Vaak wordt er meer dan één FFS gehouden tijdens een implementatieproces. Het is waarschijnlijk dat groepen lichtjes verschillende benaderingen ontwikkelen om gelijkaardige uitdagingen aan te pakken of dat groepen verschillende methodes kiezen die op de trainingsvelden worden toegepast. Uitwisselingsbezoeken bieden de mogelijkheid om de ervaringen en oplossingen die gedeeld worden uit te breiden.

Tijdens uitwisselingsbezoeken bezoeken boeren van een veldschool een andere groep boeren die in een andere regio wordt gehouden. Iedereen kan leren van een andere ervaring en van de resultaten van een andere groep. Op deze manier kunnen goede praktijken en succesverhalen worden gedeeld en krijgt elke groep nieuwe input in een bottom-up benadering.

Het beheer van beschermde gebieden door middel van activiteiten voor natuurbehoud wordt normaal gesproken gescheiden van activiteiten voor toeristisch gebruik. Het creëren van een verbinding tussen de twee activiteiten kan een hulpmiddel zijn om veel problemen op te lossen, door iedereen te laten zien dat de activiteiten van het park deel uitmaken van één complexe strategie.

De telling van het edelhert in Foreste Casentinesi Nationaal Park is tegelijkertijd een belangrijke actie om de wilde dieren te monitoren en een groot toeristisch evenement, gebaseerd op toerisme van hoge kwaliteit. Gedurende vier dagen in het laagseizoen zijn lokale accommodaties zoals berghutten en "agriturismi" (boerderijen), milieugidsen en tolken, restaurants en andere economische bedrijven direct betrokken bij de telling.

Elk jaar spreekt de werkgroep een thema af voor een gezamenlijke werkstudie, die tot doel heeft de goede praktijken te delen en de hefbomen en obstakels te identificeren om de oplossingen beter te kunnen aanpakken.De co-creatie van de studie verzekert de interesse van de leden in de besproken onderwerpen, wat hun betrokkenheid garandeert. Bovendien versterkt het streven naar gemeenschappelijke doelen de synergieën tussen de werkgroepen.

Zo identificeerde een werkgroep die zich richtte op het mobiliseren van werknemers 11 voorbeelden van succesvolle praktijken, zoals het organiseren van natuurbezoeken op locatie, het ophangen van borden waarop biodiversiteitskwesties van operationele locaties worden gepresenteerd, het organiseren van evenementen en momenten van uitwisseling met specialisten, het identificeren van een referent op het gebied van biodiversiteit, het organiseren van trainingssessies of wedstrijden.

Er werden twee fundamentele aspecten vastgesteld om de werknemers efficiënt te mobiliseren:

• Enerzijds de vereiste om een geëngageerde sociale aanpak uit te werken onder leiding van het topmanagement van bedrijven (CEO's);

• Anderzijds het belang van het promoten van maatregelen die tot actie leiden en het promoten van hun ervaringen.

De werkgroep dient als een dialoogplatform om betere oplossingen voor biodiversiteit te vinden.

De voorzitter wordt gevormd door Franse IUCN-comitéteams en een voorzitter wordt gewoonlijk onder de bedrijfspartners gekozen voor een mandaat van drie jaar. De voorzitter deelt de zorgen van de bedrijven met het IUCN-team om een relevante agenda te garanderen.

De dialoog wordt eerst versterkt door een virtuele vergadering om het eens te worden over de jaarlijkse agenda op basis van een voorstel van de voorzitter, en vervolgens aangevuld met twee persoonlijke vergaderingen per jaar. Een verbetering in de afgelopen jaren was de organisatie van locatiebezoeken op vrijwillige basis van onze zakelijke partners om van elkaar te leren en de praktijken te confronteren met concrete acties. Dit geeft inzicht in de reproduceerbare acties en de contextspecifieke acties. Afhankelijk van de behoeften kunnen er meer bijeenkomsten en uitwisselingen worden georganiseerd gedurende het jaar.

Schapenhouderij is de belangrijkste activiteit in het gebied. Het aantal dieren is veel groter dan de voedercapaciteit van de bosweiden. Als gevolg daarvan is het moeilijk om de gebieden die gereserveerd zijn voor regeneratie te respecteren. Door de veehouders te organiseren in verenigingen kunnen ze echter profiteren van compensatie voor het grazen in de vrijgemaakte gebieden. Dit helpt bij het herstel van de Atlasceder, die dreigt te verdwijnen.

Het Ministerie van Water en Bossen beheert de bosbestanden via zijn gedecentraliseerde structuren, die verantwoordelijk zijn voor het toezicht op en de toepassing van herbebossings- en bosbouwtechnieken. De regeneratie van inheemse soorten, met name Cedrus Atlantica, is een van de moeilijkst te realiseren taken. Het verbieden van begrazing op percelen die zijn aangewezen als "beschermde gebieden" is een techniek die wordt gebruikt om ceder met succes te laten regenereren, maar het is moeilijk om de herders zover te krijgen dat ze zich hieraan houden zonder fondsen te mobiliseren om hen te compenseren voor deze beschermde gebieden.

Het organiseren van de boeren in verenigingen, het toezicht houden op hen en het vergroten van hun bewustzijn waren echter essentieel om het concept van compensatie op lange termijn aan te nemen en te ontwikkelen. Dit werd gedaan door het Nationaal Park van Ifrane en blijft een van zijn belangrijkste missies.

Ecotoerisme kan een effectief middel zijn om inkomsten te genereren voor natuurbehoud en het profiel van natuurbehoudsprogramma's in beschermde gebieden te verbeteren. Het ontwikkelen van ecotoeristische attracties zoals wandelpaden en interpretatieve programma's in beschermde gebieden geeft mensen toegang tot plaatsen die anders ontoegankelijk zouden zijn. Het geeft mensen de kans om het milieu te waarderen en voorstander te worden van natuurbehoud. Het biedt natuurbehoudsprogramma's ook een nieuwe bron van duurzame financiering.

Een ecosysteembenadering is cruciaal bij het beheer van beschermde gebieden. Het nevelwoud op Sint-Helena is een bedreigde habitat die talrijke endemische soorten planten, dieren en schimmels ondersteunt. In plaats van op soortniveau te werken, is het belangrijk om habitats als functionerende ecosystemen te beschouwen, ze holistisch te beheren en het beheer van land, water en levende hulpbronnen te integreren.

Een van de belangrijkste voorwaarden voor het succes van de hertentelling is dat elk koppel bestaat uit mensen uit verschillende categorieën: beginners met experts, jagers met dierenactivisten, rangers met studenten, mensen uit verschillende regio's, enz.

Elke avond is de samenstelling van de koppels anders, zodat alle deelnemers de kans krijgen om verschillende mensen en verschillende gebieden van het Nationaal Park te ontmoeten.

Ook de sociale en wetenschappelijke evenementen worden georganiseerd om de uitwisseling van ervaringen tussen alle verschillende soorten deelnemers te benadrukken.

In het kader van het LfN-programma van IUCN India krijgen bedrijven aangepaste en gerichte sessies om beter te leren van wereldwijd geaccepteerde instrumenten en onderzoeken. Dit helpt bedrijven bij het opbouwen van hun capaciteiten en katalyseert de overgang naar duurzame bedrijfspraktijken.