Bestuurlijke opties en antwoorden voor aanpassing aan klimaatverandering zijn nieuw en moeten voortdurend in ontwikkeling zijn; desicies en bestuurlijke pklan moeten flexibel zijn; vandaar dat aanpassing moet plaatsvinden in het kader van een flexibele aanpak. Dit is mogelijk door de toepassing van EbA-maatregelen met een "al doende leren", terwijl gebruik wordt gemaakt van de beste beschikbare wetenschappelijke informatie over klimaatscenario's en informatie wordt verstrekt voor lokale en nationale beleidsinstrumenten.

De kwetsbaarheid voor klimaatverandering in Esquichá werd beoordeeld met behulp van het CRiSTAL-instrument ("Community-basedRisk Screening Tool- Adaptationand Livelihoods.").

Na een eerste planning van EbA-activiteiten werden acties voor de integratie van flexibiliteit ondernomen:

• De periodieke evaluatie van EbA-acties in het veld en de goedkeuring van kortetermijnbeslissingen.
• Monitoring- en evaluatieresultaten zullen de sleutel zijn om belangrijke aanpassingen op te nemen
• Opname van EbA-maatregelen in het Microbekkenbeheerplan
• Evaluatie van de maatregelen als informatie voor het ontwikkelingsplan van de gemeente.
• Informeren van de resultaten aan de bevoegde autoriteiten zoals de gemeente van het Instituut voor Bosbeheer (INAB). Dit heeft ertoe geleid dat INAB op zoek is gegaan naar instrumenten om de manier waarop stimuleringsmaatregelen worden toegewezen te verbeteren en om gemeenschappen te identificeren die zich in belangrijke waterwingebieden bevinden.

Het doel is om een trustfonds op te richten en te kapitaliseren, dat verankerd is aan het Fonds voor Duurzame Milieu-investeringen (FIAS), met als doel de bescherming, het behoud en de instandhouding van het zeereservaat van de Galapagos (GMR) en de financiële duurzaamheid ervan te garanderen.

De belangrijkste langetermijnmijlpaal die met dit fonds moet worden bereikt, is het vergroten van de 40 mijl van het GMR. Daarnaast is dit fonds gericht op het ontwikkelen en implementeren van een plan voor de preventie, het behoud en de instandhouding van het GMR. Om deze mijlpalen te bereiken, zijn er drie hoofdprogramma's gedefinieerd. Er zijn echter twee transversale thema's geïdentificeerd die cruciaal zijn voor een goed behoud en behoud van de GMR, namelijk klimaatverandering en milieucommunicatie en -educatie.

De drie programma's zijn:

• Handhaven en versterken van het monitoring- en bewakingsprogramma van de GMR om het mariene erfgoed te beschermen;
• Het behoud van de GMR en haar ecologische integriteit garanderen door middel van monitoring en onderzoek voor het rationele gebruik van haar ecologische goederen en diensten;
• Bijdragen aan de ontwikkeling en implementatie van het GMR-noodplan.

Kennis van de hydrologische cyclus in stroomgebieden die waterbronnen leveren wordt als strategisch beschouwd om de levering van hydrologische ecosysteemdiensten in kwaliteit en kwantiteit te bevorderen die de verschillende begunstigde sectoren ten goede komen. In die zin is kennis via participatieve monitoring van het gedrag en de variabiliteit van waterkwaliteits- en kwantiteitsindicatoren van waterbronnen van vitaal belang om te begrijpen hoe acties in het gebied de toestand van de hydrografische bekkens beïnvloeden. Ook het betrekken van de gemeenschappen biedt een kans voor de erkenning en toe-eigening van het belang van natuurbehoud en de ontwikkeling van strategieën die financiële duurzaamheid bevorderen, tot uitdrukking komend in het verkrijgen van financiële middelen en middelen in natura die de ontwikkeling van levenswijzen van de gemeenschappen mogelijk maken in overeenstemming met de instandhoudingsdoelstellingen van het beschermde gebied.

Met onze bondgenoten van KFW zijn we in staat geweest om boerenfamilies en verenigingen te versterken, zoals het Rural Women's Team van San Alberto in de gemeente Toledo, waardoor het genderperspectief is versterkt als voorbeeld van gedeeld beheer bij de planning en het beheer van beschermde gebieden.

De actieve bijdrage van de lokale gemeenschap en de steun van andere belanghebbenden is een cruciaal element geweest voor het succes van de inspanningen van FHA om het Gishwati bos te beschermen, samen met een duidelijk perspectief op de verantwoordelijkheden en plichten van alle spelers. Dit heeft ook met succes de overheid beïnvloed om dit bos op te waarderen tot nationaal park.

Het onroerendgoedproject Oasis de la Campana wijst een sector toe die is onderverdeeld in eigendommen van 0,5 hectare voor onroerendgoeddoeleinden en een andere sector van 1000 hectare voor het behoud van het mediterrane bos en de biodiversiteit ervan. Door het juridische kader van wederzijdse milieu erfdienstbaarheden tussen de percelen van de onroerend goed sector en het gebied bestemd voor het behoud en de levering van deze gronden aan een non-profit stichting, wordt de juridische bescherming in eeuwigheid van de 1000 hectare gewaarborgd.

Aan de andere kant zorgt ditzelfde juridische kader ervoor dat de gemeenschappelijke uitgaven van de eigenaren van het onroerend goed niet alleen het onderhoud van hun gemeenschappelijke ruimten financieren, maar ook de onderhoudsactiviteiten van het wildernisgebied dat behouden moet blijven. Dit omvat beschermings- en herstelactiviteiten zoals: bouw en onderhoud van omheiningen om te voorkomen dat vee het gebied binnendringt, personeel om te paard toezicht te houden om te controleren of de omheiningen verslechteren, stroperij en brandpreventie; herstelactiviteiten met het planten van inheemse plantensoorten en wetenschappelijke studies met universiteiten. En onderhoud van paden, bewegwijzering en infrastructuur als uitkijkpunten en toevluchtsoord.

Er wordt een vastgoedproject gecreëerd dat niet alleen bestaat uit verkavelingen voor huisvesting. Het is de bedoeling dat de locatie van het project in een gebied ligt dat bijdraagt aan het behoud van biodiversiteit, bijvoorbeeld de aanwezigheid van endemische soorten of instandhoudingsproblemen, of ecosystemen die hotspots zijn. De belangrijkste sector voor de biodiversiteit is gewijd aan het behoud en dit is opgenomen als een ecologisch reservaat voor het project zonder de aanwezigheid van verkavelingen voor huisvesting. Aan de andere kant legt het deel dat bestemd is voor de verkaveling voor woningen ook beperkingen op met betrekking tot de bouwbaarheid (bv. geen hekken die de doorgang van fauna verhinderen) en het gedrag (bv. niet jagen). Het bevordert ook de bescherming en het herstel van fauna en flora in verkavelingen voor woningen en in de sector bestemd voor reservaten.

Zo wordt een vastgoedproject aangeboden met een plus die bijdraagt aan het behoud.

Het netwerk van mariene gebieden voor verantwoorde visserij omvat vandaag de dag meer dan 11 mariene territoriale gebieden en 2 in het proces van erkenning, die bescherming bieden aan mariene soorten door middel van verantwoorde visserij-inspanningen. De gebieden beschermen de biodiversiteit in de Stille Oceaan en het Caribisch gebied van Costa Rica. Er zijn burgerwetenschappelijke en participatieve onderzoeksoefeningen ontwikkeld die de biologische voordelen van dergelijke mariene gebieden onder gedeelde bestuursmodellen aantonen.

Het proces stelt de armste en meest kwetsbare sectoren in staat om problemen op te lossen en een stem te geven aan de stemlozen. Het proces ontwikkelt instrumenten die een betere verdeling van de voordelen aan de meest kwetsbare sectoren mogelijk maken. De rol van vrouwen en jongeren in de waardeketen van kleinschalige visserij wordt duidelijk versterkt. De versterking van en de ruimte voor al doende leren onder vissersvrouwen en de discussie over toegang tot en rechten op de voordelen van visserij onder gelijke voorwaarden is van fundamenteel belang geweest. De agenda van vrouwen uit rivieren, zeeën, meren en lagunes wordt ontwikkeld aan de hand van 4 strategische assen: gezondheid, economische empowerment, fatsoenlijk werk en duurzaam gebruik.

Het netwerk bespreekt de belangrijkste obstakels voor de naleving van fundamentele mensenrechten in kust- en zeegemeenschappen. Kwesties als grondbezit, het fundamentele recht op water en voedsel en toegang tot de visserij zijn van fundamenteel belang voor de implementatie van de vrijwillige richtlijnen voor duurzame kleinschalige visserij in de context van voedselzekerheid en armoedebestrijding.

Herstel van het bos heeft een hogere slagingskans als inheemse bomen gebruikt/geplant worden. Inheemse boomsoorten zullen het bos in staat stellen zich te herstellen en de natuurlijke habitat te behouden. Dit zal het aanbod van bosvoordelen en ecosysteemdiensten optimaliseren, de risico's van natuurrampen zoals aardverschuivingen verminderen en de opties voor duurzaam levensonderhoud verbeteren.