De trainingsmethode bestaat uit inleidende lessen over bio-intensieve landbouw en andere duurzame ideeën die binnenshuis worden gegeven. Na deze kennismaking met de concepten worden de boeren onderworpen aan demonstraties om relevante praktische vaardigheden te verwerven en ten slotte participatieve actiegebaseerde training op de boerderij. In dit stadium worden discussies en het delen van ideeën en ervaringen sterk aangemoedigd en wordt de nadruk gelegd op de handhaving ervan. De nadruk ligt op een thematische aanpak die gebaseerd is op gesprekken over de bodem, het opbouwen van de vruchtbaarheid van de bodem op lange termijn, ecologische landbouwmethoden en energiebesparing. In eerste instantie worden trainers van cursisten geselecteerd uit boerengroepen. Vervolgens worden ze getraind in het Manor House Agricultural Centre. Daarna worden ze naar een minitrainingscentrum in de gemeenschap gestuurd waar ze andere boeren trainen.

Het doel van inkomstendiversificatie is om de biodiversiteit te beschermen, milieubelastende praktijken te ontmoedigen en de algehele gezondheid van het milieu te verbeteren. De maatregelen omvatten: de toepassing van Sloping Area Land Technology (SALT), klimaatbestendige gewassen en bedekkingsgewassen, de bouw en het herstel van irrigatiesystemen en de instandhouding en aanvulling van vijvers om de biodiversiteit van de bodem te beschermen. Bovendien verbeteren deze activiteiten de productiviteit van de landbouw en verhogen ze het inkomen. De teelt van klimaatbestendige gewassen waar lokaal veel vraag naar is, namelijk banaan, kurkuma, gember, zoete aardappel, taro en ananas, verrijkt niet alleen de bodemvruchtbaarheid, maar vergroot ook de weerbaarheid van boeren tegen klimaatverandering en hun inkomen. De aanleg van bio-engineeringlocaties vermindert bodemerosie langs rivieroevers en berghellingen. Nieuwe waterbekkens stroomopwaarts en onderhoud van putten/vijvers stroomafwaarts helpen om akkers te irrigeren, vee te voeden en de bodem vochtig te houden. Samen zorgen deze activiteiten ervoor dat de rivier stroomafwaarts minder dichtslibt, waardoor de diversiteit aan flora en fauna behouden blijft.

Het doel van deze bouwsteen is om verschillende belanghebbenden te betrekken voor eigenaarschap en duurzaamheid. Het werkt door het creëren van een platform voor het inzetten van middelen, marktkoppelingen, beleidsformulering/verbetering en mainstreaming. Zo heeft de NDRC Nepal de relevante overheidsinstanties actief betrokken bij de uitvoering van het project, namelijk de districtsbosbureaus (DFO's), de districtsbureaus voor landbouwontwikkeling (DADO's), de districtsbureaus voor veeteelt (DLSO's) en de districtsbureaus voor bodembescherming (DSCO's). Lokale coöperaties, CBO's, NGO's en INGO's zoals Heifer International werden ook gemobiliseerd in de inspanningen van het project voor eigenaarschap en duurzaamheid. De projectinspanningen hadden directe voordelen voor de landbouw-, bosbouw- en visserijsector. De betrokkenheid van lokale financiële instellingen hielp om arme gezinnen in contact te brengen met banken voor financiële stabiliteit. Het project heeft boeren rechtstreeks in contact gebracht met marktnetwerken, zodat ze eerlijke prijzen voor hun producten blijven ontvangen. In samenwerking met andere relevante belanghebbenden slaagde NDRC Nepal erin om druk uit te oefenen op de regering van Nepal om in 2014 een beleid op te stellen om het probleem van de zwerflandbouw aan te pakken.

De onderliggende strategie van deze bouwsteen is om - in plaats van kwantitatieve doelen van herstelde gebieden na te streven - te beginnen met kleine, concrete acties zoals mangrovezaadkwekerijen en veldproeven met de gemeenschappen. Dit helpt om barrières te verminderen en leidt tot tastbare en onmiddellijke resultaten. In combinatie met de ontwikkeling en verspreiding van informatiemateriaal en participatieve monitoring helpt het om mangroveherstel onder de aandacht te brengen als een manier van aanpassing aan klimaatverandering door lokale actoren. Bovendien versterkt het de capaciteiten van lokale belanghebbenden en instellingen en genereert het synergieën (zie bouwsteen II).

Deze bouwsteenaanpak komt tot uiting in verschillende activiteiten, variërend van trainingsmaatregelen, ruimtes voor uitwisseling en dialoog tussen belanghebbenden en tussen instellingen, tot ondersteuning bij de ontwikkeling van overeenkomsten. Een voorbeeld hiervan is de overeenkomst tussen het Ministerie van Milieu, de beheerseenheid van het beschermde gebied en de universiteit met betrekking tot participatieve monitoring en evaluatie van kwekerijen en herstelproeven. Het versterken van het comité voor het beheer van het beschermde gebied is een andere belangrijke maatregel om het bestuur van het gebied te verbeteren.

Daarnaast wordt de overname en integratie van het nationale klimaatveranderingsbeleid in acties op mesoniveau weerspiegeld, zoals de ontwikkeling van klimaatveranderingsplannen, de implementatie van aanpassingsmaatregelen in productieve sectoren en in het beheer van ecosystemen.

De activiteiten die deel uitmaken van deze bouwsteen zijn gericht op het verbeteren van de kennis over het mangrove-ecosysteem, de gevolgen van klimaatverandering en de theoretische en technische basis van mangroveherstel. Het doel is om wetenschappelijke informatie te combineren met lokale kennis en de bevindingen om te zetten in een praktische aanpak.

• Als voorbereidende stap voor de implementatie van de maatregel werd de voorbereiding van het klimaatveranderingsplan van het gemeentebestuur van Esmeraldas ondersteund.
• In 2016 werd een dialoog gehouden tussen experts en technici uit Ecuador en andere landen om de gevolgen van klimaatverandering op het mangrove-ecosysteem beter te begrijpen en om ervaringen en geleerde lessen over mangroveherstel uit te wisselen. Deze kennis wordt gebruikt voor het plannen van de reproductie van de rode mangrove (Rhizophora harrisonii), herbebossing in situ en monitoring (zie ook bouwsteen III).
• Er is een overeenkomst gesloten met de Pontificia Universidad Católica (kantoor Esmeraldas) om de efficiëntie van de proeven te monitoren en onderzoek te genereren naar mangrove-ecosystemen in verband met klimaatverandering.

Tijdens de looptijd van het project werden twee traditionele voedselbeurzen georganiseerd in het landbouwopleidingscentrum van Busia. De voedselbeurzen verhoogden de deelname van de gemeenschap aan het beheer van biodiversiteit door de mentaliteit en houding van mensen ten opzichte van lokaal voedsel te veranderen. Tijdens de beurzen verzamelden en wedijverden boeren om de meest uitgebreide tentoonstelling van plantendelen, zaden, fruitmonsters en traditionele voedingsmiddelen. Het was ook een gelegenheid voor boeren om biodiversiteitsgerelateerde informatie en bijbehorende traditionele kennis te delen, evenals plantmateriaal en zaden, terwijl het onderzoeksteam nieuwe beheerders van biodiversiteit kon lokaliseren. Men is van mening dat de beurzen hebben bijgedragen aan het aanmoedigen van consumenten, scholen, jongeren, beleidsmakers en boerengemeenschappen om lokale gewassen en variëteiten te blijven gebruiken en zo bij te dragen aan het behoud ervan.

Een stedelijk voedselbos symboliseert het vermogen van de stad om veerkrachtig te zijn op het gebied van klimaatverandering en voedselzekerheid. Dit systeem moet dus op zichzelf veerkrachtig zijn, met een minimale kwetsbaarheid (voor ziekten, milieu- of bestuursproblemen) en een maximale autonomie (energie, voedingsstoffen, waterbronnen).

Het stedelijke voedselbos is weinig afhankelijk van externe bronnen voor water en voedingsstoffen. Regenwater wordt opgevangen via een regenwateropvangsysteem en vervolgens hergebruikt om de vijver bij te vullen, het gereedschap te reinigen en de planten water te geven. Dood hout, bladeren, fruitschillen of onkruid worden gecomposteerd in verschillende compostbakken. Ze worden omgezet in compost van zeer goede kwaliteit en hergebruikt in de bostuin om de planten te voorzien van alle voedingsstoffen die ze nodig hebben.

Het voedselbos bestaat uit "boomgildes" die verschillende lagen vegetatie bevatten die samenwerken en elkaar helpen om sneller en gezonder te groeien. Er zullen bijvoorbeeld nectarplanten zijn om bestuivers aan te trekken, samen met stikstofbindende planten, bodembedekkende planten om te beschermen tegen onkruid. Daarom is het stedelijke voedselbos veerkrachtig voor schommelingen in het milieu en heeft het minimale menselijke energie nodig om onderhouden te worden.