Om duurzaamheid te bereiken mochten de gemeenschappen hun traditionele kennis en vaardigheden inbrengen om de nieuwe werkwijzen te concretiseren. De gemeenschappen voegden nog een aantal werkgroepen uit verschillende dorpen toe. De werkgroepen kregen een deel van het reservaat toebedeeld om te beheren. Dit maakte het werk van het overkoepelende comité gemakkelijk, omdat het veranderde in een toezichtcomité. De groepen maken hun eigen plannen (werkplannen) voor verschillende activiteiten zoals patrouilleren, het maken van brandgangen etc.

De eerste stap is het bijeenroepen van alle bosblokcomités, lokale leiders en plattelandsgemeenschappen in het algemeen. Deze bijeenkomsten richten zich op het aanpakken van problemen die de gemeenschappen negatief hebben beïnvloed als gevolg van het ontboste reservaat. Daarna worden nieuwe comités opgericht om toezicht te houden op de nieuwe beheerplannen.

Voorlichting en sensibilisering van de gemeenschap waren essentiële onderdelen van het project om onteigening te verminderen en duurzame praktijken in Mvai Forest Reserve te bevorderen. Het Chiefs Forum organiseerde veldbezoeken om de bestuurlijke uitdagingen onder de aandacht te brengen en de deelnemers te informeren over de ecologische, sociale en economische voordelen van het beheer van natuurlijke hulpbronnen. Lokale leiders hielden voorlichtings- en bewustmakingssessies om gemeenschappen te informeren over het belang van natuurbehoud, duurzaam landgebruik en wettelijke regels voor het gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Sensibiliseringscampagnes benadrukten de gevolgen van ontbossing en introduceerden alternatieven voor duurzaam levensonderhoud, met als doel een gedragsverandering ten opzichte van bosexploitatie. Deze activiteiten hebben de gemeenschappen in staat gesteld om verantwoordelijkheid te nemen voor de bescherming van het bos en het rapporteren van illegale activiteiten.

Het Chief's Forum is in het leven geroepen om het bestuur te versterken en onteigening tegen te gaan door lokale stamhoofden, districtraadsleden en vertegenwoordigers van de gemeenschap te verenigen in een gezamenlijke aanpak. Na uitgebreid overleg in 2022 heeft het Forum een geformaliseerde structuur opgezet om het beheer van natuurlijke hulpbronnen te coördineren, waarbij afstemming plaatsvindt met traditionele autoriteiten en de lokale overheid om duurzame praktijken af te dwingen. Tot de belangrijkste verantwoordelijkheden behoren belangenbehartiging voor het beheer van natuurlijke hulpbronnen, het mobiliseren van fondsen, het opstellen en handhaven van verordeningen en het bevorderen van de bewustwording van de gemeenschap over duurzaam landgebruik. Het Forum fungeert als brug tussen het project en lokale belanghebbenden en bevordert samenwerking en verantwoording. Door regelmatige bijeenkomsten en veldbezoeken kunnen de stamhoofden de uitdagingen op het gebied van bosbeheer uit de eerste hand zien en kwesties als begrazing en landbouw binnen beschermde gebieden aan de orde stellen.

De oprichting van de Entarara Community Forest Association (CFA) betekende een belangrijke stap in het beheer en behoud van het bos door middel van betrokkenheid van de gemeenschap. Het WWF faciliteerde discussies met de zeven nabijgelegen dorpen over de voordelen van de oprichting van een CFA, zodat de gemeenschap legaal en georganiseerd betrokken kon worden bij het bosbeheer. In 2023 werd de CFA officieel opgericht, met een bestuursstructuur en een participatief bosbeheerplan (PFMP) dat werd ontwikkeld in samenwerking met de Kenya Forest Service en Kajiado County. De CFA is de belangrijkste organisatie die verantwoordelijk is voor de uitvoering van herstel-, beschermings- en gemeenschapsgerichte activiteiten in het bos. Het speelt een essentiële rol bij het mobiliseren van leden van de gemeenschap, het organiseren van gebruikersgroepen en het garanderen dat bosbronnen duurzaam worden beheerd, door een inclusief platform te bieden voor lokale stemmen en eigenaarschap te bevorderen.

Om de degradatie en het binnendringen van Entarara Forest aan te pakken, is de overheid van Kajiado County in 2018 begonnen met een inventarisatie van het gebied en het markeren van de grenzen. Het hele bos van 23 hectare werd officieel geïnventariseerd en de bebakening is aan de gang om de officiële grenzen vast te stellen. Dit proces is van cruciaal belang om ongeoorloofde uitbreiding door naburige boeren een halt toe te roepen en om de aangetaste gebieden terug te winnen. Het onderzoek zorgt voor wettelijke erkenning en duidelijkheid over de omvang van het bos, waardoor de autoriteiten de beschermingsmaatregelen effectief kunnen handhaven. Het markeren van de grenzen vergemakkelijkt ook latere herstelactiviteiten, zoals het planten van bomen in eerder aangetaste zones en het verwijderen van invasieve soorten. Deze bouwsteen vormde het basiskader voor de betrokkenheid van de gemeenschap, wat leidde tot de oprichting van de Community Forest Association (CFA) en de ontwikkeling van een participatief bosbeheerplan (PFMP).

Op de gemeenschap gebaseerde benaderingen verwijzen naar strategieën die lokale gemeenschappen betrekken bij het beheer van en de besluitvorming over hun natuurlijke hulpbronnen. In de context van visserijbeheer betrekken deze benaderingen lokale inwoners bij het behoud en duurzaam beheer van visbestanden en aquatische ecosystemen. Deze lokale betrokkenheid helpt ervoor te zorgen dat visserijbeheerpraktijken cultureel passend, ecologisch duurzaam en economisch voordelig zijn, wat uiteindelijk leidt tot een beter beheer van de hulpbronnen en het welzijn van de gemeenschap. Dergelijke benaderingen zijn met name relevant voor kleinschalige visserij in natuurlijke waterlichamen, waar de bestaansmiddelen van de gemeenschap nauw verbonden zijn met de gezondheid en productiviteit van de aquatische milieus.

Het community entry-proces is een systematische methode om succesvol en duurzaam visserijbeheer te initiëren door de nadruk te leggen op vertrouwen en nauwe samenwerking tussen lokale gemeenschappen en andere belanghebbenden. De oplossing schetst de maatregelen die nodig zijn om deze samenwerking en een visserijbeheersysteem tot stand te brengen door de verkiezing van een beheerscomité. Bovendien helpt de aanpak bestaande of nieuw opgerichte comités, zoals comités voor dammen of visreservaten, bij het ontwikkelen van doelstellingen en activiteiten, een effectieve administratie en een controle- en evaluatiesysteem.

Als eerste stap om de haalbaarheid van een door de gemeenschap geleid visserijbeheersysteem te evalueren, is het belangrijk om de huidige situatie in de gemeenschap te begrijpen met betrekking tot de machtsdynamiek tussen relevante spelers, zoals de lokale overheid en vertegenwoordigers van de gemeenschap. Naar de juiste locatie gaan, de locatie inspecteren en één-op-één gesprekken voeren met deze belanghebbenden maken deel uit van deze fase in het proces. Deze activiteiten kunnen verder worden ondersteund door het houden van workshops of interviews met alle belanghebbenden.

Brandgangen zijn openingen in de vegetatie of ander brandbaar materiaal die fungeren als barrières om de voortgang van een wildvuur te vertragen of te stoppen. Ze kunnen door de mens zijn gemaakt, bijvoorbeeld door stroken land vrij te maken. Brandgangen worden strategisch geplaatst om niet alleen waardevolle bosbestanden, maar ook huizen en andere infrastructuur te beschermen. De effectiviteit van brandgangen kan worden aangevuld met systemen voor vroegtijdige waarschuwing en voorspellende modellen. Systemen voor vroegtijdige waarschuwing maken gebruik van technologieën zoals teledetectie en satellietbeelden om hitteanomalieën en rook te detecteren, terwijl weerstations cruciale gegevens leveren over temperatuur, vochtigheid en windomstandigheden. Sensoren op de grond verbeteren de detectie door veranderingen in het milieu te monitoren en effectieve communicatiesystemen zorgen voor een tijdige verspreiding van waarschuwingen naar autoriteiten en het publiek. Voorspellende modellen gebruiken gegevens en algoritmen om het gedrag en de verspreiding van branden te voorspellen. Modellen voor brandgedrag simuleren de dynamiek van een brand op basis van brandstoftype, topografie en weersomstandigheden, terwijl algoritmen voor machinaal leren historische gegevens analyseren om toekomstige brandhaarden te voorspellen. Gekoppelde brandatmosfeermodellen integreren brandgedrag met atmosferische omstandigheden en bieden zo een uitgebreid inzicht in de interactie tussen brand en omgeving. Risicobeoordelingstools evalueren de potentiële impact van branden en helpen bij de toewijzing van middelen en de prioritering van bescherming. Samen vergroten deze technologieën het vermogen om bosbranden te voorkomen, op te sporen en erop te reageren, waardoor de gevolgen voor gemeenschappen en ecosystemen worden beperkt.

Om de populatie van de soort Crocodylus acutus te herstellen, werd een "Head Start"-pilootprogramma geïmplementeerd, met steun van IUCN-specialisten en gebaseerd op ervaringen in andere landen. Dit programma omvatte training, levering van apparatuur en benodigdheden en infrastructuur met de bouw van twee neonatale schuilplaatsen (bassins). Dit programma is nauw verbonden met het monitoren van nestplaatsen. Biologen observeren nestplaatsen en tellen en markeren elk pasgeboren dier. Sommige pasgeborenen worden dan overgebracht naar de bassins voor een pleegprogramma waar ze worden beschermd tegen natuurlijke en menselijke roofdieren totdat ze de kritische grootte hebben bereikt om natuurlijke roofdieren af te weren.

Na wat vallen en opstaan is het programma erin geslaagd om de natuurlijke omstandigheden voor het opvangen van de pasgeborenen te dupliceren en ongeveer 25 individuen zullen dit jaar in het wild worden vrijgelaten om de gevolgen van klimaatschommelingen op broed- en nestlocaties en verminderde populaties te compenseren.

De trainingssessies voorzagen de begunstigden van vaardigheden op het gebied van bijenteelt, waardetoevoeging, kwekerijbeheer en restauratie. Dit versterkte het lokale eigenaarschap en stelde de leden van de gemeenschap in staat om projectonderdelen zoals boomkwekerijen en bijenkorven zelfstandig te beheren en in stand te houden. De trainingen werden geleid door de geïdentificeerde behoeften en ondersteund door inclusieve besluitvorming, waardoor de relevantie en de betrokkenheid van de gemeenschap gewaarborgd werden.