzame snapper aan hun gasten, omdat veel toeristen die Costa Rica bezoeken milieubewust zijn en graag zaken bezoeken die duurzame eetgelegenheden aanbieden, en bereid zijn om een hogere prijs te betalen voor deze diensten. Luxe vismarkten en restaurants in San José zijn ook geïnteresseerd in het leveren van vis van hoge kwaliteit aan hun klanten.

Omdat de vraag naar duurzame vis in Costa Rica toeneemt, werken projectleden samen met de twee vissersverenigingen uit Bejuco om hun capaciteit voor waardeketenbeheer op te bouwen. De verenigingen zijn nu rechtspersonen met besturen die actief deelnemen aan het besluitvormingsproces. Verbeteringen aan de infrastructuur en de koelketen zijn doorgevoerd om de kwaliteit van de ambachtelijke snappervangst te verhogen. De lokale visverwerkingslocatie wordt aangepast aan de eisen van het Ministerie van Volksgezondheid. De cashflow en andere administratieve problemen worden ook aangepakt om de verkoop van vis te vergemakkelijken.

Of de vissers de waarde van hun vangst kunnen verhogen en of deze sociaaleconomische ontwikkelingsstrategie vooruitgang zal boeken, zal afhangen van de vraag of de lokale koper van Bejuco, die een integraal onderdeel is van de waardeketen, de ontwikkeling van alternatieve verkooppunten als een levensvatbare economische onderneming zal beschouwen. Op dit moment verkoopt de lokale koper nog steeds het grootste deel van de vangst aan een andere distributeur, maar de vissers hebben goede hoop dat de verbeteringen in de visserij hierin verandering zullen brengen.

De sociaal-economische ontwikkeling van de beugvisserij in Bejuco is het moeilijkste aspect van deze oplossing geweest om te implementeren. Projectleden hebben moeite gehad om capabele personen te vinden om dit proces te leiden. Desondanks is er een groeiende belangstelling van consumenten voor visproducten die door lokale ambachtelijke vissers zijn gevangen. De bestaande lokale tussenhandelaren die van tevoren weinig belangstelling voor het project hadden, beginnen het economische potentieel van deze strategie te begrijpen, maar tegelijkertijd heeft de ontwikkeling van nieuwe markten ook geleid tot zorgen over de cashflow. Hoewel deze problemen worden aangepakt, hebben ze het proces aanzienlijk vertraagd en laten ze zien hoe moeilijk deze strategie is. Wat echter niet over het hoofd mag worden gezien, is de vooruitgang die de vissers en de lokale koper hebben geboekt en de noodzaak om deze problemen aan te pakken voordat een nieuwe marktstrategie kan worden geïmplementeerd.

Internationale duurzaamheidscertificering

In 2015 onderging de Bejuco snapper visserij een volledige beoordeling door de Marine Stewardship Council (MSC). Het certificeringsproces werd echter in 2016 stopgezet vanwege ernstige tekortkomingen in het nationale bestuur. Omdat het voor veel kleinschalige visserijen moeilijk is om aan de strenge eisen van de MSC te voldoen, heeft Fair Trade USA een Capture Fisheries Program ontwikkeld dat de milieunormen van de MSC combineert met strenge sociale eisen. Het certificeringsproces verloopt geleidelijk en stelt visserijen in staat om over een periode van 6 jaar de middelen te ontwikkelen die nodig zijn om aan de eisen van de standaard te voldoen in plaats van alles in één keer op het moment van beoordeling, zoals de MSC vereist. Het Fair Trade proces sluit beter aan bij de sociale en beheertechnische realiteit waarbinnen de meeste ambachtelijke visserijen opereren. Daarom zijn vissers en belanghebbenden in de waardeketen begonnen met een eerste Fair Trade pre-evaluatie van de visserij. De certificeringsbouwsteen van deze oplossing heeft in de loop der jaren veel veranderingen ondergaan, maar de projectleden hebben het gevoel dat ze vooruitgang boeken in de richting van levensvatbare sociaaleconomische verbeteringen voor de lange termijn, die sinds het begin van het MSC proces de drijvende kracht achter het certificeringsinitiatief zijn geweest.

Alle belanghebbenden bij het project moeten het Fair Trade-proces begrijpen, inclusief de verantwoordelijkheden met betrekking tot de prijspremie. De vissers moeten het zien als een uniek en nuttig instrument om de visserij beter te ontwikkelen met het oog op een onzekere toekomst. De projectbetrokkenen moeten ook in staat zijn om een aanzienlijk bedrag bijeen te brengen om het evaluatieproces te financieren.

Niet alle belanghebbenden bij het project zullen onmiddellijk de voordelen van een certificering inzien. Constante communicatie met de belangrijkste leden van de visserij is essentieel om het proces voortgang te laten vinden. Er zijn jaren verstreken sinds de Bejuco langelijn visserij het mislukte MSC proces doorliep en er moest veel geld worden ingezameld om door te gaan op de weg naar een mogelijke toekomstige certificering. Een sterke projectadministratie is essentieel om deze inspanningen in stand te houden.

Wereldwijde visserij certificeringen zijn in ontwikkeling. Gezien de sociale en ecologische complexiteit van de visserijen wereldwijd, is er geen wondermiddel. Langzaamaan hebben certificeringssystemen dit ingezien en zijn ze begonnen zich aan te passen aan de specifieke behoeften van kleinschalige visserijen. De snappervisserij van Bejuco heeft dit proces sinds 2011 doorgemaakt en heeft een lange lijst van geleerde lessen verzameld, te lang om hier op deze webpagina volledig uit de doeken te doen!