1) Natuurbehoud is een steeds populairdere carrièrekeuze geworden voor jonge mensen over de hele wereld. Maar veel natuurbeschermingsorganisaties klagen dat jonge afgestudeerden niet de juiste houding of de echte vaardigheden hebben. Nature Seychelles creëerde het Conservation Boot Camp (CBC) op Cousin Island Special Reserve om te testen of het eiland gebruikt kon worden als een laboratorium om jonge mensen uit te rusten met conservatievaardigheden en tegelijkertijd de betaalde vergoedingen te gebruiken als een duurzaam financieringsmechanisme voor de MPA. Het programma werd financieel ondersteund door het GEF van april 2016 tot december 2019. Het GEF-project betaalt voor een fulltime CBC-coördinator, uitrusting en materialen en andere zaken. De coördinator beheert de aanvraagprocedure en ontvangt en integreert deelnemers in het programma. Een natuurbeschermingsmanager leidt het natuurbeschermingswerk, terwijl de Chief Warden alle logistiek beheert. Het CBC is exclusief en er kunnen maximaal 6 personen per sessie deelnemen. Elke sessie duurt 4 weken en kost 1000,00 euro (exclusief vliegtickets en voedsel). Een 2-weeks programma is geïntroduceerd vanwege de vraag. Nature Seychelles is een particulier trainings- en opleidingsinstituut onder de wetgeving van de Seychellen en aan het einde van de training wordt een certificaat van voltooiing uitgereikt.

In fase 4 worden in een veldstudie de methodologie en de prestaties van de maatregelen getest. De resultaten van het onderzoek en alle fasen zullen worden gebruikt om methoden te valideren en te standaardiseren en om de ontwikkeling van bezoekindicatoren en modellen te bevorderen. Afhankelijk van het aangepaste pakket methoden dat in fase 3 is ontwikkeld, zou fase 4 een veelheid aan technieken kunnen bevatten waarbij zowel gegevens ter plekke worden verzameld via enquêtes en observaties als gegevens worden verzameld uit bestaande bronnen of activiteiten van andere instanties.

Conservation Agreements (CA's) zijn bindende subsidiecontracten die worden opgesteld en overeengekomen door specifieke gemeenschappen en het ECF. De CA's beschrijven duidelijke, haalbare en realistische instandhoudingsdoelstellingen en bepalen de reikwijdte van de instandhoudingsmaatregelen die moeten worden uitgevoerd door gemeenschappen die aantonen dat ze de organisatie, motivatie en toewijding hebben om 10-jarige habitatbeheerplannen te volgen. De instandhoudingsdoelstellingen die door de ECF en de lokale gemeenschap worden bepaald, maken gebruik van deskundige en lokale kennis. Elke overeenkomst is afgestemd op de geïdentificeerde behoeften in de doelgemeenschap en het lokale landschap. Deze contracten binden gemeenschappen om ecosystemen te beschermen, maar helpen ook traditionele landgebruikers om het land op een duurzame manier te gebruiken.

De gemeenschappen die Conservation Agreements ondertekenen zijn geselecteerd om dit te doen omdat ze blijk geven van initiatief, betrokkenheid van de gemeenschap en potentieel via het FPA-proces en de oprichting van een CBO. Om de duurzaamheid van de projecten te garanderen, wordt de naleving van de Conservation Agreements gecontroleerd. Elke gemeenschap moet jaarlijkse technische rapporten indienen. Als ze de geplande activiteiten niet uitvoeren, kunnen de betalingen uit hoofde van de overeenkomst worden opgeschort totdat ze aan de eisen voldoen, of vervolgens beëindigd als ze langer dan een jaar niet aan de eisen voldoen.

Conservation Agreements (CA's) zijn bindende subsidiecontracten die worden opgesteld en overeengekomen door specifieke gemeenschappen en het ECF. De CA's beschrijven duidelijke, haalbare en realistische instandhoudingsdoelstellingen en bepalen de reikwijdte van de instandhoudingsmaatregelen die moeten worden uitgevoerd door gemeenschappen die aantonen dat ze de organisatie, motivatie en toewijding hebben om 10-jarige habitatbeheerplannen te volgen. De instandhoudingsdoelstellingen die door de ECF en de lokale gemeenschap worden bepaald, maken gebruik van deskundige en lokale kennis. Elke overeenkomst is afgestemd op de geïdentificeerde behoeften in de doelgemeenschap en het lokale landschap. Deze contracten binden gemeenschappen om ecosystemen te beschermen, maar helpen ook traditionele landgebruikers om het land op een duurzame manier te gebruiken.

De gemeenschappen die Conservation Agreements ondertekenen zijn geselecteerd om dit te doen omdat ze blijk geven van initiatief, betrokkenheid van de gemeenschap en potentieel via het FPA-proces en de oprichting van een CBO. Om de duurzaamheid van de projecten te garanderen, wordt de naleving van de Conservation Agreements gecontroleerd. Elke gemeenschap moet jaarlijkse technische rapporten indienen. Als ze de geplande activiteiten niet uitvoeren, kunnen de betalingen uit hoofde van de overeenkomst worden opgeschort totdat ze aan de eisen voldoen, of vervolgens beëindigd als ze langer dan een jaar niet aan de eisen voldoen.

Volgens Costa et al. "was Brazilië het eerste land ter wereld dat een nationaal beleid voor agroecologie en biologische productie implementeerde". Het is daarom vermeldenswaard dat het beleid op grote schaal is geïmplementeerd in het land en een goed voorbeeld is van een multisectoraal overheidsbeleid, ondanks de uitdagingen waarmee het nog steeds wordt geconfronteerd. Bovendien heeft PNAPO als inspiratie gediend voor Braziliaanse staten (zoals Minas Gerais, Rio Grande do Sul, Goiás, São Paulo en Amazonas), het federale district en gemeenten om hun eigen staats- en gemeentebeleid uit te werken, waarbij ze de richtlijnen van het nationale beleid volgen en aanpassen aan hun eigen realiteit en behoeften. Daarom is PNAPO waarschijnlijk geschikt om naar andere situaties te worden overgedragen.

Het nationale beleid (PNAPO) wordt sinds 2012 geïmplementeerd in Brazilië en is gericht op het stimuleren van duurzame landbouwpraktijken en gezonde gewoonten met betrekking tot voedselconsumptie; het versterken van de positie van familieboeren, traditionele gemeenschappen, vrouwen en jongeren; en het bevorderen van duurzame plattelandsontwikkeling door middel van specifieke programma's en financiering voor kleinschalige landbouw. Het is een multisectoraal interdisciplinair beleid met meerdere belanghebbenden op federaal niveau, waarvan de initiatieven zijn geïmplementeerd in de vijf Braziliaanse regio's, met verifieerbare resultaten.

Sommige programma's en initiatieven die momenteel deel uitmaken van het vlaggenschip van PNAPO bestonden al voor de oprichting ervan. Met de vaststelling van het beleid en de oprichting van de CNAPO zijn deze programma's echter strategisch geformuleerd en geïntegreerd in de algemene doelstellingen en het werkplan van PNAPO, waardoor meer participatieve plannings-, uitvoerings- en monitoringprocessen worden gegarandeerd.

Een van de belangrijkste instrumenten van het PNAPO is het nationaal plan voor agroecologie en biologische productie (PLANAPO), dat altijd ten minste de volgende elementen moet bevatten: overzicht/diagnose, strategieën en doelen, programma's, projecten, acties, indicatoren, termijnen en een beheersstructuur (artikel 5 van federaal besluit 7.794).

Conservation Agreements (CA's) zijn bindende subsidiecontracten die worden opgesteld en overeengekomen door specifieke gemeenschappen en het ECF. De CA's beschrijven duidelijke, haalbare en realistische instandhoudingsdoelstellingen en bepalen de reikwijdte van de instandhoudingsmaatregelen die moeten worden geïmplementeerd binnen gemeenschappen die aantonen dat ze de organisatie, motivatie en toewijding hebben om 10-jarige habitatbeheerplannen te volgen. De instandhoudingsdoelstellingen worden bepaald door de ECF en de lokale gemeenschap op basis van deskundige en lokale kennis. Elke overeenkomst is afgestemd op de geïdentificeerde behoeften in de doelgemeenschap en het lokale landschap. Deze contracten binden gemeenschappen om ecosystemen te beschermen, maar helpen ook traditionele landgebruikers om het land op een duurzame manier te gebruiken.

De gemeenschappen die Conservation Agreements ondertekenen zijn geselecteerd om dit te doen omdat ze blijk geven van initiatief, betrokkenheid van de gemeenschap en potentieel via het FPA-proces en de oprichting van een CBO. Om de duurzaamheid van de projecten te garanderen, wordt de naleving van de Conservation Agreements gecontroleerd. Elke gemeenschap moet jaarlijkse technische rapporten indienen. Als ze de geplande activiteiten niet uitvoeren, kunnen de betalingen uit hoofde van de overeenkomst worden opgeschort totdat ze aan de eisen voldoen, of vervolgens beëindigd als ze langer dan een jaar niet aan de eisen voldoen.

AGRUPAR zou heel goed als model kunnen dienen voor andere steden en de basis kunnen vormen voor een nationaal beleid voor lokale productie.

CONQUITO heeft observatiereizen en uitwisselingen van ervaringen bevorderd, evenals de overdracht van methodologieën, ook tussen ministeries en NGO's, bijvoorbeeld het ministerie van Landbouw, Veeteelt, Aquacultuur en Visserij en het Vredeskorps.

Sinds 2015 heeft AGRUPAR bijgedragen aan zowel het City Region Food Systems Project van de FAO als de RUAF Foundation, die het voedselsysteem van Quito hebben geëvalueerd. Naar aanleiding hiervan besloot het personeel van AGRUPAR te werken aan een voedselbeleid voor de stad in meer systemische zin, waarbinnen stadslandbouw een strategische activiteit is.

Terwijl in het verleden de beleidssteun voor biologische landbouw vaak gericht was op productie, beschouwt het huidige Deense OAP marktontwikkeling (inclusief steun voor bepaalde marketingkanalen), promotie en bewustzijn, evenals overheidsopdrachten als prioriteiten. Het OAP is een mix van push- en pull-acties. Push effecten zijn bedoeld om de productie te verhogen, terwijl pull maatregelen gericht zijn op het vergroten van de vraag naar biologische producten.

Als we kijken naar de pull maatregelen, was een belangrijke actie het stimuleren van de vraag naar biologische producten door consumenten en in particuliere en openbare keukens, zoals scholen en ziekenhuizen. Voor deze activiteiten werd 6,4 miljoen euro uitgetrokken in de periode 2015-2018.

Zodra demonstratielocaties zijn geselecteerd, krijgen lokale ASM-groepen training en worden ze gecontracteerd om FRM via zes stappen te implementeren:

1. Voorbereiding en planning: beoordeling van degradatie, grenzen, hydrologie en apparatuur; schatting van arbeid en volume; afvalbeheer; normen voor gezondheid en veiligheid op het werk.
2. Technische rehabilitatie: opvulling, herprofilering en herprofilering; gebruik van beperkte mechanisatie
3. Bovengrond: identificatie, behoud en herverdeling over locaties
4. Biologisch herstel: verrijking van de bovengrond; beoordeling van natuurlijke regeneratie; identificatie van inheemse en belangrijke vegetatiegemeenschappen; zaadverzameling; verdeling van zaden en natuurlijke meststoffen in de bovengrond; aanplant van bomen, struiken en grassen.
5. Hiërarchie van mitigatie: integratie van rehabilitatieplanning in actief ASM-ontwerp en -activiteiten om primaire milieueffecten en onnodige rehabilitatie-inspanningen te verminderen.
6. Overhandiging van de voltooide rehabilitatieplaats aan de relevante overheidsinstanties voor goedkeuring/goedkeuring