Deze bouwsteen beschrijft de bevindingen en methodologie van een landelijk veldonderzoek dat in 2022 werd uitgevoerd en dat als basis diende voor het Sparśa Pad-project. Het onderzoek onderzocht het gebruik van menstruatieproducten, de toegang daartoe, stigmatisering en gebruikersvoorkeuren onder 820 Nepalese vrouwen en tienermeisjes in 14 districten verspreid over alle zeven provincies.

Het team maakte gebruik van gestructureerde persoonlijke interviews en gebruikte ethisch goedgekeurde vragenlijsten die werden afgenomen door vrouwelijke onderzoeksassistenten die cultureel geworteld waren. Deze methode zorgde voor vertrouwen, contextgevoeligheid en nauwkeurige gegevensverzameling in diverse gemeenschappen. De interviewers werden getraind in ethische protocollen en werkten in hun eigen of nabijgelegen gemeenschappen, waardoor de verstandhouding werd versterkt en hun begrip van lokale normen, machtsverhoudingen en talen werd verbeterd.

De belangrijkste bevindingen toonden een grote afhankelijkheid van wegwerpkompressen (75,7%) en voortdurend gebruik van doekjes (44,4%), waarbij de productvoorkeuren sterk werden bepaald door inkomen, opleiding en geografie. Respondenten gaven de voorkeur aan absorptie, zachtheid en grootte van menstruatieproducten. Hoewel 59% niet bekend was met de term "biologisch afbreekbaar", gaven degenen die het wel begrepen een sterke voorkeur aan voor composteerbare opties, meer dan 90%. Belangrijk is dat 73% van de deelnemers ten minste één menstruatiebeperking naleefde, maar dat 57% hier een positief gevoel over had en deze als traditie beschouwde in plaats van als puur discriminerend.

Deze bevindingen vormden de basis voor het ontwerp van de composteerbare maandverbanden van Sparśa, de protocollen voor gebruikerstests en de ontwikkeling van gerichte bewustmakingscampagnes. De begeleidende link en PDF's bevatten een collegiaal getoetst onderzoeksartikel dat mede is geschreven door het team en onder toezicht stond van de Universidade Fernando Pessoa (Porto, Portugal), evenals formulieren voor geïnformeerde toestemming, een verklaring van vertrouwelijkheid en een onderzoeksvragenlijst. Deze documenten zijn bedoeld als naslagwerk voor mensen uit de praktijk of voor replicatiedoeleinden.

Waarom dit nuttig is voor anderen:

Voor Nepalese organisaties en lokale overheden:

• Het onderzoek biedt representatieve nationale gegevens voor informatie over productontwerp, prijsstrategieën en voorlichtingscampagnes.
• Het onthult regionale, etnische en generatieverschillen in attitudes die essentieel zijn voor lokale interventieplanning.
• De vragenlijst is beschikbaar in het Nepalees en kan worden aangepast voor schoolonderzoeken, gemeentelijke evaluaties of NGO-projecten.

Voor internationale actoren:

• Het onderzoek demonstreert een herhaalbare, ethische veldmethodologie die kwalitatieve inzichten in evenwicht brengt met statistisch relevante steekproeven.
• Het biedt een sjabloon voor het uitvoeren van cultureel gevoelig onderzoek in diverse omgevingen met lage inkomens.
• De belangrijkste inzichten kunnen als leidraad dienen voor soortgelijke interventies op het gebied van productontwikkeling, gezondheidsvoorlichting en gedragsverandering wereldwijd.

Instructies voor mensen uit de praktijk:

• Gebruik de bijgevoegde PDF's als sjablonen voor het uitvoeren van uw eigen basisonderzoek.
• Pas de vragen aan aan de culturele en productcontext van uw regio.
• Gebruik de bevindingen om veelvoorkomende valkuilen te vermijden, zoals het overschatten van de bekendheid van biologisch afbreekbare producten of het onderschatten van positieve meningen over beperkingen.
• Gebruik de structuur om mee te werken aan het ontwerp van producten en testinstrumenten die de behoeften van de eindgebruiker echt weerspiegelen.

De tweede fase van de bijenteelttraining, die in Kwale werd gegeven, richtte zich op de behandeling na de oogst en de waardetoevoeging van bijenkorfproducten. De training was bedoeld als vervolg op de Training of Trainers (ToT) om de technische vaardigheden aan te vullen die tijdens de eerste fase waren verworven. Onder de deelnemers bevonden zich bijentrainers en geselecteerde groepsleden die honing uit hun bijenkasten hadden geoogst. De training behandelde de juiste oogsttechnieken, hygiëne en methoden voor het verwerken van ruwe honing en bijproducten van de bijenkorf, zoals bijenwas en propolis. Tijdens de praktijksessies konden de deelnemers een aantal verkoopbare producten maken, waaronder kaarsen van bijenwas, bodycrème, lippenbalsem, lotion, brandzalf en hoestsiroop. Lokaal beschikbare materialen zoals kokosschillen, bamboe en gerecycled glas werden gebruikt voor de verpakking en het productontwerp. De training legde de nadruk op productkwaliteit, houdbaarheid en branding om de verkoopbaarheid te verbeteren. Deze fase stimuleerde ook innovatie en uitwisseling, omdat deelnemers ideeën uitwisselden voor het gebruik van bijenproducten in traditionele medicijnen of persoonlijke verzorging. De waardetoevoegingscomponent versterkt het inkomenspotentieel voor bijenhouders en ondersteunt de bredere doelstelling om duurzame, met de mangrove verenigbare middelen van bestaan te creëren.

Imkers in zowel Kwale als Mkinga hadden beperkte kennis van verbeterd bijenvolkbeheer en kampten met lage opbrengsten, slecht gebruik van apparatuur en een gebrek aan vertrouwen in de basispraktijken van de bijenteelt. Om dit probleem aan te pakken, verzorgde het project een uitgebreid trainingsprogramma voor opleiders over duurzame bijenteeltpraktijken. Onder de deelnemers bevonden zich geselecteerde imkers, vrouwen en jongeren, evenals veehouders. De training richtte zich op belangrijke onderwerpen zoals bijenbiologie en ecologie, de selectie van bijenstallen, koloniebeheer en -vermeerdering, de bestrijding van plagen en ziekten, bestuivingsdiensten, bijenteeltapparatuur, het bijhouden van registers en de invloed van pesticiden op bijen. Ook bijenkastproducten en lopend onderzoek in de sector kwamen aan bod. De nadruk werd gelegd op praktijkgericht leren om ervoor te zorgen dat de deelnemers de kennis onmiddellijk en met vertrouwen konden toepassen. De betrokkenheid van voorlichters verbeterde de institutionele capaciteit om imkers ook na het project te ondersteunen. Van de opgeleide personen werd verwacht dat ze hun kennis zouden doorgeven en anderen in hun gemeenschap zouden begeleiden, wat zou bijdragen aan een bredere toepassing van verbeterde praktijken en de duurzaamheid op lange termijn van de bijenteelt als een op de natuur gebaseerd middel van bestaan in mangrovegebieden.

Zowel in Kwale (Kenia) als in Mkinga (Tanzania) waren lokaal geproduceerde bijenkorven vaak ondermaats en droegen bij aan een slechte bezetting van de kolonies en een lage honingopbrengst. Het project reageerde hierop door timmerwerkplaatsen te identificeren en geselecteerde timmerlieden te trainen in de productie van verbeterde Kenya Top Bar Hives (KTBH) en andere gestandaardiseerde modellen. In Kwale waren twee werkplaatsen (Lunga Lunga en Tiwi) het doelwit, waarbij Lunga Lunga al bijenkasten op schaal produceerde, maar die technisch verbeterd moesten worden. In Mkinga vond de training plaats in Tanga City. Tijdens de training werd de nadruk gelegd op de juiste afmetingen van de bijenkasten, geschikte materialen en de basisbiologie van bijen om ervoor te zorgen dat de timmerlieden de functionaliteit van elk ontwerpkenmerk begrepen. Na de training gingen de werkplaatsen door met het produceren van bijenkasten om aan de lokale vraag te voldoen, zodat de leden van de gemeenschap bijenkasten konden kopen in plaats van afhankelijk te zijn van donaties. Dit hielp bij het opbouwen van lokaal eigenaarschap en ondersteunde een duurzaam model voor de levering van bijenkasten dat ook na het project zou kunnen worden toegepast. Deze interventie legde ook de basis voor extra steun aan imkers, die nu in hun regio toegang hadden tot betere apparatuur.

Het project voerde een diepgaande analyse uit van de waardeketen van mangrovehoning in Kwale (Kenia) en Mkinga (Tanzania) om strategische interventies te begeleiden die het behoud en lokale bestaansmiddelen ondersteunen. Met behulp van de ValueLinks-methodologie werden de actoren en stromen in de keten in kaart gebracht, waaronder imkers, leveranciers van inputs, timmerwerkplaatsen, voorlichtingsdiensten, handelaren en consumenten. De belangrijkste uitdagingen die werden geïdentificeerd waren onder meer ondermaatse bijenkastuitrusting, lage productie, gebrek aan opleiding en zwakke marktkoppelingen. De meeste honing wordt lokaal verkocht met minimale toegevoegde waarde. Uit de analyse bleek dat mangrovehoning een ecologisch nicheproduct kan worden. Aanbevelingen waren onder andere het opleiden van imkers en timmerlieden, het bevorderen van individueel eigendom van bijenkasten, het opzetten van honingverzamelcentra en het verbeteren van de markttoegang. Deze analyse zorgde ervoor dat de projectinterventies direct gericht waren op de realiteit in het veld en legde de basis voor de capaciteitsopbouw en het marketingwerk dat daarop volgde.

Hoewel de oprichting van lokale verenigingen een gebruikelijke aanpak van GIZ is om lokale stemmen te versterken en de handel in grondstoffen en producten te ondersteunen, vereist het zorgvuldige coördinatie met regionale autoriteiten en een duidelijk stapsgewijs proces. In het noordoosten van Ivoorkust werd, voordat lokale gemeenschappen werden betrokken, een bijeenkomst gehouden met prefecten, subprefecten, politieke vertegenwoordigers en leden van een bestaande succesvolle vereniging van beoefenaars van traditionele medicijnen. De vereniging vertelde waarom ze was opgericht en wat ze had bereikt, wat leidde tot acceptatie en steun van de lokale autoriteiten.

In de tweede stap werden beoefenaars van traditionele geneeswijzen uit regionale dorpen bijeengebracht tijdens een workshop. De bestaande vereniging deelde opnieuw haar proces en resultaten en inspireerde andere beoefenaars. Er was echter sprake van spanningen tussen gevestigde beoefenaars en degenen met een andere aanpak die nog niet georganiseerd zijn. Er moest voor gezorgd worden dat het proces van associatievorming inclusief en evenwichtig bleef.

In de derde stap brachten de beoefenaars deze kennis terug naar hun gemeenschappen, waar ze de structuur van de vereniging en hun betrokkenheid met lokale besluitvormers bespraken. Het proces wordt ondersteund door een zusterproject van GIZ dat ter plaatse actief is.

Om de ontwikkeling van een waardeketen te bevorderen, werd een multistakeholderplatform (MSP) opgericht. Op het gebied van traditionele geneeskunde bestond het uit vertegenwoordigers van lokale gemeenschappen, traditionele beoefenaars en/of kleine ondernemingen, onderzoekers en nationale overheidsactoren.

De eerste bijeenkomst introduceerde de deelnemers, verduidelijkte hun rollen en bijdragen en bood ruimte om belangen, verwachtingen, behoeften en uitdagingen te bespreken. Het diende ook om strategische richtingen en een gedeelde visie voor het platform te definiëren.

In een tweede workshop werden belanghebbenden getraind door experts in de valorisatie van traditionele medicijnen - van plant tot product - waarbij duurzaam gebruik, markttoegang, toxiciteitstesten, kwaliteitsnormen en andere belangrijke stappen in het opbouwen van een levensvatbare waardeketen aan bod kwamen.

De derde MSP-bijeenkomst was gericht op het opbouwen van vertrouwen door middel van een intensieve dialoog en de ontwikkeling van een gezamenlijk actieplan en een schriftelijke overeenkomst waarin de rollen en verantwoordelijkheden van elke groep werden beschreven.

Het proces werd ondersteund door een onderzoek naar de beschikbaarheid en het duurzame gebruik van geselecteerde medicinale planten.

De gezamenlijke resultaten werden gepresenteerd aan het Ministerie van Milieu tijdens een publieksevenement met alle belanghebbenden, media, een minitentoonstelling, productdisplays en een korte video met feedback van de gemeenschap.