Proje, toplumun su tehlikelerine karşı direncini artırmak ve sürdürülebilir kurak alan yönetimini teşvik etmek için topluluk düzeyinde arazi ve su kaynaklarının yönetişimini geliştirmeyi amaçlamıştır. Bu kapsamda çeşitli önlemler alınmıştır:

• Su tutma yapısından, sel ve kuraklık için erken uyarı ve hazırlık yapmaktan ve suyun orantılı olarak dağıtılmasını sağlamaktan sorumlubir su kaynakları yönetim komitesinin kurulması. Komite aynı zamanda daha geniş peyzaj yönetimi programları, hükümet ve STK'lar ile de irtibat halindedir.
• Hayvanların tarım alanlarına girmesi ve çiftliklerin meralara tecavüz etmesi nedeniyle ortaya çıkabilecek çatışmaları azaltmak için çobantoplulukların göç yollarının sınırlandırılması.
• Geçim faaliyetlerini sürdürmek ve uzun vadede sürekli hizmet sağlamakiçin tarım (tohum bankası) ve hayvancılık ilaçları için döner sermaye fonlarının kurulması.

Yerel ve ulusal düzeyde güçlü ortaklıklar kurmak ve yerel toplumla birlikte çalışmak, projenin uygulanması, genel başarısı ve sürdürülebilirliği için çok önemlidir.

Ayrıca, yerel toplulukları hükümet organlarıyla ilişkilendirmek ve devletin faaliyetleri ortaklaşa sahiplenmesini sağlamak, böylece gelecekte ihtiyaç duyulacak herhangi bir desteğin hükümetten talep edilebilmesini sağlamak çok önemliydi.

Proje, Eko-DRR uygulaması için kapasite geliştirmeye önemli ölçüde yatırım yapmıştır. İlk olarak, farklı kitlelere (proje alanındaki topluluklar, hükümet, üniversite ve diğer yerel ve ulusal kitleler) yönelik farkındalık artırma çalışmaları radyo, konferanslar, çalıştaylar, bilgi notları ve posterler, 3D model ve video gibi çeşitli araçlarla gerçekleştirilmiştir.

İkinci olarak, fidanlık yönetimi, erken uyarı ve hazırlık, toplumsal dayanıklılık merkezi yönetimi ve eğitmen eğitimi konularında eğitim vermek üzere yerel düzeyde Eko-DRR uygulamasına ilişkin çeşitli çalıştaylar gerçekleştirilmiştir. İl ve ulusal düzeydeki saha gösterileri ve uygulamalı eğitimler, Eko-DRR önlemlerinin gelecekte uygulanmasını ve çoğaltılmasını sürdürmek için İl ve Ulusal Hükümetlerin Eko-DRR uygulaması anlayışını güçlendirmek için bir temel oluşturmuştur.

Son olarak proje, üniversite programlarında Eko-DRR kavramlarını ve pratik bilgileri yaygınlaştırmak amacıyla Afganistan'daki üniversiteleri ulusal ve il EkoDRR konferanslarına ve eğitimlerine dahil etmiştir.

Proje, köy düzeyinde kullanılmak üzere bir Yeşil ve Dayanıklı Kalkınma Planlaması şablonu tasarlamış ve ekosistem ve afeti peyzaj düzeyine entegre etmek üzere yerel planlamayı ölçeklendirmek için bir model önermiştir. İklim değişikliğini dikkate alarak afet riski, ekosistem sağlığı ve arazi kullanımındaki mevcut ve tarihsel değişiklikleri daha iyi anlamak için toplum temelli haritalama, CBS modelleme ve uzaktan algılama değerlendirmeleri yapılmıştır. Toplumun kalkınma ihtiyaçlarını daha iyi anlamak için yerel toplulukla bir vizyon değerlendirmesi de yapılmıştır.

Şablonda planlama süreci, mevcut fiziksel, sosyal, kültürel, dini ve sosyo-ekonomik koşulların kapsamlı bir şekilde incelenmesinin yanı sıra topluluk istişareleri, saha ziyaretleri ve yerel uzman bilgisi yoluyla kilit tehlikelerin ve afete yatkın alanların belirlenmesi ve konumlandırılmasıyla başlar. Bilgiler toplandıktan sonra, topluluklar geçim kaynakları, köy kalkınması, afet önleme ve topluluk direncinin artırılması ile ilgili yerel kalkınma önceliklerini tartışmaya ve belirlemeye teşvik edilir. Bulguları, kalkınma hedeflerini ve stratejilerini açıklayan kısa bir raporun eşlik ettiği bir köy kalkınma haritası nihai planı oluşturur.

Bitmiş ürünün pratik bir değere sahip olması için modelin i) arazi kullanım planlamasına uygun ve elverişli bir yerde barındırılması, ii) çevresel unsurlardan (yağmur, rüzgar, tuzlu su, vb.) uzak bir yerde barındırılması, iii) toplum/devlet planlama kurumları tarafından görülebilir olması, iv) mekansal bilgileri devam eden planlama çalışmalarına dahil etmek için düzenli olarak yeniden ziyaret edilmesi gerekir.

Ticari aslan balığı hasadının pratik olmadığı veya buna izin verilmediği durumlarda (korunan alanlarda olduğu gibi) veya mevcut balıkçılık baskısı aslan balığı popülasyonlarını sahaya özgü yönetim hedeflerinin altına düşürmek için yeterli değilse, aslan balığı popülasyonlarını azaltmak için aşağıdakiler de dahil olmak üzere alternatif kaldırma yöntemlerinin bir kombinasyonu kullanılabilir:

• koruma alanı yöneticileri veya dalış operatörleri tarafından SCUBA ile itlaf

• aslan balığı itlaf yarışmaları (derbiler veya turnuvalar olarak da bilinir)

• Derin su tuzakları, henüz tasarım aşamasındayken, aslan balığı yönetim eylemleri paketi içinde bir araç olarak kullanılma potansiyeline sahiptir

Birden fazla paydaşın, istenen düzeyde aslan balığı baskılamasına ulaşmak için belirli bir sahada bu faaliyetlerden bir veya daha fazlasını yürütmesi gerekebilir.

Ticari bir aslan balığı pazarı oluşturmak için paydaşların (özellikle balıkçılar ve restoran sahipleri) ve halkın aslan balığı yakalamaya ve yemeye yönelik algılarını anlamak önemlidir. Örneğin, 2015 yılında Belize'de yapılan bir kamuoyu araştırmasında, aslan balığı yememiş olan katılımcıların yaklaşık yarısı, tehlikeli olduğuna inandıkları için ücretsiz bir numuneyi denemeyeceklerini belirtmiştir. Ayrıca, aslan balığı istismarı, istila hakkındaki bilgi ile önemli ölçüde ilişkilendirilmiştir.

Aslan balığı yakalamak/ yemekle ilgili engeller ve yanlış anlamalar tespit edildikten sonra, bunlar, yerel kaygıları ve değerleri yansıtacak şekilde insanları aslan balığı istilası hakkında bilgilendiren, genel halkı hedef alan bir sosyal yardım programı ve restoranları ve tüketicileri hedef alan bir sosyal pazarlama kampanyası geliştirilerek çözülebilir.

Etkinlikler şunları içerebilir:

• yemek pişirme gösterileri
• eği̇ti̇m sunumlari
• aslan balığı tadım etkinlikleri (yerel restoranlar/aşçılarla ortaklaşa düzenlenen)
• güvenli elleçleme atölyeleri
• aslan balığı tadımlıklarının yer aldığı interaktif, eğitici stantlar

Yaigojé Apaporis Yerli Koruma Alanı ve Doğal Milli Parkı'nın oluşturulması, yerli halklar ile Kolombiya Hükümeti arasında yeni bir ilişki modelinin başlangıcı olmuştur. Toprak özerkliği ve geleneksel olarak yürüttükleri kültürel yönetim haklarına müdahale etmeden, yaşam sistemlerinin yönetişimini ve bütüncül korunmasını sağlayacak mekanizmalar aramak gerekiyordu. Park oluşturulduktan sonra, Özel Yönetim Rejiminin (REM) formüle edilmesi süreci başlatıldı. Bu rejim, parkın ortak yönetiminin Kolombiya Doğal Milli Parkları (PNNC) ve Yaigojé Apaporis Yerli Kaptanlar Derneği (ACIYA) tarafından paylaşıldığı bir araçtı. KEM'in kurulması, yerli topluluklar tarafından önerilen ve GAIA Amazonas Vakfı'nın deneyimiyle desteklenen bir iç (veya endojen) araştırma metodolojisi gerektirmiştir. Bu metodoloji, KEM'in tasarımına rehberlik etmek amacıyla her bir toplulukta toplanacak konuları belirleyen bir Amazon Yerli Kongresi tarafından yayınlanan yönergelere dayanıyordu. Bu yaklaşım, yerli toplulukların üç temsilci ve bir şaman ile katılımını teşvik etmeye yardımcı olmuştur.