Conservation SA is actief betrokken geweest bij de ontwikkeling van kwetsbaarheidsbeoordelingen en beleidsontwikkeling op nationaal niveau met betrekking tot klimaatverandering. Dit heeft CSA in staat gesteld om lessen uit hun participatieve processen met gemeenschappen en uit de implementatie op demonstratiesites te delen in de nationale planning. Dit is ook een leidraad voor de ondersteuning die we lokale overheden bieden bij het integreren van klimaatverandering. Door deze beleidsontwikkeling op nationaal niveau hebben we gezien hoe dit beleid een stimulans kan zijn voor actie in het veld en de lokale overheid kan ondersteunen bij het implementeren van EbA.

Het algemene kader voor aanpassing aan klimaatverandering in Cartagena de Indias is het "Plan 4C. Cartagena: Concurrerend en klimaatveranderingsbestendig" (2014). Het is een langetermijnvisie en kader voor planning en actie om tegen 2040 een klimaatvriendelijke ontwikkeling te realiseren. EbA is een van de vijf kernstrategieën. Het project ondersteunt het interinstitutioneel technisch comité rechtstreeks door de dialoog te faciliteren tussen de diverse leden, bijv. vertegenwoordigers van de overheid, de particuliere sector, NGO's, onderwijs- en onderzoeksinstellingen. Op maat gemaakte activiteiten voor capaciteitsontwikkeling bevorderen een gemeenschappelijk begrip van de mogelijkheden en beperkingen van EbA. Door de implementatie van geselecteerde EbA-maatregelen als een gezamenlijk leerproces te ondersteunen, worden de bevindingen teruggekoppeld naar de strategische ontwikkeling van het Plan 4C en het nationale kader voor (ecosysteemgebaseerde) aanpassing aan klimaatverandering. De verwachte effecten van concrete EbA-maatregelen - zoals het herstel van kanalen en kanalen - moeten op de korte en middellange termijn economische, sociale en milieuvoordelen opleveren en zo bijdragen aan een praktische 'proof of concept'.

Voor succesvolle EbA-planning en -implementatie zijn sterke allianties nodig - tussen verschillende overheidssectoren en -niveaus, met de particuliere sector, met maatschappelijke organisaties en onderzoeksinstellingen. Het project versterkt bestaande partnerschappen en ondersteunt de vorming van nieuwe. Deze allianties vormen de voedingsbodem voor bewustmaking en communicatie met betrekking tot EbA (resultaten zijn bijv. een multimediastrategie, video's en ander informatiemateriaal) en gezamenlijke maatregelen voor capaciteitsontwikkeling, zoals trainingen. De oprichting van het "Kennisnetwerk Klimaat, Ecosystemen en Gemeenschappen" om vooruitgang te boeken bij het zoeken naar EbA-oplossingen voor het herstel van het kustmeer Virgen en het bijbehorende kanalensysteem in Cartagena is een tastbaar resultaat. De onderwijssector heeft de EbA-benadering in onderwijsprogramma's opgenomen. Op deze manier brengen de belanghebbenden complementaire competenties en kennis, financiële middelen evenals contacten en netwerken samen. De verschillende initiatieven hebben al de interesse gewekt van onder andere de havensector, vertegenwoordigers van de toeristische sector en de National Association of Industries. Samen met nationale en regionale actoren wordt een brede financieringsstrategie voor EbA uitgewerkt.

De grenzen van een MPA (of zones binnen een MPA) moeten op het water herkenbaar zijn. Traditioneel werden MPA-begrenzingen voor de kust gerelateerd aan een voor de hand liggend natuurlijk kenmerk of door gebruik te maken van een afstand tot een kenmerk zoals de kustlijn. In sommige gevallen vond de fysieke afbakening van mariene grenzen plaats met behulp van vaste markeringen op het land of drijvende markeringsboeien, maar er zijn aanzienlijke kosten verbonden aan de installatie en het onderhoud van dergelijke infrastructuur. Voor diepwater, open zee of voor grote MPA's is de plaatsing van markeringsboeien extreem moeilijk, zo niet onmogelijk, en de kosten zijn onbetaalbaar. Om deze redenen bakenen MPA-beheerders dergelijke offshore grenzen af met behulp van GPS-coördinaten (zie Bronnen voor coördinaatgebaseerde zonegrenzen). De ervaring heeft geleerd dat onderwaterkenmerken (bijv. dieptecontouren, riffen, oevers, scheepswrakken, enz.) moeilijk te identificeren kunnen zijn en daarom niet moeten worden gebruikt voor mariene grenzen. Florida Keys National Marine Sanctuary heeft veel ervaring met het installeren van offshore infrastructuur voor mariene grenzen; medewerkers van FKNMS hebben >100 gele grensboeien geïnstalleerd die mariene zones markeren; meer dan 120 grensboeien en/of borden die Wildlife Management Areas markeren, en zijn verantwoordelijk voor > 500 meerboeien.

Fin Fighters werkt ter plaatse en is in staat om al het bewijs van IUU te verzamelen dat mogelijk plaatsvindt of niet wordt gerapporteerd. In de vissershavens en op de markten zijn we uit de eerste hand getuige van de verkoop en verplaatsing van soorten die op de CITES-lijst staan of van bewijs van illegaal ontvinnen van haaien. Het bewijs dat we tot nu toe hebben verzameld in de eerste 2 jaar van deze 5 jaar durende studie zal worden verzameld en verwerkt in rapporten (samen met onze genetische resultaten en gegevens) die zullen worden gepresenteerd aan de visserijfunctionarissen en bestuursorganen. Hiermee willen we aantonen dat ondanks de beperkingen en wetten (zoals CITES en ICCAT) die door het Marokkaanse bestuur zijn goedgekeurd, deze momenteel niet effectief worden beheerd of gehandhaafd. Op dit moment werken we aan een educatief programma, waarvan we hopen dat de Marokkaanse visserijministers het zullen goedkeuren (met de rapporten en visserijenquêtes als bewijs om dit te ondersteunen). Hierin wordt basiskennis over de verschillende soorten gegeven en worden de wetten en beperkingen uiteengezet en wordt uitgelegd waarom ze nodig zijn.

Het enquêteren van vissers geeft een waardevol inzicht in wat er in heel Marokko wordt aangeland - en in welke hoeveelheden, of soorten effectief worden gerapporteerd en zo niet waarom niet, welke methoden worden gebruikt om plaatkieuwigen te vangen en of soorten zwaar worden bevist voor commerciële doeleinden of gewoon als bijvangst. Hierdoor hebben we begrepen dat veel vissers weinig of geen kennis hebben van wetten en beperkingen voor haaien/roggensoorten en dat veel internationaal en nationaal handels-/vangstbeleid niet wordt vertaald van managementniveau naar de vissers zelf - die zich er niet van bewust zijn dat ze wetten overtreden. We werken daarom samen met ambachtelijke vissers om het begin van een voorlichtingsprogramma over soorten op te zetten en een basistraining te geven in het verzamelen van DNA-gegevens van hun aangelande vangsten.

Vrijwilligers worden opgeleid om genetische monsters te nemen en necropsies uit te voeren en om gegevens te verzamelen door aanlandingen te monitoren en vissers te enquêteren. Dit biedt natuurbeschermers en bezorgde burgers de kans om een positieve invloed uit te oefenen en nieuwe vaardigheden te leren ten behoeve van het behoud van de soorten. Dit heeft het ook mogelijk gemaakt om over een groot gebied een enorme hoeveelheid levensvatbare gegevens voor wetenschappelijke studies te verzamelen. Uiteindelijk betekent dit dat de Fin Fighters in staat zijn om een broodnodige bron van gegevens te verschaffen in gebieden waar onvoldoende gegevens beschikbaar zijn over slecht begrepen populaties. De deelnemers worden getraind in het identificeren van soorten aan de hand van verschillende lichaamsdelen en in het maken van foto's voor onze databank. Sommige vrijwilligers vragen om meer diepgaande vaardigheden, zoals het nemen van monsters in situ op de havens of in een gecontroleerde omgeving. Anderen vergroten hun betrokkenheid door te leren hoe ze een necropsie kunnen uitvoeren en hoe ze monsters van specifiek materiaal kunnen nemen - zoals sperma of maaginhoud voor latere studie. De vrijwilligers (of Citizen Shark Scientists) leren ook hoe ze vissers en visuitrusting moeten onderzoeken en hoe ze de vismethoden moeten begrijpen.

De resultaten van het project zijn gedeeld met het Belize Ministry of Forest, Fisheries and Sustainable Development (inclusief Coastal Zone Management Authority and Institute en National Climate Change Office) en het Ministry of Tourism om navolging en toepassing van het proces en de aanbevelingen te vergemakkelijken. De resultaten zijn ook gedeeld met lokale gemeenschappen, lokale NGO's, landontwikkelaars en de particuliere toeristische sector om capaciteit, bewustzijn en implementatie van groenere landschapspraktijken binnen het kustgebied op te bouwen.

De vissersvereniging van de landelijke gemeente Mangagoulack (Casamance, Senegal) werd ervan op de hoogte gebracht dat Senegal - in navolging van internationale CBD-besluiten en IUCN-aanbevelingen - lokaal opgerichte "beschermde gemeenschapsgebieden" promootte en respecteerde. De vereniging mobiliseerde dus de gemeenschap om Kawawana ¬ ("ons lokaal erfgoed dat door ons allen bewaard moet worden") te creëren in haar ancien estuarien territorium. In Kawawana worden de oude bestuurs- en beheersregels - vernieuwd en goedgekeurd door de gemeentelijke en regionale overheden - eindelijk weer gerespecteerd.