Aanpassing aan klimaatverandering is een complex veranderings- en transformatieproces en vereist goede samenwerking en coördinatie tussen de particuliere en de openbare sector, die gewoonlijk verschillende opvattingen, prioriteiten en werkculturen hebben. In veel gevallen is er zelfs een geschiedenis van mislukte samenwerkingspogingen en een onderliggend gevoel van wantrouwen of vooroordelen. Om deze obstakels te overwinnen en een sterke samenwerkingsstructuur tussen zijn tegenhangers op te bouwen, volgde ADAPTUR het Collective Leadership Modelvan het Collective Leadership Institute in Potsdam, Duitsland.

Het model ziet verandering als een langer proces met verschillende fasen en omvat belangrijke elementen zoals het creëren van een gedeelde visie, het opbouwen van samenwerkingsstructuren, het consolideren van overeenkomsten en het implementeren van leermechanismen. Het resultaat was de integratie van kleinere groepen van goed geselecteerde veranderaars uit de private, publieke en sociale sector (dezogenaamde "containers") die sterke steun tonen voor de beoogde verandering, als eerste aanjagers fungeren en op een later tijdstip andere actoren in de sector motiveren om zich bij het initiatief of de beweging aan te sluiten.

Traditioneel wordt klimaatverandering gezien als een milieu- en wetenschappelijk concept. Maar omdat de impact op industrieën en productiesectoren steeds duidelijker wordt, is er dringend behoefte aan een beter begrip van de economische dimensie van klimaatverandering en de financiële risico's ervan voor de besluitvorming in de privésector.

Het vertalen van milieurisico's naar bedrijfsrisico's helpt ook om de aandacht van de particuliere sector te trekken. Daarom heeft het project ADAPTUR een economische risicobeoordeling uitgevoerd in drie van zijn projectbestemmingen om de toekomstige kosten van klimaatverandering voor de toeristische sector te berekenen. Daarnaast werd een handboek over klimaatbestendige investeringen gepubliceerd, dat werd ontwikkeld met inbreng en deelname van de particuliere sector, met name tijdens het ontwerp van de methodologie. Een van de conclusies was dat aanpassing een goede investering zou zijn, omdat het door bedrijven weerbaarder te maken tegen klimaatverandering mogelijk is om hun toekomstige kosten te verlagen.

Er is institutionele steun nodig voor de begunstigden om de producten die ze met deze oplossing maken te promoten op lokale, regionale en nationale markten. Omdat een enkele boer niet aan de kwantitatieve vraag van de markt kan voldoen en de distributeurs op zoek zijn naar bulkhoeveelheden, moet er op lokaal niveau een functionerende coöperatie worden gevormd. Deze coöperatie verzamelt de producten, onderhandelt met de distributeur over de prijs, houdt toezicht op de productie en verdeelt de winst.

De gemeenschapsbosbouw in Nepal heeft een aantal voordelen opgeleverd, waaronder een stijging van het inkomen. Het heeft geholpen om illegale houtkap tegen te gaan door duidelijke regels op te stellen voor de toegang tot hout en door een sterk systeem van bosbewaking. De bestaansmiddelen van de gemeenschappen zijn ook verbeterd door een betere toegang tot brandhout en veevoer, een betere gezondheidszorg en een betere toegang tot energie, bijvoorbeeld door geld uit ecotoerisme en subsidies voor hernieuwbare energie.

Op behoud gerichte gemeenschapsbosbouw is in essentie een participatief proces dat sterke technische ondersteuning vereist op het gebied van zowel beleid als implementatie. Het uitbreiden van de eigendomsrechten van lokale gemeenschappen op hulpbronnen en hen voorzien van kennis, informatie, middelen, technologieën en de vereiste vaardigheden voor bosbeheer en institutionele opbouw zijn basisbouwstenen voor gemeenschapsbosbouw. Bij het opstellen van het programma wordt rekening gehouden met gender- en rechtvaardigheidsaspecten, zodat de armen, vrouwen en gemarginaliseerden eerlijk kunnen profiteren van het programma.

In sommige van onze programma's wordt koraal getransplanteerd. In Thailand is het illegaal om koraal aan te raken of te beschadigen, dus moesten we voor sommige van onze programma's toestemming vragen.

Om goedkeuring te krijgen van de overheid hebben we eerst een voorstel ingediend voor een koraalrifherstelgebied. Bij dit voorstel horen ook de transplantatietechnieken, de betrokken mensen en hun ervaring en kwalificaties, en een langetermijnplan voor monitoring en onderhoud.

Het DMCR heeft onze herstelgerelateerde activiteiten volledig goedgekeurd en we voeren transplantatieonderzoek uit en voorzien hen van die gegevens.

Om succes te boeken op het gebied van de duurzaamheid van de visbestanden, moeten verschillende belanghebbenden actief deelnemen: visserijgemeenschappen, de overheidssector, de academische wereld, maatschappelijke organisaties en de markt, tot de belangrijkste. In 2019 is COBI begonnen met het monitoren van de (monetaire en niet-monetaire) kosten in verband met de uitvoering en ontwikkeling van projecten voor de verbetering van de visserij. Uit deze oefening bleek dat filantropie over het algemeen aan het begin van de projecten de grootste economische investering doet via maatschappelijke organisaties, terwijl visserijgemeenschappen niet-monetaire investeringen doen (bijvoorbeeld door hun boten beschikbaar te stellen voor de activiteiten), en andere actoren ook deelnemen (bijvoorbeeld overheidsinstanties of de academische wereld). Het doel van de gemeenschapsco-investering is dat de vissersgemeenschappen zich na verloop van tijd organiseren en zich inzetten om de kosten te blijven betalen die gepaard gaan met dit soort projecten, en een grotere financiële autonomie bereiken. COBI en de vissersgemeenschappen ontwikkelden een schriftelijke strategie met een tijdspad van vijf jaar, waarin de gemeenschappen zich verplichten om een geleidelijk percentage van de economische bijdragen te handhaven om medeverantwoordelijkheid en autonomie van het project te bereiken.

De strategie op basis van allianties maakt het mogelijk om visies met elkaar te verbinden die leiden tot de ontwikkeling van acties gericht op een gemeenschappelijk doel, in dit geval het herstel en behoud van het Central Park Natural Area en zijn invloedsgebieden.

De activiteiten die het mogelijk hebben gemaakt om dit gemeenschapsnetwerk met actoren uit instellingen en andere maatschappelijke organisaties op te bouwen, omvatten evenementen op locatie met betrekking tot hun eigen projecten, evenals training met deskundige adviseurs over restauratiekwesties en -praktijken buiten de impactzone, maar die het mogelijk maken om de technische kennis die nodig is om door te gaan met het project te consolideren en te versterken.

Een van de belangrijkste acties was de samenwerking met verschillende actoren in de samenleving voor het opstellen van het Beheerplan van het Beschermd Natuurgebied, dat een noodzakelijke en nuttige bron is voor de instandhoudingsdoelstellingen en een actie voor meerdere belanghebbenden, evenals samenwerking met grensoverschrijdende verenigingen zoals het Arizona Desert Museum en het Borderlands Restoration Network in een poging om de gevolgen van de impact van exotische planten te verbeteren en herstelacties uit te voeren.

Het doel van deze strategie was om het publiek te betrekken bij de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de zorg en bescherming van het beschermde natuurgebied. In de eerste fase bestonden deze acties uit het verwijderen van al het vaste afval dat in het gebied werd gevonden, en het uitvoeren van workshops om de zorg voor de fauna en flora van het gebied en de kennis van lokale soorten te bevorderen, en om het bewustzijn van het gebied te vergroten. Buurtbewoners van de naburige kolonie en het algemene publiek werden ook betrokken bij de aanleg van een lineair pad in het invloedsgebied van het ANP, evenals bij alle activiteiten met betrekking tot het onderhoud van het gebied: verwijdering van de invasieve buffelgrasplant in prioriteitsgebieden, voortdurende schoonmaak, onderhoud van de paden en herbebossing met inheemse planten.

Het doel van deze strategie was om participatieve beheeractiviteiten te versterken door middel van milieueducatie. Er werden rondleidingen door het natuurgebied gegeven waarbij het grote publiek werd uitgenodigd, evenals kinderwandelingen, theatervoorstellingen, gezinswandelingen, nachtwandelingen en workshops over burgerwetenschap.

Deze educatieve activiteiten werden geleid door acteurs uit verschillende gebieden: biologen, theateracteurs, leden van de vereniging, natuurleraren. Dit alles om de banden tussen specialisten op het gebied van natuurbehoud te versterken, maar ook om de manier waarop gespecialiseerde kennis aan het grote publiek wordt gepresenteerd te diversifiëren.

De informatie en thema's waren gericht op informatie over de habitatomstandigheden in het gebied, informatie over het ANP, informatie over zowel invasieve soorten als inheemse soorten en strategieën voor minimale impact in natuurgebieden.