Handhaving omvat meer dan slechts één organisatie. Het hele proces van ontwikkeling en implementatie van een handhavingsstrategie moet participatief zijn. Uiteindelijk moeten belanghebbenden erbij worden betrokken, omdat zij een positief of negatief effect kunnen hebben op de resultaten. In dit geval zijn lokale overheidsinstanties cruciaal om bij betrokken te worden (d.w.z. kustwacht, politie, leger, overheidsinstellingen). Net zo belangrijk zijn invloedrijke gemeenschapsleden die rentmeesters kunnen worden die voorlichting geven over wetgeving en de regels van het beschermde gebied om uiteindelijk stroperij te helpen verminderen. Daarnaast is de waarde van sterke steun van de gemeenschap het feit dat ze "ogen op de grond" kunnen worden.

Om je handhavingsstrategie te ontwikkelen moet je belangrijke informatie verzamelen en begrijpen. Deze omvatten de ligging van het gebied (waarom is het beschermde gebied belangrijk, wat zijn de natuurlijke rijkdommen die bescherming nodig hebben), het wettelijke kader (welke wetten zijn van toepassing, welke instanties zijn betrokken bij de handhaving/het beheer van beschermde gebieden), en tot slot waar wil je je op richten: handhavingsdoelen.

Een van de belangrijkste doelstellingen van het project was het overdragen van de zaadbommethode die ontwikkeld is door XGraines, en deze aan te passen aan de materiële, menselijke en kennisbronnen die beschikbaar zijn binnen inheemse gemeenschappen. Deze actie vereiste de implementatie van verschillende trainingsworkshops, na een voorafgaande fase waarin alle lokaal mobiliseerbare middelen werden geïdentificeerd. De experimenten werden rechtstreeks uitgevoerd met de deelnemers, die konden bijdragen aan de implementatie van de methode in een gezamenlijk proces dat de juiste toepassing van deze techniek kon garanderen. Een belangrijke lokale referent werd gedurende het hele proces getraind en zal in staat zijn om deze verworven kennis in de toekomst door te geven binnen de gemeenschap.

Een van de eerste vereisten voor actie was om samen te werken met de projectreferenten in de stam om een inventarisatie te maken van potentiële locaties voor zaadplantproeven en om bepaalde plantensoorten te identificeren en te selecteren die nodig waren voor het proces. Voor deze stap moest specifieke expertise op het gebied van ecologie en plantkunde worden ingezet, evenals traditionele kennis, en moest een validatieproces worden opgezet door de verschillende niveaus van de betrokken lokale autoriteiten.

De precaire leefomstandigheden van gemeenschappen die aan de rand van beschermde gebieden wonen, dragen bij aan de druk op hulpbronnen, die vaak verzwakt zijn en vaak een bron van conflicten vormen. Het opzetten van alternatieve activiteiten helpt om hen mondiger te maken en hulpbronnen te behouden. Bij de uitvoering van de inkomensgenererende activiteiten die door het project worden ondersteund, is gekozen voor een inclusieve en participatieve aanpak. Dit proces begon met een diagnose van de inkomstengenererende activiteiten, identificatie van de begunstigden, selectie van de activiteiten op basis van voorstellen van de gemeenschappen, voorbereiding van projectfiches en bedrijfsplannen voor elke activiteitensector, en het verstrekken van de middelen die nodig zijn om ze uit te voeren.

Het project werd uitgevoerd in verschillende categorieën beschermde gebieden (nationale parken, beschermde mariene gebieden en gemeenschapsreservaten), elk met hun eigen specifieke bestuursmodellen. Het doel was om geharmoniseerde en participatieve bestuurskaders op te zetten die van toepassing zijn op de verschillende categorieën. Om dit te bereiken werd op participatieve wijze een diagnostisch document over het bestuur opgesteld waarin prioritaire acties werden geïdentificeerd, en werd een aantal aanbevelingen in het veld in praktijk gebracht, waaronder de versterking van de participatie van belanghebbenden.

Dit blok belicht de strategie van het project voor het inzetten van de verschillende lessen die zijn geleerd uit de training van beheerders in het veld. Hiertoe zijn de operationele middelen van de locaties versterkt in termen van deze nieuwe technologieën (levering van een drone en valcamera) en apparatuur voor het monitoren van de mariene biodiversiteit (precisieweegschalen, experimenteel visnet, vangnet voor vogels, multi-parameterset voor het monitoren van de waterkwaliteit).

Wat IMET betreft, heeft het project de locaties ondersteund bij het participatieve proces van gegevensverzameling en bij het in aanmerking nemen van de doelstellingen en aanbevelingen die zijn opgenomen in de planningsdocumenten van de locaties.

Er is een belangrijke component voor capaciteitsopbouw ontwikkeld voor begunstigden om het biodiversiteitsbeheer in het netwerk van beschermde gebieden te verbeteren. Het doel was om het ecologische monitoringsysteem en het kennisniveau over soorten en habitats te verbeteren door de toepassing en integratie van nieuwe technologieën (drones en cameravallen).

Er werd rekening gehouden met de verwachtingen van de gemeenschappen als onderdeel van deze trainingen om de duurzaamheid van inkomstengenererende activiteiten voor hen te garanderen.

De strategie van het project bestond erin de IMET2-tool en het gebruik ervan binnen het Senegalese netwerk van beschermde gebieden te promoten. Alle beheerders van het netwerk van beschermde gebieden hebben deelgenomen aan de trainingssessie om ervoor te zorgen dat ze de tool goed begrijpen, gevolgd door de implementatie ervan op siteniveau. Na de participatieve ontwikkeling van de beoordelingsresultaten werd een proces opgestart voor de herziening van ontwikkelings- en beheersplannen waarin de IMET-aanbevelingen werden opgenomen.

Dit proces omvatte peer-to-peer leren tussen de verschillende locaties van de projectbegunstigden, om van elkaar te leren, een aantal goede bestuurspraktijken over te nemen en zich aan te passen aan hun lokale situatie, zoals hoe goede mechanismen voor het delen van voordelen te structureren.