Om te begrijpen hoe verschillende vormen van landgebruik ecosysteemfuncties beïnvloeden, paste het project InVEST-modelleringsinstrumenten toe om koolstofopslag, sedimentretentie en habitatkwaliteit in drie microwaterschappen in kaart te brengen en te kwantificeren. Hierdoor konden het projectteam en lokale belanghebbenden het "wat" (de ecologische toestand van het landschap), het "waarom" (welk landgebruik meer voordelen bood) en het "hoe" (waar ingrepen nodig waren) bekijken. Er werd bijvoorbeeld vastgesteld dat bos- en struikgebieden aanzienlijk meer koolstof opslaan en erosie verminderen in vergelijking met graangewassen. Deze modellering hielp bij het prioriteren van gebieden voor herstel en agroforestry. De visuele resultaten en meetgegevens ondersteunden op feiten gebaseerde discussies met gemeenschappen en besluitvormers en integreerden ecologische wetenschap in de planning op stroomgebiedniveau.

Om de langetermijneffectiviteit van training te meten, zijn monitoring- en evaluatieprocessen (M&E) essentieel. Naast het verzamelen van directe feedback van deelnemers, omvat een holistische aanpak het beoordelen van de toepassing van geleerde praktijken in de loop van de tijd.

In plaats van alleen het aantal getrainde deelnemers te tellen, verschuift de aandacht naar het meten van de kwalitatieve impact van de training. Dit omvat het evalueren van hoe de verworven kennis zich vertaalt in tastbare resultaten zoals verhoogde productiviteit, verbeterd beheer van hulpbronnen en verbeterde bestaansmiddelen. Door deze resultaten systematisch bij te houden, kan de effectiviteit van het trainingsprogramma voortdurend worden beoordeeld en verbeterd.

Proeftesten van het trainingsmateriaal is een belangrijke stap in het verfijnen en verbeteren van de inhoud op basis van feedback uit de praktijk van verschillende belanghebbenden, met name cursisten en trainers. Dit proces wordt versterkt door praktische methoden zoals veldbezoeken en demonstraties, waarbij trainers specifieke technieken laten zien. Cursisten worden vervolgens aangemoedigd om deze methoden in levensechte scenario's toe te passen, zodat trainers de toepasbaarheid en relevantie van de trainingsinhoud kunnen beoordelen.

Door middel van testtrainingen kunnen noodzakelijke aanpassingen en uitdagingen worden geïdentificeerd, aangevuld met anekdotische inzichten en directe feedback van boeren. Deze iteratieve aanpak zorgt ervoor dat de materialen praktisch en relevant blijven voor de lokale omstandigheden, nieuwe kennis bevatten en zich aanpassen aan de veranderende milieu- en marktdynamiek.

Om de toekomst van het PR-systeem op lange termijn te garanderen, is het essentieel om de institutionele erkenning en integratie ervan in het nationale landbouwbeleid te verzekeren. Dit vereist de invoering van een nationaal referentiekader voor opleiding en een certificatiesysteem voor personen met beperkte mobiliteit. Deze normen definiëren de vaardigheden en leermodules die nodig zijn om PR's op te leiden, waarbij zowel technische aspecten (agro-ecologie, bodembescherming) als didactische vaardigheden (leiderschap, kennisoverdracht) aan bod komen. Certificering, die momenteel wordt ontwikkeld, zal PR's toegang geven tot financiering en hun geloofwaardigheid bij landbouwinstellingen en partners versterken. Tegelijkertijd zijn er financieringsmechanismen opgezet om de PR's te ondersteunen en hun empowerment te waarborgen. Deze mechanismen omvatten

• Het Regionale Landbouwontwikkelingsfonds, dat de diensten van gecertificeerde PR's subsidieert.
• Inkomstengenererende activiteiten (IGA's), die PR's in staat stellen om landbouwdiensten te ontwikkelen (zaadverkoop, compostproductie) om hun economische levensvatbaarheid te garanderen.
• Partnerschappen met boerenorganisaties om PR's te integreren in lokale landbouwondersteuningsstructuren.

Een gezamenlijke en participatieve aanpak staat centraal bij de ontwikkeling van trainingsmateriaal. Om de relevantie, uitvoerbaarheid en eigen inbreng te garanderen, wordt er meestal een taskforce gevormd met vertegenwoordigers van ministeries, de academische wereld, viskwekers, actoren uit de waardeketen en onderzoekers. Er wordt gebruik gemaakt van iteratieve processen, validatieworkshops en overleg met belanghebbenden om het materiaal te verfijnen en ervoor te zorgen dat het de lokale behoeften weerspiegelt.

Training moet niet alleen gericht zijn op het 'hoe' maar ook op het 'waarom'. Door de beweegredenen achter specifieke praktijken uit te leggen, zoals het verminderen van milieueffecten of het bevorderen van voedselzekerheid, krijgen boeren een beter begrip en worden ze in staat gesteld om weloverwogen beslissingen te nemen die in lijn zijn met duurzaamheidsdoelen. Dit gaat verder dan het simpelweg opvolgen van instructies; het stimuleert kritisch denken en probleemoplossend vermogen.

Om veerkrachtige en bloeiende ondernemingen op te bouwen, moet de training ook elementen bevatten zoals bedrijfseducatie, innovaties in de waardeketen en het gebruik van gedecentraliseerde hernieuwbare energietechnologieën. Deze onderdelen stellen viskwekers in staat om hun financiële kennis te vergroten, in te spelen op uitdagingen van de markt en het milieu, en innovatieve oplossingen te implementeren voor een hogere productiviteit en duurzaamheid.

De eerste stap is het uitvoeren van een grondige behoeftenbeoordeling en kloofanalyse door ervaren technische teamleden van het project en partners. Dit proces omvat het screenen van bestaand materiaal, overleg met belanghebbenden en actoren in de viswaardeketen en het identificeren van hiaten in kennis en praktijk. Er kan een veldonderzoek worden uitgevoerd om gegevens te verzamelen over de behoeften van de begunstigden en de noodzakelijke randvoorwaarden voor training, bijv. beschikbaarheid van technologie, trainingsduur en -intervallen.

Toen deze aanpak werd opgezet, werkten we samen met het Ministerie van Landbouw om boeren die lid waren van partnergroepen op te leiden om hun zaadinrichtingen goed te keuren. Onder het nieuwe certificeringssysteem kan de goedkeuring van een zaadbedrijf parallel aan de zaadcertificering worden uitgevoerd. De normen die in dit systeem worden toegepast verschillen van de normen die in de conventionele zaadproductie worden gebruikt. De training is bedoeld om deze verschillen te verduidelijken en de voordelen van het nieuwe productiekader te benadrukken. Het vindt plaats gedurende vier opeenvolgende dagen, waarvan drie dagen klassikaal en een halve dag gewijd aan praktisch werk in het veld. De cursussen worden uitsluitend gegeven door specialisten en gekwalificeerde technici. Het belangrijkste doel is om boeren te trainen in aspecten met betrekking tot zaadproductie, inspectie, certificering en marketing. De praktische training vond plaats bij een boer die deelneemt aan het programma. De deelnemers kregen een simulatie te zien van het principe van veldkeuringen.

Elk nieuw ras kan alleen in de handel worden gebracht als het is geregistreerd in de officiële catalogus of in het register van zaden van gedeclareerde kwaliteit. Om deze registratie te verkrijgen, moet het ras voldoen aan de criteria van twee soorten officiële testen: Onderscheidbaarheid, Uniformiteit en Stabiliteit (DUS) voor alle soorten en VATE (Agronomische, Technologische en Milieuwaarde) voor landbouwgewassen. De DUS verifieert dat het ras zich onderscheidt van algemeen bekende rassen, uniform en stabiel is, d.w.z. dat het zijn fenotypische kenmerken van generatie op generatie behoudt. VATE verschaft essentiële informatie over de agronomische en kwaliteitskenmerken van het ras.

Om een lokaal, traditioneel of boerenras te registreren in het SQD Boeny Register, moeten verschillende stappen worden doorlopen, volgens het handboek voor rasregistratie. Het rassenregister dat gebruikt wordt in het SQD-systeem bevat de lijst van zaden en zaailingen van rassen die geproduceerd mogen worden onder het certificeringssysteem in de Boeny-regio en op de markt gebracht mogen worden binnen de regio en, indien toegestaan door het SOC, nationaal.