Om een nieuwe open ruimte te creëren waar mensen samen kunnen komen, coördineerde de plaatselijke overheid eetgelegenheden in de open lucht door middel van een uniek beheersysteem in twee stappen dat is toegestaan door de herziene Wet inzake Lokale Autonomie. In de eerste stap bouwde de overheid met speciale toestemming van de gouverneur twee huizen van één verdieping (foto 1 en 2) die gebruikt zouden worden als cafés in het park. Ondertussen wees de overheid een vereniging van openbaar belang aan als de toegestane exploitant van de nieuwe gebouwen. In de tweede stap besteedde de vereniging de exploitatie van de cafés uit aan twee particuliere bedrijven die via een competitief biedproces werden geselecteerd uit 15 kandidaten. Selectiecriteria voor de exploitanten waren onder andere consistentie met het basisplan van het park om het park nieuw leven in te blazen, winstgevendheid en kwaliteit van de diensten die aan de bezoekers van het park geleverd moesten worden. Met name door dit beheer in twee stappen kan een deel van de winst van deze twee cafés efficiënt worden geherinvesteerd in het onderhoud en de verbetering van de parkomgeving.

Ueno Park wordt flexibel beheerd om te voldoen aan de historische achtergrond en de huidige behoeften. Om een deel van de kosten voor het beheer van stadsparken te dekken, stond TMG enkele particuliere entiteiten toe om hun bedrijf, zoals een restaurant, in het park uit te baten. Hoewel de Urban Park Act van 1956 elke vorm van particuliere bedrijfsactiviteiten in stadsparken verbiedt om ongecontroleerde ontwikkeling te voorkomen, identificeerde de overheid restaurants en kleine winkels als onderdeel van de parkfaciliteiten die gebouwd, geëxploiteerd en beheerd kunnen worden door particuliere exploitanten om tegemoet te komen aan het openbaar belang onder overheidscontrole en stond ze toe hun commerciële activiteiten voort te zetten. Deze actie van TMG volgt op de Urban Park Act die lokale overheden toestaat om derden het gebruik of de ingebruikname van onroerend goed en de bouw en het beheer van faciliteiten toe te staan. Bijgevolg bestaan er verschillende restaurants en kleine winkels als parkfaciliteiten in Ueno Park.

Via een participatief goedkeuringsproces op dorpsniveau worden individuele herbebossingslocaties aan huishoudens toegewezen, samen met gedefinieerde gebruiksrechten en -plichten, waarbij de volgende stappen worden doorlopen:

1. Aanvraag bij lokale bosautoriteiten door kleine boeren via vrijwillige gebruikersgroepen
2. Overleg op dorpsniveau om betwiste grond vooraf uit te sluiten en om een unanieme beslissing te nemen over de toekomstige toewijzing van herbebossingsgebieden. Resultaten: notulen & schetsplan
3. Verificatie door gemeentelijke besluitvormers & bekrachtiging door een gemeentelijk besluit
4. Toewijzing van land aan het bebossingsorgaan van het dorp op basis van een specificatiedocument
5. In kaart brengen van individuele bospercelen; perceeleigenaren ontvangen een individuele kaart met GPS-coördinaten, ondertekend door de burgemeester van de gemeenschap
6. Registratie van de percelen door het landkantoor; officiële verificatie van de herbebossingslocatie op basis van het schetsplan, het gemeentedecreet en de inschrijving in het lokale pachtplan.

Bosautoriteiten registreren de overdracht van gebruiksrechten voor onbepaalde tijd, inclusief gelijke toegang en batenverdeling voor de deelnemers. Huishoudens van kleine boeren die betrokken zijn bij het bebossingsplan bezitten ~3 ha. Dit stelt hen in staat om ongeveer 2,6 ton houtskool per jaar te produceren gedurende 27 jaar zonder verdere investeringen.

Het langetermijnplan van OMY wordt niet alleen belichaamd door één particuliere ontwikkelaar, maar gezamenlijk geïnitieerd door een groep publiek-private belanghebbenden in de lokale zakenwijken. De Raad voor Gebiedsontwikkeling en Management van OMY, die in 2016 bestond uit 68 landeigenaren, 12 waarnemers en 8 speciale leden, richtte in 1996 samen met de Tokyo Metropolitan Government, Chiyoda Ward en East Japan Railway Company de Adviescommissie Gebiedsontwikkeling OMY op. Als eerste initiatief voor gebiedsbeheer in het land werkt het comité sinds 1998 regelmatig de richtlijnen voor herontwikkelingsactiviteiten bij. Deze richtlijnen bevatten 8 ontwikkelingsdoelen, belangrijke functies van zones, assen en knooppunten, ontwerpnormen voor wijken en lokale regels voor het coördineren van het stadsbeeld, het netwerken van openbare open ruimten en het overdragen van FAR's. Verder heeft de commissie een aantal initiatieven geïntroduceerd op het gebied van gebiedsbeheer en het creëren van een plek, zoals een gratis lusbusdienst, autovrije openbare ruimten, de oprichting van een vereniging op wijkniveau en verschillende stadsevenementen.

Samen met particuliere herontwikkelingsprojecten besloot de nationale overheid om het oude rode bakstenen gebouw van het station van Tokio, dat oorspronkelijk in 1912 werd gebouwd en tijdens de Tweede Wereldoorlog door brandbombardementen werd beschadigd, te restaureren. Terwijl de symbolische restauratie van het gebouw naar verwachting bredere sociale en culturele voordelen zou hebben voor de aangrenzende zakenwijken, werden de projectkosten geschat op ongeveer JPY 50 miljard. Om zowel aan de sociale als commerciële doelstellingen te voldoen, werd de locatie van het station van Tokio uitgebreid aangewezen als een zone voor de speciale FAR-vrijstelling en mochten de ongebruikte FAR's van het historische gebouw van rode baksteen worden overgedragen naar de aangrenzende percelen voor nieuwe ontwikkelingen met commerciële torens. De restauratie van het stationsgebouw, gedeeltelijk gefinancierd door de inkomsten uit de overdracht van FAR's, werd in 2013 met succes voltooid door een spoorwegmaatschappij, die ook twee wolkenkrabbers van 205 meter hoog ontwikkelde onder de torens met extra FAR's en de toename in grondwaarde van de verdichte kantoorgebouwen van klasse A herinvesteerde om de spoorwegfinanciering te dekken. Om de wijk verder te verbeteren wordt momenteel een multimodaal vervoersplein voor reguliere bus- en taxidiensten gepland dat in 2017 zal worden voltooid door de East Japan Railway Company in samenwerking met de hoofdstedelijke overheid van Tokio.

Zodra het creatieve proces is begonnen, ideeën zijn omgezet in plannen en er hoge verwachtingen zijn over wat er kan worden bereikt, stond de vereniging voor het dilemma van snel winst maken door al het beschikbare product te vangen (tegen een lagere prijs per eenheid), of op lange termijn winst maken door een vangstbeperking in te stellen om de beschikbaarheid van kwalitatief hoogstaand product te garanderen (dat beter wordt gewaardeerd en waardoor de zwarte schelpenpopulatie zijn levenscyclus kan halen).
Aangezien het tweede alternatief rationeler leek voor de leden, moesten ze een instrument ontwerpen om de vangstbeperking te beheren. De oplossing was om de vangstlimiet vast te stellen op 2 millimeter boven de wettelijke vangstlimiet en om een aantal regels op te nemen in hun reglement. Dat wil zeggen, om van een paar gekke ideeën over te gaan naar een gedisciplineerde implementatie met strenge sancties (geld en schorsing van de visrechten van de leden), goedgekeurd door alle leden.

Ondanks het feit dat zelfclousures bekende maatregelen zijn om een biologische bron te behouden, is het nog nooit toegepast door de vereniging of de zwarte schelpenbron in het gebied. Creatieve sessies hebben leden in staat gesteld om ideeën (self-clousures) voor te stellen aan de plenaire vergadering, en de creatieve deelname aan het analyseren en bespreken van de voordelen en gevolgen hebben geholpen om aanvullende maatregelen te ontwikkelen (zoals zonering en een mestgebied), waardoor een robuuster en vruchtbaarder plan is ontstaan.

Vereniging Las Huacas heeft een samenwerkingsnetwerk ontwikkeld met verschillende partners uit de particuliere en openbare sector. Partnerschapsovereenkomst met GEOGES C.Ltda. (milieuadviesbureau), dat geïnteresseerd is in samenwerking met oude bevolkingsgroepen om de cultuur en tradities te behouden en de optimale omstandigheden voor de ontwikkeling en het behoud van de mangrove te herstellen.
De overeenkomst biedt de vereniging de technische capaciteiten van het Agentschap, zodat ze hulp kan krijgen bij het ontwerpen, implementeren en opvolgen van het beheerplan. De overeenkomst heeft ook gediend als een kader voor samenwerking op verschillende niveaus - gemeenschap, vereniging - om de organisatorische aspecten van beide instellingen te versterken, maar ook om alternatieve initiatieven voor productie of zelfstandig ondernemerschap voor te stellen en te ontwikkelen, en de kritische analyse van samenwerkingsinitiatieven van derden.

Wetenschappers, die het gebied in de gaten hielden voordat het werd gesloten, schatten dat de biomassa in het gebied met 500% is toegenomen sinds de sluiting. Het gebied, dat voorheen bedekt was met zee-egels, is nu een bloeiende hotspot voor biodiversiteit met een hersteld evenwicht. De ouderen melden nieuwe soorten in de MPA die sinds mensenheugenis niet meer zijn gezien. Het koraal, dat voorheen door menselijke voeten werd vernietigd, heeft zich snel hersteld en het lagunegebied staat nu bekend als een van de beste snorkelbestemmingen aan de Keniaanse kust. Lokale en internationale studenten komen leren in ons levende zeeklaslokaal. Schildpadden voeden zich ongestoord met de zeegrasvelden en het aantal nesten is aanzienlijk toegenomen. Het gebied is van een zeewoestijn veranderd in een zeeparadijs en wereldwijd een cruciaal model dat laat zien hoe een arme gemeenschap kan helpen de natuur te behouden en er ook nog van kan profiteren. Grotere en betere vangsten buiten de MPA hebben gezorgd voor steun voor de permanente sluiting.

Om de organisaties van de mensen te versterken, hebben de overheid, NGO's en particuliere organisaties hun expertise gebundeld en technische ondersteuning geboden. De LGU, overheidsinstanties en NGO's trainden hen zodat ze hun eigen organisaties konden beheren, gemeenschapsgericht beheer konden toepassen en technische vaardigheden konden aanleren voor het beheer van toeristische activiteiten. SIKAT, een NGO met jarenlange ervaring in de implementatie van programma's voor gemeenschapsgericht beheer van kusthulpbronnen, gaf hen ook training over basisecologie en training en technische ondersteuning in het beheer van beschermde mariene gebieden.