Een sterk partnerschap tussen Stichting MAVA en KfW (namens de Duitse overheid) maakte de oprichting van PONT in 2015 mogelijk. Beide partners hebben in het verleden aanzienlijke bedragen geïnvesteerd in de Prespa-regio in verschillende projecten en om hun inspanningen voor altijd voort te zetten, bundelden ze hun krachten om genoeg geld te mobiliseren om PONT een geweldige start te geven. De succesvolle fondsenwerving maakte verschillende geografische uitbreidingen mogelijk in 2021. Met de schenking en de sinking funds kan PONT het werk van de beschermde gebieden en NGO's tot minstens 2040 medefinancieren.

Om de natuurlijke hulpbronnen effectief in stand te houden en duurzame ontwikkeling mogelijk te maken, moet er een verschuiving in de perceptie plaatsvinden, zodat gemeenschappen en regeringen de natuurlijke hulpbronnen gaan zien als productieve eenheden van de economie, in plaats van hulpbronnen die worden aangevallen door ontwikkelingssectoren en lokale gemeenschappen. In de lagere Mekong-landen is de houding aan het veranderen en beginnen regeringen PA's te zien als economische goederen die zorgvuldig worden beschermd vanwege de ontwikkelingsvoordelen die ze bieden. Hoewel deze verschuiving nog steeds gaande is, evolueren regeringen naar een situatie waarin het natuurlijk kapitaal in de PA's regelmatig wordt geïnventariseerd en de resultaten worden weerspiegeld in het BBP en de begrotingen. Lidstaten begrijpen dat investeren in PA's en natuurlijk kapitaal ervoor zorgt dat hulpbronnen in stand worden gehouden, hersteld en uitgebreid zodat ze ecosysteemdiensten blijven produceren die van vitaal belang zijn voor ontwikkeling en economische expansie.

Natuurlijke systemen zijn niet gebonden aan nationale grenzen en zouden de basis moeten vormen voor regionale ontwikkeling over de grenzen heen, waarbij mogelijkheden worden geboden voor politieke, technische en culturele samenwerking die leidt tot wederzijdse economische voordelen. Het partnerschap in de lagere Mekong-regio verenigde vier lidstaten en breidde zich uit naar de hogere Mekong-landen en bood het kader voor gerichte beschermingsovereenkomsten tussen de landen.

De lidstaten begonnen met het uitvoeren van nationale evaluaties van hulpbronnen en beleid, waarbij sectoroverschrijdende werkgroepen van overheidsinstanties, instanties voor economische planning en financiën, ontwikkelingssectoren en natuurbeschermingsorganisaties betrokken waren. De nationale beoordelingen leidden tot een regionaal actieplan om te bepalen hoeveel en welke delen van de regio in hun natuurlijke staat moeten worden gehouden voor de beste ontwikkelingsresultaten. Lidstaten werkten samen bij de beoordeling van kwesties die gezamenlijk beheer vereisten en namen dezelfde doelen en doelstellingen aan om vergelijkende analyse en regionale samenwerking te vergemakkelijken. De nationale beoordelingen legden de basis voor informatie en richtingen die de regeringen van de regio willen inslaan, en de resultaten zullen worden geïntegreerd in het beleid, de programma's en de praktijk van elk land en van hun internationale partners.

De Verklaring van REDPARQUES werd voorgesteld door het SNACC projectteam tijdens de vergadering van het Directiecomité van het Project in februari 2015, samengesteld uit REDPARQUES leden uit Colombia, Ecuador en Peru. Ze werd aangenomen door REDPARQUES en later goedgekeurd door de leden tijdens de jaarlijkse vergadering van REDPARQUES (2015) en voorgesteld op de 21ste COP van UNFCCC, in Parijs, december 2015.

Vanaf dat moment werd het initiatief van de Verklaring geleid door REDPARQUES met de technische ondersteuning van het SNACC project op het gebied van beleidsincidentie, communicatie en wetenschappelijk bewijs.

-Beleidscomponent: politieke belangenbehartiging op regionaal en nationaal niveau begon met het opstellen van een baseline over de vooruitgang die Amazonelanden hebben geboekt bij het integreren van PA's en CC in hun beleidsinstrumenten. Via de publicatie "Políticas públicas de los países amazónicos y cambio climático. APs como estrategia de adaptación" werden overheidsbeleid, wetten, overeenkomsten en regelgeving (nationaal, subnationaal en regionaal) geanalyseerd.

-Communicatie: er werden verschillende materialen geproduceerd rond het thema van de beschermde natuurgebieden als natuurlijke oplossingen voor CC.

Wetenschappelijk bewijs: er is een publicatie gemaakt waarin de rol van de Amazone-PB's in het vergroten van de veerkracht van het Amazone-bioom wordt beschreven: "Vulnerability and Climate Risk Analysis of the Amazon and its PAs.

In 2015 kwamen 19 leiders van nationale systemen van PA's bijeen in Peru (Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Colombia, Costa Rica, Cuba, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Honduras, Mexico, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Dominicaanse Republiek, Uruguay & Venezuela). Een van hun belangrijkste doelstellingen was om een verklaring op te stellen over de relevantie van PA's voor klimaatverandering (CC) en deze te presenteren op de UNFCCC COP21 in Parijs in 2015.

18 leiders kwamen overeen om een verklaring te ondertekenen waarin staat:

-Beschermingsgebieden dragen bij aan de stabilisatie van broeikasgasconcentraties.

-Klimaatverandering maakt natuurgebieden en biodiversiteit kwetsbaar

-PPA's dragen bij aan aanpassing aan CC, vermindering van kwetsbaarheid & vergroting van de veerkracht van ecosystemen

-PPA's zijn een van de meest effectieve strategieën tegen ontbossing en aantasting van ecosystemen

En verplichten zich tot:

1) bij het beheer van PA's rekening te houden met regionale en subregionale interacties en coördinatie met het UNFCCC

2) De PA-systemen te versterken door de implementatie van Aichi-doel 11 van het VBD.

3) Participatief beheer met lokale gemeenschappen bevorderen.

4) Werk samen met lokale gemeenschappen en erken traditionele kennis.

5) BPA's integreren in strategieën voor aanpassing, mitigatie en duurzame ontwikkeling

6) Bevorder het bewustzijn van de sleutelrol van natuurbeschermingsorganisaties op het gebied van klimaatverandering.

Het Latijns-Amerikaanse netwerk voor technische samenwerking inzake nationale parken, andere beschermde gebieden, wilde flora en fauna, bekend als REDPARQUES, is een netwerk van openbare en particuliere instellingen die zich bezighouden met beschermde gebieden (PA's) en het behoud van flora en fauna. Dit netwerk vormde de basis voor de ontwikkeling van politieke betrokkenheid rond de verklaring over PA's en klimaatverandering (CC).

REDPARQUES werd opgericht in 1983, als reactie op de noodzaak om het beheer van Latijns-Amerikaanse PA's te verbeteren en de bereidheid om technische kennis en ervaringen op dit gebied te delen.

Sinds de oprichting heeft REDPARQUES aanzienlijk bijgedragen aan de ontwikkeling van de institutionele capaciteiten van de agentschappen en het personeel van de PA's, door de mogelijkheid te bieden om te discussiëren, wetenschappelijke en technische informatie te delen en regionale strategieën voor PA's te promoten.

Tot slot heeft dit netwerk de communicatie en de banden tussen verschillende nationale systemen van beschermde gebieden versterkt, wat tegelijkertijd een impuls heeft gegeven aan het opstellen van nationale/regionale agenda's met betrekking tot het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake Klimaatverandering, het Verdrag inzake Biologische Diversiteit (Aichi Doelen) en de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling (Duurzame Ontwikkelingsdoelen - SDG's).

Het doel van deze bouwsteen is om wetlandsinstellingen en -personeel op te leiden in hedendaagse vaardigheden, kennis, instrumenten, methoden en benaderingen voor het behoud van wetlands, zodat ze effectief en efficiënt kunnen bijdragen aan het behoud van grensoverschrijdende wetlands in het stroomgebied van de Nijl. De capaciteitsopbouwende aanpak omvat zowel online of virtuele training, leeruitwisselingen op locatie, training in het veld, thematische face-to-face modules, workshopmethoden en leerfora. Er worden thema's behandeld zoals wetlands en bestaansmiddelen, wetlands en aanpassing aan klimaatverandering, planning van wetlandsbeheer, milieustroombeoordelingen en de waardering van wetlands. Belanghebbenden zijn onder andere staten die partij zijn bij het Nijlbekken, wetlandsgemeenschappen en niet-statelijke actoren. Het omvat ook het netwerken van statelijke en niet-statelijke actoren die werken aan wetlands in het stroomgebied van de Nijl voor gecoördineerde inspanningen zonder duplicatie en het veiligstellen van de gewenste kritische massa voor een grotere impact. Tot slot gaat het om communicatie via verschillende media over de noodzaak van wetlands in het Nijlbekken en de bijbehorende biodiversiteit en ecosysteemdiensten.

De grensoverschrijdende geïntegreerde planning van wetlands is aan de gang en is gericht op het ontwikkelen van een routekaart voor verstandig gebruik van grensoverschrijdende wetlands voor ecologische integriteit en bestaansmiddelen en klimaatbestendigheid. De geïntegreerde plannen voor grensoverschrijdende wetlands omvatten specifieke grensoverschrijdende wetlandsinventarisaties, het in kaart brengen van belanghebbenden, ecologische en sociaaleconomische uitdagingen voor wetlands, strategische doelen en interventies en actieplanning en kostenberekening en de ontwikkeling van een uitvoeringsplan voor meerdere belanghebbenden en de bijbehorende grensoverschrijdende bestuursstructuur. Daarnaast worden EbA-gerelateerde interventies zoals bescherming van oevergebieden, bodem- en waterbehoud in stroomgebieden, bescherming van waterbronnen en landschapsvergroening in kaart gebracht. Het stapsgewijze proces omvat 1) beschrijving van de kenmerken van het gebied, 2) evaluatie van de kenmerken en selectie van de belangrijkste kenmerken, 3) formulering van langetermijndoelstellingen voor elk belangrijk kenmerk en 4) formulering van operationele kortetermijndoelstellingen voor elk belangrijk kenmerk. In het geval van Sio-Siteko wetlands (Kenia, Oeganda) hielp een discussieforum bij het identificeren van de belangrijkste kwesties onder belanghebbenden en hun visie. De beheerdoelstellingen richten zich daarom op de waarden en belangen van de belanghebbenden in plaats van uitsluitend op de ecologische waarden.