Het leiderschap en eigenaarschap van de vissers in de alliantie versterkt en helpt het initiatief. De institutionele actoren, academici en maatschappelijke organisaties steunen collectieve actie gebaseerd op empowerment van de gemeenschap op een manier die ze voorheen niet deden, omdat ze één basisprincipe respecteren: als de vissers niet instemmen met de acties en ze niet steunen, zou de implementatie ervan niet mogelijk zijn. Deze aanpak zorgt bovendien voor een directere communicatie, de toepassing van basisprincipes van samenwerking en een groeiend vertrouwen tussen de deelnemers.

De lokale-ecologische kennis die vissers verschaffen over natuurlijke hulpbronnen, visgronden en klimaatomstandigheden, zijn fundamentele elementen waarmee rekening moet worden gehouden bij het ontwerp van een visreservaat. Bij het combineren van lokale-ecologische kennis met wetenschappelijke kennis is het belangrijk dat er een transparante onderhandeling begint die de beste op wetenschap gebaseerde voorwaarden met sociale acceptatie mogelijk maakt.

Vervolgens wordt een monitoringprogramma voor de gemeenschap geleid door organisaties die lid zijn van de Kanan Kay Alliance. Vissers en vrouwen worden getraind en nemen actief deel aan het verzamelen van gegevens. Zo zien ze de resultaten met eigen ogen en kunnen ze de informatie delen met andere leden van de gemeenschap. Zodra de resultaten van de monitoring bekend zijn, worden tijdens het vernieuwingsproces de doelen van de visreservaten opnieuw bekeken om te begrijpen of ze voldoen aan de biofysische criteria voor no-take zones en of er dus veranderingen nodig zijn.

Deze "bottom-up" benadering moet worden aangevuld met "top-down" elementen om ervoor te zorgen dat de besluitvorming de complexiteit van dit proces weerspiegelt.

Samenwerken als een collectief impactplatform betekent niet dat we altijd alles samen doen. Het gaat erom hoe we het beste van elke organisatie kunnen stimuleren, terwijl we de sterke punten en de gebieden met kansen respecteren en begrijpen. Gemeenschappen moeten een duidelijke rol hebben in de besluitvorming, wat ons terugbrengt bij bouwsteen #1 over het empoweren van vissers en het opbouwen van capaciteiten.

Door sociale, milieu- en economische onderwerpen samen te brengen in de trainingen en ons niet alleen te richten op workshops over grondstoffenbeheer, zijn we in staat geweest om de collectieve impact te vergroten en in de loop van de tijd te behouden. Het versterken van de drie belangrijkste aspecten van duurzaamheid is van fundamenteel belang geweest. We hebben geleerd dat onze beste strategie die is waarbij we leiderschapsvaardigheden, menselijke ontwikkeling, persoonlijke en organisatorische administratie, ondernemingsplannen voor viscoöperaties of eerlijke handel aanbieden. Vissers moeten gevraagd en gecoacht worden om hun eigen zwakke en sterke punten te ontdekken. Er moeten tijd en middelen worden geïnvesteerd om klanten bij de projecten van de vissers te betrekken.

• Toezicht en handhaving in beschermde gebieden vallen onder de verantwoordelijkheid van de overheidsinstantie. Toch hebben we ontdekt dat interinstitutionele samenwerking een grotere aanwezigheid en handhaving in het gebied bevordert. Door de krachten te bundelen met het Secretariaat voor de Zee zijn de operationele capaciteiten en de veiligheid van de betrokken personen verbeterd.
• Niettemin is leiderschap van een verantwoordelijke belanghebbende vereist (in ons geval CONANP).
• De oprichting van een platform voor het systematiseren van verzamelde veldgegevens maakt het mogelijk om waardevolle informatie te genereren die de evaluatie en aanpassing van de werkprogramma's ondersteunt.

• De autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor toezicht en handhaving zijn geïnteresseerd in gedetailleerde informatie over de beschermde gebieden, dus de trainingen worden altijd goed bezocht. #
• Evaluatie van de kennis voor en na de trainingsworkshops maakt het mogelijk om hiaten in de kennis te identificeren en vooruitgang te documenteren. Het is belangrijk om regelmatig evaluaties te houden om ervoor te zorgen dat deelnemers de belangrijkste informatie begrijpen en onthouden.
• Het is nuttig om naast technische documenten ook persoonlijke verhalen en uitleg te gebruiken.
• Het integreren van een oefening of het gebruik van videomateriaal zorgt voor actieve deelname.
• Kustvissers zijn niet erg vertrouwd met het gebruik van kaarten, dus moeten er andere middelen worden ontwikkeld om informatie over beheerplannen over te brengen.

• De rol van maatschappelijke organisaties (CSO's) is een onderwerp van discussie in de werkgroepen van sommige beschermde gebieden, dus het is heel belangrijk om hun rol vanaf het begin duidelijk te definiëren. CSO's kunnen bijvoorbeeld ondersteuning bieden als technische adviseurs, informatie bijdragen, ondersteuning bieden bij de logistiek, afspraken opvolgen en de communicatie tussen de deelnemers van de verschillende instellingen vergemakkelijken.
• Gemeenschappelijke indicatoren waar alle leden van een werkgroep naar verwijzen, stimuleren de wil om samen te werken.
• Regelmatige bijeenkomsten en het gebruik van virtuele communicatie zijn nuttig gebleken.
• Soms is het beter om vrijwillige deelnameverplichtingen aan te gaan in plaats van overeenkomsten die door elke betrokken organisatie juridisch moeten worden beoordeeld.

• In sommige gevallen ontvingen de autoriteiten de enquête liever per post, zodat ze deze schriftelijk konden beantwoorden.
• Hoewel de interviewvragen voorafgaand aan het interview met de ondervraagde kunnen worden gedeeld, is het belangrijk dat het interview door een interviewer wordt afgenomen om er zeker van te zijn dat alle vragen worden beantwoord.
• Sommige overheidsinstanties, vooral de militaire, zijn niet in staat om gedetailleerde informatie te geven over hun betrokkenheid bij surveillance en handhaving. Aangezien het echter belangrijk is om te weten hoe zij hebben deelgenomen, wordt voorgesteld om algemene informatie over hun betrokkenheid te genereren door middel van interviews met andere autoriteiten.

Het handhaven van economische stimuleringsmaatregelen is erg duur en op de lange termijn niet erg duurzaam. Economische overeenkomsten kunnen een zeer goede strategie zijn om een groep mensen snel te betrekken bij beschermingsacties en, zoals in dit geval, resulteren in het herstel van een overbeviste populatie zoals de stekelkreeft. Voor het succes van de overeenkomst is het essentieel om een controlesysteem op te zetten, trainingen te geven en de betrokken belanghebbenden te ondersteunen om ervoor te zorgen dat de vissers na afloop van de overeenkomst niet terugvallen in hun oude gedrag. Op dit moment zijn de directe verkoop en de hogere prijzen die ze krijgen voor de milieuverantwoorde producten de belangrijkste stimulans om duurzaamheids- en instandhoudingsmaatregelen aan te passen. Deze overeenkomst had een looptijd van twee jaar waarin een herstel van de populatie en een toename van de grootte van de doornige kreeft op de Kaap van San Francisco werd vastgesteld.

Dit is een initiatief dat over een periode van ongeveer vijf jaar is ontwikkeld en waarbij onderweg een aantal problemen is opgetreden. Het was een lang proces dat geduld en doorzettingsvermogen vergde voordat er verschillen in het gedrag van de vissers te zien waren. De grootste uitdaging lag in het werken met een groep mensen die het nut niet inzagen van organisatie in een vakbond en die gewend zijn aan bepaalde winningstechnieken en vrije toegang hebben tot de hulpbronnen zonder enige vorm van regulering. Dit initiatief laat zien hoe projecten die werken aan gedragsveranderingen en het vergroten van het bewustzijn voor milieuvriendelijker gebruik, meerdere jaren in beslag kunnen nemen en rekening moeten houden met het verschillende ritme en de verschillende filosofie van de betrokken belanghebbenden en hun verantwoordelijkheid en betrokkenheid bij de besluitvorming in dit proces moeten waarborgen.