We leven in een wereld die steeds diverser wordt, met veel verschillende interesses, verspreid over landschappen en verschillende gezondheids- en sociaaleconomische omstandigheden om er maar een paar te noemen. De sleutel tot succes is het kunnen creëren van community engagement modellen die diversiteit aanpakken en verwelkomen. Het partnerschap ontwikkelde verschillende praktische betrokkenheidmodellen, bijvoorbeeld gevarieerde leveringsmodellen; dag-, halve-, nacht- en vakantie-ervaringen, gerichte gemeenschapsmodellen; gezondheid, invaliditeit en lagere sociaaleconomische gemeenschappen, modellen voor het opbouwen van vaardigheden; training en jeugd en de lijst gaat maar door, die allemaal een positieve bijdrage leveren aan het milieu.

Het toezicht op en de bewaking van het beschermde zeegebied wordt uitgevoerd door verschillende instanties die in het gebied werken. Dit zijn onder andere de grenswacht, de lokale politie en de lokale bevolking. Het is erg belangrijk om lokale gemeenschappen aan te moedigen om deel te nemen aan patrouilles en informatie te verstrekken over overtredingen, en hen een direct belang te geven in de bescherming van de lokale natuurlijke hulpbronnen.

Grootbos ligt in het endemische Fynbos-struikgewas direct naast het mariene ecosysteem rond Dyer Island en vormt een aanvulling op de mariene biosfeer, zowel vanuit het oogpunt van het ecosysteem als vanuit het oogpunt van een toeristisch aantrekkelijk landschap. Sinds 1991 is Grootbos uitgegroeid van een boerderij van 123 hectare tot zeven boerderijen met in totaal 2500 hectare land dat beschermd wordt. Veel van dit land werd voorheen slecht beheerd als vee- en bloemenplukboerderijen, wat ten koste ging van de biodiversiteit in de regio en weinig mogelijkheden bood om in het levensonderhoud te voorzien. De medewerkers van Grootbos hebben alle uitheemse vegetatie van het land verwijderd, beschadigde gebieden hersteld en het land nu beheerd volgens strikte ecologische principes. De Grootbos Foundation is direct betrokken bij het herstel en de bescherming van de flora en fauna op Grootbos en in de Walker Bay regio. Het biedt onderwijs aan 8-12 studenten per jaar door een hogeschool voor volwassenenonderwijs, onder andere op het gebied van tuinbouw, natuurbehoud, ecotoerisme en levensvaardigheden. Alle 100 studenten die de cursus de afgelopen 11 jaar hebben afgerond, hebben daarna een baan gevonden. Dit is een belangrijk instrument om de lokale gemeenschap erbij te betrekken en haar steun te krijgen voor de algemene doelstellingen om toerisme te koppelen aan natuurbehoud.

Met de transformatie van traditionele beheersystemen en interventieschalen van belanghebbenden worden nieuwe regels gedefinieerd met betrekking tot de toegang tot en het gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Alle belanghebbenden zijn betrokken bij een gedeeld bestuursproces. Het iteratieve proces werd achtereenvolgens geïmplementeerd op dorpsniveau en vervolgens op het niveau van alle belanghebbenden, in elke fase: informatie, overleg, onderhandeling, implementatie. Het hele proces nam vier jaar in beslag, maar de ervaring leert dat ook op de lange termijn facilitering nodig is. IUCN speelde een faciliterende rol in het proces en probeerde neutraal te blijven terwijl het technische en methodologische begeleiding bood.

bedrijven. Samen met de toeristische partnerbedrijven voert DICT onderzoek, behoud en onderwijs uit in het mariene milieu van het Gansbaai district in de Westkaap. De commerciële bedrijven bieden de biologen en de Trust logistieke ondersteuning en ondersteuning ter plaatse, terwijl de gemeente en Cape Nature politieke steun bieden. DICT-projecten zijn gericht op de Marine Big 5 - Afrikaanse pinguïn, grote witte haai, zuidkapers, Kaapse pelsrob, dolfijnen - rondom Dyer Island. Dyer Island is een broedkolonie voor de bedreigde Afrikaanse pinguïn en een belangrijk vogelgebied. De succesvolle samenwerking in dit publiek-private partnerschap is organisch gegroeid en is uniek voor de context en het landschap van belanghebbenden in deze specifieke bestemming. Er is echter duidelijk ruimte voor navolging van dit model, door de belangrijkste toeristische waarde te identificeren die een bepaalde ecosysteemgerichte attractie biedt, er een breed bewustzijn rond te creëren bij alle relevante partijen in een bestemming en er vervolgens een commercieel en ecologisch succesvolle strategie en een bestuursorgaan met meerdere belanghebbenden rond op te bouwen.

DICT installeert schuilplaatsen die de natuurlijke holen van de pinguïn nabootsen, waardoor er een thuis ontstaat voor de broedparen en de overlevingskansen van de jongen toenemen. Ze hebben een nest gemaakt van glasvezel/hars dat licht maar duurzaam is en gemaakt wordt door de lokale gemeenschap. DICT registreert voortdurend stromen zeevogels, vooral pinguïns die gewond, geolied of ziek gevonden worden op Dyer Island en de aangrenzende kustlijn. Alle zwervende en bezoekende zeevogels worden geregistreerd en GPS-posities worden aangeleverd voor wetenschappelijk onderzoek. DICT heeft het eerste rehabilitatiecentrum in het gebied gebouwd: The African Penguin & Seabird Sanctuary, om te helpen bij het behoud van alle zeevogels. Samen met Marine Dynamics heeft DICT een speciaal ontworpen onderzoeksschip gefinancierd en een project ontwikkeld waarbij grote witte haaien in het gebied akoestisch worden gevolgd om hun gedrag in relatie tot omgevingsparameters beter te begrijpen. Ook heeft een database van vin ID-foto's van 2007 tot 2012, genomen vanaf het kooi-duikschip van Marine Dynamics, geholpen bij de eerste regionale populatiestudie (waaruit bleek dat de aantallen lager waren dan eerder werd aangenomen). Het uiteindelijke doel is de bescherming van de grote witte haai en een toename van het aantal Afrikaanse pinguïns.

DICT heeft in samenwerking met de gemeente Overstrand het 'Fishing Line Recovery Program' opgezet langs de kustlijn van Gansbaai. Door het publiek bewuster te maken van de negatieve gevolgen die vislijnafval heeft op het zeeleven, de waterkwaliteit en het menselijk welzijn, verminderen we de hoeveelheid vislijn die in zee terechtkomt en achterblijft en verhogen we de recycling van vislijn. Er is een netwerk van recyclebakken voor visdraad geplaatst op plaatselijke stranden en populaire visplekken. Dit project is een icoon geworden voor zwerfvuil op zee en de Trust maakt deel uit van een technische en adviescommissie die zich bezighoudt met vervuiling van de zee. De visie is om dit project te zien groeien langs de Zuid-Afrikaanse kustlijn. In oktober 2011 werd een deel van deze visie gerealiseerd toen de afvalbakken samen met WESSA (Wildlife and Environment Society of South Africa) en het Blue Flag Beach Program naast alle Blue Flag-stranden werden geplaatst. De Blauwe Vlag is een van de bekendste internationale vrijwillige ecolabels voor stranden, jachthavens en boten. In 2013 werden voor het eerst beschermde mariene gebieden (MPA's) opgenomen in de internationale criteria voor de Blauwe Vlag. Whale Whisperer, een walvissafariboot, heeft de Blauwe Vlag-status en was de proefboot met de Blauwe Vlag in Zuid-Afrika.

Om grensoverschrijdende samenwerking te laten werken, is het belangrijk dat de grensoverschrijdende nationale parken samenwerken aan gemeenschappelijke taken en activiteiten. Dit kan worden bereikt door gezamenlijke uitvoering van projecten. In het geval van het Nationaal Park Oulanka in Finland en het Nationaal Park Paanajärvi in Rusland zijn er veel projecten uitgevoerd om deze twee entiteiten samen te voegen tot een echte functionele eenheid - een tweelingpark - dat dient als model voor grensoverschrijdende samenwerking. Het gezamenlijke Interreg/Tacis-project "Oulanka-Paanajärvi - wildernis, ervaringen en welzijn" heeft bijgedragen aan het waarborgen van ecologische en sociaaleconomische duurzaamheid van de nationale parken Oulanka en Paanajärvi, terwijl de aantrekkelijkheid van de regio voor bezoekers behouden blijft en vergroot wordt en het tweelingpark de belangrijkste en aantrekkelijkste bestemming voor natuurgericht toerisme in de regio wordt. Dit creëert op zijn beurt mogelijkheden voor ondernemerschap en behoudt en versterkt de werkgelegenheid voor de lokale bevolking en ondernemers. Gezamenlijk beheer en uitvoering van het project was een belangrijk instrument om grensoverschrijdende samenwerking onderdeel te maken van de dagelijkse werkzaamheden in het beheer van de grensoverschrijdende nationale parken aan beide zijden van de grens.

Natuur is de basis voor natuurgericht toerisme en recreatief gebruik van de natuur, dus natuurtoerisme moet duurzaam zijn: de natuurwaarden niet bedreigen en de lokale cultuur respecteren. Duurzaamheid van activiteiten is een voorwaarde voor het gebruik van NP's, continuïteit van natuurgericht toerisme en recreatief gebruik van de natuur, en regionale aantrekkelijkheid. Beoordelingen van ecologische duurzaamheid van toerisme en recreatief gebruik van de natuur werden uitgevoerd in Oulanka en Paanajärvi NP's door onderzoeksinstellingen. De methode 'Grenzen van aanvaardbare verandering' werd gebruikt om de grenzen van ecologische duurzaamheid te bepalen als onderdeel van een strategie voor de ontwikkeling van duurzaam toerisme in Oulanka NP. In Paanajärvi NP werden afvalbeheerpraktijken ontwikkeld en werd het publiek bewust gemaakt van afvalbeheer. In Paanajärvi NP werd een strategie voor de ontwikkeling van duurzaam toerisme (STDS) ontwikkeld die overeenkomt met de reeds bestaande strategie in Oulanka NP. De STDS is een instrument voor het bereiken van duurzaamheid op lange termijn van de ecologische en sociaaleconomische ontwikkeling van het gebied. Het werk aan de STDS maakt een objectieve beoordeling mogelijk van de huidige situatie van de grensoverschrijdende NP's en aangrenzende gebieden met betrekking tot de ontwikkeling van toerisme en de ontwikkeling van een plan voor toekomstige activiteiten voor het hele gebied.

Een deskundige gids en locatiespecifieke informatie verdiepen de ervaring en het begrip van bezoekers van natuurlijke en culturele locaties. Er is behoefte aan meer kwaliteit in het aanbod van op de natuur gebaseerde toeristische producten en gidsen die gespecialiseerd zijn in locaties en locatiespecifieke informatie om de ervaring van de bezoeker te intensiveren. Het project beantwoordde aan deze uitdaging door het ontwikkelen van een opleidingssysteem voor natuurgidsen en de beginselen voor de certificering van gidsen voor Oulanka Nationaal Park in Finland. Vier gidsen uit het Russische Paanajärvi Nationaal Park namen deel aan de opleiding voor natuurgidsen om te leren over de opleiding en de toepasbaarheid ervan in Paanajärvi NP en om hun kennis van Oulanka NP te vergroten en persoonlijke banden te smeden met het personeel van Oulanka NP. Andere deelnemers aan de training waren gidsen van lokale natuurtoeristische bedrijven. Om gecertificeerd te worden, moesten de gidsen slagen voor de taken die in het trainingsprogramma waren gespecificeerd. De opleiding werd gegeven door NP-specialisten en de praktische regelingen werden georganiseerd door een samenwerkende onderwijsinstelling.