Yerel olarak üretilen bitkiler daha ucuz olduğundan ve daha az bitki/ha (yaklaşık 500-600'e karşı 2.600-3.125) gerektiğinden, yerel çeşitlerle geleneksel veya yarı yoğun bir meyve bahçesi kurmak, ithal fidelere dayalı yoğun bir meyve bahçesi kurmaktan daha ucuzdur.
Ayrıca, yerel çeşitlere dayalı yarı yoğun bir meyve bahçesi sistemi, ağaçlar arasında daha iyi sebze yetiştirilmesine ve yem ekimine olanak sağlar. Bu durum, yerel çeşitlerle kurulan ve yerel anaçlar üzerine aşılanan meyve bahçelerinin yoğun olanlara göre üretime daha geç girmesi (5-6 yıl vs 2-4 yıl) dezavantajından daha ağır basmaktadır.
Geleneksel meyve ağacı çeşitleri normalde yerel iklim koşullarına daha iyi adapte olur ve zararlılara ve hastalıklara karşı daha dirençli veya toleranslıdır. Bu da tarım ilacı uygulama maliyetlerinin önemli ölçüde azalması, üretim seviyelerinin istikrarlı olması ve daha az sulama suyuna ihtiyaç duyulması gibi ekonomik faydalar anlamına gelmektedir.
Ayrıca, yerel çeşitler çok daha uzun süre meyve verir (30-50 yıl vs. 10-12 yıl). Aşılama biraz deneyim gerektirdiğinden, meyve ağaçları fidelerinin çoğaltılmasına başlamadan önce uzmanların dahil edilmesi ve yerel fidanlıklara danışılması tavsiye edilir. Yerel fidanlıklar fidan kesimi için çeşit koleksiyonları oluşturabilir ve bunları ilgilenen meyve yetiştiricilerine verebilir.
Çiftçilerin tarla okulu eğitim oturumlarındaki bilgi alışverişi sırasında yerel meyve ağacı ve çalı çeşitlerinin faydaları hatırlatıldığında, çiftçiler meyve bahçelerini bunlarla çeşitlendirmeye ilgi gösterme eğilimindedir. Projenin Rasht pilot bölgesindeki "elma parkı" gibi yerel fidanlıklar ya da yerel çeşitlerden kurulan plantasyonlar kanıt olarak kullanılabilir ve çiftçileri meyve bahçelerini yerel çeşitlerle ya da yerel anaçlar üzerine aşılanmış çeşitlerle çeşitlendirmeleri için görsel olarak motive edebilir.
Geleneksel çeşitlerin tanıtılması zordur çünkü bunlar genellikle unutulmuştur ve bu nedenle de zor bulunurlar. Yerel fidanlıkların bu çeşitleri çoğaltması teşvik edilmeli ve çiftçiler bu fidanlıklarla bağlantıya geçirilmelidir. Buna ek olarak, çiftçiler, örneğin yerel meyve ağacı ve çalı çeşitlerine odaklanan topluluk temelli küçük fidanlıklar kurarak fide üretmeye motive edilebilir.
Çiftçiler yerel çeşitlerden sadece kendi tüketimleri için değil aynı zamanda satış için de meyve üretmeyi planladıklarında, bir pazar değerlendirmesi yapılmalıdır.