Terwijl stedelijk tuinieren wereldwijd erg in de mode is, stamt de tuinbouwwijk van Bamberg nog uit de middeleeuwen en is deze niet verlaten om er woonhuizen op te bouwen zoals in Bath (VK) of Istanboel (Turkije). Internationale onderzoekers en toeristen worden aangetrokken door deze uniciteit. De lokale bevolking aan de andere kant beschouwt dit als een gegeven. Het Werelderfgoedkantoor communiceert intensief over de nationale en internationale belangstelling voor het unieke karakter van Bamberg om het bewustzijn voor de bescherming van de lokale tuintraditie te vergroten. Verschillende door de Beierse staatstelevisie geproduceerde documentaires over de Bambergse tuinbouwwijk hebben de lokale identiteit en de trots van de mensen op de tuintraditie versterkt. De internationale delegaties die Bamberg regelmatig bezoeken om de unieke tuinbouwwijk te ervaren, dragen ook bij aan het bewustzijn over de waarde van dit erfgoed.

In verschillende families heeft de volgende generatie het tuiniersbedrijf overgenomen. Sommige van deze jonge mensen hebben zelfs een zetel in de gemeenteraad om ervoor te zorgen dat de belangen van de tuiniers worden gehoord in de politieke arena.

In Bamberg bezoekt elk schoolkind nu minstens één keer de tuinbouwwijk om te leren over de voedselproductie ter plaatse.

Gezien de heterogene eigendomsstructuur in de Tuinderswijk was het opzetten van samenwerkingsverbanden tijdrovend. Er moesten vertegenwoordigers van de gemeente en haar dochterondernemingen (bijv. Stadswerken voor de watervoorziening) aan tafel worden gebracht, samen met tuiniers, grondeigenaren, verenigingen (zoals de Erftuin of de Zoethoutvereniging) en tuinliefhebbers. De gemeente benaderde de betreffende belanghebbenden schriftelijk, telefonisch en organiseerde verschillende bijeenkomsten. Er moest zorgvuldig worden omgegaan met de bezorgdheid van de bewoners over hun privacy, terwijl er een geschikt gebruik voor braakliggende grond moest worden gevonden. In één geval resulteerde het opbouwen van vertrouwen onlangs zelfs in de omvorming van een verlaten kwekerij tot een gemeenschapscentrum, waar culturele evenementen, kooklessen en tentoonstellingen worden gehouden.

Pimachiowin Aki First Nations en de Pimachiowin Aki Corporation hebben in 2016 een Guardians Program ontwikkeld om de strategische richting te implementeren die is vastgelegd in goedgekeurde beheerplannen: het welzijn van de gemeenschap waarborgen, fondsen werven, lokale economische ontwikkeling ondersteunen, kansen creëren voor ouderen en jongeren om samen te werken, onze culturele traditie behouden/verbeteren en ervoor zorgen dat de gewoonterechten en het beleid worden nageleefd. Er zijn capaciteiten en vaardigheden opgebouwd onder de leden van de gemeenschap op het gebied van communicatie, het bijhouden van gegevens, overleven, goede gezondheid en het gebruik van GPS om geografische informatie te verzamelen en vast te leggen. Beschermers zijn leden van de gemeenschap die de gezondheid van ecosystemen en culturele locaties observeren, registreren en daarover rapporteren, het publiek voorlichten over hoe je een goede rentmeester van het culturele landschap kunt zijn, samenwerken met de beheerders van land en hulpbronnen van de provinciale overheid, en pictogrammen, petroforms, archeologische vindplaatsen, culturele locaties en immateriële waarden behouden die de banden van de Anishinaabe met de site vormgeven, waaronder mondelinge tradities die centraal staan bij de uitdrukking en overdracht tussen generaties van Akiiwi-gikendamowining (kennis op basis van land), gewoonterecht en geografische namen.

De stemmen en perspectieven van jongeren moeten erkend worden, net als die van volwassenen en ouderen, om er zeker van te zijn dat de hele gemeenschap deel uitmaakt van de dialoog. De jeugd heeft deelgenomen aan de ontwikkeling van op de gemeenschap gebaseerde landbeheerplannen en het Pimachiowin Aki nominatiedossier. We hebben de jeugd nodig om dit werk te begrijpen en voort te zetten als de Ouderen er niet meer zijn. Hiervoor vonden presentaties en dialoogsessies met de Ouderen plaats op gemeenschapsscholen en jeugdfora. De gemeenschappen organiseren voortdurend "Elders and Youth Anishinaabe Language, Knowledge and Lands Teaching camps" om ervoor te zorgen dat kinderen en jongeren het belang van het land begrijpen en dit werk in de toekomst blijven steunen. Deze kampen worden in de zomer buiten de gemeenschappen gehouden.

Tegelijkertijd hield Pimachiowin Aki Corporation twee regionale vrouwenforums: het Pimachiowin Aki Women's Forum op 18 januari 2017 en de Ikwewak Gikendasowinan op 23 januari 2018, waar ouderen en jonge vrouwen deelnamen aan het doen van aanbevelingen aan de Pimachiowin Aki partners die werden opgenomen in het nominatiedossier. Voortdurende deelname en leiderschap van vrouwen in het bestuur is een belangrijk kenmerk van het beheerskader van de site.

Het Anishinaabe kennissysteem dat door de Ouderen wordt gedragen en gedeeld, heeft altijd het leven van de gemeenschap en de beslissingen over het land geleid. Door de First Nations Accord, landbeheer en planning en de nominatieprocessen voor Werelderfgoed, begonnen de kennisbewaarders van de Pimachiowin Aki First Nations samen te werken met wetenschappers die hun kennissysteem toevoegden aan de traditionele gebiedsplannen en de nominatie. Het enige proces dat succesvol kon zijn, was het opzetten van een regelmatige dialoog tussen beide kennissystemen, en de betrokkenheid op gemeenschapsniveau van Ouderen en andere kennisbewaarders, om ervoor te zorgen dat de stem van de gemeenschap werd gehoord en gedocumenteerd in de plannen, het nominatiedossier en in alle communicatie, door middel van bijeenkomsten van de landwerkgroep van de gemeenschap, bijeenkomsten van de Pimachiowin Aki Corporation en bijeenkomsten van vertegenwoordigers van de First Nations en de overheid in landbeheerplanning en planuitvoeringsteams. De kennisbewaarders van de gemeenschap en de wetenschappers leerden elkaar te begrijpen. Dit was een lang proces en met wederzijds respect en geduld konden we het eens worden over de informatie in de documenten. Dit proces is vandaag de dag nog steeds van kracht, met de betrokkenheid van de gemeenschappen wanneer Provinciale Overheden, Universiteiten en organisaties onderzoeksprojecten uitvoeren in Pimachiowin Aki.

Ouderen en anderen met kennis van het land(ki ki no mah gay win) zijn belangrijk vanwege hun rol in het sturen van de besluitvorming in persoonlijke, familie- en gemeenschapszaken die te maken hebben met het gebruik van het land. Goed geïnformeerde Ouderen worden gerespecteerd voor hun rol in het waarborgen van de continuïteit van Ji-ganawendamang Gidakiiminaan (het houden van het land). Ouderen pleiten ervoor dat de stem van de gemeenschap wordt gehoord bij het bepalen van de strategische richting voor Ancestral Lands, en in het nominatiedossier en alle communicatie en beslissingen over Pimachiowin Aki. Ouderen maken deel uit van de jaarlijkse Algemene Vergaderingen, regelmatige en speciale bijeenkomsten van de Corporation, bijeenkomsten van het planningsteam en bijeenkomsten van de landwerkgroep van de gemeenschap, om de bescherming en het beheer van Pimachiowin Aki te leiden in overeenstemming met de principes van Ji-ganawendamang Gidakiiminaan. Het naleven van deze principes vereist autoriteit van de lokale gemeenschap op het gebied van bescherming en beheer en een voortdurende aanwezigheid op het land. Degenen met de meeste ervaring op het land (bijv. Ouderen, hoofd vallenzetters, traplijn helpers en anderen met persoonlijke en familiebanden met specifieke familie oogstgebieden) zijn leiders in het delen van Akiiwi-gikendamowining en het zorgen voor naleving van de principes van Ji-ganawendamang Gidakiiminaan.

First Nations startten een proces om Ancestral Lands te definiëren door het voltooien van studies naar landgebruik en bewoning, archeologisch onderzoek, studies naar elandhabitats, historische documentatie en op de gemeenschap gebaseerde landbeheerplannen. Vanaf 1999 startten ze de dialoog over het belang van voorouderlijke gebieden, de manier van leven, industriële bedreigingen en hoe ze konden samenwerken en elkaar konden helpen. In 2002 werd het 'First Nations Accord' ondertekend, een historisch document dat de verbintenis beschrijft om samen te werken om voorouderlijk land te beschermen. De drijfveer voor het oprichten van een liefdadigheidsorganisatie zonder winstoogmerk met een Raad van Bestuur was het hebben van een forum voor een voortdurende en regelmatige dialoog, op consensus gebaseerde, niet-hiërarchische besluitvorming en een juridische entiteit die contracten kon afsluiten, fondsen kon werven en een nominatiedossier voor Werelderfgoed kon ontwikkelen. De Corporation werd opgericht in 2006 met een bestuur dat bestaat uit één vertegenwoordiger van elke First Nation en provinciale overheid. Een uitvoerend directeur houdt toezicht op de activiteiten en biedt ondersteuning en advies. De missie is het erkennen en ondersteunen van de Anishinaabeg cultuur en het beschermen van het boreale woud, het behouden van een levend cultureel landschap om het welzijn van de Anishinaabeg te garanderen en voor het voordeel en plezier van alle mensen.