MAVA Vakfı ve KfW (Alman hükümeti adına) arasındaki güçlü ortaklık 2015 yılında PONT'un kurulmasını sağladı. Her iki ortak da geçmişte Prespa bölgesine farklı projelerde önemli miktarda fon yatırımı yapmış ve çabalarını sürekli kılmak için güçlerini birleştirerek PONT'a büyük bir başlangıç sağlayacak yeterli parayı seferber etmişlerdir. Başarılı bağış toplama çalışmaları 2021 yılında çeşitli coğrafi genişlemelere olanak sağlamış, bağış ve batan fonlar PONT'un korunan alanlar ve STK'ların çalışmalarını en az 2040 yılına kadar ortaklaşa finanse etmesini mümkün kılmıştır.

Doğal kaynakları etkin bir şekilde korumak ve sürdürülebilir kalkınmayı kolaylaştırmak için, toplumların ve hükümetlerin ÖA'ları ve doğal kaynakları kalkınma sektörlerinin ve yerel toplulukların kuşatması altındaki kaynaklar olarak değil, ekonominin üretken birimleri olarak görmeleri için algıda bir değişim meydana gelmelidir. Aşağı Mekong ülkelerinde tutumlar değişmekte ve hükümetler ÖA'ları, sağladıkları kalkınma faydaları için dikkatle korunan ekonomik varlıklar olarak algılamaya başlamaktadır. Bu değişim halen devam etmekle birlikte, hükümetler ÖA'larda tutulan doğal sermayenin düzenli olarak envanterinin çıkarıldığı ve sonuçların GSYİH ve bütçelere yansıtıldığı bir duruma doğru ilerlemektedir. Üye devletler, ÖA'lara ve doğal sermayeye yatırım yapmanın, kalkınma ve ekonomik büyüme için hayati önem taşıyan ekosistem hizmetlerini üretmeye devam etmeleri için kaynakların sürdürülmesini, restore edilmesini ve genişletilmesini sağladığının farkındadır.

Doğal sistemler ulusal sınırlarla sınırlı değildir ve karşılıklı ekonomik kazanımlara yol açan siyasi, teknik ve kültürel işbirliği için fırsatlar sağlayarak sınırların ötesinde bölgesel kalkınmanın temelini oluşturmalıdır. Aşağı Mekong bölgesindeki ortaklık dört üye ülkeyi birleştirdi ve yukarı Mekong ülkelerini kapsayacak şekilde genişledi ve ülkeler arasında odaklanmış koruma anlaşmaları için bir çerçeve sağladı.

Üye devletler, Özel Çevre Koruma kurumları, ekonomik planlama ve finans organları, kalkınma sektörleri ve koruma örgütlerinden oluşan sektörler arası çalışma gruplarını içeren ulusal kaynak ve politika incelemeleri yaparak işe başladılar. Ulusal incelemeler, en iyi kalkınma sonuçları için bölgenin ne kadarının ve hangi bölümlerinin doğal haliyle korunması gerektiğini belirlemek üzere bölgesel bir eylem planına yön verdi. Üye devletler ortak yönetim gerektiren konuların gözden geçirilmesinde işbirliği yapmış ve karşılaştırmalı analiz ve bölgesel işbirliğini kolaylaştırmak için aynı amaç ve hedefleri benimsemiştir. Ulusal incelemeler, bölge hükümetlerinin almak istedikleri bilgi ve yönelimlerin temelini oluşturmuştur ve sonuçlar her ülkenin ve uluslararası ortaklarının politikalarına, programlarına ve uygulamalarına entegre edilecektir.

REDPARQUES Deklarasyonu, SNACC proje ekibi tarafından, REDPARQUES'ın Kolombiya, Ekvador ve Peru üyelerinden oluşan Proje Yönlendirme Komitesi'nin Ocak 2015'teki toplantısında önerilmiştir. REDPARQUES tarafından kabul edilmiş ve daha sonra REDPARQUES yıllık toplantısında (2015) üyeleri tarafından onaylanmış ve Aralık 2015'te Paris'te düzenlenen UNFCCC 21. COP'ta sunulmuştur.

O tarihten itibaren Deklarasyon girişimi REDPARQUES tarafından SNACC projesinin teknik desteği ile politika insidansı, iletişim ve bilimsel kanıt alanlarında yürütülmüştür.

-Politika bileşeni: Bölgesel ve ulusal düzeylerde siyasi savunuculuk, Amazon ülkelerinin PA'ları ve CC'yi politika araçlarına entegre etme konusunda kaydettikleri ilerlemeye ilişkin bir temel oluşturularak başlamıştır. "Políticas públicas de los países amazónicos y cambio climático. APs como estrategia de adaptación", kamu politikaları, kanunlar, anlaşmalar ve yönetmelikler (ulusal, ulus-altı ve bölgesel) analiz edilmiştir.

-İletişim: CC'ye doğal çözümler olarak PA'lar konusunda çeşitli materyaller üretilmiştir.

-Bilimsel kanıtlar: Amazon ÖA'larının Amazon biyomunun direncini artırmada oynadığı rolü tanımlayan bir yayın hazırlandı: "Amazon ve ÖA'larının Kırılganlık ve İklim Riski Analizi"

2015 yılında, 19 Ulusal Özel Çevre Koruma Bölgesi lideri Peru'da bir araya gelmiştir (Arjantin, Bolivya, Brezilya, Şili, Kolombiya, Kosta Rika, Küba, Ekvador, El Salvador, Guatemala, Honduras, Meksika, Nikaragua, Panama, Paraguay, Peru, Dominik Cumhuriyeti, Uruguay ve Venezuela). Ana hedeflerinden biri, Özel Çevre Koruma Alanlarının iklim değişikliği (İD) ile ilgisi hakkında bir Deklarasyon hazırlamak ve bunu 2015 yılında Paris'te düzenlenen BMİDÇS COP21'de sunmaktı.

18 lider, aşağıdaki hususları içeren bir Deklarasyonu imzalamayı kabul etmiştir:

-PA'lar sera gazı konsantrasyonlarının dengelenmesine katkıda bulunur

-CC, ÖA'ları ve biyoçeşitliliği savunmasız hale getirir

-PA'lar CC adaptasyonuna, kırılganlığın azaltılmasına ve ekosistemlerin direncinin artırılmasına katkıda bulunur

-PA'lar ormansızlaşma ve ekosistem bozulmasına karşı en etkili stratejilerden biridir

Ve şunları taahhüt etmiştir:

1) Özel Çevre Koruma Alanlarının bölgesel ve alt-bölgesel etkileşimleri ve UNFCCCC ile koordinasyonu dikkate alarak yönetilmesi

2) CBD'nin Aichi Hedef 11'inin uygulanması yoluyla Özel Çevre Koruma Alanları sistemlerinin güçlendirilmesi

3) Yerel topluluklarla birlikte katılımcı yönetimi teşvik etmek

4) Yerel topluluklarla birlikte çalışın ve geleneksel bilgiyi tanıyın

5) Özel Çevre Koruma Alanlarının uyum, azaltım ve sürdürülebilir kalkınma stratejilerine entegre edilmesi

6) PA'ların CC üzerindeki kilit rolüne ilişkin farkındalığı artırmak

REDPARQUES olarak bilinen Milli Parklar, Diğer Korunan Alanlar, Yabani Flora ve Fauna Üzerine Latin Amerika Teknik İşbirliği Ağı, Korunan Alanlar (PA'lar) ve flora ve faunanın korunması üzerine çalışan kamu ve özel kuruluşlardan oluşan bir ağdır. Bu Ağ, Özel Çevre Koruma Bölgeleri ve İklim Değişikliği (İD) Deklarasyonunu çevreleyen siyasi taahhüdün geliştirilmesinin temelini oluşturmuştur.

REDPARQUES 1983 yılında, Latin Amerika'daki Özel Çevre Koruma Alanlarının yönetiminin iyileştirilmesi ihtiyacına ve bu konudaki teknik bilgi ve deneyimlerin paylaşılması isteğine cevap vermek üzere kurulmuştur.

Kuruluşundan bu yana REDPARQUES, ÖA ajanslarının ve ÖA personelinin kurumsal kapasitelerinin geliştirilmesine önemli ölçüde katkıda bulunmuş, bilimsel ve teknik bilgilerin tartışılması, paylaşılması ve ÖA'lar için bölgesel stratejilerin teşvik edilmesi için bir fırsat sunmuştur.

Son olarak, bu ağ farklı Ulusal Korunan Alan Sistemleri arasındaki iletişimi ve bağları güçlendirmiş ve aynı zamanda Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi, Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi (Aichi Hedefleri) ve 2030 Sürdürülebilir Kalkınma Gündemi (Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri - SKH'ler) ile ilgili ulusal/bölgesel gündemlerin oluşturulmasını desteklemiştir.

Bu yapı taşının amacı, Nil Nehri Havzası sınır aşan sulak alanların korunmasını etkin ve verimli bir şekilde sunabilmek için sulak alan kurumlarını ve personelini çağdaş sulak alan koruma becerileri, bilgileri, araçları, yöntemleri ve yaklaşımları konusunda eğitmektir. Kapasite geliştirme yaklaşımı, hem çevrimiçi hem de sanal eğitimi, yerinde öğrenme değişimlerini, saha tabanlı eğitimi, tematik yüz yüze modüller atölye yöntemlerini ve öğrenme forumlarını içerir. Sulak alanlar ve geçim kaynakları, sulak alanlar ve iklim değişikliğine uyum, sulak alan yönetim planlaması, çevresel akış değerlendirmeleri ve sulak alan değerlemesi gibi temaları kapsamaktadır. Paydaşlar arasında Nil Havzası devlet tarafları, sulak alan toplulukları ve devlet dışı aktörler bulunmaktadır. Ayrıca, Nil Nehri Havzası sulak alanları üzerinde çalışan devlet ve devlet dışı aktörlerin, çoğaltmadan yoksun koordineli çabalar için ağ oluşturmasını ve daha fazla etki için istenen kritik kütlenin güvence altına alınmasını içerir. Son olarak, Nil Havzası sulak alanlarının ve ilgili biyolojik çeşitlilik ve ekosistem hizmetlerinin zorunluluğu konusunda birden fazla medya aracılığıyla iletişim erişimlerini içerir.

Sınıraşan sulak alanlar entegre planlaması devam etmekte olup ekolojik bütünlük ve geçim kaynakları iklim direnci için sınıraşan sulak alanların akıllıca kullanımı için bir yol haritası geliştirmeyi amaçlamaktadır. Sınıraşan sulak alanlar entegre planları, belirli sınıraşan sulak alan envanterlerini, paydaşların haritalanmasını, sulak alanların ekolojik ve sosyo-ekonomik zorluklarını, stratejik hedefleri ve müdahaleleri ve eylem planlamasını ve maliyetlendirmeyi ve çok paydaşlı uygulama planının ve ilgili sınıraşan yönetişim yapısının geliştirilmesini içerir. Ayrıca, nehir kıyısı alanlarının korunması, havza toprağı ve suyun korunması, su kaynaklarının korunması ve peyzajın yeşillendirilmesi gibi EbA ile ilgili müdahaleler de ele alınmaktadır. Aşamalı süreç 1) Saha özelliklerinin tanımlanmasını, 2) Özelliklerin değerlendirilmesini ve kilit özelliklerin seçilmesini, 3) Her bir kilit özellik için uzun vadeli hedeflerin formüle edilmesini ve 4) Her bir kilit özellik için kısa vadeli operasyonel hedeflerin formüle edilmesini içerir. Sio-Siteko sulak alanları (Kenya, Uganda) örneğinde, bir tartışma forumu paydaşlar ve vizyonları arasındaki temel sorunların belirlenmesine yardımcı olmuştur. Bu nedenle yönetim hedefleri, yalnızca ekolojik değerlerden ziyade paydaşların değerlerine ve çıkarlarına odaklanmaktadır.