Participatief landbeheer stond centraal in het langetermijnsucces van het project. Gemeenschappen werden betrokken bij de ontwikkeling en goedkeuring van wetteksten voor twee ecologische corridors (Nazinga en Nazinon), die in totaal 37.500 ha beslaan. Deze corridors verbinden kritieke biodiversiteitsgebieden opnieuw met elkaar en worden beheerd door de lokale bevolking. Traditionele en lokale autoriteiten, vrouwen en jongeren namen deel aan trainingen in landgebruikplanning en landschapsbeheer. Gemeenschappen hebben ook bijgedragen aan herstel- en beheerplannen voor 16.547 ha. Door de lokale juridische kennis te vergroten en technische begeleiding te bieden, zorgde het project ervoor dat het behoud van biodiversiteit, landgebruiksrechten en duurzame middelen van bestaan wettelijk werden beschermd. De institutionalisering van medebeheerde landschappen stelde gemeenschappen in staat om over te stappen van passieve begunstigden naar houders van rechten en rentmeesters.

Het project integreerde ecologisch herstel met lokale economische ontwikkeling door middel van een coproductiemodel dat geworteld was in de behoeften en kennis van de gemeenschap. De interventies bestonden uit ondersteunde natuurlijke regeneratie, het gebruik van mestputten, het opzetten van kwekerijen, bijenteelt, agrobosbouw en het behoud van beboste gebieden. Deze hersteltechnieken werden gekoppeld aan inkomensgenererende activiteiten, zoals de productie en verkoop van honing, karitéboter, soumbala en sojaproducten. Gemeenschappen kregen training, uitrusting en steun bij het oprichten of versterken van coöperaties. De integratie van duurzame praktijken in waardeketens vergrootte het eigenaarschap en versnelde de invoering. Door de gemeenschap geleide planning zorgde er verder voor dat ecologische resultaten ook ten goede kwamen aan het levensonderhoud. Een uniek aspect was de wettelijke erkenning en het beheer van ecologische corridors die de biodiversiteit verbeterden en tegelijkertijd de lokale rechten op hersteld land veilig stelden. Dit model versterkte de voedselzekerheid, sociale cohesie en economische integratie terwijl aangetaste landschappen werden hersteld.

Ondernemers voorzien van technische hulpmiddelen is essentieel om aanpassingsmaatregelen in hun bedrijfsmodellen te integreren en hun klimaatbestendigheid te vergroten. Deze bouwsteen combineert de financiële mechanismen van bouwsteen 2 met niet-financiële diensten - waaronder coachingprogramma's en gespecialiseerde technische ondersteuning - om ondernemers te ondersteunen vanaf de pre-incubatie tot en met de incubatiefase. Een bijzonder aspect is dat deze coaching niet alleen wordt gegeven na de succesvolle aanvraag van ondernemers, maar ook tijdens de aanvraagfase. Zo worden goede ideeën ondersteund om uit te groeien tot succesvolle, klimaatbestendige bedrijven die EbA-maatregelen in hun bedrijfsmodel opnemen.

De training bouwt fundamentele kennis op over klimaatverandering, territoriale kwetsbaarheid en sectorspecifieke aanpassingsmaatregelen en de individuele ondersteuning versterkt de vaardigheden van ondernemers om financieringsvoorstellen te ontwikkelen, duurzame bedrijfsplannen op te stellen en contextgeschikte marketingstrategieën te identificeren.

Het coachingprogramma vergemakkelijkt ook het netwerken tussen ondernemers om hun ondernemingen te integreren in lokale en nationale waardeketens en markten. Bedrijfsbeurzen en uitwisselingsevenementen zijn belangrijke onderdelen van het programma.

Deze alomvattende aanpak versterkt ondernemerscompetenties en zorgt er tegelijkertijd voor dat investeringen en financiering een zinvolle impact hebben op klimaatbestendigheid en lokale ontwikkeling.

Het versterken en consolideren van klimaatbestendige plattelandsondernemingen vereist financieringsproducten die deze initiatieven vanaf het begin ondersteunen. Plattelandsondernemers ondervinden vaak belemmeringen bij de toegang tot traditionele kredietfinanciering, vooral tijdens de opstartfase van hun bedrijfsmodellen.

In deze context zijn niet-terugbetaalbare fondsen, ook wel zaaikapitaal genoemd, van vitaal belang. Deze financiering stelt ondernemers in staat om prototypes te ontwikkelen van veelbelovende ideeën die kunnen uitgroeien tot dynamische ondernemingen, bevordert een ondernemerscultuur op het platteland en biedt cruciale ondersteuning tijdens de vroege "vallei des doods" fase van bedrijfsontwikkeling.

Deze bouwsteen richt zich op het ontwikkelen van open openbare oproepen voor startkapitaalfondsen waarin criteria voor aanpassing aan klimaatverandering zijn opgenomen voor alle bedrijfsmodellen. Het ontwerp van deze oproepen moet duidelijke subsidiabiliteitseisen bevatten voor klimaatbestendigheid, aanpassingspraktijken en winstgevende bedrijfsmodellen met een meetbare socio-milieu-impact. Deze financiering kan met name ten goede komen aan ondernemingen die worden geleid door jongeren, vrouwen en kwetsbare plattelandsbewoners, waardoor het van essentieel belang is om in de toelatingscriteria rekening te houden met deze demografische groepen.

Het Development Banking System (SBD), een tweedelijns financiële entiteit van de Costa Ricaanse staat, heeft het mandaat om tegen gunstige tarieven financiering te verstrekken aan kwetsbare personen op het platteland van Costa Rica, met name gericht op vrouwen en jongeren. Hoewel er op nationaal en territoriaal niveau institutioneel beleid en strategieën bestaan, zijn er grote hiaten in de integratie van aanpassing aan klimaatverandering als investeringsprioriteit voor financiële entiteiten.

Tot voor kort ontbraken klimaatverandering en de concepten van klimaatbestendigheid en aanpassing aan ecosystemen (EbA) grotendeels op de agenda van SBD. Maar door training en capaciteitsopbouw over deze onderwerpen te bieden, kan de SBD nu de weg vrijmaken voor de ontwikkeling van innovatieve financiële producten en de verbetering van bestaande producten.

Daarnaast helpt de ontwikkeling van monitoring- en evaluatiesystemen voor financiële producten bij het meten van de impact van aanpassingsmaatregelen die geïntegreerd zijn in de bedrijfsmodellen van lokale ondernemingen. Dit versterkt de transparantie en wekt vertrouwen bij de financiële sector, begunstigden, besluitvormers en internationale financiers.

Samen met het lokale comité wordt een strategisch en participatief planningsproces uitgevoerd om ecosysteemgebaseerde adaptatie (EbA) te integreren in de beheersinstrumenten. Dit proces omvat werksessies, workshops en technisch advies gericht op het verbeteren van de zelfreflectie van de leden van het comité over hun acties binnen het gebied.

In deze context betekent het integreren van een klimaatperspectief in de strategische planning van een biologische corridor het analyseren en herdefiniëren van de missie en visie om zich te richten op reacties op klimaatverandering. Dit houdt in dat de kwetsbaarheden en bedreigingen in het gebied worden erkend, evenals de gevolgen voor de meest kwetsbare groepen en sectoren. Het doel is om gerichte, duurzame acties op te zetten die het leven van individuen en gemeenschappen positief beïnvloeden en tegelijkertijd ecologische connectiviteit en de levering van ecosysteemdiensten garanderen in lijn met productieve en duurzame ontwikkeling in de regio.

Met de resultaten van de analyse van de organisatieontwikkeling wordt een gecontextualiseerd programma voor capaciteitsontwikkeling gemaakt en geïmplementeerd voor elke biologische corridor op basis van de versterkingsbehoeften. Dit programma wordt uitgevoerd door middel van workshops, seminars, coachingsessies, peer-to-peer uitwisselingen, etc.

De analyse van de organisatorische capaciteiten van biologische corridors als multisectorale bestuursmechanismen maakt het mogelijk om mogelijkheden voor verbetering en versterkingsbehoeften te identificeren om de schaalvergroting van EbA te verbeteren. Bestaande competenties en capaciteiten op het gebied van technische en zachte vaardigheden worden beoordeeld om de dialoog met meerdere belanghebbenden te vergemakkelijken, het bewustzijn te vergroten, besluitvormers te trainen en met hen te onderhandelen, politieke belangenbehartiging uit te voeren en allianties te vormen. Intern worden organisatorische processen geanalyseerd om hiaten en knelpunten in projectbeheer en financiële duurzaamheid te identificeren en te prioriteren.

Biologische corridors spelen een cruciale rol bij het bevorderen van dialoog en participatie tussen verschillende belanghebbenden. Tot nu toe lag de nadruk vooral op instandhoudingsactiviteiten. Ze hebben echter een aanzienlijk potentieel voor het opschalen van op ecosystemen gebaseerde adaptatie (EbA). Ze zijn geïntegreerd in de nationale strategie voor het behoud en duurzaam gebruik van biodiversiteit. Deze strategie wordt ondersteund door een Lokaal Comité, dat dient als forum voor overleg en gezamenlijke duurzaamheidsinitiatieven. Dit comité bestaat uit maatschappelijke organisaties, niet-gouvernementele organisaties (NGO's), overheidsinstellingen en gemeenten.
Om de effectiviteit van biologische corridors bij het opschalen van EbA-maatregelen te maximaliseren, is het essentieel dat de belanghebbenden het eens worden over hun rol. Dit houdt in dat de rol van biologische corridors - en elke stakeholder die eraan deelneemt - in strategieën voor duurzaamheid en aanpassing aan klimaatverandering expliciet moet worden gemaakt, maar ook hun specifieke bijdrage aan sociale en economische lokale ontwikkeling. De weg naar dit gemeenschappelijke inzicht vereist een analyse van sectorale kwetsbaarheden, behoeften en belangen, maar ook van mogelijkheden, competenties en capaciteiten met potentie om gemeenschappelijke problemen aan te pakken. Daarnaast is het verduidelijken van basisbegrippen als klimaatverandering, aanpassing, behoud van biodiversiteit (EbA) met een mensgerichte aanpak, gebruikmakend van sectorspecifieke taal en actieve participatie van belanghebbenden, essentieel om tot een gemeenschappelijk begrip te komen.

Om duurzaamheid te bevorderen en de invoering van herstelpraktijken te stimuleren, stemde het project zijn interventies af op Guatemala's nationale bosbouwstimuleringsprogramma's-PINPEP (gericht op kleine boeren) en PROBOSQUE (ondersteuning van bosbeheer en agroforestry). Deze aanpak beantwoordde "wat" (financiële steun beschikbaar voor behoud), "waarom" (stimuleringsmaatregelen verminderen de kostenbarrière voor boeren) en "hoe" (projectacties koppelen aan formele aanvraagsteun). Boeren die zich bezighielden met agroforestry, herbebossing of natuurbehoudsactiviteiten werden begeleid doorheen het registratieproces voor deze programma's, waardoor continuïteit en cofinanciering op lange termijn verzekerd werden. Deze institutionele afstemming zorgde er ook voor dat de herstelinspanningen in overeenstemming waren met de nationale milieuprioriteiten.