Gezondheidszorg is een dringende behoefte die betaalbaar kan worden verstrekt aan velen rond de parken

In het geval van tropische ziekten wordt het meeste leed NIET veroorzaakt door een gebrek aan effectieve medicijnen of technologie, maar door het eenvoudige maar cruciale gebrek aan toegankelijkheid tot gezondheidskennis en -diensten. Alleen al in Oeganda wordt 30% van alle sterfgevallen onder kinderen tussen 2 en 4 jaar veroorzaakt door malaria, een ziekte die eenvoudig behandeld of voorkomen zou kunnen worden, en is 26% van de kinderen onder de 5 jaar ondervoed. Deze trends zijn het ernstigst in afgelegen gebieden waar gezondheidszorg en onderwijs zeer beperkt zijn. Afgelegen gebieden zijn vaak ook de thuisbasis van beschermde gebieden voor wilde dieren. Door middel van lokale klinieken of mobiele klinieken is het mogelijk om kritieke gezondheidsdiensten te bieden aan veel mensen tegen een kleine kostprijs per individu. Het aantal mensen dat hiervan profiteert is vele malen groter dan bij andere vormen van inkomstenverdeling, zoals ecotoerisme.

De Uganda Wildlife Authority, die de nationale parken beheert, heeft onze hulpverlening mogelijk gemaakt door een ranger ter beschikking te stellen om met de gemeenschappen te praten wanneer de mobiele kliniek in actie is. Zij hebben ook de chauffeur ter beschikking gesteld. Het Ministerie van Gezondheid heeft ons tot 3 lokale verpleegkundigen ter beschikking gesteld om de mobiele kliniek te begeleiden. Bovendien stelt het ministerie gratis veel medicijnen ter beschikking, waaronder medicijnen tegen HIV, ontworming en vaccinaties. De vaccinaties zullen komend jaar bijzonder belangrijk zijn om COVID terug te dringen.

Door het harde werk van een Oegandese student hebben we aangetoond dat we, door gezondheidszorg te bieden via onze mobiele kliniek, de perceptie van het park door de lokale bevolking kunnen verbeteren - waardoor de relaties tussen het park en de mensen verbeteren. Langetermijnmonitoring van wildpopulaties laat zien dat dit overeenkomt met een toename van de wildpopulaties.

4. Interne en externe communicatie.

Communicatie zorgt ervoor dat alle leden van de organisatie en de lokale gemeenschap de doelstellingen en de acties begrijpen die zijn ondernomen om de principes die het programma ondersteunen, over te nemen. Het is een manier om de geleverde inspanningen en het geïmplementeerde beleid te benadrukken om de duurzaamheid van de productieprocessen te garanderen. Externe communicatie maakt het specifiek mogelijk om de inspanningen van de organisatie om haar productie- en milieuprestaties te verbeteren te verspreiden naar de lokale gemeenschap, kopers, leveranciers en andere sociale actoren die relevant zijn voor hun belangen.

Vlotte interne communicatiemechanismen tussen het bedrijf en het personeel; en de aanwezigheid van externe lokale/regionale media die geïnteresseerd zijn in productie/milieuonderwerpen.

1- Dankzij interne communicatie ontwikkelen werknemers een gevoel van waardering en betrokkenheid voor de acties die door het bedrijf worden uitgevoerd, dat vervolgens wordt overgedragen op hun familie en sociale omgeving.
2- De alliantie tussen het bedrijf en de burgermaatschappij in communicatieaangelegenheden verhoogt de geloofwaardigheid van boodschappen, vooral als de communicatie afkomstig is van de burgermaatschappij.
3- De positieve reactie van mensen op communicatieprocessen vergroot het vertrouwen in wat er is gedaan en de betrokkenheid van het bedrijf.

EP RESOLUTIE 2

Een methode om plasticvervuiling en organisch materiaal in de oceaan tegen te gaan.

Het EP heeft in samenwerking met O.I.N.G PACO een multicommunale commissie voor het milieu opgericht. Collectieve acties tegen plasticvervuiling in de steden van de Afrikaanse gemeenschap.

1. Effectieve coördinatiemechanismen, maar minder praktisch

2. B1000B afvalbeheermethoden effectief en geleidelijk geïmplementeerd

PE RESOLUTIE

programma dat is opgezet om bij te dragen aan duurzame ontwikkeling en om
de capaciteit van regeringen te versterken om het verkeer van mensen beter te controleren en zo
het milieu.

Doel van het programma :
(Eerste fase)
1. nieuwe methoden bestuderen en diepgaand onderzoek verrichten om nieuwe
nieuwe technologieën voor de ontwikkeling van de
ENVIRECOLOGIE
2. Om toekomstige artsen, deskundigen, specialisten en practici te onderwijzen en op te leiden in het
Envirecologie
3. Het creëren en ontwikkelen van een nieuwe wetenschappelijke en technische basis en het versterken van de methodologie
methodologie en expertise van mannen en vrouwen ten gunste van
ENVIRECOLOGIE

Docentenlijst :

1. Bepaalde geografische gebieden in Kameroen vereisen diepgaande studies in bodembeheer,

2. Het microklimaat is moeilijk aan te passen,

3. De gemeenschappen in de verschillende regio's groeien door een gebrek aan rehabilitatie,

4. 4. Openbare ruimten hebben voortdurend hulp nodig om de ecologische voetafdruk in stedelijke omgevingen te minimaliseren,

Oplossingen met minder impact :

1. Gedrag veranderen,

2. Insalubriteit,

3. Aanpassingsmethoden voor gedragsverandering,

Onderwijs, bewustmaking en documentatie van traditionele kennis

De afgelopen 10 jaar hebben we ons gericht op het beoordelen van de staat van instandhouding van inheemse soorten en hun rehabilitatie in het wild. We hebben ons veel moeite getroost om het gebied te behouden en plannen te maken voor duurzaamheid. Het belangrijkste dat mijn team en ik hebben bereikt, is dat de omringende gemeenschap, gebruikers van hulpbronnen, onderzoekers en besluitvormers, zowel ter plekke als bij de overheid weg van de plek, de particuliere sector en studenten zelfs het publiek alles kunnen vernietigen wat we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd als gevolg van hun onwetendheid over wat we doen en het belang ervan voor ons en hen. Informatieverspreiding is een extern beschermingsschild om de duurzaamheid van de activiteiten op de locatie te garanderen. Voortdurende trainings- en bewustmakingsactiviteiten moeten plaatsvinden in het doelgebied en in het hele land om vernietiging door onwetendheid te voorkomen. Ook het niet documenteren van de traditionele kennis die de lokale gemeenschap heeft geërfd is uiterst gevaarlijk en het verlies ervan is een verspilling van rijkdom die de staat en de wereld enorme bedragen zal kosten om opnieuw te ontdekken.

Onderwijs, bewustwording en documentatie zouden de huidige en toekomstige druk kunnen verminderen en de impact en de kosten van herstel kunnen beperken.

De belangrijkste factor voor het succes van trainings- en bewustwordingsprogramma's is de juiste keuze van de ontvanger, die bij voorkeur van dichtbij of van veraf contact heeft met de natuurlijke hulpbron.

Door de gemeenschap te betrekken bij het plannen en uitvoeren van beschermingsprogramma's en het eens te worden over de duurzaamheid en het behoud van de natuurlijke hulpbron, wordt het principe van partnerschap en vertrouwen geconsolideerd en wordt het proces van het documenteren van hun kennis vergemakkelijkt.

Deel al je volgende stappen en uitdagingen met de gemeenschap en luister naar hun meningen en suggesties, ook al zijn die vanuit jouw oogpunt eenvoudig.

Leer kinderen in de regio om de volgende generatie te begrijpen.

Follow-up en betrokkenheid van trainees na training en bewustwording is erg nuttig en werkt om informatie in hen te verankeren en te implanteren.

Informeer belanghebbenden over het belang van jouw rol voor hun toekomst en deel de beslissing met hen.

Alternatieve middelen van bestaan gekoppeld aan instandhouding

Het ontwikkelen van werkende, alternatieve middelen van bestaan in verband met natuurbehoud is de levensader van natuurbehoudinitiatieven die financiële lasten met zich meebrengen.

Het idee om ecotoerisme te initiëren als een alternatief middel van bestaan ontstond tijdens het uitvoeren van biodiversiteitsonderzoeken. We merkten dat de gemeenschappen, vooral de jagers en de jongeren, een scherp oog hadden om wilde dieren te spotten en een goed begrip hadden van het bos in het algemeen. Toen werden de jongeren door experts getraind in het documenteren van flora en fauna. Waarnemingen werden geregistreerd in veldregisters en dit creëerde een gemeenschap van natuurbeschermers onder de jeugd. Door unieke, zeldzame of bijzondere fauna te documenteren, werkten deze onderzoeken als een katalysator om ecotoeristen van heinde en verre aan te trekken.

Zo werden de jongeren, samen met de jagers die afhankelijk zijn van de jacht om in hun levensonderhoud te voorzien, uit de drie pilotdorpen geselecteerd en opgeleid tot natuurgidsen met andere trainingen in samenwerking met Air BnB en Titli Trust over hygiëne en milieuzorg in homestays, veiligheid en beveiliging, huishoudelijke diensten, eten en drinken, maximaliseren van de verkoop en het beheren van geld, en goedkope marketing.

Via de website en advertenties op vogel- en vlinderenthousiaste groepen in India werden biodiversiteitsbijeenkomsten georganiseerd om ecotoeristen aan te trekken en ecotoerisme te promoten.

De optie van levensonderhoud in de vorm van ecotoerisme was tot op zekere hoogte succesvol. Niet alleen hielp de aanwezigheid van de bezoekers bij het stimuleren van ecotoerisme op basis van de natuur, maar ook de biodiversiteitsevaluaties droegen bij aan de kennis over de biodiversiteit van de fauna.De bezoekers namen deel aan de biodiversiteitsonderzoeken, verbleven in lokale gastgezinnen in de dorpen Sukhai en Khivikhu, proefden de heerlijke lokale keuken, keken naar de traditionele Sema-dansen en gingen in gesprek met de lokale gemeenschap om hun activiteiten voor het behoud van hun natuurlijke hulpbronnen te begrijpen.

De training van jongeren in biodiversiteitsevaluaties en duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, evenals de training en capaciteitsopbouw van leden van de lokale gemeenschap als natuurgidsen voor ecotoerisme, heeft geresulteerd in verbeterde mogelijkheden voor levensonderhoud met de gestage stroom toeristen die dit gebied bezoeken om 'vogel- en vlinderspecials' te spotten. De gemeenschappen zijn nu trots op het actieve behoud van de lokale biodiversiteit en het algehele landschap. Veel van de soorten die voorheen zelden te zien waren, hebben een comeback gemaakt nu de gemeenschappen blijven patrouilleren en hun CCA in stand houden.

Dit zijn echter zeer afgelegen landschappen met een zeer slechte wegverbinding en daarom hebben, ondanks de enorme biodiversiteit en kunstzinnige gastgezinnen, zeer weinig ecotoeristen interesse getoond om deze gebieden te bezoeken. In de toekomst, als de wegverbinding wordt verbeterd, kan dit leiden tot betere mogelijkheden om geld te verdienen en ecotoerisme te promoten voor de lokale gemeenschappen. Dit heeft de gemeenschappen, waaronder die van de naburige dorpen, verder gemotiveerd om zich bezig te houden met natuurbehoud en het beschermen van hun natuurlijke hulpbronnen.

Bouwsteen 3: Projectleeractiviteiten

De verschillende implementatieactiviteiten van CityAdapt worden uitgevoerd met demonstratiesites om de voordelen voor de omringende bevolking te laten zien en om replicatie te inspireren. Dit omvat demonstratiesites voor eetbare paddenstoelenteelt, stadstuinen, regenwateropvangsystemen op daken, bijenteelt, waterinfiltratiesystemen, agroforestry en andere activiteiten.

CityAdapt legt ook de nadruk op het leren van projectactiviteiten, met name voor planningsambtenaren en gemeenschappen om eigenaarschap te nemen en hen te helpen na afloop van het project door te gaan. Daarom heeft CityAdapt een reeks kennisproducten geproduceerd, waaronder handleidingen, beleidsnota's, casestudy's, technische richtlijnen en educatief materiaal voor kinderen. Een belangrijk aspect van dit werk was het benadrukken van de kosteneffectiviteit van NbS in vergelijking met conventionele oplossingen (zie story maps).

Een belangrijk aspect is een virtuele klas met 45 studenten die werken aan aanpassingsgerelateerde kwesties in hun respectievelijke 17 landen. Alle studenten meldden een algemene verbetering in hun kennis van NbS voor stedelijke adaptatie. Dit lesmodel zal nu worden uitgebreid naar andere regio's. Deze leercomponenten dragen bij aan de verdere integratie van NbS in stedelijke planning en beleid, terwijl de lessen van CityAdapt worden verspreid onder andere actoren die geïnteresseerd zijn in het gebruik van NbS voor hun steden.

Sleutelfactoren voor het succes van deze bouwsteen zijn de basis die is vastgesteld door de kwetsbaarheidsbeoordeling en de voortdurende deelname aan activiteiten door lokale gemeenschappen.

Academische instellingen met een lokale aanwezigheid moeten bij het project betrokken worden, bijvoorbeeld via het thesisonderzoek van masterstudenten. De academische instellingen en hun studenten hebben realistische projecten nodig om toegepast te leren, en de aanpassingsactiviteiten hebben iemand nodig die de monitoring en evaluatie voortzet. Dit helpt om de duurzaamheid van het project en de continuïteit van de projectimplementatie en de essentiële M&E-instrumenten te garanderen. Tegelijkertijd is lokale deelname aan monitoring (in veel contexten ook wel burgerwetenschap genoemd) essentieel voor de buy-in en het eigenaarschap van activiteiten, naast het verzamelen van bruikbare gegevens. Schoolactiviteiten zijn zeer nuttig geweest om lokale interesse te wekken voor projectactiviteiten, omdat kinderen de geleerde lessen mee naar huis nemen om ze met hun familie te delen. De pandemie vormde een grote uitdaging voor deze inspanning, maar het project heeft zich aangepast en virtuele educatieve spellen gemaakt die kinderen thuis met hun ouders en leerkrachten kunnen spelen.

Machtsdynamiek aanpakken en betrokkenheid bij collectieve actie bevorderen

Deze drie besluitvormingsinstrumenten waren cruciaal om de machtsdynamiek aan te pakken en de participatie en betrokkenheid van belanghebbenden bij collectieve actie in het Nationaal Park te bevorderen:

  • Een analytisch instrument om soorten bestuursregelingen in het beschermde gebied te karakteriseren. Formele en informele bestuursregelingen werden geclassificeerd in termen van verantwoordelijkheid (gedeeld vs. geconcentreerd) en invloed (gelijk vs. ongelijk) van belanghebbenden in vier typen: normatief, informatief, consultatief en coöperatief. Door dit instrument toe te passen in het Nationaal Park hebben we uitdagingen geïdentificeerd voor een meer sociaal inclusief natuurbehoud, terwijl we bestaande participatiemechanismen hebben verbeterd en nieuwe mechanismen hebben gedefinieerd;
  • Theatergebaseerde facilitatietechnieken om de machtsdynamiek tussen belanghebbenden aan te pakken. Door deze technieken te gebruiken in een virtuele workshop, beraadslaagden deelnemers over hun rollen en machtsverhoudingen rond natuurbehoud en hoe deze verzoend kunnen worden om de samenwerking te verbeteren;
  • Een context-specifiek grensobject om collectieve actie voor natuurbeheer te faciliteren. Met behulp van dit grafische hulpmiddel in een workshop beoordeelden de deelnemers in hoeverre ze bereid waren om verschillende strategieën in de praktijk te brengen. De tool visualiseerde de resultaten grafisch als een indicatie van de potentiële bereidheid om van theorie naar praktijk te gaan.
  • Het analytische instrument om bestuursregelingen te karakteriseren vereist het verzamelen van gegevens over de bestaande besluitvormingsmechanismen achter elke geïdentificeerde regeling, de betrokken belanghebbenden en hoe ze betrokken zijn;
  • De op kunst gebaseerde benaderingen en het contextspecifieke grensobject vereisen een proces dat gebaseerd is op co-leren en co-produceren van kennis, waarbij belanghebbenden overleggen over machtsdynamiek, uitdagingen op het gebied van behoud en gezamenlijke strategieën definiëren om deze aan te pakken.
  • Het analyseren van zowel formele als informele bestuursregelingen dient als middel om te begrijpen hoe deelname aan besluitvorming over natuurbehoud feitelijk vorm krijgt binnen het bestuur van beschermde gebieden en hoe de betrokkenheid van belanghebbenden binnen de context kan worden verbeterd;
  • Het is belangrijk om informele bestuursmechanismen in beschouwing te nemen om potentiële compromissen te begrijpen, omdat ze zowel tot positieve als negatieve resultaten voor natuurbehoud kunnen leiden;
  • De verantwoordelijkheid en invloed van belanghebbenden zijn belangrijke analytische assen om participatieve mechanismen af te bakenen om mogelijkheden te identificeren voor een meer sociaal inclusief behoud;
  • Op kunst gebaseerde methoden zijn nuttig om aspecten van machtsverhoudingen op te nemen in discussies over natuurbehoud;
  • Het ophelderen van ongelijke verhoudingen voor het beheer van natuurbehoud biedt mogelijkheden om de rollen en verantwoordelijkheden van belanghebbenden te verduidelijken en een beter begrip te krijgen van hoe deze met elkaar in overeenstemming kunnen worden gebracht om de samenwerking te verbeteren;
  • De beoordeling van de bereidheid van belanghebbenden om betrokken te zijn bij het in praktijk brengen van de strategieën is een cruciale factor om collectieve actie te sturen.
Visies en toekomstscenario's voor parkbeheer verhelderen

Deze drie hulpmiddelen helpen bij het identificeren van visies en het uitwerken van toekomstscenario's, op een participatieve manier, voor het beheer van beschermde gebieden:

  • Participatory mapping (PGIS), een hulpmiddel om informatie te visualiseren in een bepaalde geografische context gericht op een bepaald onderwerp van belang. Dit hulpmiddel werd gebruikt in enquêtes om visies van bewoners te verzamelen op basis van percepties van landschappelijke waarden en lokale kennis;
  • Streamline, een open-source narratieve synthesetool die afbeeldingen in de vorm van canvassen en tegels integreert en interviews en discussiegroepen op een creatieve en stimulerende manier faciliteert. Streamline werd gebruikt om belanghebbenden hun waarden en voorkeuren voor beheeracties te laten uiten en hun kennis over veranderingen in het landschap te laten delen;
  • Participatieve scenarioplanning, een deliberatief proces dat werd gefaciliteerd over plausibele en gewenste toekomsten door middel van een tweedaagse online workshop (vanwege de Covid-19 pandemie) met belanghebbenden. Op basis van de huidige sociaalecologische omstandigheden en de factoren die verandering veroorzaken, maakten de deelnemers een afweging van wat er in de komende 20 jaar zou kunnen gebeuren, bespraken ze de gevolgen voor het behoud van de biodiversiteit en de levenskwaliteit van degenen die op dit moment genieten van de ecosysteemdiensten die het levert, en identificeerden ze strategieën om deze aan te pakken.
  • Het uitnodigen en geven van een stem aan groepen belanghebbenden die vaak slecht vertegenwoordigd zijn in sociale ruimten om publiekelijk te debatteren over natuurbehoud;
  • Het creëren van een samenwerkingsproces dat is gebaseerd op benaderingen op basis van onenigheid om een transparante en horizontale werkruimte te bevorderen;
  • Opbouwen van werkgroepen met een evenwichtige vertegenwoordiging van groepen belanghebbenden, regio's van de woonplaats en geslacht, zodat niet alleen de meerderheidsstemmen worden gehoord.
  • Lokale facilitatoren en medewerkers waren essentieel om een grote steekproef van lokale bewoners te benaderen voor de enquêtes en de workshop;
  • Online processen vereisen aanzienlijke inspanningen en menselijke middelen om meerdere platforms en technische problemen tegelijkertijd te behandelen. Specifieke deskundige vaardigheden zijn vereist;
  • Scenarioplanningsmethodologieën moeten meer rekening houden met verschillende potentiële verstoringen en hoe de drijvende krachten achter verandering in de nabije en verre toekomst beïnvloed kunnen worden door onverwachte gebeurtenissen zoals een pandemie.
Verzamelen van lokale kennis en waarden

Om plaatsgebonden processen te faciliteren die natuurbehoud bevorderen is het nodig om lokale/traditionele kennis, meningen en waarden van meerdere belanghebbenden te verzamelen. In het Nationaal Park Sierra de Guadarrama werden enkele methoden gebruikt om dergelijke informatie te verzamelen:

  • Mondelinge geschiedenissen en beoordeling van historische datasets om te reconstrueren hoe visies uit het verleden en drijfveren van milieueffecten de afgelopen 50 jaar zijn veranderd en hoe deze de huidige en toekomstige instandhoudingsdoelen informeren;
  • Interviews met lokale belanghebbenden over 1) hoe participatie werkt in het beschermde gebied en mogelijke barrières/kansen voor meer sociale betrokkenheid, en 2) hun visies op parkbeheer, de waarden en kennis die aan de visies ten grondslag liggen, en hun perceptie van landschapsveranderingen en de onderliggende drijfveren;
  • Persoonlijke enquêtes onder bewoners, inclusief participatieve karteringstools (bijv. Maptionnaire) over landschapswaarden en ecologische kennis. Online enquêtes onder lokale belanghebbenden om veranderingen in hun visies, waarden en percepties van het landschap na de COVID-19 pandemie te identificeren; en
  • Overlegprocessen ingebed in een participatieve scenarioplanningsoefening waarbij cognitieve en emotionele kaarten werden gebruikt om collectieve kennis van het beschermde gebied te verzamelen en verweven affectieve relaties vast te leggen.
  • Creëerde een sfeer van wederzijds begrip, respect en vertrouwen met de deelnemers om de samenwerking tijdens het proces te vergemakkelijken;
  • De doelen en praktische resultaten van het project verduidelijkt om verwachtingen te managen en deelname te stimuleren; en
  • Samen met de deelnemers een outreach-plan ontworpen om de gegenereerde resultaten beter te verspreiden, deelnemers bewust te maken van de impact van hun betrokkenheid en het leren van de ervaringen van anderen te stimuleren.
  • Activiteiten met belanghebbenden zorgvuldig plannen om ze niet te overstelpen met verzoeken;
  • Activiteiten ontwikkelen volgens het tijdschema, de planning en situaties met verstorende gebeurtenissen (bijv. de COVID-19 pandemie) die voor de meeste deelnemers beter werken;
  • Het gebruik van kwantitatieve onderzoeksbenaderingen om contextgebaseerde kennis te verzamelen kan leiden tot bevooroordeelde informatie. Een gemengde aanpak op basis van kwantitatieve en kwalitatieve gegevens kan helpen om vertekeningen te voorkomen en een diepgaandere kennis van de context te krijgen;
  • Online methodes werken goed en hun implementatie bespaart tijd en geld in vergelijking met face-to-face evenementen, maar zijn minder effectief in het bereiken van goede persoonlijke interacties;
  • Het synthetiseren en delen van kennis wordt gewaardeerd door de belanghebbenden. Zo werd de kennis die bij individuele belanghebbenden was verzameld over landschapsveranderingen in het Nationaal Park gedeeld met de groep belanghebbenden tijdens een workshop met de mogelijkheid voor korte discussies. De belanghebbenden gaven aan dat ze hadden geleerd en de standpunten van anderen over landschapsveranderingen en de drijvende krachten achter verandering hadden begrepen.