Voorafgaand aan de opname op de Werelderfgoedlijst, van 2000 tot 2013, voerden de HHTR World Heritage Administration en het Yuanyang Management Committee for World Heritage HHTR een moderne wet- en regelgeving in om de duurzame ontwikkeling van de rijstterrassen te bevorderen op basis van lokale gewoonterechten, zoals verordeningen over bosbescherming en het gebruik van waterbronnen. Ze hebben lokale wetten, verordeningen en administratieve maatregelen opgesteld. Tegelijkertijd nomineerden ze het gebied voor bescherming op nationaal niveau. Ze stelden beschermings- en beheersplannen op die werden aangekondigd door de Raad van State en de provinciale volksregering, zodat ze konden worden opgenomen in het nationale wettelijke beschermingssysteem. Hierdoor zouden ze financiële steun van de staat kunnen krijgen. Terwijl ze de gewoonterechten en dorpsregels gebruiken en handhaven, worden het behoud en beheer van de rijstterrassen uitgevoerd volgens de wet en worden ze geleidelijk geïntegreerd in het moderne wettelijke kader.

Rode rijst is de lokale traditionele rijstsoort in het HHRT en de "rijst-eend-vis" is een traditioneel ecologisch landbouwmodel dat de biologische en culturele diversiteit bevordert. Met de hulp van overheden op alle niveaus promoten lokale autoriteiten de verbouw van rode rijst en stimuleren ze ecologische productie met het "rijst-eend-vis" systeem. Ze hebben een voorkeursbeleid aangekondigd en bieden een platform voor samenwerking met landbouwonderzoeksinstituten, begeleiden boeren om rode rijst van hoge kwaliteit met hoge marktprijzen te verbouwen, herstellen het traditionele ecologische landbouwsymbiose-model en zorgen ervoor dat het boerenvoedsel veilig is om als tafelvoedsel te dienen. Door middel van promotie en het plannen van evenementen in samenwerking met coöperaties, verhogen producten zoals rode rijst, op terrassen gekweekte vis en op terrassen gekweekte eendeneieren het inkomen van de boeren en stimuleren ze hun enthousiasme voor de terrasteelt.

Grote bedrijven zijn betrokken bij de ontwikkeling van een industrie en merk voor rode rijst door rijst van hoge kwaliteit te verwerken, professionele coöperaties op te zetten en een grootschalig bedrijfsmodel van "bedrijven + coöperaties + bases + boeren" toe te passen. Aanverwante diensten, ambachten en e-commerce worden aangemoedigd om aangewezen dorpen, zoals Yakou, te promoten.

Waterbeheer is de kern van de technologie en cultuur in HHRT, inclusief kanalen, distributie en regulering. Het "water-hout" is een dynamisch irrigatiesysteem gebaseerd op gelijkheid en de relatie tussen waterniveau en debiet. Het Hani-volk bouwde slurfkanalen om water vanaf de top van de berg vast te houden volgens topografische contouren. Afhankelijk van het terrein werden kanalen en aftakkingen verticaal aangelegd om het water te kanaliseren. Om het water op een rationele manier toe te wijzen, bevinden zich op de plaatsen waar de terrassen beginnen en op zachte hellingen langs de verticale hoofdkanalen waterreservoirs die de stroming, richting en snelheid van het water aanpassen. Afhankelijk van de grootte van het veld krijgt elke familie voldoende water. Waterrechten worden gegarandeerd door het watercomité dat belast is met het beheer van de kanalen en bossen en het oplossen van geschillen over water.

In Yakou heeft het verlaten van waterbossen en kanalen de gevolgen van de droogte verergerd. Lokale managers hebben de dorpsbewoners gewezen op het belang van het water-houtsysteem en onderzocht waarom het werd verlaten. Het watercomité werd gereorganiseerd en er werd een waterhoofd gekozen dat verantwoordelijk was voor het oplossen van geschillen en voor de inspectie en het onderhoud van de kanalen. Er werd een nieuwe waterbron gevonden en de kanalen en waterbossen werden systematisch hersteld om de terrassen weer van water te voorzien.

Participerend onderzoek is essentieel wanneer historische gegevens ontbreken en nieuwe concepten worden geïntroduceerd. Het onderzoek in Yakou bestond uit drie fasen. De eerste fase was gericht op het begrijpen van de locatie en de betekenis ervan. Als een typisch dorp met een goed bewaard gebleven landschap van "bos-dorp-terras-water-systeem", werd Yakou geselecteerd om het landschapspatroon van het Laohuzui-gebied te vertegenwoordigen. Het veldwerk werd uitgevoerd door zowel het nominatieteam (Chinese Academie voor Cultureel Erfgoed) als het wetenschappelijke onderzoeksteam (Yunnan University). De tweede fase richtte zich op de restauratie van het irrigatiesysteem van Yakou. Er werden semigestructureerde interviews met de lokale bevolking, veldwerk en restauratie uitgevoerd. Volgens de onderzoeksresultaten kwamen het traditionele waterbeheersysteem en de bijbehorende kennis naar voren als belangrijke elementen in Yakou. Sloten, kanalen en waterreservoirs werden gerepareerd om het gebruik op lange termijn te garanderen, en de traditionele ceremonies en het inspectiesysteem werden ingesteld door de ouderen. De derde fase richtte zich op de verbetering van het waterbeheer, waarbij onderzoekers ruimtelijk onderzoek deden naar het verspreidingspatroon van de nederzettingen en hydrologische analyses met behulp van een geografisch informatiesysteem.

Het partnerschap- en managementsysteem van prefectuur- provincie-dorp-dorp staat onder leiding van de Upstream bevoegde afdeling en werkt samen met gespecialiseerde onderzoeks- en technische instellingen op verschillende niveaus. Het is een lokaal aangepast innovatief partnerschap dat de integratie tussen traditioneel en modern beheer, evenals internationale en nationale vereisten oplost. De World Cultural Heritage Management Administration van HHRT is op prefectureel niveau verantwoordelijk voor de communicatie en coördinatie tussen internationale en nationale instellingen. De regering van Yuanyang is verantwoordelijk voor de bescherming en het beheer van het erfgoed. Een gespecialiseerde eenheid, het Werelderfgoedbeheercomité van Yuanyang HHRT is opgericht om het beheerplan uit te voeren en zich bezig te houden met de dagelijkse gang van zaken in de werelderfgoedsite. De stad Panzhihua en het dorpscomité van Yakou zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van conservatieactiviteiten en de coördinatie met lokale belanghebbenden. In de periode 2012-2018 liet de prefectuur een onderzoek uitvoeren naar de kenmerken en het waterbeheersysteem van het dorp Yakou om de onderliggende problemen te begrijpen. De districtssectoren voerden het herstel van het water-houtbeheersysteem uit op basis van de resultaten van het onderzoek.

De gemeente Røros is een Sámi beheersgebied voor taal en cultuur . Dit is een wettelijke status waarbij de Sámi cultuur en taal gebruikt moeten worden voor openbare communicatie, scholen en bestemmingsplannen op gemeentelijk niveau. Het proces om een Sámi beheersgebied te worden begon in 2015 en het doel van het proces was om de Sámi taal en cultuur in de gemeente te bevorderen. Het gemeentebestuur delegeerde de missie aan een politieke commissie, die de resultaten in november 2016 presenteerde. De regering keurde de aanvraag goed in 2018. Vandaag zijn er 12 Noorse gemeenten die Sámi-beheersgebieden voor taal en cultuur zijn.

In Røros wordt de bewegwijzering van plaatsen en straten vertaald naar het Sámi op provincie- en gemeenteniveau. Er zal ook een Sámi-naam voor Røros worden bepaald. Er wordt ook onderwijs in het Sámi gegeven op de basisschool in de gemeenten Røros en Engerdal. Het Sámi wordt ook gebruikt bij het ondertekenen van e-mails van ambtenaren. Voor het vertaal- en naamgevingsproces benoemt de gemeente een commissie die woorden en namen voorstelt. De suggesties worden opgenomen in het gemeentebestuur, dat het voorstel doorstuurt naar het Sámi parlement. Het parlement bespreekt het tijdens een hoorzitting en als de hoorzitting voorbij is, beslist het gemeentebestuur uiteindelijk over de namen.

Het proces voor het opstellen van het nieuwe beheerplan voor het werelderfgoed is in 2017 begonnen en verschillende groepen hebben er drie jaar aan gewerkt (2017-2020). De World Heritage Management Board leidt het proces, met medewerking van de cultureel erfgoedbeheerder in Røros, de vertegenwoordiger van de inheemse Sámi, stedenbouwkundigen uit de verschillende gemeenten en provincies binnen het werelderfgoed en de bufferzone, en de directeur van het museum van Røros. Hoorzittingen en bijeenkomsten met de gemeentebesturen in de 5 gemeenten zijn gebruikt om deze dialoog tot stand te brengen. Meer dan 40 verschillende partijen werden uitgenodigd voor de hoorzittingen, waaronder de provincies, gemeenten, musea, NGO's, personen die betrokken zijn bij de beheerplannen, particuliere eigenaren van land binnen het werelderfgoed en het Sámi parlement. De Sámi werden op dezelfde manier betrokken als de andere belanghebbenden, en telden mee met vertegenwoordigers in zowel de World Heritage Board als in de administratieve groep.