Tijdens het project waren de betrokken partners verschillende gebruikers van de mangrove van Vanga, zowel direct als indirect, en ze waren allemaal afhankelijk van het bestaan van het bos om hun gebruik te realiseren. Hieronder vallen vissers, imkers, dagaa verwerkers, Vanga Blue Forest, onderzoekers, Kenya Marine and Fisheries Research Institute, Kenya Forest Service en WWF-Kenya. Dit was nodig voor een succesvol hydrologisch herstel. Deze samenwerking zorgde ervoor dat middelen werden gedeeld, inspanningen werden gecoördineerd en het herstelproces profiteerde van diverse expertise.

De training in het veld stelde de leden van de gemeenschap in staat om praktische betrokkenheid en ervaring op te doen in het proces van hydrologisch herstel. De leden van de gemeenschap die bij de activiteiten betrokken moesten worden, werden geïdentificeerd via de dorpshoofden en de ambtenaren van VAJIKI CFA. Er werden eerst bijeenkomsten gehouden met de opinieleiders in het dorp voordat er werd geëxtrapoleerd naar de grotere gemeenschap. Daarna volgden ze een training die voornamelijk in het veld plaatsvond. De gemeenschap werd getraind in algemeen mangroveherstel en in het creëren van een (visgraat)netwerk van kanalen in het aangetaste gebied om een vrije en bijna gelijktijdige overstroming van het gebied mogelijk te maken. Hydrologisch herstel werd in het veld getraind, zodat de gemeenschap de basisomstandigheden en de aanpassingen die gemaakt konden worden kon observeren en waarderen.

Bij het project werd de lokale gemeenschap betrokken bij een basisonderzoek om de hydrologische omstandigheden en de juiste herstelaanpak te beoordelen. Het onderzoek was gericht op het verzamelen van informatie over waterstroming, zoutniveaus en de gezondheid van de mangrove, die nodig zijn voor het ontwerpen van effectieve hydrologische herstelstrategieën.

Er werd een referentiekader voor de uitvoering van sociale en milieuwaarborgen geïmplementeerd, gebaseerd op het operationele beleid van de Wereldbank en op de nationale en internationale wet- en regelgeving inzake waarborgen. Waarborgen worden gedefinieerd als de acties die worden ondernomen om ervoor te zorgen dat sociale en milieueffecten van productieve activiteiten kunnen worden geïdentificeerd en beperkt door de toepassing van goede praktijken. Deze werden ontworpen als een beheersysteem om risico's te beperken, maar ook om de positieve effecten van de uitgevoerde subprojecten te vergroten. De ontwikkeling van een kader voor de uitvoering van de veiligheidscontrolecomponent zorgde ervoor dat de veiligheidscontrolecomponent horizontaal in alle acties en fasen van het project werd toegepast. Dit bevorderde de uitvoering van specifieke strategieën en acties op het niveau van de uitvoerders van subprojecten, volgens de beginselen en normen die zijn vastgesteld voor de verwezenlijking van sociale en milieudoelstellingen. Als onderdeel van de implementatie van de veiligheidscontroles van het MDE Mexico Project, werden de Milieubeheerplannen (EMP) ontworpen, die tot doel hadden de verzachtende maatregelen te identificeren die elk subproject moest implementeren om mogelijke negatieve sociale en milieueffecten in verband met de productieve activiteit te vermijden of te verzachten, en zo de voordelen van elk initiatief te vergroten. Het opstellen ervan gebeurde op een participatieve manier, samen met de geselecteerde begunstigden, als onderdeel van het proces voor de integratie van technische voorstellen en planningsdocumenten voor elk subproject.

Het MDE Mexico ontwierp een controle- en evaluatiesysteem om de prestaties op verschillende niveaus te meten, waardoor het mogelijk werd verslag uit te brengen over de resultaten en de geleerde lessen. Dit systeem werd gevoed door bewijsstukken van de activiteiten die tijdens de uitvoering van het initiatief werden uitgevoerd, evenals door de informatie die door de begunstigden van het project werd gerapporteerd en de werking van het systeem voor aandacht voor verzoeken om informatie en klachten, gekoppeld aan de naleving van de waarborgen van het project. In deze zin was het creëren van mechanismen en instrumenten om informatie uit de eerste hand te verkrijgen van de begunstigden, in het kader van participatieve en inclusieve processen, van fundamenteel belang voor de werking ervan, waarvoor het Subproject Monitoring and Participatory Evaluation System (SiMyEPS) werd ontworpen en geïmplementeerd. Dit systeem omvatte een reeks participatieve principes, processen en instrumenten waarmee de begunstigde groepen zelf hun prestaties konden meten door de voortgang van hun activiteiten en resultaten te bewaken, analyseren en rapporteren. Door op deze manier de uitvoering van activiteiten en doelstellingen te documenteren, verkregen begunstigden relevante informatie om de besluitvorming in hun productieve projecten te versterken, hun beheer te verbeteren en bij te dragen aan transparantie.

In Mexico zijn er barrières die de toegang belemmeren tot financieringsbronnen voor productieve projecten die worden geleid door vrouwen en jongeren op het platteland, met name barrières die te maken hebben met grondbezit en toegang tot posities van participatie, gemeenschaps- en technisch leiderschap. Daarnaast vormen het gebrek aan toegang tot trainingsmogelijkheden, beperkte ervaring en beperkingen op het gebied van technologie en communicatie een groot obstakel voor deze groepen, om nog maar te zwijgen van de culturele aspecten die vaak onverenigbaar zijn met hun betrokkenheid bij het economische leven in de gemeenschap. In deze context benaderde het MDE Mexico de sociale integratie op een transversale manier, door middel van acties die de deelname van vrouwen, jongeren en mensen zonder erkende landbouwrechten of kolonisten bevorderden. Het ontwerp van het onderdeel Sociale Integratie (VIS) maakte het mogelijk om specifieke financieringsstrategieën te definiëren om de participatie van deze mensen en hun opname in de gemeenschapsontwikkeling te vergemakkelijken. Deze strategieën resulteerden in een toename van de participatie van vrouwen en jongeren in de identificatie en implementatie van productieve activiteiten in bosgebieden.

Effectief lobbyen en pleiten voor beleid moet gericht zijn op de implementatie van zowel bestaand als nieuw beleid om ervoor te zorgen dat de beoogde doelen worden bereikt. Dit betekent een voortdurende controle om de voortgang te volgen en de effectiviteit van de beleidsimplementatie te beoordelen. Alle partners die betrokken zijn bij een programma of beleid moeten deelnemen aan dit voortdurende proces om ervoor te zorgen dat ze op één lijn zitten met de doelstellingen en om strategieën waar nodig aan te passen.

De natuurlijke hulpbronnensector in Kenia wordt beheerst door een complex web van wetten en beleidslijnen die een directe invloed hebben op de levensstijl en het levensonderhoud van de gemeenschap. Veel gemeenschapsleden hebben echter geen kennis van deze wetten, wat tot verwarring leidt, vooral wanneer verschillende overheidsdepartementen tegenstrijdige regels handhaven.

NACOFA heeft de verantwoordelijkheid op zich genomen om gemeenschappen te informeren en voor te lichten over de relevante wetten die hen aangaan. Door dit te doen, helpt NACOFA gemeenschappen te beschermen tegen ongerechtvaardigde acties van overheidsfunctionarissen. Een voorbeeld hiervan is de ontwikkeling en implementatie van participatieve bosbeheerplannen (PFMP's) en bosbeheerovereenkomsten (FMA's). Ondanks het feit dat deze overeenkomsten tussen KFS en verschillende CFA's zijn ondertekend, komt het voor dat KFS de afspraken niet nakomt.

Het in kaart brengen van belanghebbenden houdt in dat de verschillende belangen van belanghebbenden in verschillende sectoren op zowel lokaal als nationaal niveau in kaart worden gebracht. Dit proces moet zo uitgebreid mogelijk zijn, waarbij bestaande invloed- en machtsstructuren in kaart worden gebracht om te bepalen wie er direct of indirect bij betrokken moet worden. Voorafgaand aan het in kaart brengen van de stakeholders wordt een grondige analyse van bestaand beleid uitgevoerd om volledig te begrijpen wat de problemen zijn en waarom ze belangrijk zijn voor de gemeenschap. Dit inzicht vormt vervolgens de basis voor het in kaart brengen van de stakeholders, waardoor het duidelijker wordt met wie de dialoog moet worden aangegaan.

De eerste stap bestaat uit het identificeren van lokale milieuproblemen op gemeenschapsniveau, zoals watertekorten, afnemende graasgebieden, voedselschaarste, bodemerosie, aardverschuivingen of overstromingen. NACOFA verzamelt de inbreng van de gemeenschap over mogelijke oplossingen en onderzoekt het verband tussen deze uitdagingen en bos- of milieudegradatie.

Vervolgens bestudeert NACOFA de bestaande wetten en het bestaande beleid om deze problemen aan te pakken, eventuele hiaten op te sporen en te bepalen of een betere uitvoering of handhaving nodig is. Dit proces stelt NACOFA in staat om de verantwoordelijke overheidsinstellingen, sleutelfunctionarissen, maatschappelijke organisaties, partners en gemeenschapsgroepen aan te wijzen om mee samen te werken.