De Raad van Bestuur van het CBR coördineert alle activiteiten die te maken hebben met de culturele en natuurlijke waarden van het Biosfeerreservaat. In de ontwikkelingsprocedure probeert het CBR een veilige plek te creëren voor belanghebbenden om samen te werken en geïntegreerde oplossingen te vinden. Een van de belangrijkste taken van de CBR Management Board is het coördineren van de verschillende internationale en nationale aanduidingen waaronder het Biosfeer Reservaat, het Werelderfgoed, het immaterieel cultureel erfgoed en het beschermde zeegebied. Het masterplan en implementatieprogramma van het CBR is altijd in ontwikkeling, wordt bijgewerkt en gecoördineerd met belanghebbenden, waaronder de vier belangrijkste entiteiten: overheid, wetenschappers, particuliere sector en de lokale bevolking. De meerderheid van de leiders in de stad zijn uitgenodigd om lid te worden van het bestuur van het CBR. Dit is een belangrijk kenmerk van het systeem dat dient om het verzamelen van informatie en gegevens te vergemakkelijken, om te discussiëren en te reflecteren tijdens workshops en vergaderingen, om problemen te analyseren en om oplossingen te vinden. Alle CBR coördinatoren spelen in op de balans tussen behoud en ontwikkeling, met de nadruk op duurzame ontwikkeling en veerkracht tegen klimaatverandering.

Gezien de heterogene eigendomsstructuur in de Tuinderswijk was het opzetten van samenwerkingsverbanden tijdrovend. Er moesten vertegenwoordigers van de gemeente en haar dochterondernemingen (bijv. Stadswerken voor de watervoorziening) aan tafel worden gebracht, samen met tuiniers, grondeigenaren, verenigingen (zoals de Erftuin of de Zoethoutvereniging) en tuinliefhebbers. De gemeente benaderde de betreffende belanghebbenden schriftelijk, telefonisch en organiseerde verschillende bijeenkomsten. Er moest zorgvuldig worden omgegaan met de bezorgdheid van de bewoners over hun privacy, terwijl er een geschikt gebruik voor braakliggende grond moest worden gevonden. In één geval resulteerde het opbouwen van vertrouwen onlangs zelfs in de omvorming van een verlaten kwekerij tot een gemeenschapscentrum, waar culturele evenementen, kooklessen en tentoonstellingen worden gehouden.

Het Anishinaabe kennissysteem dat door de Ouderen wordt gedragen en gedeeld, heeft altijd het leven van de gemeenschap en de beslissingen over het land geleid. Door de First Nations Accord, landbeheer en planning en de nominatieprocessen voor Werelderfgoed, begonnen de kennisbewaarders van de Pimachiowin Aki First Nations samen te werken met wetenschappers die hun kennissysteem toevoegden aan de traditionele gebiedsplannen en de nominatie. Het enige proces dat succesvol kon zijn, was het opzetten van een regelmatige dialoog tussen beide kennissystemen, en de betrokkenheid op gemeenschapsniveau van Ouderen en andere kennisbewaarders, om ervoor te zorgen dat de stem van de gemeenschap werd gehoord en gedocumenteerd in de plannen, het nominatiedossier en in alle communicatie, door middel van bijeenkomsten van de landwerkgroep van de gemeenschap, bijeenkomsten van de Pimachiowin Aki Corporation en bijeenkomsten van vertegenwoordigers van de First Nations en de overheid in landbeheerplanning en planuitvoeringsteams. De kennisbewaarders van de gemeenschap en de wetenschappers leerden elkaar te begrijpen. Dit was een lang proces en met wederzijds respect en geduld konden we het eens worden over de informatie in de documenten. Dit proces is vandaag de dag nog steeds van kracht, met de betrokkenheid van de gemeenschappen wanneer Provinciale Overheden, Universiteiten en organisaties onderzoeksprojecten uitvoeren in Pimachiowin Aki.

De Ifugao rijstterrassen worden onderhouden door families, niet alleen als productiegebied voor een basisgewas maar ook om de sentimentele reden dat deze eigendommen zijn doorgegeven van hun voorouders. Het onderhoud van de rijstterrassen weerspiegelt in de eerste plaats een coöperatieve aanpak van de hele gemeenschap die gebaseerd is op gedetailleerde kennis van de rijke biodiversiteit die in het agro-ecosysteem van Ifugao bestaat, een fijn afgestemd jaarsysteem dat de maancyclus respecteert, zonering en planning, uitgebreide bodem- en waterconservering, beheersing van het complexe bestrijdingsregime dat gebaseerd is op de verwerking van een verscheidenheid aan kruiden, vergezeld van religieuze rituelen. Toch wordt deze kennis bedreigd door sociaal-culturele veranderingen en het gebrek aan betrokkenheid van de jeugd, die wordt aangetrokken door de geglobaliseerde manier van leven in de stad. Om de terrassen te behouden, moet de Ifugaocultuur erkend worden en moet de inheemse kennis van de Ifugao doorgegeven worden aan de volgende generatie. De duurzame strategie die SITMo voorstelt is om cultuur en erfgoed te integreren in het officiële curriculum, zodat de Ifugaocultuur kan worden beschermd.

Het Laponia-proces was een benadering van de dialoog die werd gecreëerd en ontwikkeld door een verscheidenheid aan belanghebbenden in het werelderfgoed Laponia. Aangezien Laponia een groot gebied is dat uit verschillende beschermde gebieden bestaat, was het een grote uitdaging om een gecoördineerd managementsysteem op te zetten sinds de opname op de Werelderfgoedlijst. Het provinciebestuur van Norbotten en de Sámi-gemeenschappen en -gemeenten Jokkmokk en Gällivare begonnen aanvankelijk onafhankelijk van elkaar met het opstellen van hun beschermingsprogramma's. Het Laponia-proces ging van start op initiatief van de gouverneur van Norrbotten in 2005 en omvatte alle belanghebbenden in een proces van dialoog op basis van een aantal gemeenschappelijke waarden, waardoor de partijen het eens zouden worden over cruciale kwesties en de voorwaarden waaronder het Laponia-gebied beheerd zou moeten worden. Alle besluiten moesten bij consensus worden genomen en er werd verzocht om nieuwe regelgeving voor de nationale parken en natuurreservaten. In 2006 ondertekenden de partijen een gemeenschappelijke overeenkomst die ze naar de regering stuurden:

• Een reeks gemeenschappelijke basiswaarden
• Gemeenschappelijke intenties voor een aantal inspanningen
• De oprichting van een tijdelijke Laponia-delegatie
• Voorbereidingen voor de start van een beheersgroep voor het werelderfgoed met een Sámi meerderheid in het comité.

Communicatie en bewustmaking zijn de pijlers van milieubescherming.

Wetten zijn een belangrijke factor voor milieubescherming, maar het is de wil van het publiek die het verschil zal maken. Het is belangrijk om mensen bewust te maken van de rijkdom van onze gebieden, maar ook van hun kwetsbaarheid. We moeten ons realiseren dat we met onze dagelijkse handelingen een verschil kunnen maken. Als een consument bijvoorbeeld een vraag creëert, reageert de visser op deze vraag.

Om te delen en het bewustzijn te vergroten, zal er binnenkort een tentoonstelling worden opgezet op elk eiland van Frans West-Indië. Het doel is om de diversiteit en kwetsbaarheid van de haaien- en roggenpopulaties die in de ondiepe wateren voorkomen te laten zien en om goede praktijken te presenteren.

Heidelberg had al een biodiversiteitsbeleid en organiseerde een beloningsinitiatief met betrekking tot biodiversiteit. Dit betekende dat er al een goede basis was om op voort te bouwen en dat er iemand binnen het bedrijf was die zich hier sterk voor maakte.

Voor de ontwikkeling van de virtuele cursus werden onderwijs- en leerdoelen voorgesteld en aangeboden via twee eenheden: een over basisconcepten en een over praktische hulpmiddelen voor natuurbehoud. Dit proces leverde basiselementen voor het begrijpen van de relatie tussen biodiversiteit en de realiteit van de gebieden, evenals het identificeren van hulpmiddelen die het beheer van beschermingsgebieden door de vertegenwoordigers van de gemeenten vergemakkelijken.

De deelnemers ontwikkelden de cursus over een periode van een maand, met een intensiteit van 24 uur per uur op het platform van de Escuela Superior de Administración Pública -ESAP- dat gebruik maakt van Moodle.

Er werd een reeks bewustmakingsprogramma's georganiseerd waaraan deelnemers uit het dorp, vertegenwoordigers van de dorpsraad en ambtenaren van het blokkantoor van Reiek Block deelnamen. Deze programma's richtten zich op het benadrukken van de waarde van zelf tuinieren voor voedselzekerheid en voedingsverbetering, wat bereikt kan worden door eenvoudige natuurlijke landbouwtechnieken toe te passen. De technieken kunnen gemakkelijk worden geïmplementeerd en toegepast door alle dorpsbewoners. Tijdens deze programma's werden vragen uitgelegd door middel van een nauwe interactie tussen de gemeenschap en leden van Bethany Society, de uitvoerende partner van het project.

Kennis is de basis van bescherming. Bereid beeldmateriaal voor om naar smartphones te sturen. Gebruik radio, sociale media en massamedia. Controleer de nationale lesprogramma's voor basis- en middelbare scholen of ze lessen over bestuivers en bestuiving bevatten. Zo niet, bespreek dit dan met de leerplanafdeling van het Ministerie van Onderwijs. Start een dialoog met het Ministerie van Landbouw om FAP aan te bevelen als landbouwpraktijk, om een ambitieuzere nationale regelgeving te ontwikkelen voor landbouwchemicaliën of een verbod op geïmporteerde beheerde hommels (die ziekten en plagen kunnen overbrengen op inheemse soorten). Bespreek met het ministerie van Binnenlandse Zaken of zij heggen en oud hout in landbouwgebieden beter kunnen beschermen. Bespreek met nationale universiteiten en het Ministerie van Milieu of ze de diversiteit van bestuivers kunnen monitoren en de resultaten kunnen opnemen in hun nationale rapporten aan het CBD, of wat voor capaciteitsopbouw ze van tevoren nodig hebben. Bespreek met de ministeries van Toerisme en Stedenbouw of ze een jaarlijkse wedstrijd kunnen organiseren voor de best presterende landelijke en stedelijke gebieden op het gebied van bestuiversbescherming en promoot de winnaars voor ecotoerisme. Organiseer een nationale ronde tafel over bestuivers met verschillende ministeries. Sluit je aan bij Promote Pollinators (https://promotepollinators.org/). Lees meer in: Christmann 2019b