Gemeenschappelijke natuurbeschermingsgroepen helpen een federatie te vormen
Hoewel in projecten wordt gesproken over het betrekken van gemeenschappen, zijn er vele niveaus van gemeenschapsbetrokkenheid. Het hoogste niveau moedigt gemeenschappen aan om de macht te nemen over hun eigen inspanningen. In India weten gemeenschappen hoe ze hun eigen groepen moeten vormen vanuit het Panchayat zelfbesturingssysteem. Na vele gemeenschapsbijeenkomsten met de focus op de Manas Biosphere, vormden gemeenschapsgroepen zich op eigen houtje om zich bij het project aan te sluiten. Toen leden van het dorp Koila Moila besloten om mee te doen aan het Golden Langur Conservation Project, was er concurrentie of ze zich aan moesten sluiten bij Nature's Foster een NGO uit Bongaigaon of Green Forest Conservation, een CBO uit het westelijke gebied van de Biosfeer. In plaats daarvan besloten ze hun eigen CBO op te richten en werden ze de eerste CBO die zich bij het project aansloot. Toen Green Forest Conservation begon samen te werken met de Bodoland Territorial Council om te patrouilleren en de westelijke Reserve Forests te beschermen, begonnen andere groepen zich in hun eigen regio's te vormen om deel te nemen aan de bescherming en om de mogelijkheid van toerisme en andere middelen van bestaan te overwegen. We organiseerden deze CBO's in een federatie, het United Forest Conservation Network, dat maandelijks bijeenkwam.
Je moet sterke, mondige gemeenschapsgroepen hebben die goed functioneren. Deze groepen moeten worden samengebracht om gemeenschappelijke belangen te bespreken.
Federaties of netwerken van op de gemeenschap gebaseerde organisaties zijn de sterkste instellingen voor het behoud van de gemeenschap en hebben waarschijnlijk het hoogste niveau van deelname van de gemeenschap. Ze lijken bij te dragen aan de besmetting van het natuurbehoud en misschien de energie ervoor op peil te houden.
Gemeenschappen aanmoedigen om natuurbeschermingsgroepen te vormen
Kracht voor behoud van het groene bos
Het vormen van hun eigen natuurbeschermingsgroep zorgt voor empowerment, trots, eigenaarschap en duurzaamheid. Het stelt gemeenschappen in staat om hun eigen richting te bepalen. Deelnemers worden mondiger door groepen te vormen die hun eigen agenda bepalen. Duurzaamheid is het resultaat omdat de groepen door de gemeenschappen zelf zijn gevormd om hun eigen redenen. In sommige landen, zoals India, was het vormen van gemeenschapsgroepen bekend en misschien beïnvloed door het Panchayat dorpssysteem. In sommige landen moet de katalysator de gemeenschappen helpen om hun eigen groepen te vormen.
Gemeenschappen moeten het gevoel hebben dat er iets voor hen is in het proces. De stimulansen zijn meestal sociaal of cultureel, met misschien wat financiële mogelijkheden. Als gemeenschappen weten hoe ze groepen moeten vormen, zullen ze dat zelf doen, zoals de gemeenschappen in Assam deden. In sommige landen, zoals Rwanda na de genocide, leek er een sterke overheidscontrole te zijn die het voor gemeenschappen moeilijk maakte om voor zichzelf te denken.
Het helpen van gemeenschappen bij het vormen van hun eigen groepen om specifieke redenen van natuurbehoud is essentieel voor het succes in het beïnvloeden van natuurbeschermingsacties. Het is empowerend en duurzaam omdat het in het eigenbelang van de leden van de gemeenschap is. Met federaties biedt het de hoogste mate van gemeenschapsparticipatie. In wezen vervangen deze groepen de gemeenschapsinstellingen van voor het kolonialisme.
Besmetting van natuurbehoud is een soort sociale besmetting die ervoor kan zorgen dat ideeën exponentieel in plaats van lineair voortgaan. Erkenning van en aandacht voor dit concept zijn uniek voor projecten van Community Conservation en zijn niet waargenomen door andere natuurbeschermers of wetenschappers. Hoewel we het succes ervan niet kunnen voorspellen, lijkt besmetting te reageren op een grote hoeveelheid reclame in de media en het samenbrengen van mensen uit verschillende gebieden, waardoor berichten zich kunnen uitbreiden naar andere sociale netwerken. De Manas-viering moest helpen om de waarschijnlijkheid van besmetting door natuurbehoud te vergroten, om te vieren en het bewustzijn te vergroten, door meer aandacht te geven aan het Manas Biosfeerreservaat in plaats van aan het Manas National Park, waar gewoonlijk de nadruk op lag, en om regionale aandacht te geven aan de gouden langoer en de ontbossing van het Manas Biosfeerreservaat. Deze vieringen moesten de menselijke energie voor activisme in de regio vergroten.
Je hebt de hulp nodig van gemotiveerde gemeenschapsleden die weten hoe ze zulke evenementen in hun eigen gemeenschap moeten organiseren. Assam-gemeenschappen hadden al zulke leiders met zulke vaardigheden.
Hoewel het bereiken van besmetting van natuurbehoud misschien niet helemaal voorspelbaar is, is het mogelijk om de kans erop te maximaliseren door mensen uit verschillende regio's te mengen en zo opwinding te genereren vanuit gesprongen sociale netwerken. Toen ik zag hoe besmetting van het natuurbehoud per ongeluk was bereikt in Belize, voornamelijk door landelijke reclame en het samenbrengen van gemeenschappen uit verschillende delen van het land, kon ik proberen om een vergelijkbare situatie te creëren in het westen van Assam. In plaats van me te richten op een klein gebied, richtte het project zich in eerste instantie op het hele Indiase verspreidingsgebied van de gouden langoer en bracht vijf bestaande NGO's en CBO's samen om samen te werken aan de bescherming van de endemische gouden langoer in zijn hele Indiase verspreidingsgebied. De enorme menigte die ontstond, kwam volgens mij voort uit onze oorspronkelijke transparante, vertrouwensvolle relaties met gemeenschappen die zich trots en eigenaar voelden van het project.
Seminars voor leden van de gemeenschap, NGO's en overheidspersoneel
Kachugaon werkplaats
Voortbouwend op het succes van de respons van de gemeenschap op de gemeenschapsbijeenkomsten zijn we begonnen met het houden van bijeenkomsten en seminars met meerdere belanghebbenden om de algemene gemeenschap bewust te maken van de problemen van ontbossing en de benarde situatie van de gouden langoer, om de belanghebbenden van de overheid, NGO's en de gemeenschap samen te brengen. Dit diende om de gemeenschappen te integreren als gelijkwaardige partners in natuurbehoud en om de ontbossing en de gouden langoer onder de aandacht te brengen binnen de regionale gemeenschap. Over deze bijeenkomsten werd vaak geschreven in lokale kranten, waarbij de gouden langoer werd benadrukt als een dier uit Assam. Ze gaven ook meer geloofwaardigheid aan het project en focusten op de sterkste oplossing voor natuurbehoud wanneer overheden, NGO's en gemeenschappen samenwerken. Achteraf gezien gaf het ook een focus voor de nieuwe Bodoland Territorial Council leden die tijdens deze bijeenkomsten snel de overgang maakten van militanten naar vertegenwoordigers van de inheemse overheid.
De overheid en NGO's moeten interesse hebben om deel te nemen en ze moeten bereid en in staat zijn om de leden van de gemeenschap op gelijke basis te ontmoeten en met hen te communiceren.
Deze inspanningen bouwden voort op de gemeenschapsbijeenkomsten om de belanghebbenden op gemeenschappelijke grond samen te brengen. Ze speelden ook een grote rol bij het genereren van een besmetting voor natuurbehoud.
In februari 2014 werd een basisbeoordeling van het bestuur uitgevoerd op dorps-, dorpscluster-, districts- en provinciaal niveau om gegevens te verzamelen over het bestuur en beheer van het Hin Nam No NA tot nu toe. Deze participatieve oefening bood een platform om teleurstellingen en problemen te uiten en gaf ideeën over de richting en strategische visie van het Hin Nam No NA door verschillende belanghebbenden samen te brengen. De basisbeoordeling van het bestuur omvatte ook een oefening om de effectiviteit van het beheer en goed bestuur te meten op basis van een zelfbeoordelingsmethode ontwikkeld door het ASEAN Centre for Biodiversity (Mardiastuti et al. 2013) en een vragenlijst ontwikkeld door het Hin Nam No project en gebaseerd op bijlage 3 van de IUCN publicatie "Governance of Protected Areas" (Borrini-Feyerabend et al. 2013).
Persoonlijke dialoog. Creëren van gemeenschappelijk begrip en opbouwen van vertrouwen in bijeenkomsten tussen overheids- en niet-overheidsstakeholders. Solide, transparant en goed gedocumenteerd proces, dat niet kan worden genegeerd door lokale autoriteiten omdat er veel mensen en belanghebbenden bij betrokken zijn. Facilitering door neutrale facilitator die de partijen bij elkaar brengt. Sterk leiderschap door beleidsmakers op nationaal, provinciaal en districtsniveau.
De gebruikte methoden voor het meten van de effectiviteit van het management en goed bestuur zijn relatief eenvoudig en kosteneffectief en daarom geschikt voor jaarlijkse herhaling. De methodologie past goed in de Laotiaanse context. Discussies rond elke indicatorvraag zijn net zo valide als het uiteindelijke monitoringsresultaat. De methodologie van jaarlijkse zelfevaluaties in verschillende groepen is een eenvoudige manier van sociale monitoring waarbij kwalitatieve indicatoren kunnen worden gekwantificeerd en vergeleken in de tijd. De instrumenten zijn geschikt voor verdere actieplanning door eerst de gebieden te identificeren waar relatief gemakkelijk een verbetering kan worden bereikt. De beperkte middelen worden voornamelijk toegewezen aan deze gebieden in plaats van te focussen op gebieden waar het beschermde gebied een beperkt potentieel voor verandering heeft. De resultaten kunnen ook gemakkelijk worden gepresenteerd aan externe belanghebbenden om te proberen verbeteringen aan te brengen op gebieden die buiten de invloedssfeer van het parkmanagement liggen.
Strategie en plan - Bijdrage aan het systeem van de regio
Wettelijk en institutioneel kader
Het bestaande wettelijke kader voor de vorming van visreservaten wordt geanalyseerd en herzien. Instrumenten voor participatief beheerde visreservaten en voor inspectie- en bewakingsactiviteiten worden geïdentificeerd.
Duidelijke identificatie van beschikbare wettelijke instrumenten, vereisten en procedures voor implementatie.
Volharding in de bestuurlijke en politieke processen.
Socialisatie van het wettelijke kader met vissers (workshops, bijeenkomsten en informele discussie).
Workshops gemeenschapstoezicht voor visserijorganisaties zijn gelegenheden om vertrouwensrelaties op te bouwen.
Analyse van hiaten in het rechtssysteem.
Coördinatie met de verschillende instellingen.
Ontwikkeling van aanvullende normen om het wettelijk kader te versterken.
Budget voor implementatie.
Het gebruik van visgereedschap in beschermde gebieden was een belangrijke uitdaging in de Mexicaanse Caraïben en werd niet altijd goed ontvangen door de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de beschermde gebieden. Toch werden dankzij de technische en juridische argumenten in 2012 de eerste toevluchtsoorden voor vissen wettelijk vastgelegd in twee biosfeerreservaten. Dit werd ondersteund door het intensieve werk samen met de vissers, enkele jaren voordat de Alliantie bestond. Maar als we het hebben over een wettelijk en institutioneel kader, is een participatieve bottom-up benadering niet voldoende. Sommige wetswijzigingen vereisen werk op hoog niveau binnen de overheid. Er moeten inspanningen worden geleverd om beide benaderingen met elkaar in evenwicht te brengen. De Kanan Kay Alliantie maakte het mogelijk om de bottom-up stijl te combineren met de meer top-down benadering van de openbare instellingen, door de arena voor de discussie te bieden en te bouwen aan een gemeenschappelijk doel.
Een combinatie van publieke en private fondsen helpt om vissers gedeeltelijk te compenseren voor hun deelname aan bijvoorbeeld biologische monitoringactiviteiten of algemene vergaderingen.
Het budget dekt de essentiële uitgaven zodat de vissers aan verschillende activiteiten kunnen deelnemen.
Visreservaten lijken op een bankspaarmechanisme dat de visserijactiviteit zelf veilig stelt voor toekomstige generaties.
Vangstreservaten zijn ook gunstig voor de visserij op de middellange termijn door het overloopeffect van biomassa.
Bereidheid van vissers om deel te nemen en inspanningen te leiden.
Organisaties hebben de wil en capaciteit om trainingen te geven aan de leden van de alliantie.
Communicatie: geschikte taal om een gemeenschappelijk begrip te creëren.
Het leiderschap en eigenaarschap van de vissers in de alliantie versterkt en helpt het initiatief. De institutionele actoren, academici en maatschappelijke organisaties steunen collectieve actie gebaseerd op empowerment van de gemeenschap op een manier die ze voorheen niet deden, omdat ze één basisprincipe respecteren: als de vissers niet instemmen met de acties en ze niet steunen, zou de implementatie ervan niet mogelijk zijn. Deze aanpak zorgt bovendien voor een directere communicatie, de toepassing van basisprincipes van samenwerking en een groeiend vertrouwen tussen de deelnemers.
