Voortbouwend op het succes van de respons van de gemeenschap op de gemeenschapsbijeenkomsten zijn we begonnen met het houden van bijeenkomsten en seminars met meerdere belanghebbenden om de algemene gemeenschap bewust te maken van de problemen van ontbossing en de benarde situatie van de gouden langoer, om de belanghebbenden van de overheid, NGO's en de gemeenschap samen te brengen. Dit diende om de gemeenschappen te integreren als gelijkwaardige partners in natuurbehoud en om de ontbossing en de gouden langoer onder de aandacht te brengen binnen de regionale gemeenschap. Over deze bijeenkomsten werd vaak geschreven in lokale kranten, waarbij de gouden langoer werd benadrukt als een dier uit Assam. Ze gaven ook meer geloofwaardigheid aan het project en focusten op de sterkste oplossing voor natuurbehoud wanneer overheden, NGO's en gemeenschappen samenwerken. Achteraf gezien gaf het ook een focus voor de nieuwe Bodoland Territorial Council leden die tijdens deze bijeenkomsten snel de overgang maakten van militanten naar vertegenwoordigers van de inheemse overheid.

Tijdens gemeenschapsbijeenkomsten wordt de gemeenschap bewust gemaakt van hun speciale flora en fauna, zoals de gouden langoer als boegbeeldsoort, het probleem waarmee ze geconfronteerd wordt en dat de overheid en NGO's het probleem niet kunnen oplossen zonder de hulp van de gemeenschappen. We kunnen ook benadrukken dat deze bossen hun bossen zijn. We vragen de hulp van de gemeenschappen, wat de eerste stap is naar empowerment omdat de gemeenschappen ons als NGO-leden over het algemeen als machtiger zien dan henzelf. Dit is ook het begin van een vertrouwensrelatie in de richting van een partnerschap voor natuurbehoud tussen gelijken. Toekomstige bijeenkomsten betrekken de gemeenschappen vervolgens bij directe beschermingsacties zoals het starten van boomkwekerijen en het planten van bomen of het patrouilleren. We kunnen ook aanvullende workshops organiseren om in het levensonderhoud te voorzien. De gemeenschapsgroepen kunnen uit zichzelf ontstaan of we kunnen ze aanmoedigen door middel van workshops. Naarmate dergelijke bijeenkomsten en workshops doorgaan, groeit het vertrouwen tussen de NGO's en de gemeenschappen en met de vorming van organisaties op gemeenschapsbasis (CBO's) ontwikkelt zich eigenaarschap of een gevoel van eigenaarschap van het project en de gebieden.

De eerste 9 dorpen die bezig waren met het opzetten van dorpscomités voor gezamenlijk beheer stelden de overeenkomsten op in dorpsbijeenkomsten met de hulp van een neutrale facilitator. Op basis van de eerste participatieve ontwerpovereenkomsten besloten de lokale autoriteiten één uniforme medebeheerovereenkomst op te stellen in de vorm van een districtsverordening. Omdat de verschillen tussen de 9 voorgestelde overeenkomsten klein waren, werd een compromis gevonden tijdens een workshop die in juli 2014 werd gehouden en werd voorgezeten door de vice-districtsgouverneur. Het voorgestelde consensusdocument dat uit deze bijeenkomst voortkwam, werd later in 2014 ook gepresenteerd aan de 10 dorpen die hun dorpscomités voor gezamenlijk beheer oprichtten. Bovendien heeft het document op verzoek van de lokale autoriteiten verschillende bijeenkomsten en due diligence processen doorlopen waarbij wettelijke overheidsinstanties betrokken waren voordat het officieel werd goedgekeurd door de gouverneur van het district. De definitieve versie werd verspreid naar alle 19 dorpen en ook over de grens in Vietnam naar de autoriteiten van het beschermde gebied en de rangers van het Phong Nha-Ke Bang National Park.

De beheerstructuur van de Hin Nam No PA en zijn zes technische eenheden werd in 2013 opgezet met de hulp van de Nationale Universiteit van Laos. Voor elke eenheid werd een concepttaakomschrijving ontwikkeld en er werd bepaald welke taken aan de dorpelingen moesten worden gedelegeerd. Na een proeffase is het belangrijk om de structuur officieel goed te keuren. Op dorpsniveau hebben dorpsbewoners democratisch verkozen dorpscomités voor gezamenlijk beheer (VCMC) en dorpsclustercomités voor gezamenlijk beheer (VCCMC) gevormd, die officieel het mandaat hebben gekregen om natuurlijke hulpbronnen te beschermen en te beheren via officiële overeenkomsten. Op districtsniveau brengt een districtscobeheercomité (DCMC) overheidsinstanties en belanghebbenden samen, voornamelijk op districtsniveau, evenals leden van de dorpsclusters. Bottom-up rapporteren dorpen aan de dorpsclusters, die op hun beurt rapporteren aan het hogere niveau. Top-down: strategische beslissingen die op een hoger niveau worden genomen, houden rekening met de input van de dorpsniveaus en de te nemen maatregelen worden teruggekoppeld naar de operationele niveaus. Dit proces zorgt ervoor dat alle belanghebbenden hun behoeften kenbaar kunnen maken en kunnen deelnemen aan de besluitvorming.

In februari 2014 werd een basisbeoordeling van het bestuur uitgevoerd op dorps-, dorpscluster-, districts- en provinciaal niveau om gegevens te verzamelen over het bestuur en beheer van het Hin Nam No NA tot nu toe. Deze participatieve oefening bood een platform om teleurstellingen en problemen te uiten en gaf ideeën over de richting en strategische visie van het Hin Nam No NA door verschillende belanghebbenden samen te brengen. De basisbeoordeling van het bestuur omvatte ook een oefening om de effectiviteit van het beheer en goed bestuur te meten op basis van een zelfbeoordelingsmethode ontwikkeld door het ASEAN Centre for Biodiversity (Mardiastuti et al. 2013) en een vragenlijst ontwikkeld door het Hin Nam No project en gebaseerd op bijlage 3 van de IUCN publicatie "Governance of Protected Areas" (Borrini-Feyerabend et al. 2013).

De aanpak is erop gericht om de lokale dorpelingen actief te betrekken bij het beheer van het park vanwege hun bereidheid en beschikbaarheid om deel te nemen en de beperkte middelen die door de overheid ter beschikking worden gesteld. In totaal zijn er 96 gekozen leden van de medebeheercomités, verdeeld over 19 dorpen en 5 dorpsclusters die betrokken zijn bij participatieve planning en rapportage. Een andere belangrijke strategie is het betalen van dorpswachters voor het maken van regelmatige uitstapjes naar het park om waarnemingen van wilde dieren en bedreigingen te registreren en om betrokken te raken bij het patrouilleren voor wetshandhaving. De vergoeding voor het monitoren van de biodiversiteit en het patrouilleren is via onderhandelingen overeengekomen en gebaseerd op een eerlijke compensatie voor het zware en gevaarlijke werk van het klimmen in de bergen. Een team van 77 rangers uit de dorpen is opgeleid in het gebruik van GPS-apparatuur en in het registreren van waarnemingen in gecodeerde boekjes. Alle gegevens en informatie uit het veld worden in het SMART-systeem ingevoerd. Verder zijn er 35 huishoudens in 4 dorpen betrokken bij het aanbieden van diensten op het gebied van ecotoerisme, zoals gidsen, bootmannen, gastenverblijven en thuisverblijven. De dienstverleners in de dorpen zijn getraind om goede diensten te verlenen.

De Laotiaanse wet vereist zonering binnen Nationale Beschermde Gebieden om totale beschermde zones (TPZ) te identificeren voor de bescherming van de biodiversiteit en om beperkte toegang en gebruik te reguleren tot gecontroleerde gebruikszones (CUZ). Participatieve zonering op basis van lokale kennis en bestaande gewoonterechten is een essentieel instrument voor lokale gemeenschappen om deel te nemen aan medebeheer. Om het werk te verdelen over de 19 dorpen rondom het park was het nodig om duidelijk te maken welk gebied door welk dorp gecontroleerd en gebruikt moest worden en de grenzen werden bepaald op basis van gebruikte paden en gewoonterechten van de dorpen. De dorpswachters brachten de paden in kaart en verzamelden gegevens over belangrijke kenmerken, biodiversiteit en bedreigingen. Op basis van de gemaakte padenkaarten werd dorpsbewoners gevraagd om gebieden aan te wijzen die ze nodig hadden voor het verzamelen van NTFP's en aquatische producten. Ze werden ook gevraagd om gebieden aan te wijzen die ontoegankelijk zijn en gebieden die met rust gelaten moeten worden om de wilde dieren te beschermen. In totaal stellen de dorpen die land binnen de HNN NPA beheren voor om 87% van het gebied als TPZ en 13% als CUZ aan te wijzen.