Gezien de vele onzekerheden die met klimaatverandering gepaard gaan, is de politieke en maatschappelijke steun voor zogenaamde 'no-regret' aanpassingsmaatregelen vaak groter dan voor alternatieve benaderingen waarvan de (kosten)effectiviteit afhangt van de mate van toekomstige klimaatverandering. De no-regret benadering richt zich op het maximaliseren van de positieve en minimaliseren van de negatieve aspecten die EbA oplevert, en op het selecteren van maatregelen die een reeks voordelen opleveren, zelfs als een dergelijke verandering uitblijft. In het geval van de groen-blauwe corridor van Kamen werd vastgesteld dat de ecologische verbetering van de beek in combinatie met het afkoppelen van het regenwater van de omliggende eigendommen positieve gevolgen heeft, ongeacht of de regenval op de lange termijn zal toenemen of niet. Als de regenval toeneemt en vaker voorkomt, zal het overstromingsrisico afnemen; als de temperatuur in de zomer stijgt, zal het opgeslagen water het klimaat ten goede komen. Ongeacht het klimaat kunnen de EbA-maatregelen echter als 'no-regret' worden beschouwd, omdat ze de gemeenschap en bezoekers amusements- en recreatievoordelen bieden, het bewustzijnsniveau verhogen, bijdragen aan de EU-kaderrichtlijn Water en het behoud van biodiversiteit, en de kosten voor waterafvoer voor de lokale bevolking verlagen.

Succesvolle implementatie van EbA vereist soms de betrokkenheid en steun van particuliere actoren in gevallen waarin de maatregelen op hun land moeten plaatsvinden. Dit kan een uitdaging vormen, aangezien het proces om individuele belanghebbenden te overtuigen om deel te nemen aan implementatieactiviteiten vaak aanzienlijke tijdsinvesteringen, financiële middelen en inspanningen om het publiek te bereiken vereist. In het geval van Kamen was het nodig om de waarde te bepalen van het loskoppelen van regenwater van het rioolstelsel voor particulieren en vervolgens deze informatie op een overtuigende manier over te brengen aan de betrokkenen. Twee openbare informatiebijeenkomsten werden gevolgd door één-op-één planningssessies waarbij een technicus individuele huizen bezocht en aangepaste oplossingen voor de afkoppeling ontwierp die aan de behoeften van elke burger voldeden. Bovendien werden er financiële prikkels gegeven aan de bewoners in de vorm van een onkostenvergoeding per ontkoppelde vierkante meter om deelname te motiveren.

Van 2007 tot 2010 deden zich in verschillende steden in de Emscher- en Lipperegio ernstige overstromingen voor als gevolg van extreme regenval. In de publieke discussie die daarop volgde, kwam de vraag naar de verantwoordelijkheid aan de orde. Burgers formuleerden de eis dat de overheidsinstanties, met name de gemeenten en waterschappen, een volledige bescherming tegen toekomstige overstromingen moesten garanderen. Bij het verder ontwikkelen van deze eis werd al snel duidelijk dat dit niet mogelijk zou zijn zonder een hoge prijs te betalen. Er rezen vragen als: Hoe hoog moeten de dijken zijn en hoe groot moeten de vuilwaterriolen gedimensioneerd zijn om mensen te beschermen tegen elke extreme gebeurtenis? Hoeveel energie en geld zou dat kosten? Dit zou indruisen tegen alle inspanningen om het klimaat te beschermen en de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Er was dus een communicatiestrategie nodig om het perspectief van de burgers te veranderen en steun te ontwikkelen voor een redelijke oplossing. Het doel was om de bevolking ervan te overtuigen dat er geen oplossing van de overheid bestaat die 100% bescherming kan bieden tegen de gevolgen van klimaatverandering en dat er altijd een zekere mate van persoonlijke verantwoordelijkheid zal blijven. Dit was het startpunt toen mensen de vraag begonnen te stellen: Wat kan ik doen?

Deze bouwsteen is zeer nuttig om inzicht te krijgen in de populatietrend en hoe omgevingsfactoren een rol spelen en deze trend beïnvloeden. Door bestaande populatiemodellen, die zowel trends als de relatie tussen de omvang van het ouderbestand en pasgeborenen beschrijven, aan te passen en aan te passen, wordt het mogelijk om te begrijpen hoe het milieu van invloed is op de groeisnelheid en de overvloed van de zeeleeuwenpopulatie. Deze modelbenadering helpt om te begrijpen of een bepaalde zeeleeuwenpopulatie al dan niet wordt beïnvloed door omgevingsvariabelen. De benadering maakt het uiteindelijk mogelijk om te beslissen of één of meerdere zeeleeuwenpopulaties goede indicatoren kunnen zijn voor veranderingen in het milieu.

Tijdens de planningsfase vormt uitgebreid formatief onderzoek de basis voor de onderdelen Sociale Marketing en Technische Assistentie van een campagne. Onderzoek stelt de basislijnen vast die de beoordeling van de sociale gevolgen en de gevolgen voor natuurbehoud na een campagne mogelijk maken. Kwalitatief onderzoek (bijv. focusgroepen, observatie, diepte-interviews) is gericht op het begrijpen van de meningen, gevoelens, zorgen en waargenomen voordelen van zowel de huidige als de gewenste beheerpraktijken van het doelpubliek. Kwalitatief onderzoek gaat over het creëren van een ongedwongen gesprek met en tussen deelnemers om een comfortabele relatie op te bouwen en om onderliggende informatie te onthullen die via kwantitatief onderzoek niet kan worden verkregen. Kwantitatief onderzoek legt specifieke antwoorden vast op specifieke vragen om de demografie te beschrijven, mediavoorkeuren te identificeren en de huidige stand van kennis, houding, communicatie en bereidheid van doelgroepen met betrekking tot een bepaalde gedragsverandering te beoordelen. Beide componenten informeren uiteindelijk over campagnebeslissingen zoals doelstellingen, activiteiten, materialen en boodschappen voor zowel sociale marketing als technische assistentie.

Hypotheses over de klimaatimpact werden vertaald naar kwantitatieve relaties en gegevenslagen voor gebruik in de InVEST ecosysteemdienstenmodellen. Aanpassingsstrategieën werden geselecteerd op basis van de resultaten voor de levering van ecosysteemdiensten met een set van vier geteste scenario's voor klimaatadaptatie. Bij het selecteren van de meest geschikte aanpassingsstrategieën hebben we ons gebaseerd op bestaand onderzoek met belanghebbenden in Belize dat de 'beste opties' voor duurzame ontwikkeling, aanpassing en beperking van klimaatverandering in Belize heeft geïdentificeerd en deze onder drie beheersscenario's heeft bekeken.

Het opbouwen van vertrouwen tussen MarViva en de gemeenschapsraden van elke gemeenschap heeft meer dan vier jaar geduurd voordat het Communicatiecollectief tot stand kwam. Het creëren van een associatie tussen het Collectief en de Stichting was gebaseerd op respect voor de belangen, beslissingen en rol van de gemeenschapsraden. Dit partnerschap heeft de integratie van de Stichting in de gemeenschappen mogelijk gemaakt, waar ze positief wordt gezien als een strategische partner. Deze integratie is versterkt door succesvolle eerdere processen waarbij gemeenschappen de voordelen van partnerschap en het "fair play" van de Stichting hebben ervaren.

Het belang van natuurbehoud wordt onder de aandacht gebracht van de lokale gemeenschap - inclusief de toeristische sector. Er worden bewustmakingscampagnes gevoerd om kennis, waarden, vaardigheden en houdingen ten opzichte van de ontwikkeling van duurzaam toerisme te veranderen. Informatie wordt verspreid via video's, brochures, persberichten en georganiseerde flash mobs.

Monitoring en evaluatie (M&E) zijn vitale onderdelen van elke Pride-campagne, zonder welke de effectiviteit van de interventie niet kan worden beoordeeld. M&E vindt plaats in elk onderdeel van de Theory of Change (raadpleeg de bouwsteen 'Theory of Change' voor een korte beschrijving van elk onderdeel). Monitoring houdt bij hoe effectief capaciteiten worden opgebouwd, hoe effectief sociale marketinginspanningen leiden tot gedragsveranderingen en of die gedragsveranderingen leiden tot de gewenste natuurbehoudsresultaten. Monitoring volgt in principe elke component van de ToC. M&E van kennis, houding, interpersoonlijke communicatie en gedragsverandering is gebaseerd op enquêtes van de vissers voor en na de campagne, terwijl de resultaten van dreigingsvermindering en behoud gebruik maken van specifieke protocollen die gevalideerd zijn door experts.

Na het eerste volledige jaar van gegevensverzameling werd Trident Systems, het bedrijf dat het observatie-instrument heeft ontwikkeld, gevraagd om gegevenssets te produceren op basis van de SNA1-overeenkomst, inclusief hoeveel vaartuigen verder gingen omdat ze ondermaatse snapper vingen en welke hoeveelheden kleine snapper er werden gevangen door elke vismethode. Specifieke informatie is vertrouwelijk voor elke visser, maar een algemene analyse wordt openbaar gemaakt. Dit is de eerste keer in Nieuw-Zeeland dat kustvissers het effect van hun vispraktijken op de collectieve vangsttoewijzingen van de sector kunnen zien. Ze beginnen in te zien hoe ze persoonlijk kunnen bijdragen aan de duurzaamheid van het snapperbestand door hun praktijken te veranderen. De Nieuw-Zeelandse visserij is rijk aan gegevens, maar deze worden zelden gebruikt om het bewustzijn te vergroten en discussies tussen vissers te faciliteren om verandering teweeg te brengen. Vissers die betrokken zijn bij wetenschappelijke projecten willen graag de resultaten van het werk begrijpen, beoordelen gegevens en stellen vragen op een manier die wetenschappers niet gewend zijn. Dit beoordelingsproces is uitdagend en meestal face-to-face. Wetenschappers rapporteren gegevens aan andere wetenschappers, maar ze brengen ook vissers samen en geven advies en lessen over hoe ze hun visserijpraktijken kunnen veranderen.