De basis van elk SeaSketch-project is geospatiale informatie (kaarten) die wordt weergegeven als kaartservices. Er zijn geen minimale gegevensvereisten. U kunt beginnen te werken met wat u hebt. Kaarten kunnen worden gepubliceerd als Esri REST Services (bijv. met ArcGIS Server of ArcGIS online) en open source mapping services (bijv. WMS, WMTS) en vervolgens worden geïmporteerd in SeaSketch. Voorbeeldkaarten zijn administratieve grenzen (bijv. EEZ, territoriale zee, bestaande MPA's), habitats op de zeebodem, bathymetrie, menselijk gebruik, enz.

De kaarten die u kiest om op te nemen als gegevenslagen in SeaSketch hangen af van de doelen van uw proces. Als u plannen maakt voor beschermde zeegebieden, scheepvaartroutes en aquacultuurlocaties, wilt u misschien navigatiekaarten, habitatkaarten, de verspreiding van visserijactiviteiten en andere lagen die kunnen worden gebruikt om gebruikers te begeleiden bij het ontwerpen van hun plannen. Beschermde gebieden zijn alleen zinvol als ze effectief bepaalde habitats beschermen, scheepvaartroutes botsingen minimaliseren en efficiëntie maximaliseren, aquacultuurlocaties zich in bepaalde dieptezones bevinden, enz. Per geval moet je evalueren welke gegevens als kaarten moeten worden weergegeven en welke subset van deze gegevens moet worden geanalyseerd.

SeaSketch is ontworpen om voornamelijk gebruikt te worden voor gezamenlijke planning. We hebben ons gericht op maritieme ruimtelijke planning, maar de software kan ook worden gebruikt voor planning op het land. Verder is de software bedoeld om te helpen bij het genereren van oplossingen voor oceaanzonering. Willen deze zones een betekenisvolle impact hebben, zoals behoud of voordelen voor de blauwe economie, dan moeten de ontvangende overheidsinstellingen zich aansluiten bij het planningsproces. Als zones die in SeaSketch zijn ontwikkeld niet wettelijk worden goedgekeurd, is de kans kleiner dat ze het gewenste effect hebben.

In de meeste gevallen wordt SeaSketch gebruikt ter ondersteuning van grootschalige planningsinspanningen waarbij overheden de opstelling van een maritiem ruimtelijk plan hebben voorgeschreven en waarbij brede betrokkenheid van belanghebbenden essentieel is. In deze gevallen moet SeaSketch worden gelicentieerd door een leidende instantie of partner. SeaSketch kan worden gebruikt om geospatiale gegevens te visualiseren als kaartdiensten, informatie te verzamelen via enquêtes, plannen te schetsen en te bespreken. Als plannen moeten worden geëvalueerd met behulp van analyses, moeten geoprocessing diensten en rapporten worden ontwikkeld in ons lab. Merk op dat er een gratis licentie beschikbaar is voor onderwijsinstellingen om SeaSketch te gebruiken voor strikt educatieve doeleinden.

In januari 2022 brengen we de volgende versie van SeaSketch uit, die volledig gratis en open source zal zijn. Net als met de huidige versie, kunnen veel van de functies in SeaSketch geconfigureerd worden met minimale kennis van of ervaring met GIS. De analyses en rapporten worden uitgevoerd op lambda en gecodeerd met programmeertalen zoals Javascript. Eigenaren van projecten kunnen daarom hun eigen SeaSketch project opzetten - van begin tot eind - zonder tussenkomst van ons lab. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat het geoprocessing en rapportage framework, hoewel gratis en open source, significante programmeerervaring vereist.

Het Soqotra Heritage Project wordt gecoördineerd door het Centre for Middle Eastern Plants (onderdeel van de Royal Botanic Garden Edinburgh) in samenwerking met de Freie Universität Berlin, het Arab Regional Centre for World Heritage (ARC-WH), het Senckenburg Research Institute, de Soqotra Culture and Heritage Association, de Yemeni Environmental Protection Authority, de General Organisation for Antiquities and Museums (GOAM), Carey Tourism (partner voor duurzaam toerisme) en Stories as Change (productie van visuele verhalen en projectfilms). Daarnaast profiteert het project van de initiële steun van het Britse ministerie voor Digital, Culture, Media & Sport via het British Council Cultural Protection Fund. Er worden nog meer fondsen verworven voor vervolgprogramma's.

Het belangrijkste element van het partnerschap dat is opgezet voor het Soqotra Heritage Project is het interdisciplinaire karakter ervan, dat verschillende ervaringen op het gebied van het behoud van cultureel en natuurlijk erfgoed samenbrengt, waaronder het immateriële culturele erfgoed van de Soqotri-gemeenschappen.

Het partnerschap is een fundamenteel element van het project, dat door zijn interdisciplinaire karakter de focus op biodiversiteit wil vergroten door de kennis over het nog niet volledig onderzochte culturele erfgoed van de Soqotra-archipel te vergroten.

Voorafgaand aan de opname op de Werelderfgoedlijst, van 2000 tot 2013, voerden de HHTR World Heritage Administration en het Yuanyang Management Committee for World Heritage HHTR een moderne wet- en regelgeving in om de duurzame ontwikkeling van de rijstterrassen te bevorderen op basis van lokale gewoonterechten, zoals verordeningen over bosbescherming en het gebruik van waterbronnen. Ze hebben lokale wetten, verordeningen en administratieve maatregelen opgesteld. Tegelijkertijd nomineerden ze het gebied voor bescherming op nationaal niveau. Ze stelden beschermings- en beheersplannen op die werden aangekondigd door de Raad van State en de provinciale volksregering, zodat ze konden worden opgenomen in het nationale wettelijke beschermingssysteem. Hierdoor zouden ze financiële steun van de staat kunnen krijgen. Terwijl ze de gewoonterechten en dorpsregels gebruiken en handhaven, worden het behoud en beheer van de rijstterrassen uitgevoerd volgens de wet en worden ze geleidelijk geïntegreerd in het moderne wettelijke kader.

Participerend onderzoek is essentieel wanneer historische gegevens ontbreken en nieuwe concepten worden geïntroduceerd. Het onderzoek in Yakou bestond uit drie fasen. De eerste fase was gericht op het begrijpen van de locatie en de betekenis ervan. Als een typisch dorp met een goed bewaard gebleven landschap van "bos-dorp-terras-water-systeem", werd Yakou geselecteerd om het landschapspatroon van het Laohuzui-gebied te vertegenwoordigen. Het veldwerk werd uitgevoerd door zowel het nominatieteam (Chinese Academie voor Cultureel Erfgoed) als het wetenschappelijke onderzoeksteam (Yunnan University). De tweede fase richtte zich op de restauratie van het irrigatiesysteem van Yakou. Er werden semigestructureerde interviews met de lokale bevolking, veldwerk en restauratie uitgevoerd. Volgens de onderzoeksresultaten kwamen het traditionele waterbeheersysteem en de bijbehorende kennis naar voren als belangrijke elementen in Yakou. Sloten, kanalen en waterreservoirs werden gerepareerd om het gebruik op lange termijn te garanderen, en de traditionele ceremonies en het inspectiesysteem werden ingesteld door de ouderen. De derde fase richtte zich op de verbetering van het waterbeheer, waarbij onderzoekers ruimtelijk onderzoek deden naar het verspreidingspatroon van de nederzettingen en hydrologische analyses met behulp van een geografisch informatiesysteem.

Het partnerschap- en managementsysteem van prefectuur- provincie-dorp-dorp staat onder leiding van de Upstream bevoegde afdeling en werkt samen met gespecialiseerde onderzoeks- en technische instellingen op verschillende niveaus. Het is een lokaal aangepast innovatief partnerschap dat de integratie tussen traditioneel en modern beheer, evenals internationale en nationale vereisten oplost. De World Cultural Heritage Management Administration van HHRT is op prefectureel niveau verantwoordelijk voor de communicatie en coördinatie tussen internationale en nationale instellingen. De regering van Yuanyang is verantwoordelijk voor de bescherming en het beheer van het erfgoed. Een gespecialiseerde eenheid, het Werelderfgoedbeheercomité van Yuanyang HHRT is opgericht om het beheerplan uit te voeren en zich bezig te houden met de dagelijkse gang van zaken in de werelderfgoedsite. De stad Panzhihua en het dorpscomité van Yakou zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van conservatieactiviteiten en de coördinatie met lokale belanghebbenden. In de periode 2012-2018 liet de prefectuur een onderzoek uitvoeren naar de kenmerken en het waterbeheersysteem van het dorp Yakou om de onderliggende problemen te begrijpen. De districtssectoren voerden het herstel van het water-houtbeheersysteem uit op basis van de resultaten van het onderzoek.

De World Heritage Management Board werd opgericht in 2012 en bestaat uit 8 leden die de belangrijkste groepen belanghebbenden in het werelderfgoed vertegenwoordigen: 5 burgemeesters van de 5 gemeenten - Røros, Tolga, Holtålen, Engerdal en Os-, 1 vertegenwoordiger voor elk van de 2 districten - Trøndelag en Innlandet (regionaal niveau)- en 1 vertegenwoordiger van het Sámi parlement. De voorzitter is 2 jaar voorzitter en kan herkozen worden. De Werelderfgoedcoördinator fungeert als secretaris van het bestuur. Daarnaast zijn er 6 waarnemers: de directeur van Destination Røros, de directeur van het Røros museum, de directeur van het Nord-Østerdal Museum (3 gemeenten), de directeur van de gemeente Røros, de manager Cultureel Erfgoed van Røros en de site manager van het Femundsmarka Nationaal Park die beide nationale parken vertegenwoordigt en de gouverneurs van de 2 districten. De raad komt regelmatig bijeen (4-5 keer per jaar) en organiseert excursies om zaken te behandelen die worden voorgesteld door de coördinator, de leden zelf en andere belanghebbenden. Het beheerplan, het budget, nieuwe voorstellen om de waarden in de site te versterken, nationale en internationale samenwerking en hoorzittingen over verschillende suggesties van de directoraten en departementen worden besproken. De beslissingen worden bij consensus genomen.

Om een functionele zonering op te zetten, is de verbinding tussen de verschillende componenten van landgebruik van vitaal belang. Landschapsplanning is een hulpmiddel voor integratie en schept een haalbare voorwaarde voor het implementeren van beheer gebaseerd op systeemdenken. Het gebruik van het patch-corridor-matrixmodel uit de landschapsecologie maakt de connectiviteit van habitats en het behoud van biodiversiteit mogelijk.
De zonering van het CBR maakt duidelijk dat de kernzone de MPA is, die verantwoordelijk is voor de bescherming van de primaire bossen op de eilanden en het zeegezicht. De overgangszone is de oude stad, en deze twee beschermingscentra zijn met elkaar verbonden door de bufferzone van rivieren, mangrove, estuarium en zee. Elke zone krijgt zijn eigen ontwikkelingsplan gebaseerd op de hoofdzonering van het CBR. In de kernzone staat de overheid de bouw van grote hotels niet toe en geeft prioriteit aan de ontwikkeling van homestays; de bouw is beperkt in hoogte, materialen en werkwijze om ervoor te zorgen dat het ecologische landschap van bos en zee niet wordt verstoord. In de overgangszone wordt de oude stad behouden door bouwvoorschriften. Alle sociaaleconomische activiteiten die plaatsvinden in de bufferzone worden gepland op basis van de bescherming en bevordering van de waarden van rivier-, mangrove- en strandecosystemen.

Systeemdenken is een wetenschappelijke benadering die uitgaat van het geheel. Het wordt gebruikt voor het ontwerp van individuele biosfeerreservaten, maar ook om ze te verbinden met het hele internationale netwerk. Het houdt rekening met zowel complexe relaties als "zachte" variabelen die ten grondslag liggen aan menselijke emoties, motivatie en gedrag en biedt zo een holistische benadering van complexe beleids- en sociale vraagstukken. Vanuit dit perspectief bestaan biosfeerreservaten uit verschillende componenten die complexe relaties weerspiegelen tussen natuurlijke en sociaaleconomische factoren, tussen fysieke structuren en menselijke waarden, tussen culturele ruimte en natuurlijk landschap, politieke ecologie en creatieve ecologie. De toepassing van systeemdenken vindt plaats vanaf de voorbereidingsfase van de nominatie van een biosfeerreservaat tot het ontwerp, de beheerplanning en de uitvoering. Door systeemdenken toe te passen op het ontwerp van een biosfeerreservaat kunnen alle elementen van het grotere ecosysteem worden geïdentificeerd. In het geval van het CBR maakt deze benadering de verbinding mogelijk tussen de oude stad, die van invloed is op de ontwikkeling van het hele ecosysteem als een historische haven en zijn culturele erfgoed in relatie tot het beschermde zeegebied.